Αν και όταν ξύπνησα είχαμε μια γοητευτικότατη συννεφιά, μέχρι να τελειώσω την εκπομπούλα μου, ο καιρός είχε φτιάξει τόσο πολύ που δε μου έκανε καρδιά να μείνω μέσα... Κι από το να τριγυρίζω σε 4 τοίχους σαν αγρίμι στο κλουβί, δεδομένου ότι είναι και Σάββατο (απλά η δικαιολογία γιατί ρεαλιστικά αν το δούμε και τις άλλες μέρες σα Σάββατα τις αντιμετωπίζω), είπα να πάω μια βόλτα, να δω λίγο κόσμο και να πάρω και λίγο αέρα..

Έτσι έβαλα τα καλοκαιρινά μου, πήρα το καπέλο μου και κατευθύνθηκα προς Covent Garden.. Τελικά είχα ξεχάσει πόσο όμορφη και πολύχρωμη είναι αυτή η γωνιά! Κόσμος πολύς, στα καφέ και στους δρόμους, χαμόγελα και φωνές, τουρίστες αλλά και Άγγλοι να πηγαινονέρχονται. Και το καλύτερο; Μουσική και μουσικοί σε κάθε γωνιά!! Κι όχι μόνο, και ταχυδακτυλουργοί και γενικότερα διάφοροι καλλιτέχνες! Έστεκα σα μικρό παιδί κι έκοβα βόλτες, δεν ήθελα να κάτσω κάπου, αλλά να ρουφήξω όλη αυτή την γιορτινή ατμόσφαιρα!

Από τον κανόνα του Pachelbel σε ακκουστικές μπαλλάντες, με ενδιάμεσο σταθμό παραδοσιακά τραγούδια και οπερέτες, ό,τι ήθελες μπορούσες να το ακούσεις αρκεί να έκανες τον κύκλο της πλατείας! Δίπλα στο Καρουσέλ με τα παιδιά, κι ανάμεσα στο παζάρι! Κι ένας καιρός ονειρεμένος! Λιακάδα καλοκαιρινή, με λίγα λευκά συννεφάκια να σπάνε το λαμπερό γαλάζιο του ουρανού...

Όλη η μελαγχολία των προηγούμενων ημερών εξαφανίστηκε στο λεπτό, και στη θέση της εγκαταστάθηκε μια ήπια αισιοδοξία, ότι τελικά όλα θα βρούνε το δρόμο τους...