Εδώ στα ξένα παίρνω κάθε μέρα το λεωφορείο. Το λεωφορείο είναι ένας τρόπος που επινόησαν οι άνθρωποι για να πηγαίνουν από ένα σημείοτης πόλης στο άλλο. Αυτό που χρειάζεσαι είναι το λεωφορείο και δύο στάσεις. Αυτή που ανεβαίνεις και αυτή που κατεβαίνεις. Το λεωφορείο αυτό όμως περνά κι από άλλες στάσεις. Εσύ σημασία δε δίνεις. Εύχεσαι μάλιστα αν γινόταν να μην υπήρχαν άλλες στάσεις παρά μόνο αυτές οι δυο που σ’ ενδιαφέρουν..

Οι άνθρωποι γύρω μου ακούν μουσική. Κι εγώ. Εγώ την τραγουδώ κιόλας μερικές φορές. Τις περισσότερες. Η μουσική για τους ανθρώπους είναι μια από αυτές τις στάσεις που δεν χρειάζονται στο καθημερινό τους δρομολόγιο με το λεωφορείο. Η μουσική για τουςανθρώπους είναι μια από αυτές τις στάσεις που θα θελαν να μην υπάρχει. Χωρίς να το ξέρουν.. Αυτό που θέλω είναι όλοι τους μια μέρα να κατέβουν σ’ αυτή τη στάση. Έτσι.. χωρίς να έχουν δουλειά εκεί. Έχοντας αργήσει στη δουλειά τους, χωρίς καν να πάνε, να κατέβουν σ’ εκείνη τη στάση. Στη στάση “Μουσική”.

Τραγουδώ στους ανθρώπους για την Μουσική. Εκεί θα με δεις να κάθομαι στη στάση αυτή και δήθεν να περιμένω το επόμενο λεωφορείο για να πάω στη δουλειά μου. Μα όλα περνούν και όλα δε μου κάνουν. Μάλλον δουλειά δεν έχω.. Και κάθομαι και τραγουδώ σ’ αυτούς που κατέβηκαν για να πάνε στη δουλειά τους. Έτυχε και κατέβηκαν, δεν ήξεραν και κατέβηκαν. Κι εγώ δεν έτυχε ν’ ανέβω σε κανένα από όλα τα λεωφορεία της μεγαλούπολης, από όλα τα λεωφορεία του κόσμου. Μένω στη στάση μου, στο σπίτι μου το ζεστό και τραγουδώ γι’ αυτή! Σου τραγουδώ γι’ αυτή.

Για μια στάση σου εδώ.. τραγουδώ..

Αλέξης Π.