Μιας εβδομάδας αρκετά γεμάτης. Συνεντεύξεις, γενέθλια, απορρίψεις, επισκέψεις σε γραφεία, πειραματισμοί με ένα πλυντήριο (ανακαλύπτω τον κόσμο, μάθημα 1ο: πώς να αλλάζω σωλήνες), αυτοσχέδιες πίτσες, το πρώτο μου 8ωρο σε προσωρινή δουλειά.

Μιας βδομάδας με πολλά σκαμπανεβάσματα. Ψυχολογικά κυρίως. Ανολοκλήρωτοι απολογισμοί (του προηγούμενου έτους μου, της φοιτητικής μου ζωής, της παραμονής μου εδώ, κτλ) επαναλαμβανόμενοι αναπροσδιορισμοί της από εδώ και πέρα πορείας, των θέλω και των πρέπει (αισθάνομαι σα πυξίδα παγιδευμένη σε πολλαπλά μαγνητικά πεδία), συναισθηματική τραμπάλα.

Τώρα έχω αράξει στον καναπέ, έχω σκεπαστεί με την κουβέρτα και χαζεύω...
Κι εκεί που έλπιζα να δω το επόμενο επεισόδιο του 24.. το @#$^ το link δεν λειτουργεί... Κι έτσι πρέπει να τη βγάλω παρεούλα με τις σκέψεις μου κι αυτό το κενό που αισθάνομαι.

Το παρακάτω κομμάτι έχει κολλήσει στο repeat εδώ κι ένα τρίωρο...
και με ταξιδεύει σε περίεργα μονοπάτια ...

Μάνος Ελευθερίου είναι αυτός... λογικό το βρίσκω...
Να κάπως έτσι πάει "Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές..."