Γενικά είμαι οξύθυμη, συνήθως αποφεύγω να εκδηλώνομαι, αλλά ο κανόνας είναι ότι τσαντίζομαι πολύ εύκολα, έστω κι αν 99 στις 100 φορές κρατάω το θυμό μέσα μου. Στη μια όμως φορά που θα τον εξωτερικεύσω, καλύτερα να μην είσαι μπροστά...

Χτες έσκασα από το φαγητό. Σήμερα όμως ειλικρινά βράζω κι αν μου κλείσεις τη μύτη θα σκάσω από τα νεύρα μου αυτή τη φορά.

Ήδη έχω πλακωθεί με 2 άτομα και δεν έχω όρεξη να δω και να μιλήσω σε κανέναν. Παρόλα αυτά το βράδυ έχω να βγω κι ελπίζω η διάθεση μου να αλλάξει 180 μοίρες, αλλιώς δε με βλέπω καλά... ούτε εμένα ούτε την παρέα, που δε μου φταίει σε τίποτα, αλλά πότε ξέσπαει κανείς σε αυτούς που πρέπει;

Όχι.. η τακτική είναι το παίζουμε κυριλέ, ψύχραιμοι, κι ευγενικοί σε αυτούς που μας έχουν σπάσει τα νεύρα, και μετά διαολοστέλνουμε όλους τους άλλους για ψύλλου πήδημα.

Ναι εντάξει το παραδέχομαι. Τα νεύρα μου είναι σε άσχημη κατάσταση. Δεν ξέρω ακριβώς το λόγο (αν και έχω κάνα δυο θεωρίες) αλλά εν πάσει περιπτώσει ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη από αυτούς που πρόκειται να υποστούν τις συνέπειες (κι αυτούς που ήδη τις έχουν υποστεί).

Προσοχή όμως, δεν θεωρώ ότι στην ουσία έχω λάθος, απλά οι αντιδράσεις μου μάλλον ήταν (και θα είναι) αρκετά πιο έντονες και η στάση μου σαφώς λιγότερο παθητική (ειδικά όταν όλοι έχουν συνηθίσει να κάνω το μαλάκα, να μην αντιδρώ και να προσαρμόζομαι στις δικές τους ορέξεις, τότε το να υψώσεις τη φωνή, να μιλήσεις απότομα και να πεις κι ένα "δε με παρατάς κι εσύ!" θεωρείται πραγματικά υπερβολικά αγενές, εξωφρενικό και πρωτόγνωρο.)

Δεν πειράζει 5 μέρες μείνανε και μετά θα ησυχάσουμε όλοι μας. Υπομονή!