Έστω ότι υπάρχουν λεπτές κλωστές γύρω μας. Που διαχωρίζουν καταστάσεις από καταστάσεις.

Έστω ότι είναι ελαστικές. Μπορείς να τις τεντώσεις. Να ρίξεις μια κλεφτή ματιά στην από κει μεριά και να επιστρέψεις στην αρχική σου θέση, χωρίς περαιτέρω συνέπειες.

Αρχικά δεν τις πλησιάζεις. Φροντίζεις να κινείσαι στις περιοχές όπου οι όροι είναι ξεκάθαροι. Αργά ή γρήγορα καταλαβαίνεις ότι η οριοθέτηση δεν είναι απόλυτη. Και τότε ανακαλύπτεις την ελαστικότητα των κλωστών. Κι αρχίζεις να πειραματίζεσαι με αυτές.

Δειλά στην αρχή. Αλλά όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο πολύ τις τεντώνεις. Μπορείς έτσι να μπαίνεις για λίγο σε άλλους χώρους. Όμως οι κλωστές πάνω σου σε πιέζουν, σου θυμίζουν ότι αυτός ο χώρος ανήκει σε άλλη κατάσταση, η οποία ορίζει διαφορετικές ισορροπίες από αυτές που έχεις επιλέξει.

Και το ερώτημα είναι, μέχρι ποιό σημείο μπορείς να παίξεις μαζί τους;
Πόσο μπορείς να τις τεντώσεις χωρίς να σπάσουνε;

---------------

"So let us not talk falsely now, the hour is getting late"

Καληνύχτα...