"Αλλιώς τα περιμέναμε κι αλλιώς μας ήρθαν , λένε αναστενάζοντας στον τόπο μου οι γριές" , λέει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου σε ένα τραγούδι του , και θαρρώ πως συμπάσχω με τις γριούλες του τόπου του ...

Ήλπιζα και εγώ η καημένη οτι θα πήγαινα σε πολλές συναυλίες φέτος , έκανα όρεξη και όνειρα οτι θα πήγαινα στη Φεϊρούζ και την Αλεξίου και τη Βιτάλη και και και ....

Δεν τα κατάφερα .

Βέβαια , μπόρεσα να πάω στο υπέροχο δίδυμο Μάλαμα - Ιωαννίδη καθώς και σε μια "μυστική" συναυλία του Λουδοβίκου των Ανωγείων στην παραλία Αγριλέζας .

Δεν παραπονιέμαι .

Όχι .

Τα δύο "πουλάκια" με βοήθησαν πολύ , πήρα - χάρη σε αυτούς - ανάσα , ζωή , πως το λένε ;

Αλλιώς δεν παλευόταν ο χειμώνας που ακολουθεί , που ξέρω οτι θα είναι βαρύς και ασήκωτος .

Να 'ναι καλά τα παλικάρια!

Το λέω από καρδιάς και το εννοώ !

Και η συναυλία του Λουδοβίκου μου άρεσε .

Ήταν κάπως "σουρεαλιστική" ...

Δηλαδή , είχε περίεργες εναλλαγές μοναχικότητας και κοινωνικότητας , έλεγε ένα ανέκδοτο λόγου χάρη , γελάγαμε όλοι , αποσυντονιζόμασταν για λίγο , και μετά τραγουδούσε πάντα ένα "εσωστρεφές" τραγούδι , οπότε τσουπ! κλεινόμασταν όλοι στα καβούκια μας ...

Κάπου εδώ να σημειώσω πως μαζί του ήταν μια κοπέλα που εκτός από εξαιρετικά καλλίφωνη που ήταν έμοιαζε και με νύμφη .

Με εντυπωσίασε .

Ελπίζω να καταφέρω να πάω και σε άλλες συναυλίες πριν τελειώσουν τις περιοδείες τους οι αγαπημένοι μου ....

Για να δούμε ...