Λατρεύω τον καφέ… και το τσάι.. και την ζεστή σοκολάτα. Και γενικά όλα τα ροφήματα τέτοιου τύπου. Κι αν για τα δυο τελευταία βρίσκομαι στη σωστή πόλη, δεν ίσχύει το ίδιο για τον καφέ… Είναι τραγικό, αλλά τόσους μήνες δεν έχω αξιωθεί να πιω μια κούπα απολαυστικού καφέ!!! Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο καφές εδώ είναι τόσο χάλια. Θα μου πεις, ε καλά φτιάξε μόνη σου.. Δυστυχώς, οι ικανότητες μου στην κουζίνα δε μου επιτρέπουν ούτε έναν καφέ της προκοπής να φτιάξω… Οπότε αναγκάζομαι να αρκεστώ σε ό,τι μου προσφέρεται από τα καφέ της πόλης. Πράγμα που σημαίνει ότι ξεχνάμε τον κλασικό φραπέ… και δυστυχώς ξεχνάμε και τον ελληνικό καφέ... Θα περίμενα όμως, ότι οι άλλοι καφέδες που μπορώ να επιλέξω θα είχαν ένα …επίπεδο. Αλλά όχι.. Πού τέτοια τύχη; Ζητάς καφέ φίλτρου με γεύση φουντούκι (ή και οποιαδήποτε άλλη γεύση, πχ βανίλια, κτλ) και ή σε κοιτάνε λες και ζήτησες τον ουρανό με τ΄άστρα, ή σου φέρνουν ένα νερομπούμπουλο.. Ο cappuccino δε, απλά δεν πίνεται.. Όσο για τον fredo δεν έχουν ιδέα τί είναι!! Κι όσες φορές προσπάθησα να εξηγήσω μου δόσανε έναν cappuccino ζεστό με κρύα παγάκια.. Δηλαδή έλεος!!!

Και βεβαία υπάρχει και το άλλο «θεματάκι», το οποίο για μένα όμως είναι υψίστης σημασίας! Η ιδέα του να πας για καφέ και να κάτσεις ένα δίωρο απολαμβάνοντάς τον είτε μόνος σου, είτε με παρέα, είναι εντελώς ξένη, όχι μόνο στους Άγγλους αλλά και σε αρκετούς από τους λοιπούς Ευρωπαίους. Είχα βγει με τον Μarteen για καφέ τις προάλλες. Εκείνος τον ήπιε μέσα σε 4 λεπτά (χρονομετρημένα!) κι εγώ είχα απλά δοκιμάσει δυο γουλιές.. και τελικά αισθάνθηκα άσχημα και τον ήπια κι εγώ μονορούφι. Εξάλλου αν κάνεις πως σταματάς να πίνεις (ή να τρως) τότε έρχεται ο σερβιτότος να μαζέψει τα πράγματα! Το οποίο είναι απίστευτα ενοχλητικό.. πόσες φορές δεν έχασα την τελευταία γουλιά μου (τη δύναμή μου που λένε!!) γιατί απορροφήθηκα στο βιβλίο μου και δεν είδα τον άτιμο σερβιτόρο που ήρθε ύπουλα κι άρπαξε τον καφέ μου!! Κι άντε μετά να βρεις το δίκιο σου... Είναι κρίμα, γιατί κι ο καφές έχει τη δική του ιεροτελεστία.. που πρέπει να τηρείται με σεβασμό και δέος... Κι αναπόσπαστο μέρος της τελετουργίας του είναι ότι θέλει το χρόνο του.. όπως και όλα τα πράγματα που αξίζουν.

Τελικά αυτό είναι που μου έχει λείψει πιο πολύ από την Αθήνα. Ένας καφές με θέα την Ακρόπολη.. Εκεί Θησείο/Πλάκα μεριά.. Κατά προτίμηση με καλή παρέα.. Να αράξουμε βρε παιδί μου, να λιαστούμε κάτω από τον καταγάλανο ουρανό και να λιώσουμε, συζητώντας περί ανέμων και υδάτων. Χαλαρά, με το πάσο μας... Να κρατήσει ο καφές ένα τρίωρο και βάλε..

"One more cup of coffee for the road, one more cup of coffee 'fore I go..."