Photo: to run by redmagda

Λοιπόν λιγότερες από 5 μέρες απομένουν μέχρι να κατέβω Αθήνα!!!

Κι εκεί που μέχρι χτες ήμουνα ψύχραιμη και χαλαρή και μάλιστα σκεφτόμουνα ότι τελικά οι 22 μέρες που θα κάτσω είναι μάλλον πολλές, ξαφνικά σήμερα με έχει πιάσει μια απρόσμενη ανυπομονησία.

Έτσι, ενώ τόσο καιρό γκρίνιαζα για τους φίλους και τους γνωστούς μου, σήμερα όλη μέρα είμαι στο τηλέφωνο, στο skype και στο MSN μιλώντας ή στέλνοντας μηνύματα και κανονίζω καφέδες, εξόδους, μπάνια και μονοήμερες! Και ξαφνικά οι 22 μέρες φαίνονται τόσο λίγες!

Από τον ενθουσιασμό μου είμαι ήδη στον τρίτο καφέ της μέρας (υποψιάζομαι ότι μέχρι το βράδυ θα τρέμω από την καφεϊνη) κι ακούω συνεχόμενα ένα και μόνο κομμάτι το οποίο μοιάζει όχι μόνο να με εκφράζει αλλά και να με κρατάει σε εγρήγορση... δεν πρόκειται για άλλο από το τραγούδι run, του Boy George διασκευασμένη από τον Sash.. χιχι.. ώρες ώρες οι επιλογές μου με εκπλήσουν...

Α! επιτέλους γύρισε κι ο supervisor και αποφάσισε να μου απαντήσει.. κι έτσι έχουμε κανονίσει μια συνάντηση αύριο στις 3... Κανονικά θα έπρεπε να διαβάζω τα 6 άρθρα που έχω εκτυπώσει και έχω μπροστά μου αλλά περιστοιχίζομαι από πειρασμούς. Στα δεξιά μου έχω μια στοίβα με ταινίες Paris-Texas, Before sunrise/before sunset, the silence, shame, scenes of a marriage, a zed and two noughts και Manhatan που πρέπει να επιστρέψω πριν την Παρασκευή... και στα αριστερά μου κάτι βιβλία για το περιβάλλον, το συμβολισμό των εμβλήματων και δυο διηγήματα του Cohen που είχα ξεχάσει την ύπαρξή τους και τα ανακάλυψα τυχαία καθώς έψαχνα για μια επιστολή. Και θέλω να προλάβω να δω κι ένα θεατρικό ακόμα...

Εξάλλου εκεί που είχα αγχωθεί, μιλησα με ένα φίλο καθηγητή ο οποίος μου είπε ότι η συγγραφή της πτυχιακής είναι ζήτημα 2 εβδομάδων και άθελα του με ξεάγχωσε σε τέτοιο βαθμό που μάλλον κακό έκανε αντί για καλό!

Ναι, τελικά όλα είναι θέμα προταιρεοτήτων.. αλλά η ορθή ιεράρχισή τους ποτέ δεν ήταν το ατού μου! Είναι κι αυτό στοιχείο του χαρακτήρα μου, που δεν νομίζω να αλλάξει... και για να πω την αλήθεια δεν θέλω κιόλας... Έτσι, χύμα στο κύμα όπως λένε, κι όπου με βγάλει... Γιατί μπορεί στην θεωρία να είμαι υπεραναλυτική, αλλά στην πράξη, ...όπου φυσάει ο άνεμος...

Καλή αντάμωση!!!!