Είναι μερικές φορές που η σκέψη σου σε οδηγεί σε μονοπάτια που αναγνωρίζεις ότι είναι παρανοϊκά. Γι αυτό και σχετικά σύντομα ανασυγκροτείσαι κι οπισθοχωρείς. Ξεχνάς τη νοητή σου διαδρομή. Μέχρι που ξαφνικά κάτι συμβαίνει... κι ανακαλύπτεις ότι τελικά δεν είσαι η μόνη που είχε αυτές τις σκέψεις....

------------------------------------------------------------------------------

Πριν αρκετά χρόνια κάπως βρέθηκε στα χέρια μου ένα βιβλίο με τον τίτλο "ο άνθρωπος Ζάρι". Ακόμα θυμάμαι το εξώφυλλο. Μαλακό, μαύρο, με δυο μεγάλα πράσινα ζάρια με λευκές βούλες. Ξεκίνησα να το διαβάζω και τα συναισθήματα που μου προκαλούσε άλλαζαν κάθε τρεις και λίγο. Αρχικά το βρήκα πολύ ενδιαφέρον, δεδομένου ότι κι εγώ είχα σκεφτεί παλιότερα κάτι παρόμοιο, στη συνέχεια άρχισα να γοητεύομαι από τις δυνατότητες που ξεδιπλώνονταν αλλά γρήγορα με έπιασε τρόμος για τις συνέπειες που μπορούσε να προκαλέσει μια ιδέα φαινομενικά ακίνδυνη, όταν τραβηχτεί στα άκρα. Τρόμαξα τόσο -ήμουν και μικρή- που τελικά το παράτησα.

------------------------------------------------------------------------------

Χρόνια μετά η ίδια ιδέα επανήλθε στο νου μου.. και θυμήθηκα το βιβλίο. Το θέμα του αν το δει κανείς επιφανειακά είναι ένας άντρας που αποφασίζει να αφήσει τα ζάρια να παίρνουν τις αποφάσεις αντί γι αυτόν. Όμως στην ουσία το θέμα δεν είναι παρά η ελευθερία. Μπορεί η παράδοση της ζωής σου στα χέρια της τύχης να σε οδηγήσει τελικά στην ελευθερία; Κι αν ναι, με τί κόστος; Και τί τελικά είναι αυτό που λέμε συμβατικά ελευθερία; Είναι ελευθερία η ψευδαίσθηση της επιλογής όταν στην ουσία παραμένεις δέσμιος των κοινωνικών επιταγών και των πρέπει που έχουν θεσπίσει άλλοι; Είναι ελευθερία το να μπορείς να κάνεις πράξεις αντίθετες με τις ηθικοκοινωνικοθρησκευτικές αξίες, αγνοώντας τις συνέπειές τους στη ζωή σου και τις ζωές των άλλων απλά και μόνο επειδή έτυχε το ζάρι να φέρει αυτό το νούμερο; Τελικά η "φιλοσοφία του ζαριού" πού οδηγεί;

-----------------------------------------------------------------------------

Δεν ξέρω.... όπως είπα δεν κατάφερα να τελειώσω το βιβλίο γιατί μου φάνηκε τελικά πολύ πιο παρανοϊκό από όσο άντεχα εκείνη την περίοδο. Πάντως εδώ και λίγες μέρες νομίζω ότι φλερτάρω επικίνδυνα με την ιδέα του να αποφασίσει η τύχη για κάποια πράγματα που εγώ προσωπικά αισθάνομαι ότι δε μπορώ να σηκώσω το βάρος της επιλογής/απόφασης...