Λένε ότι όταν γεννιέσαι, όλοι οι πλανήτες συνομωτούν μεταξύ τους και σου φτιάχνουν έναν εαυτούλη μούρλια!

Όμως αυτό δεν ισχύει για όλους, καθώς υπάρχουν που και που πλανητικές διαρροές και ανά πέντε περίπου καλούπια ανθρώπων που γεννιούνται  τζιτζί,  γεννιέται κι ένας βλαμμένος από τα περισσεύματα…

Δηλαδή, στη στιγμή της γέννησης σου, εκεί που ο Ερμής είναι κύριος, έχει πάρει θετική όψη, σου  κουνάει τις φτερούγες στα πόδια του και σου φωνάζει «βγες!», εκεί που  η Αφροδίτη σου ποζάρει ναζιάρικα και σου τινάζει το ποπό σαν τον Μίστερ Εθνικά Μπούτια , σου σκάει  ο Δίας το χούφταλο με κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα και σου γ…… το σύμπαν!

Έτσι λοιπόν, από μια στιγμή αδυναμίας κάποιου πλανητικού ραμολιμέντου, εσύ μοιραία πια θα σέρνεσαι μια ζωή, θα ψάχνεις την αυτοκυριαρχία σου στο  φωταγωγό, και το άρωμα που θα αφήσεις στην ιστορία θα έχει γεύση το πολύ πετρελαιοκηλίδας…

Και τίθεται το μέγα ερώτημα: Γιατί ρε συ Δία φέρεσαι σε μένα έτσι σκουληκιάρικα? Αν σου λεγα να πάρεις τον κεραυνό που κουβαλάς όλη την ώρα πάνω σου σα μπρελόκ και να τον έβαζες κάπου που θα σου πρότεινα, θα σ’ άρεσε? Αν δε σε φώναζα  Δία και σε φώναζα Αηδία πώς θα σου φαινότανε? Γιατί εμένα επέλεξες για μαλακιστήρι σου, μου λες?

Ερωτήσεις ρητορικές, χωρίς απόκριση. Αλλά δεν είναι ο μοναδικός υπεύθυνος που εμπνεύστηκε το μέλλον μου να φαντάζει τρικολόρε. Φταίνε γι’ αυτό κι ένα μάτσο άλλοι, που όταν έρθει η ώρα θα τους έρθει  αυτό που μου κάνανε πίσω σαν «παλλινδρόμηση», λαϊκιστί «μπούμερανγκ»!  

Κάτσε ρε μάνα, αφού ζεις στην κοινωνία και βλέπεις, οι Παρθένοι σα ζώδιο είναι για κλωτσές! Περίμενε ρε παιδάκι μου και γέννησε με δυο μέρες μετά που μπαίνουν οι Ζυγοί που είναι όλοι τους τρεις λαλούν και δυο χορεύουν!

Εκείνη εκεί! «ΟΧΙ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΤΟΝΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΕΙ! ΑΣ ΒΓΕΙ ΖΩΔΙΟ ΠΑΡΘΕΝΟΣ! ΧΕΣΤΗΚΑ!»Ε λοιπόν πάρε τον κλαψομ…. σου τώρα και μη μιλάς!

Γιατί οι παρθένοι, η ιστορία έχει  δείξει, ότι γενικώς δεν παλεύονται…

Ο Στέλιος Καζαντζίδης, πρώτος παρθένος. Φοβερός τραγουδιστής, αλλά η  κλάψα του δεν είχε προηγούμενο. Οι από κάτω, στο τέλος του προγράμματος φεύγανε με μώλωπες στο κεφάλι από τις αποτυχημένες απόπειρες αυτοκτονίας τους στο μπουζουκσίδικο. Γιατί τα τραγούδια του σε στέλνανε από κει που ήρθες, αλλά δε σου  λεγαν από πού να  πας! Έτσι, συνωστίζονταν όλοι μαζί και κουτούλαγε ο ένας τον άλλον. Γι’ αυτό και τα τραγούδια του τα θυμούνται όλοι με πόνο…

Δεύτερος παρθένος ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ. Μία φορά αγάπησε κάπου στο 1966, και  κει σταμάτησε ο χρόνος…κι ενώ η άλλη έκανε «άλλα κόλπα», εκείνος έβγαινε από δω κι από κει και νοσταλγούσε τις στιγμές του 1966. Γιατί ρε φίλε, αγρότης είσαι? Αλλά και αγρότης να ήσουνα, και στατιστικά να το πάρεις, και κάποια άλλη χρονιά θα σου καθότανε! (εκτός αν προσπαθούσες να φυτέψεις χάμπουγκερς…)

Τρίτος παρθένος ο Michael Jackson. Χόρευε απίθανα αν και αμφιβάλλω αν ήξερε πού πάταγε. Όταν ήταν μικρός αντί να πέσει στη χύτρα με το μαγικό ζωμό, ως γνήσιος παρθένος, μπερδεύτηκε και έπεσε στη  διπλανή που είχε ασβέστη. Συνήθως στους παρθένους πέφτει το ηθικό τους τουλάχιστον μέρα παρά μέρα, εκείνος όμως σαν καραπαρθένος, εκτός απ’ το ηθικό του που το βλεπε με κυάλια, του πέφτανε και μύτες και σαγόνια και στομάχια κι ο,τι  τέλος πάντων  είχε ασβεστώσει. Γιατί οι παρθένοι γενικώς παρατάνε τον εαυτό τους και γενικώς δε φρεσκάρονται και δεν ανανεώνονται. Όμως και σπίτι να ασβεστώσεις, θέλει κάθε πέντε-έξι χρόνια ένα φρεσκαρισματάκι! Όχι φάτσα, που εδώ που τα λέμε κάνει και τις γκριμάτσες της και κάνει ρωγμές. Αφήστε που κουνιότανε όλη την ώρα  πάνω-κάτω! Εδώ τοίχος είναι και με τρία ρίχτερ πάει για αλλαγή φύλου, η φάτσα θα μείνει όρθια ?

Πάντως ως παρθένος το ελάττωμα το έκανε προταίρημα και γλίτωσε τη «στενή». Γιατί και που τον βάλανε μέσα, τι καταλάβανε? Την έκανε μέσα σε δυο μέρες! Πώς? Όπως  καθόταν στο κελί, πέταγε έξω απ’ το  παράθυρο ένα-ένα τα πράγματά του. Πρώτα τη μύτη του, μετά το σαγόνι, μετά το αριστερό του πόδι και πάει λέγοντας, κι έτσι την έκανε κανονικά και με το νόμο ο μόρτης ο λεβέντης ο αρχιληστής…