Kabi kabi θα πει, μερικές φορές στα ινδικά.. κι αυτό το κειμενάκι είναι αφιερωμένο σε εκείνες τις φορές που ο εαυτός σου λειτουργεί με τρόπο που δεν θεωρείς ότι αξίζει ούτε σε σένα ούτε στους άλλους...

Μερικές φορές λοιπόν, ενώ ξέρεις -γιατί μεταξύ μας, πάντα ξέρεις- που μπλέκεις και τί ξεκινάς υποτάσσεσαι στην αδυναμία της στιγμής και προχωράς, αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεων σου σε όσους εμπλέκονται σε αυτή την ιστορία...

Μερικές φορές προσπαθείς να κοροϊδέψεις τη συνείδησή σου λέγοντας ότι εσύ έχεις δείξει τα απαραίτητα σημάδια.. Σημάδια ναι.. αλλά τα λόγια σου σε αναιρούν... κι οι άνθρωποι πάντα δίνουν περισσότερη σημασία στα λόγια...

Μερικές φορές δεν μπορείς να διαλέξεις τί θες. Κι ενώ προσπαθείς να φανείς συνεπής στα θέλω και τις αρχές σου, ξέρεις ότι μοιραία σε βάθος χρόνου κάπου θα το κάνεις το στραβοπάτημα. Κι όμως συνεχίζεις...

Μερικές φορές υποτάσσεσαι στις ανάγκες σου. Κάνεις για μια στιγμή το κέφι σου, χωρίς να δώσεις σημασία στις συνέπειες και πρωτού το καταλάβεις έχεις μπλεχτεί σε μια κατάσταση που η μόνη λύση της είναι ο δικός σου συμβιβασμός ή το να παραδεχτείς ότι έπαιξες κάποιον που δεν έφταιγε κι απλά πλήρωσε τα σπασμένα ενός τριτου.

Μερικές φορές ανακαλύπτεις με τρόμο ότι ο τρόπος που φέρθηκες ήταν ακριβώς αυτός που σου είχαν φερθεί και είχες πληγωθεί. Και προσπαθώντας να αναβάλεις το αναπόφευκτο, παρατείνεις το τέλος, καταφέρνοντας ουσιαστικά απλά να πληγώσεις τον άλλο περισσότερο.

Μερικές φορές στήνεις τον εαυτό σου στον τοίχο κι αυτοτιμωρείσαι, αλλά παρόλα αυτά δε βρίσκεις το θάρρος να παραδεχτείς σε έναν τρίτο τα πράγματα όπως είναι.

Μερικές φορές ούτε κι εσύ η ίδια δεν γνωρίζεις τί τελικά συμβαίνει... και θες απλά έναν άνθρωπο δίπλα σου, να σου κρατάει το χέρι χωρίς να ζητάει τίποτα σε αντάλλαγμα.

Μερικές φορές θες κάποιον να σε αγαπάει - ή έστω να σε δέχεται για αυτό που πραγματικά είσαι, αλλά ξέρεις ότι ποτέ δεν θα τον βρεις, γιατί πάντα κρύβεις τις αδυναμίες και τα ελλατώματά σου όσο καλύτερα μπορείς.

Γιατί τελικά προσπαθώντας να γίνεις αποδεχτή δείχνεις προς τα έξω την καλή "Κυριακάτικη" εικόνα σου. Κι αυτό δημιουργει απαιτήσεις και προσδοκίες στους άλλους, στις οποίες για να ανταπεξέλθεις αργότερα θα πρέπει ενδεχομένως μερικές φορές να παρουσιάζεσαι σαν κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είσαι..

Όμως έτσι πολύ γρήγορα εγκλωβίζεσαι σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων και όχι ουσίας... Κουράζεσαι με τον ψεύτικο ή έστω μισό εαυτό σου, κι αισθάνεσαι ότι το ενδιαφέρον κι η αγάπη των άλλων προορίζεται για αυτό που νομίζουν ότι είσαι κι άρα όχι για σένα... Απογοητεύεσαι κι αποσύρεσαι. Μέχρι που ξανασυναντάς κάποιον που στιγμιαία πιστεύεις ότι ίσως μπορεί να σε δεχτεί όπως είσαι... όμως ξαναπέφτεις στη λούμπα του να κάνεις καλή εντύπωση... και πρωτού το καταλάβεις άλλος ένας φαύλος κύκλος έχει μόλις ξεκινήσει...