Τρώω αψυχολόγητες φλασιές. Τρελλαίνομαι! Κάνω επανεκκίνηση κι επανέρχομαι! Όλοι με κοιτούν με γουρλωμένα μάτια…

-         Τι θα γίνει με σένα παιδάκι μου, θα σοβαρευτείς επιτέλους?

-         Σοβαρός είμαι! Απλά τυχαίνει οι άλλοι να είναι σοβαρότεροι!

Χτες περπατούσα στην Ομόνοια. Με πλησιάζει  ένας περίεργος τύπος…

-         Θα μου δώσεις ένα ευρώ?

-         Γιατί? Κουλοχέρης είσαι?

-         Δώσε μου ρε συ ένα ευρώ, θέλω να φάω μια τυρόπιτα!

-         Το 1986 κάνανε ένα ευρώ οι τυρόπιτες. Που ζεις πια?

-         Θα μου δώσεις ένα ευρώ? Τι θα γίνει?

-         Κοίτα απαιτήσεις! Γιατί ρε μάγκα, στο χρωστάω?

-         Ρε φίλε,  θέλω να πάω στο σπίτι μου στα Οινόφυτα και δεν έχω λεφτά  για το λεωφορείο…

-         Με  την τυρόπιτα θα μπεις στο λεωφορείο?

-         Τι θα  γίνει, θα μου δώσεις ένα ευρώ να πάω στα Οινόφυτα?

-         Εσύ αδερφέ δε θες να πας στα Οινόφυτα! Θες να πιεις τα Οινόφυτα! Όλα!

Γυρνάω σπίτι χολοσκασμένος απ’ τη  βαβούρα της πόλης. Το μόνο που ζητούσα ήταν ένα καφεδάκι σε μια παραλία και, γιατί όχι, ένα πρώτο μπάνιο στα καταπράσινα νερά  του Σαρωνικού…(αν και τα μπάνια μου συνήθως ξεκινάνε από μέσα Αυγούστου…μπρρρ).

Τηλεφωνώ σ’ ένα  φίλο, προβληματισμένο εδώ και δύο χρόνια. Από τότε που άνοιξαν οι ουρανοί και βρήκε γκόμενα το ‘ χει ρίξει στη διανόηση υιοθετώντας  το ανησυχητικό moto « Πού οδεύουμε? Πού  πάει ο κόσμος?», ενώ αυτός έχει να σηκωθεί απ’ την καρέκλα  του από το τελευταίο πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού.

-         Πάμε για μπάνιο?

-         Εδώ ο κόσμος καίγεται, και συ μου λες για μπάνια?

-         Ε παρ’ τον κι αυτόν μαζί!

-         Κρυάδες…

-         Έλα ρε, πάμε για μπάνιο…

-         Πού? Εδώ στην Αθήνα? Εδώ μπαίνεις στη θάλασσα άνθρωπος και βγαίνεις με λέπια και ουρά!

-         Έχω καλύτερη πρόταση. Θα πάμε σε μία που μπαίνεις άνθρωπος  και βγαίνεις χελωνονιντζάκι!  Πώς σου φαίνεται?

-         Άει μαζέψου! Εξάλλου θέλω να πάω ν’ αγοράσω γυαλιά ηλίου…

-         Γι’ αυτό σου λέω! Έλα! Στη θάλασσα της Αθήνας έχει τα πάντα! Μπορεί να βρούμε και γυαλιά ηλίου!

-         Θες ψυχίατρο! Τώρα!

-         Αν μου κάνει κλικ…

-         Κλικ

-         Το κλεισε ο βλάκας!

Αλλά  καλά να τα πάθω! Με φάγανε οι διακρίσεις! Με χάλαγε μια εκδρομούλα στα Οινόφυτα? (ούτε που θα το καταλάβαινα…)