Εντάξει... σηκώνω τα χέρια ψηλά! Δε με θέλει. Απλά δε με θέλει ρε παιδί μου... Δε μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς...

Μετά από ένα μαραθώνιο μελέτης κατά τις 6 το πρωί έχω καταφέρει να φτιάξω ένα σχετικά καλό σκελετό για το ερωτηματολόγιό μου. Μάλιστα επειδή τελικά θα το στήσω σε ένα site για online surveys, το έχω περάσει απευθείας στο server τους για να μην χάνω χρόνο και κόπο.. Κούνια που με κούναγε... Αποφασίζω λοιπόν ότι είναι καλή ώρα να πάω για ύπνο. Κοιμάμαι ένα τετράωρο και σηκώνομαι για να συνεχίσω. Πρέπει να το έχω έτοιμο μέχρι τις 6 το απόγευμα γιατί μετά θα πάω στην πισίνα για το γνωστό θέμα. Και το βράδυ θα βγούμε με τα παιδιά να αποχαιρετήσουμε κάποιους ακόμα που φεύγουν.. Κι έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου -και στον Γρηγόρη- ότι Παρασκευή πρωί θα έχει το ερωτηματολόγιο στο mailbox του...

Έτσι λοιπόν, σηκώνομαι στις 10 και στρώνομαι σχεδόν αμέσως στη δουλειά. Κι εκεί που ενώ πιέζομαι φαίνεται ότι τελικά θα τα καταφέρω - κι αισθάνομαι πολύ περήφανη γι αυτό- κάνω το μοιραίο λάθος... Αποφασίζω να αλλάξω το format και τη δομή... Έχω αποθηκεύσει τις ερωτήσεις -έτσι νομίζω δηλαδή γιατί το πρόγραμμα δεν το ξέρω, τώρα το μαθαίνω- και πατάω διαγραφή σελίδας... Και λίγο μετά που πάω να αναδιοργανώσω τη σειρά των ερωτήσεων ανακαλύπτω με ΤΡΟΜΟ ότι έχουν χαθεί!!!! @$%^Θ@!!!! @$%^&@#$!!! $%&##@!!! Δηλαδή ΈΛΕΟΣ!!!!!! Τόσες ώρες δουλειάς χαμένες!!!!

Νομίζω ότι σήμερα πλησίασα το εγκεφαλικό. Από τα νεύρα μου και για να μη χτυπήσω τον υπολογιστή, βάρεσα το χέρι μου στον τοίχο και τώρα έχει αποχτήσει ένα ωραιότατο κόκκινο χρώμα και πονάει... (Τώρα που το σκέφτομαι, το συνηθίζω αυτό... ο πόνος με αποσπά για λίγο από αυτό που με απασχολεί..) Το τί καντήλια έχω κατεβάσει ούτε κι εγώ δε ξέρω. Έτυχε να με πάρει κι η μάνα μου λίγο μετά και είπε το θεϊκό "ε κι εσύ δεν τα είχες γράψει κάπου πρώτα;" κι εντάξει την πήρε και τη σήκωσε...

ΔΕΝ καταλαβαίνω γιατί όλοι μα ΟΛΟΙ όταν έχεις "ατύχημα" με τους υπολογιστές, ρωτάνε με σαδιστικό ύφος "Δεν τα είχες σώσει κάπου αλλού; Δεν τα είχες γράψει πρώτα σε χαρτί;" κτλ κτλ.. Πραγματικά εκείνη την ώρα αισθάνομαι ότι το ευχαριστιούνται και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. ΠΡΟΦΑΝΩΣ, για να είμαι έτσι ΔΕΝ τα έχω σώσει πουθενά ούτε και τα έχω γράψει κάπου αλλού!!! Αλλιώς θα ήμουν ήρεμη και χαλαρή!!!

Να σημειώσω ότι για να ολοκληρωθεί το σκηνικό, η ταινία που κατέβαζα εδώ και δυο μέρες, τελικά κατέβηκε μεν, αλλά είναι το β' μέρος και είναι στα γερμανικά ΧΩΡΙΣ υπότιτλους. Το οποίο μπορεί να φαίνεται ανούσιο μπροστά σε αυτό που προηγήθηκε, αλλά δεν είναι, γιατί βασιζόμουνα σε αυτή την ταινία για να με βοηθήσει να δραπετεύσω.... Δεν ξέρω αν το έχετε νιώσει ποτέ, να ξέρετε ότι ΠΡΕΠΕΙ οπωσδήποτε να δείτε μια ταινία ή να ακούσετε ένα τραγούδι, ότι είναι ζήτημα ζωής και θανάτου βρε παιδί μου. Έτσι είναι και για μένα αυτή η ταινία.. κι όσο καθυστερεί τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα.

Τέλος πάντων... κάμποσες βαθιές ανάσες μετά και αρκετή ώρα αργότερα, είμαι λίιιγο πιο ήρεμη. Φυσικά ούτε λόγος για πισίνα... ούτε λόγος για έξοδο... ούτε λόγος για ταινία... Εδώ θα 'μαστε μέχρι το πρωί... &^%$#@!!!!