Και έχει πάντα δίκιο...Δεν  ξέρω γιατί, αλλά έτσι είναι...Ποτέ δεν πέφτω έξω, για τίποτα και για κανέναν...Ο χρόνος, στάθηκε καλός μαζί μου...Έμαθα ακόμα και αυτά που δεν ήξερα! Αλλά διαπίστωσα επίσης, πόσο δίκιο είχα για κάποια άλλα γεγονότα...Ειλικρινά σας μιλάω, απο μικρό παιδί, άκουγα την εσωτερική μου φωνή...Και η αλήθεια είναι, ότι, όταν μπορούσα να κάνω κάτι, ώστε να αποφύγω μια κατάσταση, το έκανα...Στην αντίθετη περίπτωση όμως, απλά περίμενα να συμβούν τα γεγονότα, διότι εκεί, δεν είχα λόγο εγώ...Το λόγο είχε ο Θεός, και οι άλλοι...Όλοι οι άλλοι, οι οποίοι, πάντα ήθελαν κάτι να πάρουν απο μένα...Τυχαίο; Δεν νομίζω...Όχι, τίποτα δεν ήταν ποτέ, τυχαίο...Το ένστικτο μου, τώρα, μου λέει, ότι θα έρθει ο Αυγουστίνος...Αλλά οι άλλοι δεν θα με αφήσουν να τον δω...Και αυτό τυχαίο; Δεν νομίζω...Είχε έρθει και άλλη φορά, αλλά πάλι δεν τον άφησαν να με δει...Το ένστικτο μου λέει, ότι όλοι αυτοί που μας θέλουν χώρια, έτσι μας ήθελαν και στο παρελθόν...Ίσως,, επειδή, κανείς δεν ήταν σαν και μας...Και μας ζήλευαν για αυτό...Το ένστικτο μου λέει, επίσης, ότι ο Αυγουστίνος δεν θα το αφήσει αυτό, έτσι...Θα κάνει τα πάντα να είμαστε μαζί...Δεν είναι κανένας τυχαίος, δεν είμαι καμία τυχαία...Και όπως όλοι οι άνθρωποι που ταιριάζουν, σπανίζει το φαινόμενο να είναι μαζί κάποτε, έτσι και εμείς...Μου άρεσε η περούκα που έβαλαν κάποιοι, πάντως! Μόνο που άλλαζε το πρόσωπο! Δεν καταλαβαίνω το σκεπτικό τους! Είναι δυνατόν να μοιάσουν στον Αυγουστίνο; Δεν πάνε να κοιταχτούν στον καθρέφτη; Τα ίδια έκαναν και άλλοι...Πολλοί...Μόνο που ξέχασαν, ότι ο άνθρωπος δεν γίνεται, γεννιέται! Και πως είναι δυνατόν να με ξεγελάσουν, γνωρίζοντας εκ των προτέρων κάποια πράγματα, τα οποία δεν μου ξέφυγαν; Εντάξει, είχαν τους λόγους τους...Εγώ όμως, τι φταίω; Ο Αυγουστίνος, τι φταίει; Οι άλλοι, τι φταίνε; Όταν κάποιος ξεκινά να κάνει κακό, πρέπει να προσέχει και τις λεπτομέρειες...Και είναι πάρα πολλές...Το ένστικτο μου λέει, ότι όλα θα πάνε καλά επιτέλους του χρόνου...Διότι, αν και ο καλός καλό δεν έχει, όπως λένε, υπάρχει και κάποιος ο οποίος βλέπει και κρίνει τα πάντα και τους πάντες...Υπάρχει, Θεός!

Πάντα σ΄αγαπούσα...Ακόμα και στα όνειρα μου

ακόμα και όταν προσπαθούσα να μάθω τη ζωή, σ΄αγαπούσα...

Και καθόμουν δίπλα στα σπασμένα γυαλιά 

απο κομμάτια πίκρας, και έλεγα το όνομα σου...

Γιατί με κρατούσες στη ζωή, επειδή υπήρχες...

Γιατί, κάθε τι δικό σου, το περνούσες νοερά σε μένα

για να μη φοβάμαι, για να ξέρω ότι είσαι εκεί, μαζί μου, παντού και πάντα...

Δεν υπάρχει γιατί...Η αγάπη δεν γεννήθηκε για να πεθάνει

επειδή παίχτηκε ενα έργο στο θέατρο...

Ήταν αναμενόμενο να υπάρξει, για να σε γνωρίσω...

Και κάθε φορά που σε θυμόμουν, αγάπη μου

λάτρευα τον τρόπο που ήρθες κοντά μου...

Έτσι απλός, με καθάριο βλέμμα και ψυχή

χωρίς ίχνος απανθρωπιάς...

Σε λάτρεψα, και σ΄αγαπώ, σα να μην υπάρχει άλλος στη γη

σα να γεννήθηκες και να γεννήθηκα για ενα μόνο άστρο...

Εσύ ξέρεις τι σημαίνει αγάπη

εσύ μου έμαθες, την αγάπη...

Πως είναι δυνατόν να σε ξεχάσω;

Δεν γίνεται να ξεχάσω τη μουσική σου

τα δάκρυα χαράς που γεύτηκα τη μέρα που σε γνώρισα...

Ήταν η μόνη μου χαρά, στη ζωή...

Και δεν υπήρξε άλλη...

Σ΄αγαπώ, όπως τότε, λες και δεν πέρασε μια μέρα

λες και έπεσα σε χειμέρια νάρκη, και ξύπνησα σήμερα...

Ο ήχος σου στα αυτιά μου, μιλάει ακόμα

και με νανουρίζει τα βράδια με ενα φιλί νοερό...

Και τα πρωινά μου, είναι όλα καινούρια

γιατί ξέρω, πως ότι και αν γίνει, είσαι εδω...

Μακάρι να ήσουν εδω, να στο πω

πρόσωπο με πρόσωπο, η αγάπη δεν έχει τέλος...

Δεν είναι παιχνίδι για παιδιά, να σπάσει και να το πετάξεις...

Η αγάπη, είναι εγω και εσύ

μαζί, τότε και τώρα...

Θυμάσαι τι μου έλεγες;

Η αγάπη έχει πρόσωπο, και είναι το δικό μου...

Και εγω σου απάντησα, είναι δυο πρόσωπα σε ένα, όπως μια ψυχή...

Και κάθε μέρα του κάθε μήνα, χειμώνα καλοκαίρι

είναι Αύγουστος...

Και κάθε τι που πέρασα με κράτησες όρθια

επειδή μ΄αγαπάς...

Αν υπάρχει θαύμα στη ζωή, είσαι το θαύμα μου...

Αλλά είσαι και η ζωή μου...

Δεν υπάρχει γιατί, αγάπη μου...

Για μένα είναι Αύγουστος χωρίς τέλος

γιατί υπάρχεις εσύ...

Ορισμένοι άνθρωποι, δεν είναι για γάμο και οικογένεια...Και όμως, παντρεύονται, για να ικανοποιήσουν ίσως, το Εγώ τους, αλλά και για να νιώσουν κυρίαρχοι του συμπαντος! Αρκετοί χωρίζουν, είτε μετά απο κανα χρόνο, είτε μετά απο χρόνια...Κανείς όμως απο όλους αυτούς, δεν συνειδητοποιεί, την αξία του γάμου! Όταν κάποιος παντρεύεται, μόνο για να κάνει οικογένεια, για παράδειγμα, αλλά δεν αγαπάει αληθινά τον άνθρωπο που έχει απέναντι του, μια ζωή θα το μετανιώνει, ακόμα και αν τελικά πάρει διαζύγιο! Σκοπός είναι, να ταιριάζεις με κάποιον, αλλά και να είναι μέσα στις προδαγραφές σου, προκειμένου να ξεκινήσεις κάτι τόσο σοβαρό...Αν πάλι, όλα γίνουν κατά λάθος, γιατί δυστυχώς συμβαίνει και αυτό, πάλι θα πληρώνεις εφ όρου ζωής την επιλογή σου...Τουλάχιστον όμως, στην περίπτωση του χωρισμού, θα έχεις την ικανοποίηση, ότι, δεν συνέχισες αυτό το λάθος, το οποίο σου κατέστρεψε τη ζωή! Αναρωτιέμαι, γιατί πρέπει να παντρεύεται κάποιος, εφόσον υπάρχουν λύσεις για όλα, και χωρίς ενα γάμο! Γιατί να κάνεις ενα λάθος, και μετά απο καιρό και άλλο, και πάει λέγοντας; Γιατί, δεν μένεις ελεύθερος, να κάνεις τη ζωή που θέλεις, και να μην πάρεις αθώους στην πλάτη σου; Αρκετοί, παντρεύονται απο καθαρό συμφέρον! Άσχετα αν αργότερα χωρίσουν, ή μήπως, θα παραμείνουν σε ενα νεκρό γάμο, ακριβώς για αυτό το λόγο; Δυστυχώς, πολλά συμβαίνουν σ΄αυτή τη ζωή... Έχουμε άπειρες αποδείξεις...Όταν όμως δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος, γιατί να παντρευτείς; Και ειδικά κάποιον που δεν θέλεις; Ειδού η απορία...Δυστυχώς, έχει μείνει άλυτη, όσον αφορά εμένα...Πολύ θα΄θελα να μάθω, γιατί να κάνεις τέτοιο βήμα, αν δεν υπάρχει λόγος! Όσα χρόνια είμαι χωρισμένη, προσωπικά περνάω πολύ καλύτερα απο όσο όταν ήμουν παντρεμένη! Για πάρα πολλούς λόγους! Σας πληροφορώ, ότι απο τότε μέχρι σήμερα, εχω δει και έχω ακούσει, ότι δεν έχει δει και ακούσει άνθρωπος σ΄αυτόν τον πλανήτη! Προσπαθώντας να καταλάβω κάποια γεγονότα και κάποιους ανθρώπους, συνειδητοποίησα, ότι οι δικές μου βλέψεις, δεν έχουν καμία σχέση με τις βλέψεις γνωστών, φίλων και συγγενών μου! Οπότε, θα παραμείνω ελεύθερη και ωραία, για όσο πάει! Και σε όποιον αρέσει! Δεν τους ζήτησα τη γνώμη τους! Το πολύ πολύ, να πάμε στα δικαστήρια, αν το παρατραβήξουν ορισμένοι! Τέλος πάντων! Αυτό που έχει σημασία για μένα, δεν έχει για τους άλλους...Και θέλω πάρα πολύ να το ζήσω! Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχω ενα πολύ καλό προαίσθημα για του χρόνου! Πιστεύω ότι ο Θεός συμμερίζεται τις βλέψεις μου, και μου κλείνει το μάτι για τα καλύτερα! Η αλήθεια είναι, ότι τα περιμένω πως και πως! Κλείνοντας την μικρή μου παρένθεση, θέλω να πω, οτι, δεν είναι ανάγκη να παντρευτεί ένας άνθρωπος με το ζόρι, είτε πριν, είτε μετά απο διαζύγιο, προκειμένου να πραγματοποιήσει τα όνειρα του! Μάλιστα, βγάζω το καπέλο σε όσους δεν παντρεύτηκαν ποτέ! Δεν έχασαν και τίποτα! Τους το λέω εγώ, με υπογραφή! Ένα δαχτυλίδι, δεν είναι τόσο σημαντικό, όταν πολλά όνειρα δεν έχουν πραγματοποιηθεί ακόμα! Είναι λάθος να πιστεύουν ορισμένοι, ότι, θα πραγματοποιηθούν μετά απο ενα γάμο! Αν εσύ ο ίδιος, όσο είσαι μόνος σου, δεν κάνεις κινήσεις για το καλύτερο στη ζωή σου, τι σε κάνει να πιστεύεις, ότι αυτά που θέλεις θα έρθουν μετά; Ίσα ίσα, ο γάμος, αποτελεί εμπόδιο για τις επιδιώξεις σου, ειδικά, όταν συμβαίνει με λάθος ανθρώπους! Μπορείς να έχεις μια σχέση, να περνάς καλά, και να πραγματοποιήσεις όσα θέλεις, εκτός γάμου! Για πιο λόγο να συμβεί το αντίθετο; Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω την εμμονή ορισμένων ανθρώπων με το γάμο...Κάνουν, σα να είναι το μόνο πράγμα το οποίο θα τους κρατήσει όρθιους! Ίσως για ορισμένους να ισχύει, όμως, δεν είναι κρίμα, να την πληρώσουν και αθώοι; 

Δεδομένου ότι το τηλέφωνο μου το έχουν μόνο συγγενείς και ορισμένοι μόνο φίλοι, και δεδομένου ότι είναι απόρρητο, επειδή εγώ το ζήτησα, μου κάνει μεγάλη εντύπωση, ότι εξακολουθούν κάποιοι να τηλεφωνούν για άλλους λόγους, και μάλιστα χωρίς να μου πουν την αλήθεια του συγκεκριμένου τηλεφωνήματος! Έχω πει στο παρελθόν, ότι, δεν με ενδιαφέρει τι κάνουν ορισμένοι, σημασία έχει, τι θέλω εγώ, και ποιον θέλω εγώ! Τους περισσότερους απο όσους γνώρισα, μείναμε στη γνωριμία, επειδή δεν ήθελα εγώ να συνεχίσω τη γνωριμία, εννοώ με κάποιους απο το κέντρο διερχομένων νίμιτς...Το να εξακολουθούν κάποιοι απο το Αιγάλεω και απο κει μέσα, να επαναλαμβάνουν τα ίδια πράγματα, εμένα με βρίσκει εντελώς αδιάφορη...Για οτιδήποτε συμβεί, δεν θα φταίω εγώ! Οι αποφάσεις μου, είναι οριστικές και αμετάκλητες, για πολλά πράγματα τα οποία αφορούν τη ζωή μου...Οπότε, δεν καταλαβαίνω για πιο λόγο επιμένουν για κάποια πράγματα, εφόσον δεν θα συμβούν ποτέ...Μου κάνει εντύπωση επίσης, το γεγονός, ότι, αρκετοί, δεν μου έχουν συστηθεί ακόμα, με αποτέλεσμα να εξακολουθώ να βλέπω κάποια άτομα, αλλά να μην έχω ιδέα ποιοι είναι! Μήπως αυτο συμβαίνει, επειδή αν γνώριζα, δεν θα τους έλεγα ούτε καλημέρα; Όσον αφορά ορισμένους που ήξερα, δεν τους ξαναείδα, και αυτό είναι πολύ περίεργο...Το θέμα είναι το εξής...Εφόσον γίνονται πολλά πίσω απο την πλάτη μου, αυτό δεν θα έπρεπε να προβληματίζει τους φίλους μου εκεί, ώστε να ψάξουν οτιδήποτε και οποιονδήποτε, ώστε να μάθουν, γιατί συμβαίνουν κάποιες καταστάσεις, και το κυριότερο, γιατί επαναλαμβάνονται; Και όχι μόνο αυτό, γιατί επιμένουν σε κάτι το οποίο δεν το θέλω εγω; Το γιατί δεν το θέλω, έχει πολλές απαντήσεις, και είμαι διατεθειμένη να απαντησω, σε όλους όσους έχουν την καλή διάθεση να μου απαντήσουν και στα δικά μου ερωτήματα...Αναρωτιέμαι, πότε θα έρθει η ώρα μιας εποικοδομητικής συζήτησης εφ όλης της ύλης...Γιατί δεν βλέπω κανέναν, να είναι διατεθειμένος να μου πει αλήθειες, αλλά και να ακούσει απο μένα, αλήθειες!

Στη σημερινή εποχή, όπου οι περισσότεροι ασχολούνται με το internet, ελάχιστοι πλουτίζουν τον ψυχικό τους κόσμο με τα οφέλη του διαβάσματος...Διότι, όταν κάποιος περνάει πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή, πότε να προλάβει να διαβάσει κάτι αξιόλογο; Νοσταλγώ την παλιά μου εποχή, της δεκαετίας του ΄80, διότι εκείνη την εποχή, διαβάζαμε! Και διαβάζαμε, μέχρι που βγήκε το σκουπίδι το internet...Και ξέχασαν ορισμένοι την αξία της μόρφωσης...Και της καλλιέργειας γενικότερα...Πόσα λάθη έγιναν μέσω internet...Και πόσα θα γίνουν, ακόμα, αν δεν επιστρέψουμε στο διάβασμα, όπως κάναμε εκείνη την εποχή...Με το βιβλίο μας στα χέρια, χωρίς να κοιτάμε την οθόνη του υπολογιστή...Οι υπολογιστές είναι μεγάλο πλήγμα, δυστυχώς, διότι γίνονται πολλές κλοπές...Οι λεγόμενοι χάκερς, μπορούν να σου καταστρέψουν τη ζωή, και χωρίς να γνωρίζεις κάτι, αν δε σε ειδοποιήσει κάποιος...Οι χάκερς είναι στην πλειοψηφία τους, απελπισμένοι άνθρωποι, οι οποίοι θα έκαναν τα πάντα για το χρήμα! Δυστυχώς...Είναι αλήθεια...Θυμάμαι όταν αγόρασα την πρώτη μου γραφομηχανή...Τι ωραία που ήταν! Τα πλήκτρα ήταν βαριά και ασήκωτα, αλλά τα συνήθισα εύκολα, επειδή έγραφα συνέχεια...Αυτό ήταν, πριν βγει ο υπολογιστής, και χάσω σημαντικά έγγραφα, απο την οθόνη! Διότι πολλά τα είχα περάσει εκτός απο το στικάκι, σε φάκελο στον υπολογιστή μου...Ευτυχώς είχα ήδη δώσει τα περισσότερα σε εκδότες, απο τη δεκαετία του ΄90 και έπειτα...Αν και ποτέ δεν πήρα απάντηση...Κάποια άλλα, τα έχω ακόμα, σε στικάκι...Όμως τα περισσότερα τα έχασα μετά απο μια διακοπή ρεύματος...Τέλεια! Τι να σας πω! Είχαν μείνει μισά, 5 έργα μου! Μυθιστορήματα δηλαδή...Δεν πρόλαβα να τα τελειώσω...Και δεν ανακτήθηκαν ποτέ...Σα να μην τα΄γραψα...Για αυτό επιμένω στην έκφραση, σκουπίδι, όσον αφορά τον υπολογιστή...Αλλά και οτιδήποτε ανήκει στην τεχνολογία, γενικότερα...Πολλά έχουν συμβεί, δυστυχώς...Και αρκετά απο αυτά, εν αγνοία μου...Ο μόνος τρόπος να αποδείξω, ότι είναι κάτι δικό μου, αν το δω τυπωμένο με άλλο όνομα, είναι ο ανιχνευτής ψεύδους! Μέχρι τώρα, είχα απελπιστεί...Και για άλλα θέματα...Αυτό όμως, μου δίνει ελπίδες, ότι θα συμβούν πολλά καλά, απο τον καινούριο χρόνο! Τον περιμένω, πως και πως!

Η συζήτηση με μορφωμένους ανθρώπους, έχει πολλά οφέλη...Κατ' αρχας, ο μορφωμένος άνθρωπος, ποτέ δεν κάνει συζητήσεις για πράγματα χωρίς αξία και περιεχόμενο...Και πάντα, μπορεί και βλέπει πίσω απο την επιφάνεια, για όλους και για όλα... Όταν συναντήσει κάποιον ομοιδεάτη του, πιθανόν να μιλάει με τις ώρες μαζί του, αλλά μόνο για θέματα με ουσία, ώστε η ανταλλαγή απόψεων, να είναι το σκαλοπάτι για τη συνέχεια, ή το ξεκίνημα μιας πολύ καλής φιλίας αλλά και σχέσης...Όταν δυο άνθρωποι ταιριάζουν στο πνεύμα, τίποτα δεν είναι ίδιο με την πρώτη φορά! Η κάθε συνάντηση, η κάθε συζήτηση, έχει πολλά να δώσει στον ένα και στον άλλο, τόσο σε πνευματικό, όσο και σε ψυχοπνευματικό επίπεδο...Όταν έχεις απέναντί σου, έναν καλό συνομιλητή, εννοείται, ότι ποτέ δεν θα κοιτάξεις το ρολόι για να φύγεις! Αλλά ούτε και θα προωθήσεις το συνομιλητή σου, σε κάποιον άλλο...Για να συμβεί όμως αυτό, πρέπει, οι συνομιλητές, να έχουν κοινά πνευματικά ενδιαφέροντα...Έχει τεράστια σημασία αυτό που λέω! Προσωπικά, το έχω παρατηρήσει τόσο στον εαυτό μου με τους ανθρώπους που μου γνώρισαν με το έτσι θέλω, όσο και με γνωστούς και συγγενείς μου...Με ορισμένους, δεν μιλάμε καν, επειδή, έχουμε εντελώς διαφορετικο τρόπο σκέψης, αλλά και βλέψεις! Για αυτό, αν κάποιοι, δεν με ακούν να μιλάω, εκεί που με έχουν βάλει εδω και καιρό, είναι επειδή, δεν με ενδιαφέρουν ούτε οι άνθρωποι, ούτε και αυτά που λέγονται και κάνονται! Μου λείπει πάρα πολύ μια συζήτηση με εναν μορφωμένο άνθρωπο αξίας! Με κάποιον, με τον οποίο δεν θα κοιτάξω ποτέ το ρολόι για το πότε θα φύγω! Με κάποιον, με τον οποίο έχουμε κοινά ενδιαφέροντα...Μου λείπουν όσοι γνώρισα κάποτε, είτε γνωστοί, είτε φίλοι, είτε αγαπημένοι, είτε συγγενείς, με τους οποίους μιλούσα ακατάπαυστα για πράγματα με ουσία...Ορισμένες φορές νιώθω, ότι κάποιος με καταράστηκε, ώστε να μην έχω δίπλα μου κάποιον να μιλάω για θέματα ανώτερης πενυματικότητας... Προσοχή! Δεν υποτιμάω τους αμόρφωτους ανθρώπους, τους οποίους έχω γνωρίσει...Αλλά και έχω συγγενείς...Απλά, μιλάω για αυτούς που είχα γνωρίσει κάποτε, αλλά δεν τους ξαναείδα, ένας Θεός ξέρει, γιατί! Και είχαμε κάνει πολύ ωραίες συζητήσεις...Ανώτερου επιπέδου, και όχι καθημερινότητας, ή κάτι άλλο...Μου λέιπουν πάρα πολύ...Κάθε φορά που γυρνάω σπίτι μου, αναρωτιέμαι, που είναι όλοι αυτοί οι ωραίοι πνευματικά άνθρωποι που γνώρισα...Τι έγιναν...Γιατί δεν επικοινώνησαν ξανά, μαζί μου...Και γιατί πρέπει όλη μέρα να ανέχομαι σαχλαμάρες κάποιων εκεί έξω, και να περνάει η ζωη μου χωρίς σκοπό και ουσία...Είναι τόσα τα γιατί...Και δεν έχω καμία απάντηση! Ορισμένοι αναρωτιούνται, γιατί δεν συμμετέχω στις καθημερινές συζητήσεις εκεί που είμαι...Δεν με ενδιαφέρουν! Αυτή είναι η απάντηση! Δεν είναι, ούτε του γούστου μου, ούτε του επιπέδου μου! Και μη θεωρείτε, ότι επειδή είμαι του ΙΕΚ και όχι του Πανεπιστημίου, ότι δεν έχω τα κότσια και την πνευματικότητα να μιλήσω με κάποιον σοβαρά, για πνευματικά θέματα επιπέδου! Μα το Θεό, δεν είδα κανέναν μέχρι σήμερα, εκεί που είμαι, να μιλήσει για κάτι, λογικά!!! Ούτε έναν! Μια ζωή, σαχλαμάρες ακούω, και βλέπω! Πως στο καλό, να συμμετέχω σε κάτι το οποίο δεν με εκφράζει σαν άνθρωπο και ως προσωπικότητα; Όπως είπα, ο καθένας έχει άλλες βλέψεις στη ζωή...Οι δικές μου, δεν συμπεριλαμβάνουν ούτε κατά διάνοια τα όσα ακούω όλη μέρα! Μου λείπουν οι άνθρωποι, με τους οποίους μιλούσα καθαρά, χωρίς υπεκφυγές, και δεν άκουσα ούτε ένα ψέμα απο αυτούς...Ήταν μεγαλύτεροι μου, και ανώτερης μόρφωσης απο μένα...Αν είναι κάτι, ενα απο τα οποία θαυμάζω σε εναν άνθρωπο, είναι το ανώτερο μορφωτικό του επίπεδο...Διότι, ποτέ, μα ποτέ, δεν βαρέθηκα!!! Όλοι όσοι πέρασαν απο τη ζωή μου, και ήταν πνευματικά ανώτεροι απο μένα, μου έδωσαν να θυμάμαι, πολύ περισσότερα απο κάποιους άλλους! Και αυτό, επειδή, όπως είπα παραπάνω, καμία συζήτηση την οποία κάναμε, δεν ήταν απλή, καθημερινή! Το τονίζω αυτό! Το να μιλήσει κάποιος μαζί μου για απλά καθημερινά θέματα, το κάνω και με τους γονείς μου! Έτσι; Σημαντικό αυτό! Αλλά να μιλήσει μαζί μου για κάποιο θέμα ιατρικό για παράδειγμα, ή λογοτεχνίας, θα μας πάρει μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες! Λέω εγώ τώρα! Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, είναι και να με ενδιαφέρει το θέμα, ώστε να ανοίξω συζήτηση με κάποιον, ή να συμμετέχω, αντίστοιχα! Και μέχρι σήμερα, ειλικρινά, δεν βρήκα κάτι ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα, όταν δεν έχω τι να κάνω, να προτιμώ να διαβάζω ενα βιβλίο, απο το να μιλήσω με τους παρευρισκόμενους! Και δυστυχώς περνάει η κάθε μέρα χωρίς ουσία...Είναι σα να πηγαίνω κάπου αναγκαστικά, και να αναγκάζομαι να <βλέπω> θέατρο, ή την ίδια την πραγματικότητα, η οποία δεν με ενδιαφέρει, όμως! Μου λείπουν οι μορφωμένοι άνθρωποι που γνώρισα, μεγαλύτερης ηλικίας απο μένα...Ειλικρινά, δεν ξέρω γιατί, αλλά ανέκαθεν μπορούσα να συζητήσω εκ βαθέως, μόνο με μεγαλύτερους μου...Με τα παιδιά γενικώς, δεν τα πάω καλά...Λυπάμαι, αλλά αυτό συμβαίνει, επειδή δεν ξέρω τι να συζητήσω μαζί τους, δεν έχουμε τίποτα κοινό, και ούτε πρόκειται...Πραγματικά, δεν ξέρω πως να χειριστώ το θέμα με τα παιδιά, γιατί ποτέ δεν είχα...Αλλά και όσες φορές μου έτυχε, να βρεθούν σε μεγάλη παρέα μαζί με μεγαλύτερους μου, δε ήξερα τι θέμα συζήτησης να ανοίξω μαζί τους...Οπότε, απλά περίμενα να περάσει η ώρα! Δεν ξέρω, είναι και τα ενδιαφέροντα όπως έχω πει...Όπως και με τους ενήλικες, έτσι και με τα παιδιά...Ίσως εκει, να είναι ακόμα χειρότερα...Τέλος πάντων...Η ουσία στο θέμα μου, είναι, ότι όντως μου λείπουν πάρα πολύ κάποιοι άνθρωποι που γνώρισα, και δεν έχω ιδέα τι έγιναν! Μου χάρισαν πολύ όμορφες στιγμές, επειδή δεν βαρέθηκα μαζί τους, μέσα απο τις συνομιλίες μας...Και είναι σημαντικό να θυμάσαι κάποιον, επειδή σε έκανε ευτυχισμένο!!! Επειδή μαζί του, έμαθες και εσύ κάποια πράγματα και ανέβηκες σε πνευματικό επίπεδο...Μου λείπουν αυτοί οι άνθρωποι...Θέλω να τους ξαναδώ...Θέλω να τους ξαναμιλήσω...

Στην περίπτωση που γνωρίζατε, ότι ένας γιατρός ήταν η αιτία του θανάτου κάποιου δικού σας ανθρώπου, τι θα κάνατε; Και μάλιστα, με αποδείξεις; Δεν θα σας έκανε εντύπωση, αν κάποιοι τον κάλυπταν με κάθε τρόπο; Παρακαλώ πολύ, ας κάνουμε ενα διάλογο...Έχει μεγάλη σημασία για μένα...

...ότι δεν μπορούν να συνυπάρξουν, πολιτική και θέατρο...Δημόσιο, και θέατρο...Αστυνομία, και θέατρο...Ιατρική, και θέατρο...θρησκεία, και θέατρο...Διότι, όταν εγω μιλάω σοβαρά, και ανήκω στο αστυνομικό τμήμα, παράδειγμα, πως στην οργή θα καταλάβουν οι άλλοι ότι δεν παίζω θέατρο, και ότι επειδή έχουν συμβεί σοβαρά γεγονότα, για αυτό το λόγο συμπεριφέρομαι αναλόγως, και σε ορισμένα, άτομα; Ο μόνος τρόπος να καταλάβει κάποιος ότι λέω την αλήθεια, είναι ο ανιχνευτής ψεύδους! Και απο ότι γνωρίζω, ευτυχώς, υπάρχει! Αν, όλοι αυτοί που προανέφερα, έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους για κάποιο καλό σκοπό, τότε, συμφωνώ, να παίξω θέατρο για καλό σκοπό, αλλά όχι εις βάρος δικό μου, ή άλλου ατόμου! Να τα λέμε και αυτά, έτσι; Και αυτό το αναφέρω, για τον εξής λόγο...Όταν εγω λέω, ότι έχω χάσει τα παιδιά μου, είναι αλήθεια με αποδείξεις! Επίσης, είναι αλήθεια και για το ποιοι φταίνε για το θάνατο τους! Αν έχω γύρω μου, ηθοποιούς, οι οποίοι, έχουν κάτι άλλο στο μυαλό τους, και παίζουν θέατρο επίτηδες, δεν χλευάζουν κατά κάποιο τρόπο το θάνατο των παιδιών μου; Καταλαβαίνετε, τι ακριβώς εννοώ; Δόξα το Θεό, όντως υπάρχει ο ανιχνευτής ψεύδους, και είμαι πρόθυμη να τον περάσω, στο δικαστήριο, για τα κεκτημένα μου, και όλα όσα μου έκλεψαν! Οι άλλοι, τι θα κάνουν; Εννοώ, όσοι έχουν όφελος απο μένα, τι θα κάνουν; Θα περάσουν και αυτοί απο ανιχνευτή ψεύδους; Και όχι μόνο για αυτό το θέμα! Για πάρα πολλά θέματα! Εγώ, τολμάω να περάσω απο ανιχνευτή ψεύδους, για όλους και για όλα! Αυτό, να γραφτεί στα πρακτικά, παρακαλώ!

...είναι, ότι το μόνο που ήθελα στη ζωή μου, ήταν να εργαστώ στο δημόσιο, με αξιοπρέπεια! Και όχι, να πάω σε μια εικονική εργασία, απο την οποία πληρώνομαι ελάχιστα, και τα χρήματα πάνε σε ξένους! Δεν ήθελα να πάρουν απο μένα, τα οσα μου ανήκουν, και να μην έχω στην ουσία δουλειά! Και όποιος δεν έχει καταλάβει μέχρι τώρα τι γίνετα, πολύ απλό...Δεν πληρώνομαι απο το δημόσιο, ούτε απο κανέναν άλλο απο κει μέσα...Αντίθετα, αυτοί, τα παίρνουν απο μένα, και μάλιστα χωρίς να με ρωτήσουν! Που τα βρήκα εγω θα μου πείτε! Έχω μια υπόνοια, αλλά προτιμώ να τα πω εκεί που πρέπει! Το θέμα είναι, οτι εγω πήγα εκεί με την προοπτική της δουλειάς, και όχι του γάμου! Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε! Ούτε είχα, ούτε έχω, ούτε θα έχω καμία σχέση με αυτά που βλέπω και ακούω εκεί μέσα! Και όσο δεν μου δίνουν αυτό που θέλω, μια αξιοπρεπή δουλειά, σε εναν αξιοπρεπή χώρο εργασίας, τόσο θα τα ακούνε, είτε τους αρέσει είτε όχι!

Εσυ να δούμε, τι θα κάνεις όταν αποκαλυφθούν όλα...

Όταν ένας άνθρωπος μιδαμινής αξίας, χρειάζεται κάποιον άλλο, προκειμένου να προχωρήσει στη ζωή, θα του κλέψει τα κεκτημένα του, αλλά και οτιδήποτε άλλο...Όμως, η αναγνώριση που θα έρθει για τον κλέφτη, θα είναι εφήμερη, γιατί σήμερα υπάρχουν και άλλα μέσα, προκειμένου να διαπιστώσει κανείς, τα ψέματα...Γιατί λοιπόν, να μπει στη διαδικασία να πατήσει πάνω σε κάποιον άλλο, εφόσον θα έρθει η μέρα της δίκης; Και αυτό, ισχύει για πολλά πράγματα...Δεν μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό ορισμένων ανθρώπων...Πιστεύουν, οτι δεν θα πληρώσουν το κακό που έκαναν; Και γιατί συνεχίζουν τα ίδια, εφόσον όλοι γνωρίζουν τι συμβαίνει; Ποιος νορμάλ άνθρωπος, νομίζει ότι θα τη γλυτώσει όταν κάνει κακό; Όταν με χίλιους τρόπους, προσπαθεί να κερδίσει έδαφος, ώστε να πετύχει εικονικά, μόνο και μόνο, για να τον συμπαθήσουν οι άλλοι; Ίσα ίσα, οι πράξεις του φωνάζουν απο μακριά, ότι δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί κανείς με αυτόν...Αν φυσικά το παρατραβήξει, εννοείται, ότι και η άλλη πλευρά θα πάρει τα μέτρα της...Μέχρι τότε όμως, γιατί θέλει να πέφτει συνεχώς στα μάτια μου; Έχει σκεφτεί, ότι κανένας δικαστής δεν θα του δώσει δίκιο; 

Δεν πρόκειται να θελήσω ποτέ, κάτι, ή κάποιον που δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε...Ο καθένας απο μας, θέλει κάποια συγκεκριμένα πράγματα στη ζωή, και αυτό πρέπει να το σεβαστούν ορισμένοι...Μπορεί κάποιες φορές, να μιλάω σκληρά για κάποιους ανθρώπους, ή για καταστάσεις του παρελθόντος, έχει σκεφτεί όμως κανείς, για ποιους λόγους το κάνω; Και γιατί δεν πρόκειται ποτε να πάρω τα λόγια μου πίσω; Για οτιδήποτε έχει συμβεί ή συμβαίνει, δεν φταίω εγώ, αλλά οι άλλοι οι οποίοι νομίζουν, οτι μπορούν να με κάνουν ότι θέλουν...Αυτό δεν γίνεται, γιατί οι δικές μου βλέψεις δεν συμβαδίζουν με τις δικές τους! Για του λογου το αληθές, ποτέ δεν κάθισαν απέναντι μου, να μιλήσουμε ειλικρινά, για το τι ακριβώς θέλει ο καθένας μας! Πως να εμπιστευτώ ανθρώπους, οι οποίοι, διαρκώς κρύβονται, και λένε ψέματα; Ούτε εσείς θα το κάνατε! 

θα τους έλεγα, πάρτε τα, και φέρτε τα. σε πενήντα χρόνια στην κηδεία μου! Έχω σκοπό να ζήσω όσο και η προγιαγιά μου! Πειράζει;

Πες μου τι μουσική ακούς, να σου πω ποιος είσαι! Και όμως, ισχύει! Ο καλλιεργημένος άνθρωπος, ποτέ δεν ακούει <σκυλάδικα>! Τουλάχιστον, όσοι έχω γνωρίσει εγώ μέχρι σήμερα, όλοι τους άκουγαν όπερα, έπαιζαν κάποιο μουσικό όργανο, όπως κιθάρα ή βιολί, και πήγαιναν σε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, αξίας! Όχι, τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή! Όπως επίσης, και η αγάπη τους για την ποίηση και τη λογοτεχνία...Ο διαβασμένος άνθρωπος, δεν στέκεται μόνο σε όσα έχει μάθει, αλλά ψάχνει, και μαθαίνει διαρκώς! Ακόμα και όταν για κάποιο σοβαρό λόγο, σταματήσει να μαθαίνει, έρχεται η στιγμή που συνεχίζει τη μάθηση, με οποιοδήποτε κόστος! Και για αυτό ακριβώς του αξίζουν συγχαρητήρια, επειδή, συνεχίζει να καλλιεργεί τον εαυτό του, με σκοπό να γίνει καλύτερος! Εννοείται όμως, ότι δεν θα ξεκινήσει να μαθαίνει τίποτα, το οποίο τον αφήνει αδιάφορο ή δεν τον εκφράζει σαν άτομο και σαν προσωπικότητα! Και αυτό, είναι αποδεδειγμένο...Κανένας δεν μαθαίνει, κάτι, το οποίο δεν αγαπάει πραγματικά! Νόμος! Αυτά που τον ενδιαφέρουν όμως, θα τον εξυψώσουν σαν άνθρωπο, και θα πετύχει, διότι ως γνωστόν, πετυχαίνουμε μόνο αυτά, για τα οποία αφιερώνουμε χρόνο και χρήμα! Για όλα τα υπόλοιπα, προσπερνάμε χωρίς να κοιτάμε πίσω! Είμαι και εγώ άνθρωπος της γνώσης! Της τέχνης και της κουλτούρας! Και ειλικρινά σας μιλάω, δεν συνάντησα μέχρι σήμερα κανέναν ομοϊδεάτη μου! Θα έλεγα, το ακριβώς αντίθετο απο μένα! Και απο όσους θα ήθελα να γνωρίσω! Αναρωτιέμαι, πόσα χρόνια ακόμα θα περάσουν, χωρίς να γνωρίσω και κάποιον σαν εμένα! Ορισμένοι άνθρωπο εκεί έξω με ρωτάνε, γιατί δεν βγαίνω συχνά απο το σπίτι μου, γιατί δεν διασκεδάζω όπως κάποιοι άλλοι άνθρωποι, και γιατί δεν βγαίνω με τις παρέες που μου γνώρισαν! Η απάντηση μου, πάρα πολύ απλή! Δεν ταιριάζουμε! Τελείωσε! Και όχι μόνο αυτό, κάπιες φορές βγαίνω και διασκεδάζω είτε στο σινεμά είτε στην όπερα, όπως προανέφερα, αλλά μόνη μου ή με κάποιους συγκεκριμένους συγγενείς μου...Και αυτό, επειδή έχουμε τα ίδια γούστα...Αλλά και επειδή, όσον αφορά τη μοναξιά μου, δεν γνώρισα κανέναν με τις δικές μου βλέψεις και πιστεύω...Αρκετοί θα πουν, οτι η καλλιέργεια δεν συνεπάγεται πάντα με όπερα και μόρφωση Πανεπιστημίου. Εν μέρει, συμφωνώ απολύτως, διότι εδω μπαίνει και ο χαρακτήρας! Απαντήστε μου όμως σε κάτι πολύ σημαντικό! Έχετε δει κανέναν άνθρωπο της όπερας, της τέχνης και της κουλτούρας γενικότερα, να έχει άσχημο χαρακτήρα; Εγώ τουλάχιστον, όχι...Δεν γνώρισα κανέναν κακό άνθρωπο τέτοιου είδους μέχρι σήμερα! Τώρα, θα αναφερθώ στους ανθρώπους που μου έχουν γνωρίσει με το έτσι θέλω! Κανένας δεν ήταν άνθρωπος απο τους οποίους προανέφερα! Γιατί να συναναστρέφομαι άτομα με τα οποία δεν ταιριάζω; Έκανα λάθος στο παρελθόν, γιατί να τα επαναλάβω και σήμερα; Γιατί να χάσω και άλλο χρόνο; Πρέπει να καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ! Εδω, δεν τίθεται μόνο θέμα ενδιαφερόντων, αλλά και χαρακτήρα! Σίγουρα έχετε βγει με πολλούς ανθρώπους για καφέ η φαγητό, κάποιους απο αυτούς τους έφεραν γνωστοί σας χωρίς να σας ρωτήσουν, μαζί τους...Και σίγουρα, καταστράφηκε η μέρα σας, επειδή άλλα θέλατε, και άλλα, είδατε...Γιατί να συμβαίνει αυτό; Δεν πρέπει να μας ρωτάνε πρώτα αν συμφωνούμε σε κάτι, πριν κάνουν γκάφα; Γιατί να βγω με το ζόρι με κάποιον που δεν θέλω; Δεν είναι πάντα θέμα χρημάτων η όλη υπόθεση, αν και εκ πείρας σας λέω, ότι δεν είδα κανέναν άφραγκο να πηγαίνει στην Όπερα! Θέλω να πω δηλαδή, ότι αν είναι να γνωρίσω κάποιον ο οποίος δεν θα μου παρέχει ότι θέλω, γιατί εγω να είμαι εκείνη η οποία θα έχει; Καταλάβατε τι εννοώ; Υπάρχουν άνθρωποι, με πολλές υποχρεώσεις, οι οποίοι δίνουν χρήματα για να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, και δεν τους μένουν άλλα χρήματα για διασκέδαση, εκτός απο ελάχιστα τα οποία και φροντίζουν να τα ξοδέψουν με σύνεση...Είναι αρκετοί αυτοί! Υπάρχουν και άλλοι, οι οποίοι μπορεί να έχουν χρήματα αλλά δεν τους τα δίνουν επίτηδες, για να μη ζήσουν τη ζωή που θέλουν! Το βρίσκετε σωστό, αυτό; Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην έχουμε ότι ακριβώς θέλουμε! Αυτό που έχει για μένα σημασία, αλλά δεν έχει για σένα, μας χωρίζει, δεν μας ενώνει! Και είναι άδικο να νομίζουν κάποιοι, ότι θα μας ενώσει κάτι, εφόσον δεν είναι μέσα στις προδιαγραφές μου! Όταν κάποιος ακούει <σκυλάδικα> και εγώ Όπερα, γιατί να βγω μαζί του και να χαλάσω τη μέρα μου; Κάποια πράγματα είναι απλά, όμως κανείς δεν τα ακούει! Και αν μια μέρα κάποιος με αναγκάσει να ακούσω κάτι που δεν θέλω, δεν θα με ξαναδεί. Αυτή είναι η αλήθεια! Μου έχει τύχει να βγω αρκετές φορές, με κάποιους αλλά δεν ξαναβγήκα μαζί τους! Δεν ήταν μόνο το θέμα της διασκέδασης, αλλά και το θέμα της επικοινωνίας! Πως να επικοινωνήσω με κάποιον ο οποίος δεν έχει σχέση με τα δικά μου ενδιαφέροντα; Με κάποιον ο οποίος δεν ξέρει τα στοιχειώδη έστω, της τέχνης και της κουλτούρας γενικότερα; Και γιατί να αναγκάσω εγώ, να βγει κάποιος μαζί μου, όταν δεν τον ενδιαφέρουν ότι ενδιαφέρει εμένα; Δεν είμαι κανένα παιδάκι, ούτε καμία έφηβη να μην ξέρω τι θέλω...Αυτό όμως, δεν το καταλαβαίνουν ορισμένοι, και εκεί, γίνονται πάρα πολλές παρεξηγήσεις...Και έχω χάσει πολλά χρόνια...Το επαναλαμβάνω διαρκώς αυτό, γιατί έτσι είναι! δεν έχω καμία διάθεση να χάσω και άλλα! Όμως, αν δεν κάνω εγώ κάτι, και αν οι άλλοι δεν με αφήσουν στην ησυχία μου, πως θα ζήσω τη ζωή που θέλω; Και αν για κάποια πράγματα είναι πολύ αργά για κάποιους λόγους, γιατί να μη ζήσω τα υπόλοιπα τουλάχιστον; Πρέπει να είναι πολύ εγωιστής εκείνος που δεν μου τα προσφέρει και στέκεται εμπόδιο στο δρόμο μου! Μήπως πρέπει να μιλήσουμε επιτέλους, να πούμε κάποια πράγματα με το όνομα τους; 

Και αυτό ισχύει για όλα όσα έχω πει μέχρι τώρα...Για οτιδήποτε έχω δει και ακούσει...Και όποιος μετρήσει τη γνώμη μου, δεν θα χάσει! Απλά, θα ήθελα να κάνω μια μικρή παρένθεση, για να σας εξηγήσω, γιατί επιμένω για κάποια πράγματα και κάποιους ανθρώπους...Δεν είναι μόνο τα θέλω μου τα οποία παίζουν ρόλο εδώ, αλλά και κάποια πράγματα τα οποία έχω ορκιστεί να πραγματοποιηθούν πάση θυσία...Ορκίστηκα στο Θεό, μετά απο κάποιες απώλειες, αλλά και στον εαυτό μου, να μην επαναλάβω λάθη του παρελθόντος, ότι και αν λένε οι άλλοι! Και δεν είναι μόνο τα λάθη, αλλά και το όνειρο για μια καλύτερη ζωή, αλλά με τους ανθρώπους που εγώ, θέλω, δίπλα μου! Και αυτό ισχύει, τόσο για συγγενείς, όσο και για φίλους, αλλά και απλούς γνωστούς...Μου κάνει μεγάλη εντύπωση, στη <δουλειά>, ότι κάποιοι, προσπαθούν απεγνωσμένα, να <γαντζωθούν> κατά κάποιο τρόπο πάνω μου, λες και εγώ είμαι η μοναδική τους σωτηρία στη ζωή! Η αλήθεια είναι, ότι, όσο συνέβησαν πράγματα πίσω απο την πλάτη μου, για τα οποία εγώ δεν θα είχα συμφωνήσει υπο άλλες συνθήκες, τόσο, θα στέκομαι αμέτοχη στα παράλογα όλων των άλλων! Πρέπει να σας πω, σχετικά με τους ανθρώπους που επιλέγω να είναι δίπλα μου, φιλικά ή κάτι άλλο, ότι υπάρχει λόγος που το κάνω, και ποτέ δεν αποφασίζω αυθαίρετα και επιπόλαια! Πάντα, κάτι έχει συμβεί, ώστε να πάρω τη συγκεκριμένη απόφαση! Επιμένω λοιπόν, ότι αν δεν ήμουν σε κάποιο συγκεκριμένο χώρο, και δεν υπήρχε λόγος να μιλήσω με κάποια άτομα, δεν θα το έκανα! Τελείωσε η υπόθεση! Δεν μπορεί κάποιος να μου αλλάξει γνώμη με το έτσι θέλω για τίποτα στον κόσμο! Άλλο μιλάω τυπικά με όλους και δεν έχω όφελος απο κανέναν, και άλλο να τους βάλω στην καρδιά μου και στο σπίτι μου! Έχει πολύ μεγάλη διαφορά!!! Επίσης, μου κάνει εντύπωση, ότι κάποιοι, προσπαθούν με κάθε τρόπο να αλλάξουν γνώμη σε κάποιους όσον αφορά εμένα για κάποια θέματα...Δηλαδή, μπορεί να πουν ψέματα για μένα, επειδή έχουν όφελος αυτοί! Θα ήθελα λοιπόν να πω σε όλους αυτούς, ότι δεν με πειράζουν όλα αυτά που κάνουν, επειδή ξέρω το λόγο! Απλά, επειδή έχει καταντήσει αηδία η καθημερινή πλέον αναφορά σε μένα, χωρίς εγώ να έχω γνώμη για τα όσα με αφορούν, θα ήθελα να σταματήσει οτιδήποτε κάνουν εις βάρος μου, εδω! Δεν μιλάω για συγγενείς τώρα, αλλά για άγνωστους! Δεν θα ήθελα καμία σχέση μαζί τους! Και όπως εγώ δεν ανακατεύομαι στα δικά τους θέματα, καλά θα κάνουν να μην ανακατεύονται πλέον στα δικά μου! Εδω και χρόνια είχα καταλάβει κάποια πράγματα όπως και ποιος μου κατέστρεψε τη ζωή πριν πολλά χρόνια...Ένας ακόμα λόγος να κάνω αυτό που θέλω χωρίς να ακούω κανένα! Όπως έχω πει, ξέρω πολύ περισσότερα απο όσα λέω, αλλά βαριέμαι να ασχοληθώ! Όχι πλέον, και όχι στην ηλικία που είμαι! Τα μόνο που θέλω στη ζωή μου απο δω και πέρα, είναι αυτά που γνωρίζει ο πατέρας μου, και τίποτα άλλο! Δεν πρόκειται να συμπεριλάβω ανθρώπους που δεν θέλω στα μελλοντικά μου σχέδια! Ο κόσμος να χαλάσει, δεν πρόκειται! Θα το εκτιμούσα λοιπόν, να σταματήσουν οι οποιεσδήποτε ραδιουργίες εις βάρος μου και να προχωρήσει επιτέλους η ζωή μου...Θεωρώ, ότι πολύ κακώς δεν έγιναν κάποια πράγματα όπως τα ήθελα εδω και χρόνια, γιατί η κάθε μέρα μετράει, ειδικά όταν είσαι σε κάποια ηλικία...Και δεν πρόκειται να συγχωρήσω όποιον μου στάθηκε εμπόδιο! Καλά, αυτά τα είπαμε, απλά τα επαναλαμβάνω επειδή υπάρχει λόγος...Θα ήθελα να πω λοιπόν, σε όλους τους φίλους και εχθρούς μου εκεί έξω, αρκετά ως εδω...Έχω μια ζωή να ζήσω, και δεν θέλω ανούσιους ανθρώπους ούτε και ανούσια πράγματα δίπλα μου...Δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι, ούτε και να βλέπω γενικές επαναλήψεις γύρω μου...Διότι, αυτά που έχω αποφασίσει, αυτά, θα γίνουν...Και επειδή δεν θέλω να συμβεί και καμία άλλη παρεξήγηση, για αυτό και τα λέω έξω απο τα δόντια, μήπως και σταματήσουν επιτέλους κάποια πράγματα! Αλήθεια, θα σταματήσετε ορισμένοι, ή θα γίνουμε απο δυο χωριά χωριάτες και του χρόνου; Θα το εκτιμούσα όλα να τελείωναν φέτος, εδω! Και βάλτε το καλά στο μυαλό σας! Αν δεν έχω δίπλα μου αυτούς που θέλω, θα πορευτώ μόνη στη ζωή! Μπορεί να βρω κάποιους παρόμοιους όμως! Ποτέ δεν είναι αργά! Θα τους βρω μόνη μου, δεν χρειάζομαι βοήθεια! Άλλωστε μέχρι τώρα, θάλασσα τα έχετε κάνει! Να τα λέμε και αυτά!!!

Οι αλήθειες, πρέπει να λέγονται, και να γράφονται, για αυτό, δεν πρέπει κανείς να επεξεργάζεται τις αλήθειες πάσης φύσεως! Ειδικά όταν πρόκειται για τα θέλω ενός ανθρώπου! Ποιος είναι αυτός, που θα αλλάξει τα δεδομένα του μυαλού μου, ή κάποιου άλλου; Και όταν εγω γνωρίζω πολύ καλά έναν άνθρωπο, και τι ακριβώς είναι, γιατί προσπαθεί κάποιος να μου αλλάξει γνώμη για αυτόν; Πρέπει να έχει όφελος! Αυτή είναι η αλήθεια! Ο δικός μου ο άνθρωπος λοιπόν, ήταν και θα είναι ο Αυγουστίνος! Είναι πολλοί αυτοί, οι οποίοι δεν μας ήθελαν μαζί, επειδή οι άντρες ήθελαν εμένα, και οι γυναίκες τον Αυγουστίνο! Όχι, δεν κάνω πλάκα, έτσι είναι...Και τι κάνει κάποιος, όταν δεν θέλει δυο άτομα μαζί; Τα πάντα! Και όταν λέω τα πάντα, το εννοώ! Ευτυχώς, τόσο για μένα, όσο για τον Αυγουστίνο, δεν καθόμαστε να ακούσουμε σαχλαμάρες ανώριμων ανθρώπων! Και αυτό, επειδή όπως έχω πει και στο παρελθόν, ο άνθρωπος δεν αλλάζει! Μπορεί να αλλάξει το παρουσιαστικό, με τα χρόνια λόγο ηλικίας, τα μάτια και η ψυχή, όμως, ποτέ...Και δεν γίνεται ένας καλλιτέχνης, να είναι κακός άνθρωπος με καμία δύναμη! Όσο περνούν τα χρόνια, συνειδητοποιώ, πόσο δίκιο έχω, σχετικά με τη ζήλια ορισμένων ανθρώπων...Μπορεί να σου καταστρέψει τη ζωή, για αυτό και ποτέ δεν ήθελα ζηλόφθονους ανθρώπους δίπλα μου...Και ούτε πρόκειται! Η επιλογή μου λοιπόν, έχει να κάνει με πολλά στοιχεία! Και είμαι απόλυτα σίγουρη, ότι δεν κάνω λάθος! Ο Αυγουστίνος, είναι ένας άνθρωπος αξίας, και όποιος τον έχει δίπλα του, είναι τυχερός! 

Αλλά δεν μου καίγεται καρφάκι, για κανέναν απο όσους γνώρισα μέχρι σήμερα...Και μάλιστα, άθελα μου! Μέχρι τώρα, δεν έχω ιδέα ποιοι είναι, γιατί απλά, δεν μου έχουν συστηθεί! Προφανώς, νομίζουν, ότι με ήξεραν απο κάπου! Είναι καιρός να μου πουν, απο που, να μάθω και εγώ...Έχετε την καλοσύνη, να τους ενημερώσετε; 

Μέχρι τώρα, άφησα ορισμένους να κάνουν διάφορες πράξεις, με σκοπό να αποδείξω κάποια πράγματα στους άλλους, και το πέτυχα στο μέγιστο βαθμό...Ποτέ δεν ήταν τυχαία, ούτε η σιωπή μου, ούτε τα λόγια μου, ούτε οι πράξεις μου...Όμως, μόνο ένας πραγματικά έξυπνος άνθρωπος, θα μπορούσε να καταλάβει, γιατί, και πως...Η αλήθεια είναι, ότι σπανίζουν οι έξυπνοι άνθρωποι στις μέρες μας, και δεν είναι όλοι του Πανεπιστημίου! Ο αληθινά έξυπνος άνθρωπος για μένα, μπορεί και <βλέπει> πίσω απο την επιφάνεια, χωρίς να επηρρεάζεται απο τα λόγια του κόσμου...Κοιτάζει να βρει την αλήθεια μόνος του, ακόμα και μέσα απο αντίξοες συνθήκες! Οπότε, δίνω συγχαρητήρια στον εαυτό μου και στους ανθρώπους γύρω μου, οι οποίοι κατάφεραν το ακατόρθωτο! Να πετάξουν τα σκουπίδια, στα σκουπίδια! Δοξάζω το θεό που τους γνώρισα, όσον αφορά κάποιους φίλους μου, αλλά επίσης τον δοξάζω για τους συγγενείς που έχω δίπλα μου εφ όρου ζωής...Είναι πραγματικά διαμάντια για μένα! Θεωρώ τον εαυτό μου, αρκετά έξυπνο, ώστε να μπορέσω να καταλάβω τι παίζεται και τι παιζόταν πίσω απο την πλάτη μου...Καλά, αυτό, το κατάλαβα εξ αρχής, για αυτό και διαολόστειλα εκ των προτέρων κάποιους! Τίποτα δεν ήταν ποτέ, τυχαίο, αγαπημένοι μου φίλοι!!! Όταν εγώ δεν θέλω να γίνει κάτι, δεν πα να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα! Δεν θα συμβεί ποτέ! Για αυτά που θέλω όμως, μπορώ να κινήσω γη και ουρανό για να τα πετύχω! Οπότε, έχουμε και λέμε!!! Αυτά που ήθελα εδω και χρόνια, θα πραγματοποιηθούν του χρόνου! Και ειλικρινά, σκασίλα μου για τη γνώμη των άλλων! Εγώ πάντα πορευόμουν σύμφωνα με τα δικά μου θέλω, για αυτό και οι πράξεις μου, είχαν κάποιο σκοπό! Πληροφοριακά το λέω, όποιος σταθεί εμπόδιο, θα βλαστημίσει την ώρα και τη στιγμή που με γνώρισε! Πως; Υπομονή, δεν έγινε ακόμα κάτι, θα γίνει όμως! Όπως είπα, τίποτα δεν ήταν ποτέ τυχαίο! Καλά θα κάνουν λοιπόν όσοι ανακατεύονται να κάτσουν στα αυγά τους...Μην πει κανείς μεθαύριο ότι δεν τα είπα! Σχετικά με αυτούς που είδα, και αυτούς που άκουσα ισχύουν όλα όσα έχω πει! Όμως, πραγματικά, επειδή υπάρχει Θεία Δίκη, δεν θα ασχοληθώ προσωπικά! Όπως δεν το έκανα παλιότερα...Όταν ένας άνθρωπος όπως εγω, προχωράει, κανείς δεν έχει δικαίωμα να τον σταματήσει! Άλλωστε, η ζωή είναι τόσο ωραία!!! Νείπτω τας χείρας μου για όλους και για όλα! Εγώ να είμαι καλά! Είμαι σε ηλικία που είτε τους αρέσει είτε όχι, εγώ το δικό μου θα κάνω! Μην κοιτάτε τι λένε και τι κάνουν! Να εστιάζετε σε άλλα πράγματα! Τι λέω, και τι θα κάνω εγώ! Έχει μεγάλη σημασία! Βασικά, όποιος δεν με άκουσε ποτέ, έχει χάσει προ πολλού! Εμένα τι με νοιάζει;

Αν υπάρχει κάτι το οποίο θυμάμαι έντονα, είναι η γνωριμία μας Αυγουστίνε μου...Δεν θα ξεχάσω ποτέ, όλα όσα σε αφορούν, γιατί ανέκαθεν είχες αυτό το κάτι που με έκανε να σε αγαπήσω...Και δεν γίνεται να αγαπήσω κάποιον άλλο, επειδή κανείς δεν θα είναι ποτέ, σαν εσένα...Σε ευχαριστώ που σε γνώρισα τότε, σε ευχαριστώ που υπάρχεις, τώρα...Σε ευχαριστώ για όλα όσα μου έδωσες...Και αν με ρωτούσε κάποιος τι θέλω πιο πολύ στη ζωή, θα απαντούσα, εσένα...Χιλιάδες φορές θα διάλεγα, εσένα...Σ΄αγαπώ πολύ...

Αλλά ξέρω πολύ περισσότερα απο ότι νομίζετε...Για αυτό η απάντηση μου προς όλους, ήταν και θα είναι, <Όχι>!

Σε όλους εκείνους που περιμένουν πρόσληψη άνευ γάμου, να τους λέτε την αλήθεια, όχι ότι δεν την γνωρίζουν, αλλά είναι καλύτερα να μην έχουν ελπίδες άδικα! Έχω συγγενείς αδιόριστους, και ξέρω πολύ καλά τι λέω! Και είναι του Πανεπιστημίου!

Όπως γίνεται αντιγραφή ποιημάτων, έτσι γίνεται και αντιγραφή διαλόγων, απο διαφορετικούς ομιλητές! Και δεν είναι καθόλου τυχαίο, γιατί, όλοι νομίζουν κάτι, το οποίο δεν ισχύει...Μήπως θα έπρεπε να ρωτήσουν και τους αρμόδιους, τι ακριβώς συμβαίνει; 

Είναι τόσο ωραίο, να ξέρεις, ότι κάποιος σε αγαπάει πραγματικά, ότι είναι καλός άνθρωπος, ότι, νοιάζεται για σένα, όπως και αν είσαι, όπου και αν είσαι...Είναι τόσο σημαντικό, να μπορείς να ξεχωρίζεις τους απαθείς, απο αυτούς που νοιάζονται...Διότι, όποια δουλειά και αν κάνει κάποιος, αν θέλει να σου μιλήσει, θα το κάνει με κάθε δυνατό τρόπο...Υπάρχουν πολυάσχολοι άνθρωποι, οι οποίοι, μέσα σε όλα όσα κάνουν τη μέρα ή τη νύχτα, βρίσκουν χρόνο για αυτούς που αγαπούν...Και είναι τόσο σημαντικό, να ξερεις, που να επενδύσεις το χρόνο σου, και σε ποιον...Υπάρχουν και άνθρωποι, οι οποίοι, θεωρούν σημαντικά, άλλα πράγματα, πιο πάνω απο την αγάπη τους, ή τη φιλία τους, ή την οικογένεια τους γενικότερα...Και έτσι, χάνουν πολύτιμες στιγμές της ζωής τους, σε λάθος προτεραιότητες! Μα είναι τόσο ωραίο, να μπορείς να συνδιάσεις δουλειά και επαφή με κάποιον! Δεν έχει σημασία, το πότε, αλλά το ότι θα το πράξεις με όλη σου την καρδιά! Μπορεί να έχεις ενα σημαντικό επαγγελματικό ραντεβού, αλλά η καρδιά σου να είναι στο όνομα ενός ανθρώπου στο κινητό σου! Και παίρνεις και μιλάς μαζί του, έστω και λίγο, για να ξέρει ότι τον αγαπάς και τον νοιάζεσαι...Και μετά, πηγαίνεις και στο επαγγελματικό ραντεβού...Όλα μπορείς να τα προλάβεις, αν θέλεις, πραγματικά κάποιον! Ο χρόνος που θα ξοδέψεις για κάποιον, θα σου επιστραφεί στο δεκαπλάσιο, μια μέρα...Διότι, τα χρόνια περνούν, και συνειδητοποιείς μια μέρα, ότι γερνάς, και είναι τόσο ωραία που έχεις δίπλα σου κάποιον που σε νοιάζεται και σε αγαπάει! Δεν υπάρχει δεν μπορώ επειδή έχω δουλειά, υπάρχει δεν θέλω, αλλά δεν μπορώ να το εκφράσω αλλιώς, οπότε, δίνω στον άλλο να το καταλάβει με την απουσία μου! Έτσι είναι! Αυτό φυσικά ισχύει για κάποιον που δεν μετράει για μας....Για εναν ξένο...Τι γίνεται όμως για την αγάπη εξ αποστάσεως; Την όμορφη αγάπη που γίνεται χρόνιος δεσμός έστω και χωρίς αντίκρισμα; Μπορείς να θεωρήσεις κάποιον ταίρι σου, αν δεν τον βλέπεις; Αν η ζωή σας έχει χωρίσει και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα να αλλάξεις τα δεδομένα; Μπορείς να διατηρήσεις μια αγάπη, όταν είναι συνεχώς απούσα; Δύσκολο, αλλά όχι ανέφικτο! Αν κάποιος θέλει πραγματικά κάποιον, δεν στέκεται σε εμπόδια που έχουν να κάνουν με την απόσταση...Αυτό φυσικά, συνεπάγεται, να ξέρεις και τι θέλει ο άλλος! Δηλαδή, μπορεί να μη θέλει να σχετιστεί με κάποιον που δεν θα βλέπει για μεγάλο χρονικό διάστημα...Για πολλούς λόγους...Αν όμως, υπήρξε κάποτε μια μεγάλη φιλία εξ αποστάσεως, και παραμένει επίκαιρη, γιατί να μην κάνει το βήμα να βρεθεί με αυτό το άτομο; Κανείς δεν θα χάσει, γιατί έχει ήδη κερδίσει πολλά, απο τη συνεχή επικοινωνία! Και όπως είπα, δεν έχει σημασία πόση δουλειά έχει κάποιος, αν αγαπάει κάποιον! Όλα μπορούν να συμβούν, τίποτα δεν είναι ανέφικτο...Αυτό όμως, προϋποθέτει τη σύμφωνη γνώμη και απο τις δυο πλευρές, όπως είπα παραπάνω...Έχει σημασία αυτό που λέω...Μπορεί ένας άνθρωπος, να θέλει μια φιλία με κάποιον ο οποίος είναι μόνιμα μακριά, αλλά τίποτα άλλο...Οπότε, αυτό, πρέπει να το σεβαστεί η άλλη πλευρά...Για αυτό πρέπει να λέγονται κάποια πράγματα εξ αρχής...Η απόσταση όμως, δεν είναι εμπόδιο πλέον, εφόσον υπάρχουν τόσα μέσα επικοινωνίας, όπως το skype...Αν κάποιος το χειρίζεται σωστά, και δεν επεμβαίνουν άλλοι με κομπίνες, μπορεί να διατηρηθεί μια φιλία απο κει...Αλλά εκτός της φιλίας, μπορούν να επικοινωνούν και συγγενείς μεταξύ τους...Είναι ωραίο να είσαι πολυάσχολος άνθρωπος, αλλά και να νοιάζεσαι ταυτόχρονα για τους άλλους...Να ξέρεις, ότι, κάποιος είναι δίπλα σου, ακόμα και όταν είναι μακρυά! Και να σου υπενθυμίζει την παρουσία του όπου και αν είναι...Μπορεί να μη βλέπεις κάποιον, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει! Μπορείς να χτίσεις σημαντικές φιλίες εξ αποστάσεως...Και σημαντικές σχέσεις...Απλά, δίνεις προσοχή στη λεπτομέρεια...Γιατί, κάθε τι που αγαπάς, πρέπει να το προσέχεις! Κάθε άνθρωπο που αγαπάς, πρέπει να του το δείχνεις...Και τίποτα δεν θα πάει χαμένο...Όποια και αν είναι η κατάληξη, όλοι θα έχουν κερδίσει κάτι...Είτε μια σημαντική φιλία, είτε μια αξιόλογη σχέση...Αξιζει να τολμήσεις λοιπόν...

Ένας λογιστής και ένας τεχνικός, ήταν η καταστροφή μου...Δεν το λέω τυχαία! Έτσι είναι! Όχι, δεν είχαμε κάτι μεταξύ μας! Απλά, αυτοί φταίνε για πάρα πολλά...Όσο μαθαίνω διάφορα, τόσο μπαίνουν τα κομμάτια του πάζλ στη σειρά...

Με ρώτησαν, γιατί αγαπώ τόσο έναν ηθοποιό, και σκηνοθέτη...Απάντησα, επειδή είναι ο εαυτός του, όταν είναι μαζί μου, και επειδή είναι αξιόλογος με όλους τους άλλους...Επειδή η καρδιά του, αξίζει όσο όλο το χρυσάφι του κόσμου...Επειδή, όταν κοιτάζω τα μάτια του, βλέπω μέσα τους άπειρη καλοσύνη και αγάπη...Επειδή, ότι και αν κάνει, αγγίζει την τελειότητα για μένα...Για μένα, είναι τέλειος, για τους άλλους κάτι λιγότερο...Αν όμως δεν τον ήξερα, δεν θα τον αγαπούσα...Και μόνο όταν κάποιος γνωρίζει καλά τον άλλο, ότι και αν λένε οι άλλοι για αυτόν, μπορεί να τον αγαπήσει όσο κανείς άλλος...Ένας άνθρωπος της τέχνης και του θεάματος, δεν μπορεί να είναι κακός άνθρωπος...Γιατί δίνει την ψυχή του στην τέχνη...Και στους γύρω του...Και αν αγαπάει τόσο πολύ αυτό που κάνει, ώστε να αγγίζει την τελειότητα, φανταστείτε, πόσο μπορεί να αγαπήσει εμένα! 

Δεν θυμάμαι πόσες φορές, έμαθα για διάφορες δωροδοκίες ισχυρών ανθρώπων, σε άτομα τα οποία είχαν μεγάλη ανάγκη...Ωστόσο, δυστυχώς, όλα όσα έμαθα ισχύουν ακόμα και σήμερα...Δωροδοκία για να αφήσεις μια δίκη, δωροδοκία, για να αφήσεις έναν άνθρωπο, επειδή τον αγαπάει κάποιος άλλος, δωροδοκία, για να πεις ψέματα για κάποιον, δωροδοκία, για να κλέψεις διάφορα έγγραφα, δωροδοκία, για να κάνεις τα στραβά μάτια στις διάφορες ανομίες ορισμένων...Αυτός που δωροδοκεί, έχει κάνει κάτι πολύ σοβαρό, ώστε να φτάσει στο σημείο της δωροδοκίας...Το θέμα είναι, αν τα πάρει απο άλλον και τα δώσει, για να μη φανεί ότι τα έδωσε αυτός, τι γίνεται; Μια περίπτωση αυτή...Η άλλη είναι, να τα δώσει ο ίδιος, και οι άλλοι να τα δεχτούν επειδή έχουν ανάγκη...Όμως, όση ανάγκη και να έχει κάποιος, μπορεί να το κάνει αυτό, σε κάποιον που αγαπάει, για παράδειγμα; Θα τον πρόδιδε όπως ο Ιούδας τον Ιησού, για 30 αργύρια; Θα ήταν πιο σημαντικό το χρήμα απο τον άνθρωπο που αγαπούσε; Θα του έλεγε, σε πληρώνω για να την αφήσεις αυτή! Θα το έκανε κάποιος που αγαπούσε πραγματικά; Όσον αφορά μια εργασία, γιατί να δωροδοκήσεις κάποιον, να αφήσει την εργασία; Πρέπει να είναι πολύ σημαντικό για να φτάσεις σε αυτό το σημείο! Πρέπει να έχει κάνει κάτι σοβαρό αυτός που δωροδοκεί, για να σε διώξει με αυτό τον τρόπο...Και είμαι σίγουρη, ότι ξέρω, τι, ακριβώς...Επίσης, θα μπορούσε να διαβάλλει έναν άξιο άνθρωπο, προκειμένου να μη μπορεί να δείξει την αξία του πουθενά...Να πει ψέματα δηλαδή, όπως είπα παραπάνω...Διότι, αν κάποιο άτομο γνωρίζει κάτι για κάποιον, σίγουρα δεν θέλει να τον πιστέψουν οι άλλοι, οπότε, θα κάνει τα πάντα για το αντίθετο! Θα τον βγάλει τρελό, ή ασθενή! Και εδω πρόκειται για έγκλημα...Γιατί σιωπούν όσοι γνωρίζουν; Εκτός και αν έχει φτάσει μακριά η βαλίτσα...Το θέμα είναι, ο άλλος που δεν φταίει, τι κάνει; Να έχει βρεθεί δηλαδή ανάμεσα σε μια διαμάχη κάποιων, άθελα του! Τι γίνεται σ΄αυτή την περίπτωση; Πως θα δικαιωθεί; Και θα κάνω μια ερώτηση προς όλους σας...Αν γνωρίζατε κάτι για μια μεγάλη αδικία, και σας πλήρωναν να μη μιλήσετε, τι θα κάνατε; 

Τι να το κάνω; Σκουπίδι ήταν, σκουπίδι θα παραμείνει...Το διαπίστωσα όταν είχα παλιότερα! Μετά κατάλαβα γιατί κάποιοι απο δω μέσα μου είπαν να το φτιάξω. Αλλά είπα, δεν βαριέσαι, άσε να μάθουμε και αυτά που δεν ξέρουμε! Και τι δεν έμαθα, αγαπημένοι μου φίλοι! Τι ψέμα και κλεψιά έπεσε, δεν λέγεται! Αναρωτιέμαι, αυτός ο καημένος ο δημιουργός του fb, μόνο καημένος δεν είναι, τέλος πάντων, ήξερε τι θα γινόταν αν έπεφτε σε λάθος χέρια; Πιστεύω να το έμαθε έστω και τώρα! Εγώ πάντως, ποτέ δεν πίστεψα τίποτα και κανέναν όσον αφορά το fb! Απο την πρώτη στιγμή, κατάλαβα τι ακριβώς έκαναν κάποιοι επιτήδιοι! Αλλά όλα εδω πληρώνονται λένε, ποτέ δεν είναι αργά! Δεν μετανιώνω που δεν έχω fb...Είμαι σίγουρη όμως, ότι έχουν μετανιώσει όσοι, έχουν! Αλήθεια, ρωτήσατε ποτέ κανέναν αν είναι ευχαριστημένος με τους ανθρώπους που γνώρισε απο εκεί; Στην περίπτωση που είναι, εγώ διαφέρω! Διότι, όταν εγώ ήθελα να μιλάω εξ αρχής με συγκεκριμένα άτομα και μου έβαζαν και ανθρώπους που δεν θα μιλούσα ποτέ, εκεί μέσα, επίτηδες, τότε, για πιο λόγο να υπάρχει το fb; Όχι, πείτε μου, δηλαδή! Γιατί; Εγώ διαλέγω υποτίθεται, με ποιον θα μιλήσω, όχι ενα κονσερβοκούτι για μένα! Επίσης, τι γίνεται, όταν εγω το έχω κλείσει το fb, αλλά ανοίγει κάποιος άλλος, για μένα, χωρίς να με ρωτήσει, και μιλάει αντί για μένα; Εννοείται, ότι δεν πρόκειται να με κοροιδέψει, με το να μου πει, ότι κάποιος με γνωρίζει ενώ δεν τον ξέρω εγώ, ούτε καν θα ήθελα να τον γνωρίσω! Καθόλου τυχαίο αυτό, γιατί δυστυχώς μου συνέβη!Και δόξα το Θεό, δεν προχώρησε η <γνωριμία>! Ποια γνωριμία βρε παιδιά! Δουλευόμαστε τώρα μεταξύ μας; Μα το Θεό, εγώ δεν θα μιλούσα ποτέ με συγκεκριμένα άτομα! Και όμως, τους είδα μπροστά μου, με το έτσι θέλω και μάλιστα χωρίς εγω να έχω καμία απολύτως σχέση! Όχι, αγαπητοί μου φίλοι! Να μου λείπει το βύσσινο! Εγώ πορεύομαι με βάση συγκεκριμένα δεδομένα, δεν με ενδιαφέρουν οι γνωριμίες πάσης φύσεως! Άλλωστε, το έχω ξαναπεί, όσο ανακατεύονται κάποιοι, τόσο εγώ θα εξαφανίζομαι! Α, δεν σας είπα, τι άλλο κάνουν τα πουλάκια που έχουν όφελος απο το fb! Αν δεν το ξέρετε σας το λέω εγώ! Το ανακάλυψα διότι κάποια αποβράσματα το έκαναν μπροστά μου! Α, δεν σας λέω ποιοι είναι, γιατί πραγματικά δεν αξίζουν το χρόνο μου, ούτε είναι της παρούσης τώρα!Λοιπόν, φτιάχνουν ενα fb, με μια τυχαία φωτογραφία, δικό μου, ας πούμε! Έτσι; Λοιπόν! Αντιγράφουν μια συνομιλία απο κάπου, για παράδειγμα απο την τηλεόραση, ή απο ράδιο, και τη βάζουν στο προφίλ κάποιου στο fb, για να νομίζει ο άλλος που μιλάει στο άτομο που βλέπει εκεί, ότι είναι όντως αυτός που βλέπει, στην ομιλία!!! Τι; Δεν το ξέρετε; Αλήθεια, γράφει πουθενά στο κούτελο μου τη λέξη βλάκας; Εγώ το είχα καταλάβει παλιότερα όταν είχα fb, γιατί όχι και εσείς; Απο κει να καταλάβετε πόσο αξιόπιστο είναι! Καλά κάνω εγώ και δεν ανακατεύομαι για κανέναν και για τίποτα! Παλιότερα, όταν είχα άλλο blog εδω μέσα, μου το κλείδωσαν, για αυτό έφτιαξα άλλο μετά απο 13 χρόνια, μιλούσα και στο ραδιόφωνο εδω μέσα με άλλα παιδιά! Ήταν αξιόλογα άτομα αλλά δυστυχώς δεν τους είδα ποτέ απο κοντά! Είχαμε και στη δουλειά, ράδιο, άλλωστε αυτό το κατάλαβα εξ αρχής! Όπως κατάλαβα ότι γνώρισα απο κοντά, και κάποιους απο δω μέσα! Μόνο, σημαντικό αυτό, δεν μου είπε κανείς ποιος ήταν! Θεωρούσαν, ότι τους γνώριζα! Εδω μέσα λοιπόν, πριν πολλά χρόνια όπως είπα, ήμουν στην κορυφή, μιας και το blog μου ήταν ενα απο τα καλύτερα! Ξαφνικά, κάποιος μου είπε να φτιπάξω fb και είδα τι σκουπίδι ήταν! Τέλος πάντων, αυτά πέρασαν, αυτό που ήθελα να πω όμως, σχετικά με το ραδιόφωνο, είναι, ότι τώρα που προσπάθησα να κάνω κάτι εδω μέσα σχετικό με ράδιο, όπως και να αντιγράψω κάτι απο το youtube, δεν με αφήνουν, δηλαδή, δεν γίνεται, σα να μου έχουν βάλει φραγή στη δημιουργία! Οτιδήποτε και αν ήθελα παλιότερα να βάλω στο blog μου, δεν υπήρχε πρόβλημα, σήμερα υπάρχει! Οπότε, αυτό που κατάλαβα επίσης, είναι, ότι το ραδιόφωνο στη <δουλειά> μου, είναι το ίδιο με εδω μέσα!!! Ίσως για αυτό να μη με αφήνουν να προσθέσω κάτι ανάλογο! Και καλά, τεχνικό πρόβλημα! Σοβαρά; Αλήθεια; Το περίεργο είναι, ότι, έγιναν πολλά απο τη μέρα που πήγα στη <δουλειά> μου! Μήπως τους ενόχλησαν τα όσα έγραφα στο blog; Γιατί; Δεν πρέπει να λέγονται οι αλήθειες; Πληροφοριακά το λέω, ήμουν η Liza32! Δεν μπόρεσα να ξαναμπώ, γιατί μου άλλαξαν τον κωδικό! Και ποιος ξέρει τι άλλο! Εν πάση περιπτώση, θα ήθελα να πω στους φίλους μου εκεί, γιατί υπάρχουν και φίλοι, να ψάξουν να βρουν τι έγινε το blog μου, αν λειτουργεί, αν έχουν αλλάξει κάτι απο τα γραφόμενα μου, οτιδήποτε τέλος πάντων! Διότι, αν γίνει κάτι και εγω δεν το γνωρίζω, λογικά, θα πρέπει να με ειδοποιήσει κάποιος! Πρέπει να σας πω επίσης, ότι απο τη μέρα που πήγα στη <δουλειά>, όλα πήγαν καλύτερα εκεί για ορισμένους! Λογικά, πλήρωσαν κάποιους εργαζόμενους απο μένα! Και συνεχίζουν να πληρώνουν! Εμένα, με ρώτησαν;Επίσης, όσον αφορά την αποζημίωση μου για άλλη υπόθεση, ποτέ δεν την πήρα! Πληρώνομαι, ως αμέα! Τυχαίο; Δεν νομίζω! Μήπως με έβαλαν ως αμέα για τους γνωστούς λόγους; Μα δεν έκανα κάτι για το οποίο να ντρέπομαι! Ούτε πριν, ούτε μετά! Εκτός και αν δεν ήθελαν να μιλήσω για κάποιες αλήθειες...Πρέπει όμως να λέγονται...Γιατί γίνονται πολλές παρεξηγήσεις...

Σκέφτομαι να τον πνίξω, αλλά απο την άλλη, μετά, με ποιον θα τσακώνομαι; Εδω σας θέλω κάβουρα! Όταν κάτι γίνεται επίτηδες, σκέφτομαι δέκα φορές παραπάνω τι έγκλημα να διαπράξω! Να <σκοτώσω>, γιατί; Όταν κάποιος θέλει να κάνει κακό σε κάποιον, μπορεί να βάλει άλλον στη θέση του, να διαπράξει έγκλημα! Καλά, αυτό το καταλάβαμε! Να του κάνω αντίποινα; Πιστεύω, ότι δεν θα πετύχει, γιατί τα θέλει ο <κ> του! Οπότε, μάλλον θα το διασκεδάσει κιόλας! Τι άλλο να κάνω; Καθίστε να σκεφτώ! Να συνεχίσω να κάνω το κορόϊδο; Για να δω τι άλλο θα γίνει παρακάτω; Ή να του πω στα ίσια, σε μένα δεν περνάνε αυτά, όποιος ήθελε να κοροϊδέψει την πάτησε; Καλά, είμαι σίγουρη ότι το ξέρει, αλλά κάνει και αυτός το κορόϊδο! Δεν πειράζει, αγαπούλα μου!!! Εδω θα είμαστε, και θα τα λέμε, όπως τα λέγαμε επι σειρά ετών!!! Αλήθεια, το fb γιατί το φτιάξατε παιδιά; Μια χαρά είμασταν μόνο εδω! Τουλάχιστον μιλούσαμε ξεκάθαρα και σταράτα! Δεν στέλναμε ανθρώπους σε λάθος μέρη, ούτε με λάθος ανθρώπους! Θυμάστε τι γινόταν παλιότερα; Το διασκεδάζαμε πάρα πολύ! Όσον αφορά τον άντρα μου, τον Αυγουστίνο, εννοείται ότι θα είναι μόνο αυτός, σκέφτομαι επίσης, να του κάνω ενα χουνέρι, που θα το θυμάται καιρό! Δεν με ξέρει καλά εμένα! Καιρός να ξανασυστηθούμε, αγάπη μου! Αν δεν το ξέρεις, ήμουν, είμαι και θα είμαι η Γενική Διευθύντρια, αλλά όχι εκεί που με έβαλες! Ξέχνα το! Αθήνα θα παραμείνω μαζί σου, εννοείται και αυτό, αλλά, συν της άλλης, καιρός να πεις σε ορισμένους απο που πλήρώνονται, και ποιος τα δίνει τα χρήματα, επειδή δεν τα δίνω εγώ, αλλά εσύ, τα παίρνεις απο μένα!!! Έτσι; Α, και να μην ξεχάσω, αγάπη μου, εννοείται ότι θα μου τα δώσεις πίσω, όλα! Δεν θυμάμαι να συμφώνησα να κάθομαι αμέτοχη στο τσίρκο που με έβαλες, και εσύ να κάνεις διάφορα πίσω απο την πλάτη μου! Κοίτα, αν δεν σε <σκοτώσω>, μάλλον θα ανταλλάξουμε εργασία, αγάπη μου! Εφόσον σ΄αρέσει να κάθομαι και εσύ να εργάζεσαι, λέω να εργάζομαι στη Διεύθυνση και εσύ να παλκωθείς επιτέλους σε μια μεριά μπας και συννενοηθούμε! Όχι στο τσίρκο, αγάπη μου!Στη Διεύθυνση μιας εργασίας ανάλογης της πνευματικότητας μου, γιατί αν δεν το κατάλαβες, εγώ έλυσα τα προβλήματα, άσχετα αν είπαν το αντίθετο, και εγώ έκανα το τσίρκο δουλειά για κάποιους! Έτσι; Να τα λέμε και αυτά! Αν λοιπόν δεν θες να σε πάρει και να σε σηκώσει, άσε τις βλακείες γιατί την έβαψες! Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, σ΄αγαπάω βρε βλάκα!!!Αλλά, θέλω να δουλεύω μαζί σου!!!Κατάλαβες; Μην τολμήσεις να με βάλεις στην άκρη πλέον, γιατί εσύ θα χάσεις!

Άν σε βάλουν κάπου, για να δεις ότι υπάρχουν και χειρότερα απο όσα πέρασες εσύ, μήπως δεν έχουν ιδέα, τι ακριβώς έχεις περάσει; Ποιος είναι αυτός που θα πει για σένα ή για μένα, ότι αυτά που περάσαμε, δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσα περνούν οι άλλοι; Λυπάμαι, κάποιοι, ατύχησαν...Διότι, όταν ένας άνθρωπος παρουσιάζει το δικό του πρόβλημα, ως χειρότερο απο το δικό μου, προφανώς έχει πλήρη μεσάνυχτα όσον αφορά εμένα...Εντάξει, εγώ, το έχω ξεπεράσει, προ ετών, άσχετα αν κάποιοι μου το θύμησαν, επίτηδες! Αλλά και πάλι, αναρωτιέμαι, με τα όσα βλέπω γύρω μου, αυτοί που αποφασίζουν για μένα και για άλλους, μήπως θα ήταν καλύτερα να μας ρωτήσουν; Με όσα έχω δει, και έχω ακούσει, ειλικρινά σας μιλάω, αν είναι να αρρωστήσω για να με διορίσουν, προτιμώ να έχω την υγεία μου και να μείνω αδιόριστη! Αν είναι να δυστυχίσω με κάθε τρόπο, για να το λάβουν υπόψη τους όσον αφορά ενα διορισμό, όχι ευχαριστώ δεν θα πάρω! Θέλω να είμαι ευτυχισμένη, χαρούμενη, υγιής! Θέλω αυτά που ονειρευόμουν απο παιδί, να πραγματοποιηθούν, εφόσον και όσο είμαι απολύτως καλά! Υπήρξε κάποτε ένας υπουργός, ο οποίος διόριζε, πάνω στο πόνο των άλλων...Ήταν το 1999! Όσοι έχετε δει τις προκυρήξεις τότε, θα καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ! Θα ήθελα να τον έχω μπροστά μου να τον ρωτήσω πρόσωπο με πρόσωπο, <Δεν έχετε καρδιά; γιατί διορίζετε πατώντας στο θάνατο κάποιου; Γιατί δεν σέβεστε τον πόνο όσων έμειναν πίσω>; Υπήρξαν και διορισμοί και για άλλα παρόμοια περιστατικά...Αναρωτιέμαι, τελικά, τους διόρισαν όλους αυτούς, ή ήταν απλά μια κοροϊδία απο τις τόσες; Αν κρίνω απο μένα, ήταν κοροϊδία! Λοιπόν, όπως είπα παραπάνω, εγώ δεν θέλω διορισμό θανάτου...Διότι θα τρίζουν τα κόκαλα των δικών μου ανθρώπων...Λυπάμαι για τη σκέψη του Υπουργού, και όλων των άλλων Υπουργών...Δεν διορίζουν ανθρώπους πατώντας στη δυστυχία τους, κύριοι! Τους διορίζουν με βάση το χαρακτήρα τους και όσα έχουν προσφέρει στην κοινωνία! Αν δεν το ξέρετε, σας το λέω εγώ! Προφανώς, δεν ξέρουν τι σημαίνει πόνος, για αυτό και βγάζουν προκηρύξεις τέτοιου είδους...Η πιο πρόσφατη ήταν για τη φωτιά στο Μάτι...Αναρωτιέμαι, αν ήταν αυτοί στη θέση μας, αν είχαν χάσει αυτοί δικούς τους ανθρώπους σε κάτι παρόμοιο, τι θα έκαναν; Πληροφοριακά το λέω, έχασα δικό μου άνθρωπο τότε, αλλά δεν ήταν εξαιτίας του σεισμού, εξαιτίας γιατρού, ήταν! Δυστυχώς! Μετά απο χρόνια έμαθα την αλήθεια! Με αποδείξεις! Τέλος πάντων... Αναρωτιέμαι, μπορεί να χαρεί ένας άνθρωπος με ενα διορισμό ο οποίος προήλθε απο το θάνατο κάποιου; Εγώ λέω να ρωτήσουμε τους ομοιοπαθούντες! 

Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι παραποιούν τα λεγόμενα κάποιου άλλου ανθρώπου, όταν έχουν όφελος απο αυτόν! Αποδεδειγμένο! Αυτοί οι άνθρωποι, είναι πλήγμα για την κοινωνία μας, διότι, όσο και αν λένε ψέματα σε κάποιους, η αλήθεια δεν πρόκειται να αλλάξει! Και εγώ την ξέρω την αλήθεια για όλους και για όλα! Εντάξει, δέχομαι το γεγονός, ότι, μπορεί να λένε ψέματα για καλό σκοπό, τι γίνεται όμως, όταν δεν έχουν επίγνωση του τι έχει συμβεί στο μεταξύ, με το ψέμα τους; Και εδω, δεν πρόκειται μόνο για μένα, αλλά για άτομα τα οποία κανονικά, δεν αξίζουν να τους λέει κάποιος ψέματα, όπως και σε μένα φυσικά, αλλά εγώ είμαι άλλο, εγώ τα ξέρω για αυτό δεν με πειράζει πλέον, τι γίνεται όταν κοροιδεύουν άτομα τα οποία αξίζουν πολλά; Το  έχουν σκεφτεί αυτό κάποιοι; Εγώ, αν ήμουν στη θέση τους, θα μιλούσα ειλικρινά, θα ήθελα να υπάρχει μεταξύ εμένα και όλων των άλλων γύρω μου, εμπιστοσύνη...Απο κει ξεκινάνε όλα...Υπάρχουν άτομα γύρω μου, οι οποίοι είναι άξιοι θαυμασμού για τα όσα έχουν περάσει και προσφέρει στους άλλους...Καλά, αφήστε με εμένα, στα παλιά τους τα παπούτσια με γράφουν αλλά και εγω το ίδιο! Οι άλλοι όμως τι φταίνε; Υπάρχει και κάτι άλλο πολύ σοβαρό και σημαντικό...Παρατήρησα, εδω μέσα, προφανώς και αλλού, ότι κάποιοι, επεξεργάζονται τα όσα γράφω, είτε πρόκειται για ποίηση είτε για δημοσιογραφία, είτε κάτι άλλο...Γιατί επεξεργάζονται τις αλήθειες; Αυτά που γράφω εδω μέσα, είναι αλήθειες που πρέπει να ακούγονται! Όχι να καλύπτονται...Για το γεγονός ότι έχω παρατηρητικότητα, είμαι περήφανη, όπως και για πολλά άλλα τα οποία με αφορούν...Δεν μου αρέσει το ψέμα γενικώς...Κάποιοι, όπως είπα, λένε ψέματα για καλό σκοπό...Για να απαλύνουν τον πόνο κάποιου, για παράδειγμα...Διότι, όταν δώσεις χαρά σε κάποιον, μπορεί να ξεχάσει τα προβλήματα του...Και αν όχι να ξεχάσει, να βρει λύσεις...Όταν όμως αποκαλυφθεί το ψέμα, χάνεται η εμπιστοσύνη...Και δεν το θέλω αυτό, για κανένα λόγο...Προτιμώ να ξέρω την αλήθεια εκ των προτέρων για όλα, παρά να τα ανακαλύπτω μόνη μου...Ξέρετε κάτι; Αυτό ισχύει για όλους μας! Είναι προτιμότερο να πεις σε κάποιον, <Αυτός δεν σε χωνέυει, για αυτό δεν σε διορίζει>, παρά να τον αφήσεις να ελπίζει, ή να πιστεύει ότι το άτομο που έχει ψηλά, τον αγαπάει ενώ ισχύει το αντίθετο...Και δεν μου αρέσει να λένε και ψέματα για κάτι που δεν θα συμβεί ποτέ, όπως για παράδειγμα, ο γάμος μεταξύ εμένα και κάποιου άλλου που εγώ δεν ήθελα και δεν θέλω στη ζωή μου! Διότι, όταν έρθει η ώρα να μάθει ο άλλος την αλήθεια, θα είναι χειρότερα...Όπως και για το θέμα ενός ενδεχόμενου παιδιού...Όσον αφορά εμένα, αποκλείεται! Για πάρα πολλούς λόγους...Έχω ακούσει πάρα πολλά και ειλικρινά, έχω μείνει άναυδη! Ήθελα να ήξερα, τι Θεό πιστεύουν ορισμένοι; Και γιατί θέλουν να πειραματίζονται με τις ζωές των άλλων; Δεν ξέρουν, ότι μια μέρα θα πληρώσουν για όλα; Εν πάση περιπτώση, είναι ενα θέμα το οποίο χρειάζεται χρόνο για συζήτηση, αλλά δεν θα το κάνω τώρα, και όχι εδω μέσα...Μη δίνετε ελπίδες για κάτι που δεν θα συμβεί ποτέ...Το τονίζω αυτό! Μην πει κανείς ότι δεν το είπα! Δεν μπορεί εμένα να με γελάσει κανείς, και δεν θέλω να γελαστούν και άλλοι! Είναι κρίμα απο το Θεό! Δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μια στο εκατομμύριο, να συνάψω σχέση με κάποιον που δεν θέλω, επειδή θα με αναγκάσει κάποιος! Δεν θα γίνει ποτέ! Μη δίνετε ελπίδες λοιπόν, σε λάθος άτομα, τα οποία ούτε καν γνωρίζω! Μπορεί με κάποιο ψέμα, κάποιος να ισχυριστεί το αντίθετο! Ότι γνωριζόμαστε! Ξεχάστε το! Ποτέ δεν θα συμβεί κάτι που δεν θέλω, με οποιονδήποτε άνθρωπο...Αυτό, ισχύει για όλους! Κανόνικά, πρέπει να ρωτάτε, πριν ανακατευτείτε στη ζωή τους, γενικώς! Γιατί μπορεί ο άλλος να νομίζει, άλλα! Και όσο με βλέπετε εμένα να μην ανησυχώ για τίποτα, αυτό κανονικά θα έπρεπε να σας κάνει να αναρωτηθείτε, γιατί! Εγώ, δεν έκανα κάτι για να ανησυχήσω! Ούτε προκειται! Ρωτήστε, τους άλλους, που έκαναν! Να τα λέμε και αυτά, έτσι; Αυτά, όσον αφορά το οποιοδήποτε ψέμα, είτε για μένα είτε για τους άλλους...Θα το εκτιμούσα λοιπόν, γιατί, εφόσον το είδα εδω μέσα, μπορεί να έχει συμβεί και αλλού, για αυτό συμβαίνουν παρατράγουδα στη ζωή μου, όποιος ασχολείται με κάθε είδους επεξεργασία όσον αφορά τα γραφόμενα μου, να σταματήσει, εδώ...Να΄στε καλά, και αν έχετε δει, ή έχετε ακούσει κάτι, σας παρακαλώ πολύ να με ενημερώσετε, για να ειδοποιήσω την αστυνομία...Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων...

Κάποια μέρα θα συμβεί και αυτό. Θα φύγω για κάτι καλύτερο, για κάτι που μου αξίζει...Για αυτό που ονειρευόμουν χρόνια...Ωστόσο, αν και θα αφήσω πίσω μου όλα τα δυσάρεστα, κάτι το οποίο έκανα εδω και χρόνια, δεν θα ξεχάσω όλους όσους μου στάθηκαν, όσους με αγάπησαν για αυτό που είμαι, και όσους μου χάρισαν απλόχερα τη φιλία τους...Υπάρχουν άνθρωποι αξίας, οι οποίοι είναι πίσω απο τα φώτα της δημοσιότητας. Θα φροντίσω να μάθουν όλοι το έργο τους...Γιατί αν και πάλεψαν να κρατήσουν κρυφά κάποια πράγματα, εγω τα έμαθα...Πιστεύω ότι τους αξίζει το καλύτερο...Κανείς άνθρωπος σ΄αυτή τη ζωή δεν πρέπει να μένει στην άκρη...Όλοι έχουμε δικαίωμα στο καλύτερο...Ακόμα και αυτοί που δεν αξίζουν, πρέπει να έχουν ίσες ευκαιρίες...Διότι κανείς δεν γεννήθηκε κακός! Στην πορεία έγινε, και δεν πρέπει να περιμένουμε να αλλάξει, παρόλα αυτά, πάντα η καρδιά μαλακώνει με την αγάπη...Και αν δεν μπορούμε να δώσουμε εμείς σε κάποια άτομα αγάπη, για τους δικούς μας λόγους, ας αφήσουμε άλλους να το κάνουν...Εκείνους οι οποίοι δεν έχουν κανένα όφελος απο κανέναν...Είναι ίσως, οι πιο κατάλληλοι να αγαπήσουν τον εχθρό μας! Εγω το παραδέχομαι, ότι δεν μπορώ να αγαπήσω τους εχθρούς μου...Γιατί δεν μπορώ να ξεχάσω...Θα συνεχίσω όμως το δρόμο μου, αμέτοχη σε οποιαδήποτε συνάντηση μαζί τους, με το έτσι θέλω...Θα προσπεράσω, όπως και έκανα επι σειρά ετών...Δεν θα επιδιώξω καμία άλλη επαφή μαζί τους, εκτός απο αυτή την οποία μου επέβαλλαν κάποιοι...Θα τους αφήσω στην κρίση άλλων...Και στο Θεό...Νομίζω ότι ήδη κρίθηκαν...Κανείς δεν είναι τέλειος, ούτε και εγώ...Ποτέ όμως δεν θα έπαιζα με τον πόνο κάποιου άλλου...Ούτε θα χαιρόμουν, ακόμα και αν ήταν εχθρός μου...Γιατί θα καθιστούσα τον εαυτό μου, χειρότερο απο εκείνον...Και δεν είμαι έτσι εγώ...Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, μπορούν όμως να βελτιωθούν...Και αυτό δεν θα συμβεί αν η τιμωρία κάποιου, είναι ανάλογη με τα έργα του...Αν ήμουν δικαστής, θα τους τιμωρούσα, αλλά δεν θα πατούσα στον πόνο τους...Διότι, όταν κάνεις τον άλλο να πονάει όπως το άτομο που πόνεσε, δεν τον βελτιώνεις, χειροτερέυεις την κατάσταση του...Υποτίθεται ότι πρέπει να αλλαξουμε τον κόσμο προς το καλύτερο, όχι το αντίθετο...Και αυτό δεν θα συμβεί, με το οφθαλμός αντί οφθαλμού...Πιστεύω στο Θεό, και στη Θεία Δίκη...Την είδα προσωπικά με κάποιους...Και πρέπει να σας πω, ότι, αν και ήθελα όσο τίποτα άλλο στον κόσμο να είμαι εγώ η τιμωρός, σας ορκίζομαι ότι λυπήθηκα τον εχθρό μου, επειδή είχε βάλει ο Θεός το χέρι του! Η Θεία Δίκη που λέγαμε! Όταν λοιπόν φύγω για κάτι καλύτερο, το μόνο που θα πάρω μαζί μου, είναι, οι εμπειρίες των όσων έζησα...Διότι μέσα απο αυτές, καθυπόταξα το βασικό μου ένστικτο, της εκδίκησης...Πιστεύω, ότι εφόσον κατάφερα να υποτάξω τα διάφορα πάθη μου, κέρδισα κάτι περισσότερο σ΄αυτή τη ζωή...Να γίνω καλύτερος άνθρωπος!

Δεν κόβω το χέρι μου καλύτερα; Άλλωστε κατά πόσο αξιόπιστο είναι, το ξέρουμε όλοι! Μην κρυβόμαστε πίσω απο το δάχτυλο μας, έτσι; Όποιος έφτιαξε fb για μένα, χωρίς εμένα, θα υποστεί και τις συνέπειες! Ποτέ δεν είναι αργά, άλλωστε! 

Αυτή, είναι ιδιωτική, και θα παραμείνει ιδιωτική...Όσον αφορά τον Αυγουστίνο και μένα, οτιδήποτε υπήρξε, υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει, θα είναι μόνο για μας...Μπορεί μια μέρα να βγούμε να μιλήσουμε στην τηλεόραση, όμως μέχρι τότε, είναι δικαίωμα μας να κρατήσουμε ότι πιο όμορφο υπάρχει μακριά απο τα αδιάκριτα βλέμματα του κόσμου...Άλλωστε, είναι γνωστό, ότι η ζήλια του κόσμου δεν φέρνει καλά αποτελέσματα! Ακόμα και όταν μιλάω για εκείνον εδω μέσα, το κάνω με όλη μου την καρδιά, μόνο και μόνο επειδή η αναφορά μου σε αυτόν, δείχνει την αγάπη μου...Ο Αυγουστίνος, είναι απο τα λίγα άτομα, απο τα οποία αξίζει να μιλάει κανείς...Και αυτό, επειδή, η καρδιά του δεν έχει αντίκρισμα, και δεν αντιγράφεται...Ότι έκανε και κάνει μέχρι τώρα, είναι με βάση την αγάπη! Και αυτό τον διαφοροποιεί απο όλους τους άλλους! Είναι τιμή μου που γνώρισα αυτόν τον άνθρωπο, ειδικά με τα όσα έχουν συμβεί...Άν κάποιος μου έλεγε να διαλέξω ανάμεσα σε κάτι άψυχο μεγάλης αξίας, και σε εκείνον, εγώ θα διάλεγα, ξανά και ξανά, εκείνον! Και αυτό δεν είναι τυχαίο...Διότι, μπορεί να έχεις τα πάντα στη ζωή, αν δεν έχεις όμως αγάπη, είσαι ενα τίποτα! Και η αγάπη μου είναι εκείνος...Ήταν, είναι και θα είναι...Χωρίς τι, πως, και γιατί...Τον αγάπησα και τον αγαπώ, επειδή είναι αυτός που είναι! Και δεν έχει καμία σχέση το θέατρο με την προσωπική του ζωή! Όταν ένας άνθρωπος ξέρει να διαχωρίζει την επαγγελματική του ζωή απο την ιδιωτική, τότε θεωρείται άξιος, και του αξίζουν συγχαρητήρια...Ναι, είναι άξιος θαυμασμού! Πως αλλιώς θα τον αγαπούσα τόσο;

Αν εργαζόμουν στη σημαντική θέση του διευθυντή, σε κάποιο αξιόπιστο χώρο εργασίας, θα διάλεγα τους υπαλλήλους μου, με βάση το χαρακτήρα ως πρωτεύον στοιχείο, και την όρεξη για δουλειά, ως δευτερεύον στοιχείο...Δεν θα τους επέβαλλα σε δοκιμασίες όσον αφορά τη σωματική τους ακεραιότητα, όμως, θα τους έκανα συγκεκριμένες ερωτήσεις για να διαπιστώσω, τι μπορούν να κάνουν, και γιατί θέλουν αυτή τη θέση...Θα εστίαζα στο περιεχόμενο, όχι στην επιφάνεια, όσον αφορά κάποια συγκεκριμένα ζητήματα, και θα έπαιρνα τις αποφάσεις μου για αυτά τα άτομα, κατόπιν βαθιάς σκέψης...Διότι, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, και για όλα υπάρχει λόγος! Αυτό που θα με βοηθούσε στην επιλογή μου, ειδικότερα, είναι, το συναισθηματικό βάθος του ανεθώπου που θα είχα απέναντι μου...Κατά πόσο μπορεί δηλαδή να τα βγάλει πέρα σε διάφορες αντίξοες συνθήκες εργασίας, αλλά και για πιο λόγο επιλέγει ή αντίθετα απορρίπτει κάποιους ανθρώπους και καταστάσεις...Θα έκανα μια συζήτηση μαζί του, ιδιαιτέρως, έτσι ώστε να μάθω απο τον ίδιο σχετικά με τις επιλογές και τα πιστεύω του, αλλά και τι ακριβώς θέλει να κάνει στη ζωή του! Δεν θα έβαζα άλλον στη θέση μου, να κάνω κάποιες ερωτήσεις, ούτε θα κρυβόμουν πίσω απο την πόρτα, να ακούω τις απαντήσεις του, χωρίς εκείνος να με βλέπει! Θα τον αντιμετώπιζα πρόσωπο με πρόσωπο, και μάλιστα, θα ήθελα να είναι ο εαυτός του απέναντι μου, ώστε να αποφασίσω πιο εύκολα για το αν θα τον κρατήσω ή όχι! Θα εστίαζα στη συναισθηματική και πνευματική του νοημοσύνη, αλλά και στα ταλέντα, και στις πράξεις του, απέναντι σε κάποιον, ή σε κάτι...Ένας σοβαρός άνθρωπος, ποτέ δεν κάνει κάτι κατά λάθος, αλλά επειδή τον ανάγκασαν κάποιοι άνθρωποι και κάποιες καταστάσεις...Αυτό σημαίνει, ότι, θα του έδινα την ευκαιρία να πετύχει αυτο που θέλει, έστω και μακρυά απο μένα, αν θεωρούσα ότι το αξίζει! Όμως, εγώ θα του έδινα τα εφόδια για κάτι τέτοιο, κανείς άλλος! Στην περίπτωση που θεωρούσα ότι αξίζει να είναι το δεξί μου χέρι στη δουλειά, θα τον προετοίμαζα για παρακάτω, χωρίς να λάβω υπόψη μου, τη διαφορά ηλικίας του ή κάτι άλλο...Αν το άξιζε, θα ήταν τιμή μου, να τον έχω συνεργάτη μου! Ένας σοβαρός άνθρωπος, αφήνει τα προβλήματα του σπιτιού του, έξω απο το γραφείο! Στη δουλειά, δίνει τον καλύτερο εαυτό του για να πάει μπροστά η δουλειά, και δεν κοροιδεύει κάποιον, κατώτερης μόρφωσης απο εκείνον, ούτε βάζει εμπόδια γενικώς στα άτομα τα οποία θέλουν να προχωρήσουν στη ζωή τους, αλλά δυστυχώς δεν έχουν το μέσον να το κάνουν! Θα γινόμουν εγώ, το μέσον για αυτούς! Δεν θα τους έβαζα τρικλοποδιές, ούτε θα ήθελα να κάνουν κάτι άλλο, απο τη θέση που πραγματικά επέλεξαν για εκείνους! Αν για κάποιο λόγο, έπρεπε να συνυπάρξουν άτομα διαφορετικής μόρφωσης, κινήτρων, θέσης, ιδεολογίας, και κοινωνίας, ηλικίας, και συμφερόντων, δεν θα τους έβαζα όλους μαζί στον ίδιο χώρο, και μετά τη συνέντευξη μου,μαζί τους! Και αυτό, επειδή, κανένας ανώτερος δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως, τις ανάγκες και τα θέλω ενός εργαζόμενου! Δεν θα έκανα λοιπόν αυτή τη γκάφα για την οποία θα το μετάνιωνα όλη μου τη ζωή! Θα ρωτούσα τον  εργαζόμενο που θέλει να είναι, με ποιους, και για ποιο λόγο! Όχι μέσω τρίτου, επαναλαμβάνω, πρόσωπο με πρόσωπο! Και δεν θα είχε δικαίωμα κανείς, να εμποδίσει την απόφαση μου αυτή! Ένας ανώτερος άνθρωπος με διακεκριμένη θέση, αυτή του διευθυντή, πρέπει να γνωρίζει τα όρια του, απέναντι στους άλλους, και στον εαυτό του! Σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει να παίξει ρόλο στην επιλογή κάποιου, τυχόν απαίχθεια, μίσος, ή κάτι άλλο! Αν υπήρχε προσωπικός λόγος ώστε να αποφασίσω για το μέλλον ενός ανθρώπου σε μια εργασία, θα έβαζα στην άκρη τα προσωπικά μου αισθήματα για αυτόν, και θα επέλεγα με βάση τη λογική, αν όχι με την καρδιά! Δυστυχώς, πολλές φορές, πρέπει να αποφασίζουμε και με τα δυο, όταν όμως πρόκειται για τους δικούς μου συνεργάτες, θα άκουγα μόνο τη λογική! Είμαι σε ενα χώρο στον οποίο συνυπάρχουμε όλοι όσοι προανέφερα και έχω προαναφέρει και σε άλλα μου post...Θεωρώ μεγάλο λάθος αυτή την κίνηση του ανώτερου μου! Διότι τα έχει κάνει θάλασσα! Τα λέω ωμά, γιατί έτσι είναι! Αν ήμουν στη θέση του, δεν θα ήμουν εκεί που είμαι τώρα! Ούτε θα συνυπήρχα με τα άτομα που βλέπω καθημερινά! Και θα σας πω το γιατί, με πάση ειλικρίνεια! Ορισμένους, δεν θέλω να τους βλέπω ούτε ζωγραφιστούς, για πάρα πολλούς λόγους! Είδα και άκουσα πολλά, και ξέρω πάρα πολλά! Δεν είναι τυχαίο αυτό που λέω! Είπα παραπάνω ότι δεν θα διάλεγα με την καρδιά, αλλά με τη λογική! Αν και ορισμένες φορές, πρέπει να διαλέγουμε και με τα δυο! Εγώ θα διάλεγα με τη λογική στη συγκεκριμένη περίπτωση! Θα σας πω κάτι! Ας υποθέσουμε, ότι με έφερναν σε επαφή με όλους τους εχθρούς μου! Έτσι; Αν το έκαναν για δικαστικούς λόγους, θα έπρεπε να με ρωτήσουν κάποια πράγματα, και όχι να με αφήσουν απέξω, κάνοντας διάφορα πίσω απο την πλάτη μου! Γιατί, όντως έχουν συμβεί πολλά! Και επαληθεύτηκαν ακόμα μια φορά! Για αυτό έχω πει παλιότερα ότι δεν θα συγχωρήσω κανέναν γιατί κανείς δεν κάνει πουστιά κατά λάθος! Ούτε και τώρα λοιπόν θέλω να συνυοπάρχω με τους εχθρούς μου! Αν ήμουν διευθύντρια, δεν θα τους διάλεγα στη δουλειά μου, όσο καλοί και αν ήταν, όμως, θα τους άφηνα στα χέρια κάποιου άλλου, σε άλλη εργασία, αν είχαν ανάγκη! Θα μιλούσα μαζί τους όμως πρόσωπο με πρόσωπο, θα τους έλεγα γιατί δεν τους θέλω να εργαστούν μαζί μου, και θα τα έλεγα και μπροστά σε όσους θα αναρωτιόντουσαν το ίδιο! Θα τους έστελνα να εργαστούν αλλού, όχι όμως μαζί μου! Αν είχα την τιμή να έχω τη διεύθυνση κάπου, θα ήμουν τα μάτια και τα αυτιά κάθε εργαζόμενου, θα είχα τα όρια μου απέναντι τους, αλλά δεν θα ξεχνούσα και τα συναισθήματα μου απέναντι τους! Επίσης, πολύ σημαντικό αυτό, δεν θα έπαιρνα αποφάσεις για τη ζωή τους, ειδικά αν εκείνοι δεν είχαν ιδέα! Συνάντησα ορισμένους ανώτερους κατά τη διάρκεια της ζωής μου σε κάποια δουλειά...Ειλικρινά σας μιλάω, δεν έπρεπε να είναι σε αυτή τη θέση, γιατί έκαναν όλοι ενα σοβαρό λάθος! Δεν σεβάστηκαν τα θέλω και τα πιστεύω των εργαζομένων τους! Εισέβαλλαν στην προσωπική και επαγγελματική τους ζωή με το έτσι θέλω, αποφάσισαν χωρίς να δώσουν στον άλλο την ευκαιρία να πει τι ακριβώς θέλει, και για πιο λόγο το θέλει! Είμαι σε ενα χώρο, στον οποίο έχουν απατύχει το σημαντικότερο στην ιστορία της εργασίας! Να σέβονται τους άλλους! Και ειλικρινά, λυπάμαι που γνώρισα κάποια συγκεκριμένα άτομα, με τα οποία δεν θα ήθελα να έχω καμία απολύτως σχέση! Λυπάμαι, γιατί ξέρω ακριβώς ποιοι κρύβονται πίσω απο πολλά, και για ποιους λόγους...Και χαίρομαι, επειδή σε λίγο καιρό όλα αυτά θα είναι παρελθόν! Δεν θέλω να είμαι πλέον σε ενα χώρο αποτυχίας! Γιατί εγώ γεννήθηκα για σημαντικά πράγματα...Και σημαντικούς ανθρώπους...Εγώ δεν έχω μέσον να πάω σε μια θέση της προκοπής...Και δεν θα συγχωρήσω ποτέ κανέναν για αυτό...Όμως, ποτέ δεν θα ξεχάσω όλους όσους συνάντησα μέχρι τώρα, διότι όλοι, κάτι είχαν να μου δώσουν, αλλά και να επαληθεύσουν...Όταν βγαίνω έξω στο δρόμο και φτύνω κάτω μετά απο κάτι που είδα και άκουσα, συνειδητοποιώ ότι κανονικά θα έπρεπε να το κάνω με αυτόν που πρέπει...Όμως, η ανατροφή μου, δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο, οπότε, κάποιες φορές, κάνω εμετό, προκειμένου να βγάλω απο μέσα μου όσα αισθάνομαι για αυτό το άτομο! Όχι, δεν συμβαίνει συχνά, έχω βρει και άλλους τρόπους να ξεχνάω! Αναρωτιέμαι όμως, τι είδους άνθρωπος θα με επέβαλλε να συναναστρέφομαι με άθλιους ανθρώπους, με το έτσι θέλω; Και γιατί δεν ακούει τα δικά μου θέλω; 

Ανέκαθεν ήμουν άνθρωπος πολυάσχολος και αγαπούσα τη δράση! Ανέκαθεν, ήθελα να εργαστώ σε μια δουλειά της προκοπής, όπως έκαναν παλιά κάποιοι συγγενείς μου! Μορφώθηκα σε μεγάλη ηλικία, ακριβώς για αυτό το λόγο! Ήθελα, να καλυτερέψω τη ζωή μου, με κάθε πιθανό τρόπο...Δυστυχώς, δεν είχα μέσον! Όποτε έβλεπα ανθρώπους να είναι σε μια καλή δουλειά, ευχόμουν απο μέσα μου, μια μέρα, να είμαι και εγώ σε εκείνη τη θέση...Ευχόμουν, να είμαι και εγώ ανάμεσα σε ανθρώπους πνευματικά ανώτερους απο μένα, γιατί όσον αφορά τις γνωριμίες μου, ανέκαθεν τα πήγαινα καλά με συγκεκριμένα άτομα, με τα οποία είχαμε κοινούς στόχους και πιστεύω...Δεν μετανιώνω για όσα άτομα άθελα μου, γνώρισα...Ορισμένοι αν και κατώτερης μόρφωσης, μου έδωσαν πολλά, σαν άνθρωποι...Κάποιοι άλλοι, με δικαίωσαν, όσον αφορά τα όσα γνώριζα για αυτούς...Θα ήθελα να μην έχω δίκιο, όμως, πάντα είχα...Και αισθάνομαι τυχερή επειδή τους έδιωξα απο τη ζωή μου, έγκαιρα...Αυτά που θέλω όμως, δεν τα βρήκα ακόμα...Δεν ήμουν καν, στο σωστό χώρο...Δυστυχώς...Αυτά, όσον αφορά τις γνωριμίες, με τις οποίες προσωπικά, δεν ήθελα να έχω καμία σχέση, αλλά γνωριστήκαμε με το έτσι θέλω! Στη γνωριμία θα μείνουμε όμως! Όπως έμεινα, με πάρα πολλούς! Η μεγαλύτερη επιθυμία μου, έστω και τώρα, είναι, να εργαστώ ως υπάλληλος, και να φύγω απο διάφορους ανθρώπους και καταστάσεις, οι οποίοι απειλούν την ψυχική και σωματική μου ηρεμία! Και πολύ, κάθισα, θα έλεγα! Δεν θέλω κάτι, απο τους ανθρώπους που γνώρισα με το έτσι θέλω! Άλλωστε, αν κάτι ήταν δικό μου, δεν θα το μοιραζόμουν με κανέναν, διότι, δεν έχω ανάγκη κάτι τέτοιο! Δεν θα συγχωρήσω ποτέ όσο ζω, τους ανθρώπους οι οποίοι στάθηκαν εμπόδιο στις επιδιώξεις μου! Όλους όσους μου φέρθηκαν άσχημα, ενώ εγώ τους αντιμετώπισα ως ίσους προς ίσο... Και όταν επιτέλους πάω σε μια δουλειά της προκοπής, τότε θα μπορέσω να πω με περηφάνια, ότι άξιζε η αναμονή!!! Θέλω να πω όμως κάτι, σε όσους μου σταθούν εμπόδιο ξανά...Δεν θα τους λυπηθώ...Και ξέρω ότι και ο Θεός, είναι με το μέρος μου! Και επειδή υπάρχει Θεός, και με έχει σώσει απο πολλά μέχρι σήμερα, θα συνεχίσω να πιστεύω ότι μια μέρα θα ζήσω τη ζωή που θέλω! Για αυτό μην κάνουν όνειρα για μένα ορισμένοι, διότι δυστυχώς για αυτούς, θα μείνουν μόνο όνειρα! Το μόνο που θέλω για τη ζωή μου απο δω και πέρα, είναι καριέρα! Το δικαιούμαι, μετά απο τόσα που έγιναν εις βάρος μου!

Μετράω τους μήνες, πως και πως! Έχω αποφασίσει συγκεκριμένα πράγματα, για συγκεκριμένους ανθρώπους...Δεν πρόκειται να κάνω πίσω για κανένα λόγο...Και ειλικρινά, λυπάμαι όσους ανακατεύονται στη ζωή μου!Όταν το παρελθόν έχει πεθάνει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, κανείς δεν έχει δικαίωμα να το επαναφέρει...Έχει αναρωτηθεί κανείς, γιατί η ψυχή παγώνει μετά απο τη συμπεριφορά κάποιων; Είναι μεγάλο θέμα για συζήτηση, αλλά η ουσία είναι μια...Όταν κάποιος <σκοτώσει> ότι πιο ωραίο έχει μια ψυχή, μην περιμένει μετά, να δει τον ίδιο άνθρωπο που γνώρισε...

Το ανάθεμα την τύχη μου, το έχω πει πάρα πολλές φορές, και όχι άδικα...Δεν είναι λίγες οι περιστάσεις, στις οποίες αδικήθηκα, αλλά ποτέ κανείς δεν έκανε κάτι να δικαιωθώ! Είτε επειδή είχαν όφελος απο μένα, είτε επειδή είχαν όφελος απο κάποιον τρίτο, ή κατάσταση...Αναρωτιέμαι, ως πότε θα πρέπει να κάνω τα στραβά μάτια, ως πότε η ζωή μου θα είναι σε ένα τέλμα...Ειλικρινά σας μιλάω, όταν μια μέρα μου πάει και κάτι καλά στη ζωή, δεν θα το πιστεύω!!! Όχι επειδή δεν θα το περιμένω να συμβεί, γιατί περιμένω πολλά χρόνια τώρα, αλλά επειδή στην κυριολεξία, τίποτα μα τίποτα δεν μου έτυχε καλό!!! Αναρωτιέμαι λοιπόν, πότε στην οργή θα βρεθεί μια δουλειά της προκοπής για μένα, γιατί μορφωμένος άνθρωπος είμαι, απο καλή οικογένεια, πότε θα κάνω τη ζωή που θέλω, γιατί ως τώρα δεν την έκανα απο λάθος χειρισμούς τρίτων, πότε θα πάρω πίσω όσα μου έκλεψαν, πότε θα πραγματοποιηθούν γενικώς τα όνειρα μου...Βαρέθηκα...Αυτή είναι η σωστή λέξη...Δεν καταλαβαίνω, γιατί πρέπει να κουβαλάω στις πλάτες μου τα λάθη άλλων...Γιατί πρέπει να υπομένω καταστάσεις αντίθετες στα πιστεύω μου, στα θέλω μου, αντίθετες της προσωπικότητας μου, γενικώς...Αν μου πήγαινε κάτι καλά, θα πήγαινα στην Τήνο να ανάψω λαμπάδα στην Παναγία, γιατί αν και είμαι χριστιανή δεν μου έτυχε μέχρι τώρα...Λένε ότι η στενοχώρια φέρνει πολλά, εγω έχω περάσει σε άλλο επίπεδο, στο επίπεδο της αδιαφορίας...Αδιαφορώ για όλους και για όλα πλέον...Γιατί είδα και άκουσα πολλά...Γιατί κάποιοι άνθρωποι, είναι χειρότεροι απο όσο πίστευα...Γιατί, αν και το παρελθόν έχει πεθάνει, το βλέπω συνέχεια μπροστά μου, είτε μέσω ανθρώπων, είτε μέσω καταστάσεων...Και λυπάμαι όσους το έφεραν ξανά μπροστά μου, γιατί απέδειξαν ότι δεν αξίζουν μια...Και ότι και αν είχα σκεφτεί για αυτούς, δυστυχώς έπεσα μέσα, χιλια τα εκατό...Λυπάμαι για τα χρόνια που έχασα...Λυπάμαι, για τα όνειρα μου που δεν θα πραγματοποιηθούν, επειδή είμαι ακόμα ανάμεσα σε λάθος άτομα και σε λάθος χώρο...Αδιαφορώ όμως, για οτιδήποτε συμβεί απο δω και πέρα...Γιατί δεν θα είμαι απλή παρατηρητής πλέον, σε αρρωστημένες καταστάσεις...Είναι δικαίωμα μου, να αντιδράσω, όπως έπρεπε να το έχω κάνει προ ετών...Είναι δικαιωμά μου, να κάνω τη ζωή που θέλω...Γιατί κάποιοι άνθρωποι, δεν είναι ούτε για φτύσιμο...Και δεν τους αξίζει καμιά συγχώρεση...

Για οτιδήποτε μου έχουν κλέψει, νιώθω σα να έχασα ακόμα ενα παιδί! Έτσι αισθάνομαι για τα κεκτημένα μου...Για όλα όσα μου ανήκουν πραγματικά, και δεν ήθελα να τα μοιραστώ με κανέναν...Δεν υπήρχε λόγος για κάτι τέτοιο...Αλήθεια, έχει σκεφτεί κανείς, πως νιώθει ένας συγγραφέας όταν γράφει; Απο που προέρχεται όλη αυτή η πνευματική ευεξία του, όλη αυτή η συναισθηματική εγρήγορση; Για να γράψεις ενα αριστούργημα, πρέπει να θυσιάσεις πολλά απο τον εαυτό σου, και το χρόνο σου...Το ίδιο ισχύει και για οτιδήποτε άλλο για το οποίο έχεις μοχθήσει...Για χρήματα, για μόρφωση, για διάφορα άψυχα αντικείμενα, τα οποία όμως είναι σημαντικά για σένα, εφόσον τα αγόρασες με τα χρήματα σου...Πως να αναπληρώσεις το κενό; Ακόμα και αν γράψεις κάτι άλλο, ακόμα και αν αγοράσεις κάτι άλλο, ποτέ δεν θα είναι το ίδιο...Και αυτό επειδή, για οτιδήποτε σου ανήκει, επένδυσες όλο σου το είναι...Πως να μη νιώθεις θυμό και θλίψη, όταν γνωρίζεις ότι είναι στα χέρια κάποιου άλλου, επίτηδες; Πως να αγαπήσεις αυτόν που σου τα έκλεψε, όποιος και αν είναι, για όποιο λόγο και αν το έκανε, εφόσον εσύ ξέρεις, ότι υπο κανονικές συνθήκες, εσύ αυτό δεν θα το έκανες ποτέ; Δεν γίνεται...Και κάνεις τη θλίψη σου <πένθος>...Γιατί η καρδιά σου είναι ακόμα εκεί, στα γραπτά σου, στα πρόσωπα, και στα πράγματα που σου λείπουν...Μπορεί να τα αντικαταστήσεις, όμως ποτέ δεν θα τα αγαπήσεις, όπως όλα όσα έχασες...Γιατί, ειδικά για την πνευματική σου ιδιοκτησία, είναι σα να χάνεις δεύτερη φορά κάποιον...Ο συγγραφέας, θεωρεί παιδιά του την πνευματική του ιδιοκτησία...Όμως αυτό, δεν το καταλαβαίνει όποιος δεν μπορεί να γράψει...

Όταν κάτι δεν είναι αληθινό, σκέφτεσαι, γιατί να μην είναι αληθινό...Γιατί κάποιος να καταφύγει στο ψέμα λες και είσαι χαζός, δεν θα καταλάβεις...Γιατί να μην είσαι στη σωστή δουλειά, γιατί γύρω σου να παίζουν θέατρο, να κάνουν πρακτική, να διδάσκουν...Γιατί να μην πληρώνονται όπως πρέπει οι τυχόν διορισμένοι, αλλά και οι ηθοποιοί...Γιατί ανάμεσα τους να υπάρχουν όλα τα επαγγέλματα της Ελλάδας σε ενα χώρο...Γιατί να κοροιδεύουν καθημερινά τους λιγότερο έξυπνους...Γιατί να δίνουν ελπίδες για κάτι που δεν θα γίνει ποτέ στους νέους, αλλά και στους μεγαλύτερους...Γιατί κανείς δεν κάνει κάτι να αλλάξει η κατάσταση...Γιατί όλοι βολεύονται σα να μη συμβαίνει τίποτα...Για τα μάτια του κόσμου, να ζουν στο ψέμα...Ως πότε; 

Διότι κάποιοι, νομίζουν, ότι θα μπουν στην οικογένεια μου! Βρε δε πάνε να δουν αν έρχομαι; 

Οι αδυναμίες, είναι αιώνιες...Ακόμα και αν <φύγει> κάποιος, πάντα κάτι τον θυμίζει...Ειδικά, όταν αυτό το κάτι, έχει να κάνει με άλλη μια κοινή αδυναμία...Τη γραφή...Πριν πολλά χρόνια λοιπόν, είχα κάνει ενα δώρο στον αγαπημένο μου παππού...Ένα ακριβό στυλό pilot...Επειδή εργαζόταν σε γραφείο, του ήταν πολύτιμα τέτοιου είδους αντικείμενα...Θυμάμαι, ότι το συνόδεψα με ενα γράμμα, ανέκαθεν του έγραφα γράμματα, όπως και σε κάθε αγαπημένο μέλος της οικογένειας μου, σε ειδική περίσταση...Το στυλό, του τον χάρισα στη γιορτή του...Είχε πολλούς στυλούς, όμως, κανένας δεν ήταν σαν τον δικό μου...Τον λάτρεψε απο την πρώτη στιγμή, και έγραφε συνεχώς με αυτόν...Θυμάμαι, ότι μάζευα καιρό χρήματα να τον αγοράσω...Ο παππούς μου, ήταν ευαίσθητος χαρακτήρας, κάτι σπάνιο για άντρα, και πολύ καλός στη δουλειά του...Του είχαν δώσει τη θέση, λόγο πολέμου, ήταν δηλαδή μια αναγνώριση των όσων πρόσφερε εκείνα τα χρόνια, απο τους ανώτερους...Θυμάμαι, τον θαύμαζα απεριόριστα, όταν τον επισκεπτόμουν στην τράπεζα...Είχε ενα πολύ όμορφο γραφείο, και ήταν πολύ αγαπητός στους συναδέλφους του...Άργησε πολύ να πάρει τη θέση, επειδή τον είχαν ξεχάσει! Και όμως, είναι γεγονός...Παρόλα αυτά, όσα χρόνια και αν εργάστηκε, ήταν ο καλύτερος απο όλους, μια και είχε μια κλίση ανέκαθεν στη λογιστική. Εκείνα τα χρόνια, είναι αλήθεια, ότι όλοι έμπαιναν σε δουλειές πολύ εύκολα...Δεν ήταν τα πράγματα όπως είναι σήμερα, με ενα απλό χαρτί λυκείου, μπορούσες να μπεις σε καλή δουλειά, και με κάποιο σεμινάριο να πάρεις προαγωγή...Σήμερα, το αντίθετο...Σήμερα, ακόμα και αν σε διορίσουν, δεν σε βάζουν στη θέση σου, επειδή δεν θέλεις έναν άντρα!!! Ώ, ναι!!! Και όμως!!! Είναι αλήθεια!!! Αλλά ποια είμαι εγώ να μιλήσω, ε;;;; Ο παππούς μου λοιπόν, μου έλεγε όσο ζούσε, ότι πιστεύει σε μένα και στις δυνατότητες μου, και θα ήθελε να με δει ευτυχισμένη πριν κλείσει τα μάτια του...Μου έλεγε, ότι ποτέ δεν είναι αργά να δουλέψω εκεί που θέλω, ούτε και να κάνω τη ζωή που θέλω...Εννοείται, ότι και η γιαγιά μου ήταν περήφανη για μένα, και μάλιστα περισσοτερο απο κείνον! Σήμερα που δεν ζουν, δοξάζω το Θεό που δεν ζουν να βλέπουν που με έχουν βάλει!!! Ουδεμία σχέση με διοίκηση! Ουδεμία σχέση με δημόσιο! Ουδεμία σχέση με τα όσα πίστευα ότι θα συμβούν στη ζωή μου! Εννοείται, ότι έχω ευχηθεί τα χειρότερα στους υπεύθυνους! Μα το Θεό, ξέρω ποιοι είναι!!! Μα το Θεό, δεν θα τους συγχωρέσω ποτέ...Κανείς δεν κάνει πουστιά κατά λάθος!!!

Θα ήθελα μια μέρα, να μην έχω δίκιο

να πω στους άλλους συγνώμη για το λάθος μου...

Να μείνω στην άκρη για τιμωρία

να με δείχνουν με το δάχτυλο όλοι...

Θα ήθελα μια μέρα, να αποτύχω

να γελάνε οι άλλοι εις βάρος μου...

Να γκρεμίσω τους άλλους και μένα μαζί

να δηλώσω απούσα σε όλα...

Θα ήθελα μια μέρα, να σκύψω το κεφάλι

να φουντώσω μέσα τους και άλλο θυμό.

Να μετρήσω ως το δέκα πριν <σκοτώσω> κάποιον

πριν <αυτοκτονήσουν> τα όνειρα μου...

Θα ήθελα μια μέρα, να γίνω λάσπη

να πατάνε όλοι και να λερώνουν τα χέρια τους.

Να γίνω το σκουπίδι της παρέας

να φυλλομετρώ ανύπαρκτα βιβλία...

Μα δεν θα ήθελα μια ζωή χωρίς εσένα

με την απουσία σου να γράφει τον επίλογο στο <θάνατο μου>...

Τι να το κάνω να είμαι η ψυχή

ανάμεσα σε δρεπάνια του τέλους;

Τι να το κάνω να είμαι η φωνή

όταν τόσα αυτιά είναι κλειστά;

Μα δεν θα ήθελα μια ζωή χωρίς εσένα

και την ανάσα σου πλάι μου, βάλσαμο...

Με την όμορφη καρδιά σου, το υπέροχο μυαλό σου, το πανέμορφο πρόσωπο σου...

Δεν θα ήθελα να σκοντάφτω στο χάος 

χωρίς να είσαι εκεί να με πιάσεις...

Να ξέρω ότι κάθε μέρα που ξυπνάω

δεν θα σε βλέπω...Δεν θα σε ακούω, δεν θα σε νιώθω...

Θα ήθελα να γίνω όσα ενοχλούν τους άλλους

αλλά δεν θέλω να χάσω εσένα...

Και κάθε φορά που σκέφτομαι το πριν και το μετά

διαλέγω το πριν, γιατί είσαι εσύ!

Γιατί, κανείς και τίποτα δεν θα πάρει τη θέση σου

στο νου και την καρδιά μου...

Όσο ζω και υπάρχω, αγάπη μου

ακόμα και αν τα χάσω όλα στη ζωή, δεν με νοιάζει.

Γιατί οτιδήποτε κερδίσω χωρίς εσένα

δεν θα έχει καμιά απολύτως αξία...

Σ΄αγαπώ Αυγουστίνε μου...

Θυμάμαι τα πάντα για σένα...Έχω βλέπεις, μνήμη ελέφαντα...Και περιμένω τη μέρα που θα σε δω επιτέλους...Θα είναι η πρώτη μέρα χαράς...Απο τις πολλές που θα ακολουθήσουν...Και είναι τόσα πολλά που έχω να σου πω...Η αναμονή με κουράζει, και αναρωτιέμαι, γιατί δεν θέλουν κάποιοι να σε δω...Τι έχουν κάνει; Προφανώς πολλά...Γιατί δεν γίνεται να έχω δει όλο τον κόσμο άθελα μου, αλλά όχι, εσένα! Αυγουστίνε μου, είσαι για μένα τα πάντα...Το ξέρεις; 

Άν υπάρχει κάτι, το οποίο απεχθάνομαι στους ανθρώπους, εκτός όλων των άλλων των οποίων έχω προαναφέρει, είναι, το γεγονός της υποτίμησης τους απέναντι μου! Προφανώς, είτε κάποιος τους έχει προτρέψει να κάνουν διάφορα εις βάρος μου, νομίζοντας ότι δεν γνωρίζω τις κινήσεις τους, είτε είναι ηλίθιοι μετά συγχωρήσεως, και πιστεύουν ότι θα τη βγάλουν καθαρή μετά απο όσα έκαναν! Λυπάμαι...Χάσατε...Έτσι είναι! Όταν κάποιος παίζει μαζί μου, πάντα, το τονίζω αυτό, πάντα χάνει! Οι νορμάλ άνθρωποι, δεν θα ήθελαν να με έχουν αντίπαλο τους, το αντίθετο! Παρόλα αυτά, καθημερινά εμπλουτίζω τις γνώσεις μου με διάφορα που μαθαίνω μόνη μου, δόξα το Θεό δεν είμαι βλάκας! Για αυτό το λόγο οι αποφάσεις μου όσον αφορά ανθρώπους και καταστάσεις, είναι αμετάκλητες! Το να προσπαθεί κάποιος να μου αλλάξει γνώμη για ανθρώπους που δεν αξίζουν, είναι σα να πιστεύει, ότι θα βρει νερό στην έρημο Σαχάρα! Όταν γνωρίζεις τα πάντα, και κάποιοι προσπαθούν να σε πείσουν για το αντίθετο, το μόνο που κάνεις, είναι να τους αφήνεις στην τύχη τους! Εγώ φυσικά, αυτό κάνω! Άλλωστε, τον τελευταίο λόγο τον έχω εγώ, και αυτό μπορώ να το αποδείξω! Όταν κοιτάζω λοιπόν ανθρώπους οι οποίοι νομίζουν ότι μπορούν να με γελάσουν, το μόνο που αισθάνομαι για αυτούς, είναι, οίκτο...Θα μπορούσα να βγάλω επιθετικότητα απέναντι τους, κάτι που έχω κάνει με ορισμένους, και όχι άδικα, λεκτική επιθετικότητα, όμως, πολλές φορές αισθάνομαι οίκτο, διότι, πραγματικά πιστεύουν, ότι μπορούν να μου αλλάξουν γνώμη για κάποιους...Όχι...Λυπάμαι...Απλά, δεν γίνεται...Εγώ τουλάχιστον είμαι ειλικρινής! 

Απλά συνυπάρχουμε...

Χωρίς να υπάρχει κάτι άλλο στον ορίζοντα...

Χωρίς να επιθυμώ κάτι άλλο απο σένα...

Απλά, συνυπάρχουμε...

Με ενα άρωμα διάχυτο γύρω μας

ποτίζει τις ενδόμυχες σκέψεις μας, μεθυστικά...

Γιατρεύεται η ψυχή με την αγάπη

αλλά πως να πατήσεις τα σωστά κουμπιά, χωρίς ατμόσφαιρα; 

Μας παρασέρνει ο άνεμος

όμως πηγαίνουμε κόντρα...

Έχει σκεφτεί κανείς, γιατί;

Συνυπάρχουμε...

Απλά, συνυπάρχουμε...

Δεν γίνεται αλλιώς

ωραία εμφάνιση, σάπια ψυχή...

Πως να αντικαταστήσεις την ψυχή;

Την εμφάνιση την καμουφλάρεις

και δίνεις προς τα έξω αυτό που θέλεις...

Η ψυχή όμως θέλει δουλειά...

Δεν γίνεται να αποθεώσεις κάτι που δεν υπάρχει...

Δεν γίνεται να μη γνωρίζεις προς τα που πας...

Έτσι, συνυπάρχουμε...

Απλά, συνυπάρχουμε...

Με το τέλος μετέωρο σε τεντωμένο σχοινί...

Μα πρέπει να τελειώσει οριστικά κάτι

πριν ξεκινήσει κάτι άλλο, ουσιαστικό...

Είσαι σε ενα βωμό και περιμένεις θυσία...

Γιατί να το κάνεις αυτό;

Εκεί έξω οσμίζομαι μια χαρακτηριστική μυρωδιά

με συνεπαίρνει...

Είναι της ωραιοποίησης των πραγμάτων γύρω μου

των γεγονότων, που περιμένουν να καθυποτάξουν την ανάγκη μου για κάτι...

Αλήθεια, σκέφτηκες σε πιο ύψος είσαι απέναντι μου;

Συνυπάρχουμε...

Απλά συνυπάρχουμε...

Μην κάνεις άλλο βήμα λοιπόν...

Γιατί δεν θα σε ακολουθήσω...

Είσαι ερωτευμένος! Το βλέπουν οι γύρω σου, το νιώθεις μέσα σου ανα πάσα στιγμή, βγαίνει προς τα έξω με πολλούς τρόπους...Καυχιέσαι για την αγάπη σου, σα να είναι ο μοναδικός στη γη, και έτσι είναι, για σένα...Μιλάς για εκείνον, και στάζει μέλι το στόμα και η καρδιά σου...Συνειδητοποιείς, ότι όσο κόσμο και αν γνωρίσεις, θα μείνετε απλοί φίλοι με ορισμένους, απλοί γνωστοί με κάποιους άλλους, και αυτό, επειδή, το μυαλό σου είναι σε Εκείνον, το μοναδικό, τον Ένα, αυτόν που διάλεξες εσύ, και μόνο εσύ, για σένα...Και δεν σε νοιάζει τίποτα πλέον, διότι τον αγαπάς αυτόν τον άνθρωπο με όλη τη δύναμη της ψυχής σου, έτσι ώστε γνωρίζεις εκ των προτέρων, και που θα πάει η πιθανή σχέση σας...<Αγάπη μου>. λες, και ξέρεις ότι είναι ο σωστός, ξέρεις ότι διάλεξες με βάση λογική και καρδιά, και όχι μεμονωμένα με κάποιο απο τα δυο...Ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους, Εκείνος! Και μόνο Εκείνος...Και δεν πα να λένε οι άλλοι! Στο τέλος θα μείνουν με τα όνειρα! Γιατί εσύ ζεις ήδη την πραγματικότητα μαζί του! Μα τι θεσπέσια είναι η αγάπη! Πόσο μπορεί να αλλάξει εναν άνθρωπο...Ξεκινώντας απο την ψυχοσύνθεση του, η αλλαγή είναι εμφανής και στην παρουσία του, και στη δημιουργία του...Σε όλα...Και τίποτα, πραγματικά, τίποτα δεν ειναι ικανό να αναιρέσει τα όσα νιώθεις...Όταν αγαπάς εναν άνθρωπο, γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος...

Μα δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος, ούτε θα υπάρξει! Όσο μεγαλώνουμε, και ήδη έχουμε περάσει πάρα πολλά, δεν είναι ανάγκη να ξαναπεράσουμε τα ίδια και χειρότερα, με ακόμα μια λάθος επιλογή...Γιατί να επιλέξω πάλι κάποιον εντελώς αντίθετο απο μένα; Γιατί να υπομείνω πάλι μια κατάσταση, λες και είμαι κανένα άβγαλτο παιδάκι; Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ξανά, δεν θα το αφήσω εγώ, να συμβεί...Όσο ζω και αναπνέω, απο δω και στο εξής, προτιμώ τη μοναξιά απο λάθος ανθρώπους τους οποίους ήδη μου έχουν γνωρίσει, και μάλιστα χωρίς εγώ να έχω την παραμικρή ιδέα για το τι πρόκειται! Και φυσικά η απάντηση μου προς όλους, ήταν και θα είναι <όχι>! Όταν εγώ είμαι συνειδητοποιημένη απέναντι σε αυτά που θέλω, αλλά δεν τα βλέπω στο δρόμο μου, είτε επειδή με σαμποτάρουν άλλοι, είτε επειδή είμαι σε λάθος κατεύθυνση με λάθος ανθρώπους, είναι λογικό να εκνευρίζομαι, ειδικά με τα όσα γνωρίζω! Το θέμα είναι όμως, ότι δεν πρόκειται να συμβιβαστώ με τίποτα και για κανέναν λόγο, γιατί δεν έχω καμία ανάγκη! Και κανένας άνθρωπος, το τονίζω, κανένας, δεν πρόκειται να μου αλλάξει γνώμη για κάτι που δεν θα συμβεί ποτέ! Είναι καιρός λοιπόν, ο καθένας να πάρει το δρόμο του, και εγώ το δικό μου, αυτόν που έπρεπε να περπατώ εξ αρχής, αλλά τι να κάνουμε, ας όψεστε οι <λακούβες>!!! Δεν θα ήθελα να φτάσω στα ακρα για κάτι που θέλουν οι άλλοι αλλά δεν θέλω εγώ, και μάλιστα με ανθρώπους οι οποίοι δεν φταίνε...Προτιμώ να λύσουμε πολιτισμένα την κατάσταση, και να μείνει το θέμα εκεί...Άλλωστε, είμαι σε ηλικία που θέλω να ζήσω, και δεν θα αφήσω κανένα και τίποτα να μου το στερήσει αυτό! Ότι και αν σημαίνουν τα λεγόμενα μου...Τη ζωή μου θέλω να τη ζήσω, μόνο με ανθρώπους και καταστάσεις που θέλω εγώ, όχι οι άλλοι για μένα...

Δεν είναι λίγοι απο μας, οι οποίοι πιστεύουμε σε μια ανώτερη δύναμη, εκτός απο το Θεό, στην οποία εναποθέτουμε όλες τις ελπίδες μας και τα όνειρα μας...Δεν είναι το γεγονός, ότι ισχύουν κάποια πράγματα όσον αφορά τη μοίρα και το πεπρωμένο την οποία μόνο εμείς μπορούμε να φτιάξουμε, αλλά, η ενδόμυχη πίστη μας, σε κάτι, το οποίο, μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας προς το καλύτερο...Θα αναφερθώ στο Feng Shui, το οποίο κατά τον κινέζικο πολιτισμό, μπορεί να αλλάξει κατά κάποιο τρόπο τη ζωή μας. Δεν έχει να κάνει βέβαια με τις πεποιθήσεις των κινέζων όσον αφορά την αγάπη και το χρήμα, αλλά το πως εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε τρόπο ζωής, ώστε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα μας! Σύμφωνα με τους κινέζους λοιπόν, υπάρχει γύρω μας η θετική και η αρνητική αύρα, κατά την οποία, όλοι και όλα περιστρέφονται γύρω τους...Υπάρχει όμως και κάτι άλλο, εξίσου σημαντικό, και αν δεν κυριαρχήσει κάποιος σε αυτό, τίποτα δεν θα συμβεί! Όπως λοιπόν φροντίζουμε κάποια πράγματα σπίτι μας ώστε να έχουμε θετική αύρα γύρω μας, για παράδειγμα, πετάμε οτιδήποτε ασήμαντο απο τα ντουλάπια μας, οτιδήποτε μας πιάνει χώρο, ώστε να κινούμαστε ελεύθερα, το ίδιο συμβαίνει και με το σώμα και την ψυχή μας...Αν δεν πετάξουμε απο πάνω μας οτιδήποτε μας βαραίνει, τίποτα καλό δεν θα συμβεί γενικώς! Φροντίζουμε λοιπόν, το σώμα και την ψυχή μας, όπως φροντίζουμε να είναι πάντα γεμάτη νερό μια γλάστρα με το αγαπημένο μας λουλούδι, όχι όμως περισσότερο απο όσο πρέπει, διότι θα ξεραθεί...Αυτό ισχύει για οτιδήποτε μας αφορά...Για όλα πρέπει να υπάρχει μέτρο, αν θέλουμε να συνεχίσουμε να το έχουμε στη ζωή μας! Στο Feng Shui, υπάρχει ενα συντριβάνι για παράδειγμα, το οποίο, το γεμίζουμε νερό κάθε μέρα, όσο πρέπει βέβαια, ώστε να μην ξεχειλίζει...Το νερό εξατμίζεται, επειδή το διακοσμητικό συντριβάνι βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση...Υποτίθεται, ότι φέρνει τύχη σε όλους τους τομείς, όπως λένε οι κινέζοι...Όμως, θα σταθώ στη συγκεκριμένη λέξη. Τι σημαίνει τύχη; Αν εσύ και εγώ, δεν κάνουμε το σωστό ώστε να βελτιωθεί η ζωή μας, είναι δυνατόν να μας φέρει τύχη, ενα κινέζικο συντριβάνι; Ο καθένας, όπως το πιστεύει! Διότι, εγω μπορεί να το έχω διακοσμητικό σπίτι μου, εσύ να πιστεύεις στην τύχη, εγώ όμως κινούμαι, ώστε να φέρω τύχη στον εαυτό μου, εσύ το αντίθετο! Και εσύ έχεις το κινέζικο συντριβάνι σπίτι σου, αλλά δεν κάνεις κάτι, ώστε να σου έρθουν όλα όπως τα θέλεις! Οπότε, ποιος είναι ο κερδισμένος εδω; Εγώ, φυσικά, επειδή κάνω όλα όσα λέει το Feng shui, αλλά με το δικό μου μυαλό! Όπως αναφέρθηκα στη γλάστρα, νωρίτερα, το ίδιο ακριβώς κάνω με κάθε τι σπίτι μου! Πέταξα απο τη ζωή μου και το σπίτι μου, ότι με βάραινε, οτιδήποτε δεν είχε αξία και ουσία, και ανάπνευσα!!! Ναι, ανάπνευσα!!! Οτιδήποτε σε εμποδίζει, ώστε να μπορείς να προχωρήσεις, αν δεν το πετάξεις, ποτέ δεν θα προχωρήσεις! Στο λέω εγώ με υπογραφή! Και αυτό αφορά, ανθρώπους και πράγματα! Πολλοί στην οικογένεια μου, με ρωτάνε, γιατί πετάω διάφορα κάθε λίγο...Ασφυκτιώ! Αυτή είναι η σωστή απάντηση σε όλους και για όλα! Ασφυκτιώ! Και όταν δεν μπορώ να αναπνεύσω, αργοπεθαίνω, χωρίς να το καταλάβω! Αλλά ποτέ δεν έφτασα σε αυτό το σημείο, επειδή πάντα, και όταν λέω πάντα το εννοώ, πετούσα ανθρώπους και πράγματα απο τη ζωή μου! Όταν δίνεις σε ορισμένους, παραπάνω ευκαιρίες απο όσες αξίζουν, δεν συνειδητοποιείς εκ των προτέρων πόση ενέργεια σου κλέβουν! Το διαπιστώνεις εν καιρό, όταν ξεκινάς να αργοπεθαίνεις, όπως είπα...Ευτυχώς, η λύση είναι, πέταξε τα όλα, και ξεκίνα απο την αρχή! Διαφορετικά, θα φτάσει μια μέρα, και θα κάθεσαι και θα σκέφτεσαι, μα τι έκανα τόσο καιρό και δεν πραγματοποίησα τα όνειρα μου; Γιατί άφησα αυτόν τον άνθρωπο και αυτή τη ζωή να με κρατήσει πίσω; Εντάξει, ίσως, τη συγκεκριμένη στιγμή να μην μπορούσα να κάνω κάτι, είτε λόγο υγείας, είτε λόγο οικονομικού! Τώρα όμως, γιατί; Όχι, ποτέ δεν είναι αργά για κάτι, και τώρα θα ξεκινήσω να κάνω ότι δεν έκανα! Χωρίς εμπόδια όμως γύρω μου! Γιατί τα πέταξα! Και δόξα το Θεό, τίποτα δεν θα αλλάξει τη σκέψη και τα θέλω μου! Ίσως επειδή άργησα πολύ, και είμαι σε μια ηλικία που δεν πάει άλλο! Όχι...Σήμερα, είμαι εγώ, και μόνο εγώ...Αρκετά! Συνεπώς, θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου; Κάνε ότι κάνω! Πέταξε τα όλα, και ξεκίνα απο την αρχή, με διαφορετικούς ανθρώπους, και διαφορετικές εμπειρίες! Ζήσε το, χωρίς τι, πως και γιατί! Και θα με θυμηθείς! 

...<γεννήθηκα για να αγαπώ>...Αναρωτιέμαι όμως, πόσο εφικτό είναι αυτό, όταν σου έχουν κάνει κακό, όταν δεν σε αφήνουν να ζήσεις, όταν σου κόβουν ακόμα και το οξυγόνο όταν θέλεις να αναπνεύσεις...Έστω ότι γεννήθηκες με μεγάλα αποθέματα αγάπης, και ήθελες να τα διοχετεύσεις στους ανθρώπους γύρω σου, με όλη σου την καρδιά...Είδες όμως στην πορεία, ότι δεν άξιζαν, όλοι...Πως όσο και αν είχες όλη την καλή διάθεση να αγαπήσεις, η καρδιά σου ήταν απόλυτα επιλεκτική απέναντι στους άλλους...Αλλά κανείς βέβαια, δεν αναρωτήθηκε γιατί...Επειδή, όλοι ήταν έξω απο το χορό...Επειδή δεν έζησαν τη ζωή σου...Αλήθεια, μπορεί κάποιος να αγαπήσει τους εχθρούς του; Γίνεται; Εγώ θα έλεγα,όχι...Ακόμα και αν ο άλλος απέναντι σου, μετανιώνει για τις πράξεις του, δεν γίνεται...Διότι, μέσα σου, αυτό το μικρό κομμάτι το οποίο μεγάλωσες, αναζητώντας τους κατάλληλους ανθρώπους για να το γεμίσουν, γκρεμίστηκε, και στη θέση του υπάρχει ενα πολύ μεγάλο κενό...Πως να γεμίσεις αυτό το κενό, όταν η καρδιά σου είναι γεμάτη μίσος, και όχι, άδικα; Όταν γνωρίζεις, ότι θα έκανες πολλά για κάποιους ανθρώπους, αλλά εκείνοι αποδείχτηκαν ανάξιοι των πεποιθήσεων σου; Δεν γίνεται...Στην Αντιγόνη του Σοφοκλή, την οποία ιστορία γνωρίζουμε όλοι, όλα όσα διαδραματίζονται, μας κάνουν να δούμε σε πρώτο πλάνο την αντίθεση της αγάπης και του μίσους...Βλέπουμε δηλαδή, ότι, όσο και αν θέλει κάποιος να αγαπήσει μια δεδομένη στιγμή, όταν γίνεται κάτι εις βάρος του, αυτόματα η καρδιά του κλείνει...Φυσικά, ένας λογικός άνθρωπος, ο οποίος σκέφτεται και λογικά, δεν φτάνει στα άκρα με μια αυτοκτονία, όπως έκανε η Αντιγόνη του Σοφοκλή, αντίθετα, βρίσκει λύσεις στο κάθε πρόβλημα, όσο χρόνο και αν πάρει αυτό...Δηλαδή, όσο και αν βλέπουμε γύρω μας την αδικία εις βάρος μας, δεν πρέπει με καμία δύναμη να φτάσουμε στα άκρα, να κάνουμε κακό στον εαυτό μας με οποιοδήποτε τρόπο, δεν είναι ανάγκη να είναι μια αυτοκτονία...Ο άνθρωπος που αδικείται, αν δεν έχει την ψυχική δύναμη την οποία του δίνει ο Θεός να προχωρήσει, μπορεί να κάνει κακό στον εαυτό του με πολλούς τρόπους. Στο χέρι του είναι, να κάνει ελιγμούς προκειμένου να φτάσει τους στόχους του, όσα εμπόδια και αν υψώνονται μπροστά του! Άλλωστε, η ζωή είναι ωραία, και πρέπει να την απολαμβάνουμε με οποιοδήποτε τρόπο. Αλήθεια, όσον αφορά την αγάπη, είναι θεραπευτική, μπορεί να θεραπεύσει και σώμα και ψυχή, αντίστοιχα...Η αγάπη, είναι δυνατόν να ενώσει και εχθρούς, αλλά, υπάρχει και το <αλλά>!!! Όχι, πάντα! Οπότε, το μόνο που μπορεί κάποιος να κάνει, ώστε να συνεχίσει να αγαπάει και να μη δηλητηριάζει την ψυχή του, είναι, να διοχετεύσει την αγάπη του αλλού! Είτε στη συντροφιά και τη φροντίδα ενός σκύλου για παράδειγμα, είτε στην εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου, είτε σε οποιαδήποτε άλλη καλλιτεχνική ή φιλοσοφική δραστηριότητα! Γεννήθηκα για να αγαπώ, είπε η Αντιγόνη του Σοφοκλή, και ναι, μπορούμε να συνεχίσουμε να αγαπάμε κάτι άλλο, όταν δεν το αξίζουν οι γύρω μας! Όταν έχεις τόση αγάπη να δώσεις, αλλά δεν υπάρχει κανείς γύρω σου, κάνε την αγάπη πράξη! Έτσι, δεν θα χαθεί ούτε η δημιουργικότητα σου, ούτε θα ανασταλεί η ψυχική σου ισορροπία! Διότι, μπορεί, είτε οι άνθρωποι, είτε οι καταστάσεις, να καθυποταξουν την αναγκη σου να είσαι Άνθρωπος! Αυτό όμως, μόνο εσύ μπορείς να το αλλάξεις, κανείς άλλος, ούτε καν οι εχθροί σου! Κανείς άνθρωπος δεν γεννήθηκε με κακία μέσα του...Όλοι, στην πορεία γίνονται. Αλλά δεν φταίνε αυτοί, οι καταστάσεις και οι άνθρωποι, φταίνε...Και κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει...Παρόλα αυτά, όταν πρέπει να τιμωρούνται, δεν συμβαίνει επειδή θα αλλάξουν σαν άνθρωποι, διότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει, αλλά για να κάνουν μια αυτοκριτική όσο διαρκεί η τιμωρία τους, και να συνειδητοποιήσουν κάποια πράγματα...Υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι τιμωρούνται χωρίς να φταίνε, σηκώνοντας στην πλάτη τους λάθη τρίτων...Σε εκείνους, χρωστά πολλά η ζωή και οι άνθρωποι! Και πρέπει να τα πάρουν! Συνεπώς, για να κλείσω και το θέμα μου, η ουσία όσον αφορά την αγάπη είναι, ότι δεν γίνεται να αγαπήσει κανείς με το ζόρι! Για αυτό και πρέπει να αφήνουμε τους ανθρώπους να αποφασίζουν μόνοι τους, αλλά και με ανθρωπους τους οποίους οι ίδιοι επιλέγουν, έτσι ώστε όλα τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους, δίκαια...Και μπορεί η δικαιοσύνη να είναι τυφλή σε ορισμένα πράγματα, η καρδιά όμως, ποτέ! Μην αναγκάζετε κανέναν να αγαπήσει! Διότι, αν δεν μπορεί, εις βάρος σας θα είναι, και εις βάρος αθώων ανθρώπων γύρω σας...

Πρός το παρόν, εγώ επιβλέπω τα γεγονότα, και μάλιστα με μεγάλο ενδιαφέρον, επειδή ορισμένοι νομίζουν ότι με τα όσα κάνουν εις βάρος μου, θα κερδίσουν κάτι...Όπως έχω πει και στο παρελθόν, νείπτω τας χείρας μου για όλους και για όλα, επειδή εγώ ήμουν ανέκαθεν καθαρή σε αντίθεση με κάποιους άλλους, οι οποίοι, συνωμοτούν διαρκώς εναντίων μου. Εν πάση περιπτώση, εγω ενα έχω να πω. Όλα θα αποκαλυφθούν, και όποιος είναι ένοχος θα τιμωρηθεί...Δεν πρόκειται να λυπηθώ κανέναν απο όσους έσφαλαν...Ο Θεός, βλέπει και κρίνει...