Είναι κάποιες φάσεις στη ζωή σου, που ξεχειλίζεις από θετικά συναισθήματα! Χαμογελάς συνέχεια, έχεις μια συμπεριφορά ελαφρά αιθεροβάμουσα, (αν υπάρχει τέτοια λέξη!) ενώ κάθε λίγο και λιγάκι βγαίνουν προς τα έξω ανεξέλεκτα κομμάτια σου, που μερικές φορές δεν ήξερες καν ότι υπήρχαν!

Περνάω μια τέτοια φάση αυτή την περίοδο.. Όχι, οι αναζητήσεις δεν ολοκληρώθηκαν, τα προβλήματα δεν λύθηκαν ως δια μαγείας, αλλά αισθάνομαι ένα μαγικό πέπλο γύρω μου... Είμαι καλά, είμαι χαρούμενη και αισιόδοξη για το μέλλον μου, διατηρώ τη μελαγχολία μου αλλά αισθάνομαι άνετα σε αυτή, κάνω σχέδια κι ονειρεύομαι...

Εγώ κι ο εαυτός μου έχουμε αναπτύξει μια βραδινή ρουτίνα... Μουσική (συχνά ένα και μόνο κομμάτι μπορεί να μου κρατήσει συντροφιά για ώρες), κεράκια, (προσεχτικά, μην μας πάρουν χαμπάρι, γιατί απαγορεύεται!) μια δυο σελίδες από κάποιο βιβλίο (έτσι για να δώσουν το στίγμα του ταξιδιού), λίγο κρασί (γιατί μας αρέσει), λίγη ανάλυση (συνήθεια από τα παλιά) και πολύ ονειροπόληση (αααχχ.. ) μέχρι οι πρώτες αχτίνες του ήλιου να δώσουν το σύνθημα της αποχώρησης.. Γιατί τα όνειρα δεν αντέχουν στο φως.. Είναι σα μια εξομολόγηση προς το φεγγάρι...

Έχω ήδη διαλέξει το αποψινό soundtrack...και περιλαμβάνει ένα υπέροχα μελαγχολικό, ρομαντικό και ταξιδιάρικο κομμάτι...

Moon River – Henry Mancini

Moon River, wider than a mile,
I'm crossing you in style some day.
Oh, dream maker, you heart breaker;
wherever you're going I'm going your way.
Two drifters off to see the world.
There's such a lot of world to see.
We're after the same rainbow's end--
waiting 'round the bend,
my huckleberry friend,
Moon River and me.

Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει... Η εμπειρία μου λέει ότι θα χαθεί το ίδιο ξαφνικά όπως ήρθε... Αλλά μέχρι τότε, σκοπεύω να το απολαύσω... ;-)