Δεν την ήξερα.. είχα μόνο διαβάσει ένα παραμύθι της κάπου την ’νοιξη. Και σε σχέση με όσους την γνώρισαν και την αγάπησαν, δεν έχω λόγια να πω. Ήθελα να δώσω το παρόν σήμερα, -πιο πολύ για να τιμήσω έναν άνθρωπο που από όσα κατάλαβα, ήταν ιδιαίτερος- αλλά υποχρεώσεις με κράτησαν μακριά.

Μέσα σε 3 μέρες έμαθα τρεις θανάτους. Τον δικό της, του παππού ενός αδελφικού φίλου και του πατέρα ενός συμφοιτητή μου. Αυτός ο "συνωστισμός" κάπου με έχει κάνει να σκεφτώ κάποια πράγματα.

Δεν ανησυχώ για όσους φεύγουν. Αντιθέτως έχω την αίσθηση ότι ηρεμούν. Όσοι μένουν πίσω είναι που τραβάνε το ζόρι. Οι δικοί τους άνθρωποι, οι φίλοι και όσοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βρήκαν ένα τρόπο να "συνδεθούν" μαζί τους.

Δεν ξέρω. Ας τους θυμόμαστε όπως τους αξίζει και όπως θα ήθελαν. Με ένα χαμόγελο.