Σέρνομαι από το κρεβάτι στον υπολογιστή και ξανά στο κρεβάτι κ.ο.κ. Ξύπνησα στις 7 και κάτι... με ένα κόμπο στο στομάχι. Έτρεξα στον υπολογιστή να τσεκάρω τις απαντήσεις στο ερωτηματολόγιο της πτυχιακής μου. Καμία πρόοδος. 16 Ιουλίου, 10 μέρες μετά την πρώτη αποστολή email και έχω μόνο 3 απαντήσεις. Από τις 415. 'Εστειλα υπενθύμιση και ενημέρωσα τον supervisor. Και έκτοτε έχω βυθιστεί στο τίποτα. Ξαναγύρισα στο κρεβάτι μου. Όχι γιατί νύσταζα. Απλά γιατί δεν έχω όρεξη για τίποτα. Βαριέμαι. Όσο δεν έχω βαρεθεί εδώ και πολύυυυ καιρό. Έμεινα με κλειστά μάτια μέχρι τις 13.30 που σηκώθηκα να φτιάξω κάτι για να φάμε με το μικρό. Πριν λίγο ξανατσέκαρα τις απαντήσεις. Τίποτα. Πριν λίγες μέρες πήρα ένα βιβλίο. "Η φιλοσοφία της βαρεμάρας" λέγεται. Αρκετά ενδιαφέρον είναι, πιάνει την έννοια της βαρεμάρας και πώς εμφανίζεται σε φιλοσοφία, λογοτεχνία, ψυχολογία κτλ, από τα τέλη του Μεσαίωνα και την αναλύει.. Τί κάνει ο άνθρωπος όταν βαριέται... Συμφωνώ πάντως με μια από τις διάκρισεις που κάνει... μεταξύ καταστασιακής και υπαρξιακής βαρεμάρας... Όλοι μπορούμε να βαρεθούμε όταν κάνουμε κάτι συγκεκριμένο. Π.χ. βαριέμαι να ασχοληθώ με την πτυχιακή μου. Δεκτό. Και σχετικά εύκολα μπορείς να το ξεπεράσεις. Κάνεις κάτι άλλο και ξεχνιέσαι. Τί γίνεται όμως όταν η βαρεμάρα που σου χτυπά την πόρτα δεν σχετίζεται με κάποια συγκεκριμένη κατάσταση/ασχολία; Όταν αισθάνεσαι ότι βαριέσαι τα πάντα και το τίποτα ταυτόχρονα; Σε τέτοιες φάσεις πραγματικά δε με μπορώ. Απλά δε με αντέχω. Δεν γίνεται σε έναν κόσμο που σου προσφέρει άπειρες επιλογές και μπορείς να κάνεις σχεδόν ό,τι περνάει από το μυαλό σου, να βαριέσαι έτσι... Το αισθάνομαι σαν κατάντια/ήττα. Κι όμως μου συμβαίνει αρκετά συχνά. Κι είναι τόσο βασανιστική σαν αίσθηση.. Ματαιότης... απουσία νοήματος... και πολλά άλλα που συνειρμικά συνδέονται με αυτή την καταραμένη βαρεμάρα... Έτσι και σήμερα... σε μια τέτοια διάθεση βρίσκομαι. Και τίποτα δε μοιάζει να είναι ικανό να με ξεκουνήσει... Ακόμα και το σώμα μου είναι εναντίον μου. Με τσούζουν τα μάτια μου κι έχω ένα πονοκέφαλο, έτσι ώστε να μη μπορώ ούτε να διαβάσω, ούτε να δω ταινία, ούτε τίποτα... Δεν έχω όρεξη ούτε να κανονίσω κάτι για το βράδυ... Είναι κι άλλα που σκέφτομαι και θέλω να πω, αλλά αισθάνομαι εξαντλημένη και βαριέμαι να τα γράψω. Εικόνα βαριέμαι να βρω... Πάω να σαπίσω...
8 σχόλια - Στείλε Σχόλιο Emaki (16.07.2007) Μέσες-άκρες , μόλις περιέγραψες την Κυριακή μου...παραλίγο και την Δευτέρα μου , αλλά με έσωσε το ότι δουλεύα...!
Καλή Μας εβδομάδα Νίκη!!!
audioslave (16.07.2007) psilopethanes alla den sto eipan....
ela more fasi einai tha perasei!
Shakti_ (16.07.2007) Όχι και σαπίζεις ρε κορίτσι μου!!!!
Ήρθες Ελλάδα καλοκαιράκι και είσαι έτσι????
Γιατί???
Να το πολεμήσεις αμέσως!!!!!
:))))))))
mprizas (16.07.2007) ΄Εξω χαλάει ο κόσμος και συ βαριέσαι βρε???
Η Αθηνα ζει σε τρελλούς καλοκαιρινούς ρυθμούς! Ήλιος που σε βαράει στο κεφάλι, φωτιά στην Κατεχάκη, χαμός καυσαέριο και κίνηση σ' όλη την πόλη και συ κάθεσαι??? εγώ στη θέση σου θα χα...ξαναξαπλώσει! Δε πα να πνιγούνε! Την καλύτερη δουλειά κάνεις!!!Σε ζηλεύω βρε!!!