Κι εκεί που κάθεσαι και διαβάζεις για production models και systems of innovation, έχοντας ανοιχτό το παράθυρο (μπας και μπει λίγη δροσιά) αλλά κλειστές τις κουρτίνες (για να μη σε παρασύρει ο ήλιος που σε καλεί για μια βόλτα) ξαφνικά ακούς κάτι καμπανούλες..

Ωπ! Τί γίνεται;; Α, ναι! Είναι το βανάκι του πλανόδιου παγωτατζή που με τις καμπανούλες και τη σειρήνα του, κάνει αισθητή την παρουσία του στη μικρή γραφική γειτονιά μας...

Γιατί ξέχασα να πω, ότι ακριβώς πίσω από την εστία είναι το πάρκο μας, όπου τώρα που έχει καλοκαιριάσει ξημερωβραδιάζονται τα παιδάκια παίζοντας (και σκούζοντας) στις κούνιες και στο γρασίδι.. (Και μετά σου λένε "αχανές και απρόσωπο" το Λονδίνο)

Τέλος πάντων... μέχρι τώρα προσπαθούσα να αντισταθώ στου πειρασμούς.. αλλά σα παιδάκι κι εγώ.. να μη βγω να πάρω το παγωτό μου;;; Μηχανής παρακαλώ. ;-)