Σε γενικές γραμμές, δε μου αρέσουν τα musical.. Τα ψιλοβαριέμαι και προτιμώ το θέατρο.. Παρόλα αυτά, εδώ που είμαι, δεν θα μπορούσα να μην πάω να δω το πασίγνωστο Φάντασμα της Όπερας.

Για να είμαι ειλικρινής φοβόμουνα ότι η παράσταση δεν θα μπορούσε να με εκπλήξει. Αν προσθέσουμε και τις εντυπώσεις φίλων και γνωστών που το είχαν ήδη παρακολουθήσει και οι οποίες, ασυνείδητα είχαν ανεβάσει τον πήχυ των προσδοκιών μου, πίστευα ότι τελικά αυτό που θα έβλεπα δεν θα μπορούσε να με συναρπάσει.

Κι όμως, η παράσταση ήταν εκπληκτική.. Παρόλο που η ιστορία και τα τραγούδια είναι πασίγνωστα, η όλη παραγωγή ήταν τόσο προσεγμένη και οι ερμηνευτές τόσο καλοί που πραγματικά ζούσες την ιστορία λεπτό προς λεπτό και σχεδόν ένιωθες την αγωνία των κεντρικών προσώπων. Τί να πρωτοπώ; Η μουσική; Οι στίχοι; Οι ερμηνείες; Τα κοστούμια; Τα σκηνικά ευρήματα; Ό,τι και να πω θα είναι λίγο. Αν κάποια στιγμή μπορέσετε, δείτε το. Τελείωσε η παράσταση κι αισθανόμουνα ότι ήμουνα σε ένα παραμύθι. Τελικά η παράσταση όχι μόνο με συνεπήρε, αλλά το κυριότερο ίσως, με άγγιξε και μάλιστα βαθιά. Κι αυτό σε πείσμα όσων λένε ότι κάτι που είναι εμπορικό δεν μπορεί να είναι αληθινό.

Και πώς και το θυμήθηκα τώρα μήνες μετά;

Απλά γιατί χτες βγήκα μια βόλτα το βράδυ. Νύχτα στο Λονδίνο. Κρύο, συννεφιά, υγρασία. Πήγα μέχρι το ποτάμι και χάζεψα λίγο. Ηρεμία. Κι εκεί μου ήρθαν στο μυαλό οι στίχοι του αγαπημένου μου κομματιού από την παράσταση.. "Τhe music of the night". Το τραγουδάει το Φάντασμα στην Κριστίν στο καταφύγιό του, στην -κατά τη γνώμη μου- πιο ερωτική σκηνή της παράστασης.

Μου αρέσει η νύχτα. Κι η μουσική. Κι ο έρωτας. Κι αυτό είναι ένα από τα κομμάτια που συνδυάζει και τα τρία. Κι επειδή πολλές φορές τα τραγούδια μπορούν να μας εκφράσουν καλύτερα, παραθέτω τους στίχους εδώ.. To τραγούδι έχει αρκετές παραλλαγές, αλλά αυτή είναι η αγαπημένη μου. Κι αν προσθέσετε και τη μουσική, τότε πραγματικά μεταμορφώνεται σε ένα σαγηνευτικό, νυχτερινό κάλεσμα...

"The music of the night"
(μουσική Andrew Lloyd Webber, στίχοι Charles Hart)