Photo: Pink angel by *Miskah

Απόψε μοιραστήκαμε στο δωμάτιο της συναισθήματα και αναμνήσεις από το παρελθόν μας. Με τη συνοδεία μουσικής και τραγουδιών που μιλούσαν κατευθείαν στις καρδιές μας. Είναι πανέμορφο συναίσθημα, να ακούς με κάποιον ένα τραγούδι και να ξέρεις ότι μιλάει και στους δυο σας, με τον ίδιο τρόπο. Οτι δεν χρειάζεται να πεις κάτι παραπάνω, κι ότι ο άλλος όχι απλά καταλαβαίνει τί αισθάνεσαι, αλλά νιώθει κι εκείνος το ίδιο. Απόψε μου ανοίχτηκε και η ιστορία της κατάφερε να με κάνει να δακρύσω. Είναι μια πραγματικά ευαίσθητη και ρομαντική ψυχούλα και είμαι τυχερή που τη γνωρίζω.

Αυτό το postάκι είναι αφιερωμένο στο Καροτάκι, ή κατα κόσμον Κατερίνα.

"Κοιτάζω τη βροχη και κλαιω, και ταζω στο θεο για να'ρθεις,
μεγαλα λογια εγω δε λεω,αλλα φοβαμαι μη μου παθεις.."

"Είναι νύχτα εδώ κι εγώ δε ξέρω πού να πάω,
χάνομαι και ζω για να μου πεις πως μ' αγαπάς."

Καροτάκι, σ'ευχαριστώ για την υπέροχη βραδιά.
Κρατάμε τις όμορφες στιγμές και προχωράμε.
Όνειρα γλυκά... ;-)