Από όταν πρωτοήρθα εδώ το μετρό μου άρεσε πολύ. Εντάξει, σίγουρα είναι παλιό, και ενίοτε κλειστοφοβικό, αλλά μου άρεσε γιατί έχει μουσικούς! Εκεί που τρέχεις στον πανικό να προλάβεις να κάνεις γρήγορα την αλλαγή για να μη φτάσεις καθυστερημένος, εκεί που σπρώχνεσαι με άλλους καταϊδρωμένους -καθότι στο μετρό επικρατεί τρομερή ζέστη!- ξαφνικά συνειδητοποιείς μια μουσική να απλώνεται στο διάδρομο.

Αχνά στην αρχή αλλά όσο προχωράς δυναμώνει.. μέχρι που στη γωνία μετά τη στροφή και πριν τη σκάλα, ξεπροβάλλει η φιγούρα ενός ανθρώπου (άντρας, γυναίκα, νέος, γέρος, όλα παίζουν) άλλοτε με μια κιθάρα, άλλοτε με βιολί, άλλοτε με σαξόφωνο, άλλοτε με κάτι παραδοσιακά όργανα που δεν έχω ιδέα τί είναι, και σου χαρίζει απλώχερα τη μουσική του και το τραγούδι του.

Υπέροχο δεν είναι; Σαν να έχεις το σάουντρακ της ημέρας σου... Όσο για το ύφος; Όση ποικιλία υπάρχει στα όργανα άλλη τόση και στο είδος. Από κλασική μουσική, μέχρι ροκ, τζαζ και παραδοσιακή. Άλλες φορές γνωστά κομμάτια άλλες φορές δικά τους.

Την πρώτη φορά που τους είδα κόλλησα... αργότερα το έψαξα κι έμαθα ότι αποτελούν πλέον θεσμό. Το πρόγραμμα τέθηκε σε εφαρμογή για πρώτη φορά το 2003, και σήμερα περιλαμβάνει πάνω από 400 ερμηνευτές σε 25 σταθμούς του μετρό, για τους οποίους μόνη αμοιβή είναι τα χρήματα που θα μαζέψουν από τους βιαστικούς χρήστες του... Όλοι οι συμμετέχοντες περνάνε από audition και δεν είναι λίγοι αυτοί που κατάφεραν μέσα από την προβολή τους στους υπόγειους σταθμούς να αναγνωριστεί το ταλέντο τους και να συνεργαστούν με συγκροτήματα όπως οι Simply Red και μέλη της Αγγλικής Εθνίκης Όπερας...

Όπως και να χει, κατά τη γνώμη μου είναι ένας πολύ όμορφος τρόπος να ξεκινήσεις τη μέρα σου.. Ειδικά όταν έχω ξυπνήσει στραβά -και δεν είναι λίγες αυτές οι φορές- μια συνάντηση μαζί τους, μου φτιάχνει κατακόρυφα τη διάθεση!!! Γι αυτό και πιστεύω πως αξίζουν την προσοχή μας και όχι μόνο.. ;-)