for the first day of the month!!!" λένε οι Αγγλοι δίνοντας φιλικά μια τσιμπιά και μια μπουνιά στον άλλο. Κι αν προσθέσουν και το "No return" τότε δεν μπορείς να ανταποδώσεις, αλλά πρέπει να περιμένεις την επόμενη πρωτομηνιά...:-) Καλούλι δεν είναι; Εγώ το βρήκα χαριτωμένα παιδιάστικο.

Σήμερα τελείωσα την εκπαίδευσή μου σαν δύτρια!!! Στην λίμνη Wraysbury λοιπόν, κοντά στο Heathrow, κάναμε και τις 4 καταδύσεις που απαιτούνται για να μπορείς πλέον να βουτάς μέχρι τα 18 μέτρα με άνεση και ασφάλεια. Ο καιρός αυτό το ΣΚ ήταν ψιλοχάλια, αλλά στη λίμνη ευτυχώς η ορατότητα ήταν καλή. Για τα δεδομένα της δηλαδή, γιατί προσωπικά τα 4 μέτρα μου φαίνονται μάλλον λίγα.

Πλέον έχω συμπληρώσει 2 ώρες κάτω από την επιφάνεια του νερού. Χτες είχα κάποια ψιλοπροβληματάκια, κυρίως με το αυτί μου, αλλά ευτυχώς τίποτα ιδιαίτερα ανησυχητικό. Έχω να δηλώσω ότι η στολή είναι μαρτύριο... αν και σήμερα σημείωσα αισθητή πρόοδο στο χρόνο που μου χρειάστηκε για να καταφέρω να χωρέσω σε αυτή, εγώ ειδικά αντιμετωπίζω σοβαρό πρόβλημα καθότι είναι επικτακτική ανάγκη να επισκέπτομαι την τουαλέτα κάθε τρεις και λίγο, οπότε... μαρτύριο σου λέω. Οσο για τον εξοπλισμό γενικότερα, αυτός ζύγιζε γύρω στα 20 κιλά. Συν τα 9 κιλά βάρη που είχα στη ζώνη μου, μας κάνουν 29... τα οποία δεν φαίνονται πολλά, αλλά αισθάνομαι εξαντλημένη.. και πιασμένη επίσης. Κι αν και έβρεχε όλο το ΣΚ, ο λιγοστός ήλιος που βγήκε κατάφερε να με κάψει... δηλαδή έλεος.

Αρκετά όμως με τις λεπτομέρειες... η ουσία είναι ότι οι πρώτες μου καταδύσεις ήταν μια μάλλον αξέχαστη εμπειρία. Κι όχι επειδή βουτήξαμε σε κάποιο εκπληκτικά όμορφο περιβάλλον. Απλά είναι αυτή η αίσθηση που σου δημιουργείται όταν είσαι στο νερό.. Μια αίσθηση, χαλάρωσης, ηρεμίας, φυγής. Αυτά βέβαια αφού ξεπεράσεις το σοκ της θερμοκρασίας και όταν ο εκπαιδευτής δεν σου ζητάει να βγάλεις τη μάσκα σου και να τη ξαναβάλεις (μακράν το χειρότερό μου... ).

Είμαι πολύ χαρούμενη και πολύ κουρασμένη. Επίσης πρέπει να πω ότι εδώ και τρεις μέρες ξυπνάω από τις 6 το πρωί. Εντάξει δε λέω, είναι ωραία να προλαβαίνεις τη μέρα από την αρχή της... και αισθάνομαι πολύ περήφανη που τελικά μπορώ να ξυπνήσω και τέτοιες βάρβαρες ώρες, αλλά νομίζω είναι ώρα να επανέλθω στα παλιά κλασικά ωράριά μου... Δηλαδή ύπνος κατά τις 5 και εγερτήριο χαλαρά κατά τις 11.