Τα φερε έτσι η τύχη και μίλησα σήμερα με ένα παιδί. Και λέω παιδί γιατί ούτε γνωστός είναι, ούτε φίλος, ούτε και ήμασταν ποτέ ζευγάρι. Κάτι απροσδιόριστα ενδιάμεσο...

Είναι περίεργες αυτές οι σχέσεις.. δύσκολες να τις οριοθετήσεις και εύθραυστες... γιατί ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρη πού πατάς και τί απαιτήσεις μπορείς να έχεις...

Τέλος πάντων.. ο συγκεκριμένος έχει πει την πιο τραγική ατάκα μετά από σεξ που έχω ακούσει.. και δυστυχώς την είπε σε μένα...

Μήνες μετά, απόψε δηλαδή, το έφερε η κουβέντα σε εκείνο το βράδυ...

Το τί ειπώθηκε δεν έχει σημασία πια. Απλά αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω ένα μικρό σχόλιο.

Είναι πολύ βολικό να λες ότι πληγώθηκες, ότι σου φέρθηκαν άσχημα κι ότι σε πρόδωσαν κι ότι γι αυτό αναγκάστηκες να γίνεις σκληρός, αναίσθητος και παρτάκιας, αλλά στην ουσία δεν πρόκειται παρά για μια φτηνή δικαιολογία για να ησυχάζεις τη συνείδησή σου και στην ουσία να γίνεις αυτό που πραγματικά είσαι...

Κρίμα.. γιατί όταν σε γνώρισα ήσουν κάτι όμορφο και λαμπερό... μα τώρα έχεις αφήσει την υπεροψία και τον εγωισμό να σε θαμπώσουν...

Υ.Γ. Κι είναι διπλό το κρίμα.. γιατί όταν ένας άνθρωπος που θεωρείς δικό σου, ακυρώνει έτσι τον εαυτό του, ακυρώνει ταυτόχρονα και τις δικές σου επιλογές... κι αυτό πονάει πιο πολύ από μια αιχμηρή ατάκα σε μια ευάλωτη στιγμή...