Ανάμεσα σε δύο κόσμους
αναζητώντας την ισορροπία
20 Μαΐου 2007, 16:29
Απλά μια φωτογραφία
Αποδράσεις από την καθημερινότητα  

Photo: 2004-20 by *JimDuvall

Μια από τις αγαπημένες μου σελίδες είναι η deviant art. Έχει μερικές πραγματικά απίστευτες φωτογραφίες...

Μια από αυτές είναι κι η παραπάνω.. έπεσα πάνω της τυχαία το πρωί ..
Mου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση, δημιουργώντας μου ανάμεικτα συναισθήματα, παρόλο που φοβάμαι απίστευτα τις βελόνες.

 

 

4 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

movflower (20.05.2007)
Νίκη μου,
ως φωτογραφία είναι πολύ ωραία!
Αλλά αν έβλεπα ότι κάποιος είχε όντως, αυτή τη λύρα, θα ανατρίχιαζα μάλλον...

Φιλιά!
Steppenwolf (20.05.2007)
Ναι προφανώς.. για τη φωτογραφία μιλάμε.. αν κι εγώ ανατριχίαζω και στην ιδέα του πώς τραβήχτηκε.. εξού και οι ανάμεικτες αντιδράσεις μου...
Astron (20.05.2007)
Σαν όργανο βασανιστηρίου όπου το αρσενικό βασανίζει το θηλυκό. Ειδικά τα δεμένα χέρια δείχνουν ότι δεν το κάνει και με τη θέλησή της... Η απόλαυση του άνδρα (να παίξει μουσική) καταλήγει σε οδύνη της γυναίκας.
Δε μ'αρέσει καθόλου...

Νίκη, πέρα απ' το ότι σου κάνει εντύπωση δεν μας είπες όμως γιατί σου αρέσει;
Steppenwolf (20.05.2007)
Χμ.. δεν το είδα καθόλου έτσι. Σα βασανιστήριο.
Καταρχάς μου αρέσει τεχνικά η φωτογραφία, όπως τραβήχτηκε. Είναι ένα μάλλον δύσκολο θέμα κι η απόδοσή του είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητική. Η κατασκευή της άρπας, η στάση των σωμάτων, ο φωτισμός, τα χρώματα.
Ναι, ρεαλιστικά άμα το δεις, το παίξιμο μιας τέτοιας άρπας είναι επώδυνο. Αλλά εγώ το μετέφερα σε ένα άλλο επίπεδο.
Εμένα μου βγάζει τρυφερότητα, ερωτισμό και γαλήνη. Σαν αναπαράσταση μιας προσωπικής στιγμής παράδοσης άνευ όρων.. Δεν το βλέπω σαν υποταγή του θηλυκού στο αρσενικό και βασανισμός του, θα μπορούσαν οι ρόλοι να ήταν αντίθετοι. Ειδικά για το θέμα του βασανισμού, ο τρόπος που είναι τα σώματα τοποθετημένα κι ό,τι μπορώ να δω από τις εκφράσεις τους, εμένα μου μοιάζει πιο πολύ σαν να έχει ξαπλώσει η κοπέλα και να αφήνεται στα χέρια του άντρα, ο οποίος τολμά διστακτικά και με δέος να αγγίξει τις χορδές της ψυχής και του σώματός της, και με τον τρόπο του "βγάζει" από αυτή τη μουσική/ομορφιά που έχει κρυμμένη μέσα της. Ναι, ίσως να είναι επώδυνο, αλλά από πότε ο έρωτας και το ξεγύμνωμα που απατεί είναι ανώδυνο; Γι αυτό μου αρέσει η φωτογραφία αυτή. Γιατί μιλάει σε μένα για την ομορφιά του έρωτα και την ανάγκη πλήρους παράδοσης. Κι οι βελόνες υπάρχουν απλά για να υπενθυμίζουν το ρίσκο που παίρνεις όταν ανοίγεσαι στον άλλο, ότι μπορεί τελικά να μην είναι άξιος και το αδέξιο παίξιμό του να σε πληγώσει.

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
steppenwolf
Νίκη
από Τενεκεδούπολη


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/steppenwolf

Xώρος "ψυχανάλυσης" και ανάλυσης γενικότερα. Διέξοδος συναισθημάτων κι ενίοτε σάκος του μποξ.

Tags

'Οτι θυμάμαι χαίρομαι... Deconstructing Steppenwolf London calling Αναποδιές και γκρίνιες Αποδράσεις από την καθημερινότητα Ξεσπάσματα Ψάχνωντας απαντήσεις Μουσικά ταξίδια Πανεπιστημιακά Ταξιδιωτικές εξορμήσεις



Επίσημοι αναγνώστες (16)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links



template design: Jorge