Είναι πολλά που σκέφτομαι επί του θέματος .

Δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο να παρατηρήσω για ακόμα μια φορά οτι μάλλον ''δεν γλίτωσε το παιδί'' (αναφερόμενη σε έναν στίχο του Λευτέρη Παπαδόπουλου).

’κουσα συνθήματα εμετικά , σεξιστικά μέχρι αηδίας , ρατσιστικά , κενά ...

Είδα άτομα ηλικίας από 18 εώς και 26 περίπου ετών να συμπεριφέρονται σαν συμβιβασμένους και εξαιρετικά συμφεροντολόγους μεσόκοπους .

Κοριτσάκια που λικνίζονταν σαν μαζορέτες πάνω σε έδρανα - κινούμενες σαν να χόρευαν τσιφτετέλι πάνω σε τραπέζι μπουζουξίδικου της παραλιακής - να τραγουδούν περιχαρείς για τον Τεμπονέρα , τον Λαμπράκη , τον Πέτρουλα και όταν πήγαν κάποιοι να τις ρωτήσουν ποιοί είναι αυτοί για τους οποίους τραγουδάνε δεν ήξεραν να τους απαντήσουν και αρκέστηκαν στην αποστομωτική ατάκα : ''Το λένε στην παράταξή μας , γι' αυτό !'' .

Τραγικά πράγματα .

Ή τα παιδιά κάποιας άλλης παράταξης - της οποίας το όνομα δεν αναφέρω για ευνόητους λόγους - αυτοαποκαλούνταν μέσα από τα συνθήματά τους καπιταλιστές και καμάρωναν γι' αυτό !

Βέβαια , όλα αυτά είναι μονάχα μια μερίδα των σημερινών φοιτητών ...

Αυτό που με στενοχώρησε , όμως , περισσότερο από όλα ξέρετε τι ήταν ;

Κάποια στιγμή κατά την διάρκεια της καταμέτρησης των ψήφων στην σχολή μου πέρασε έξω από το αμφιθέατρο στο οποίο διεξαγόταν η διαδικασία ένας καθηγητής μας ο οποίος ήταν ο άνθρωπος που είχε την ιδέα να φτιαχτεί το ραδιόφωνο του Πολυτεχνείου το '73 - ναι , ναι αυτό που είπαμε και οι περισσότεροι από εμάς σε ποιήμα στο δημοτικό ''Εδώ , εδώ Πολυτεχνείο , ακούτε ελεύθερο σταθμό'' - και γενικότερα που επαναστάτησε και κόπιασε και αγωνίστηκε και πλήρωσε σε χρόνο και σε πολλά άλλα τα ιδανικά του και εκείνη την περίοδο και μετέπειτα.

Ε , άρχισα να δακρύζω όταν είδα αυτόν τον άνθρωπο μπροστά από το αμφιθέατρο της καταμέτρησης .

Μπήκα για λίγο στην θέση του και ένιωσα φοβερή απογοήτευση , κρύο ...

Για λίγο έμοιαζε μάταιος ο τότε αγώνας του .... 

Ο άνθρωπος πίστευε σε κάποιες ιδέες , ήταν - και είναι - όντως επαναστάτης , έκανε ό,τι έκανε την εποχή της χούντας οραματιζόμενος ελευθερία - τα οποία ποτέ δεν μας είπε ο ίδιος , από άλλους τα μάθαμε , εφημερίδες , παλιούς συμφοιτητές του κτλ , ο ίδιος δεν μίλησε ποτέ για το έργο του - ήταν ο ''ηθικός αυτουργός'' πολλών επαναστατικών , φιλελεύθερων κινήσεων και όμως ούτε βουλευτής πήγε να γίνει , ούτε εκμεταλλεύτηκε την πορεία του , έκατσε σπούδασε - συγκέντρωσε αρκετά Masters , PhD κα λοιπά - και μετά από χρόνια έγινε καθηγητής Πανεπιστημίου για να μεταλαμπαδεύσει γνώση .

Ε , αυτός ο άνθρωπος λοιπόν που τόσα πράγματα στερήθηκε για ''ένα καλύτερο αύριο'' , όπως συνηθίζουμε να λέμε , είδε τα παιδάκια προχθές να ψηφίζουν σα νομάδες αυτόν που τους πάει στα μπουζούκια και τους μοιράζει σημειώσεις , αυτό που τους κοιμίζει ...

Τι να πω ;

Δεν ξέρω τι να πω ...

Όλοι μας έχουμε ευθύνη για την υπάρχουσα κατάσταση .

Βαρέθηκα να απενοχοποιώ την γενιά μου .

Φταίω , φταις , φταίμε , φταίνε ...

Συλλογική είνα η ευθύνη .

''Αυτός που σπέρνει δάκρυα και πόνο θερίζει την αυγή ωκεανό'' , λέει ο Μάνος Ελευθερίου ...

Αναμείνατε .