Αυτο ηταν!

Η μουσική σχολική χρονιά τέλος για φέτος...

Και όμως δάκρυσα 

Δεν πειράζει ο Σεπτέμβρης είναι κοντά

Τότε που θα ξαναγεννηθεί ο έφηβος μέσα μου να τον στείλω και πάλι σχολείο με χαρά

Θα μου λείψουν οι συμμαθητές μου και ο δάσκαλος

Δε θα σταματήσω ωστόσο να μελετώ τη μουσική

Ενώ παράλληλα θα ιδρωκοπώ ως ενήλικας να αντιμετωπίσω τις δυσκολίες της ζωής

Τα λέμε Σεπτέμβρη παιδιά!

Καλό Καλοκαίρι!

Δεν ήταν επιλογή αρχικά

Ήταν μονόδρομος.Ανάγκη.

Έτσι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι γύρω σου σε απογοητεύουν.

Όχι για σοβαρούς λόγους αλλά γιατί ο καθένας ζεί στην κοσμάρα του κι εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση

Τί δουλειά έχω εγώ με τον κόσμο του καθώς πρέπει παλιού συμφοιτητή μου Δημήτρη,που έχει σύζυγο και 2 παιδιά;

Τι κι αν θα μπορούσαμε να κάνουμε υπέροχο μουσικό δίδυμο,να γελάσουμε ενθυμούμενοι τα παλιά,να χτίσουμε νέες αναμνήσεις;

Η πόρτα του είναι κλειστή για μένα

Το διαπίστωνα κάθε φορά που τη χτύπησα έστω για τις τυπικές γενέθλιες  ευχές

Αμ ο άλλος ο μάγκας ο Πέτρος;Σε παρόμοια φάση 

Καθένας κοιτά τις δουλειές του και τίποτα άλλο

Δεν υπάρχεις για αυτούς δεν υπάρχουν για σένα

Ούτε καν ο παλιός καλός μου φίλος ο Άκης

Ένα φάντασμα έγινε...ένα σύννεφο διαλόγου στα what s up

Κι η Νάσια ο μόνος άνθρωπος που αληθινά αγάπησα...σχεδόν έχει απομακρυνθεί από μένα και δεν μπορώ να την κατηγορήσω για αυτό.Είναι ίσως η μόνη που πραγματικά έχει λόγο να φύγει.

Η ζωή λοιπόν έίναι αφόρητα μοναχική.

Ποτέ δε θα "πουλήσω"τον εαυτό μου σε αναγκαιότητες και δε θα κάνω παρέα με τοξικά άτομα!Το αρνούμαι πεισματικά!

Αυτές οι συναναστροφές σε αφήνουν όλο και πιο λίγο κάθε φορά.

Τα μαθήματα μουσικής από την άλλη...μου δίνουν τόση στιγμιαία χαρά...όσο και ο εσπρέσο που πίνω όταν τα παρακολουθώ..

Τελειώνουν και αυτά δυστυχώς...σταματούν για καλοκαίρι

Για να πάνε οι μαθητές διακοπές

Για ένα μαθητή μόνο οι διακοπές του είναι τα μαθήματα τα ίδια

Τελικά στο χάρτη της συνολικής πραγματικότητας είμαι ένα τίποτα 

Δεν υπάρχω παρά μόνο για εμένα τον ίδιο

Δε διαφέρω στο ελάχιστο από τις άλλες ανθρώπινες κουκίδες που καθεμιά από αυτές θεωρεί τον εαυτό της πότε ξεχωριστό πότε ξεχωριστά αδικημένο...

Δε γίνεται να αλλάξεις πια

Είσαι μεγάλος για να γράψεις αφού σβήσεις

Κάνε ειρήνη με τον εαυτό σου

Αυτό που είσαι,είσαι

Εδώ που έφτασες,έφτασες

Τίποτα δεν αλλάζει πια παρά μόνο η εικόνα που έχεις για σένα τον ίδιο

Γνώρισέ σε καλύτερα

Δεν είσαι μόνος 

Έχεις επιστήμη να ζεί το σώμα σου και τέχνη να ταίζει την ψυχή σου

Τρελάθηκαν οι άνθρωποι,τα χασε και ο καιρός.

Λες και εισαγόμαστε σιγά σιγά σε μια νέα πραγματικότητα

Η ανθρωπότητα ταξιδεύει διαμέσου ενός "χρονικού" τριγώνου των Βερμούδων

Δολοφονίες,κακοποιήσεις,ληστείες,επιδημίες,ασθένειες,παρενέργειες,απάτες,ηλιθιότητα να φαν και οι κότες,να πιούν κι οι...πότες...

Αυτή η υγρασία μου τρυπά τα κόκκαλα,με αρρωσταίνει

Προσπαθώ να χαράξω την πορεία μου με βεβαιότητα,μα κανείς δε μπορεί να προβλέψει το αύριο...

Μακάρι να ταν τόσο σαφής προορισμός όσο το...λαύριο

Μαμά πως μεγάλωσες έτσι,προσπαθώ να ζήσω τις στιγμές μαζί σου και να μη σκέφτομαι πόσο αδιανόητη θα ναι η ζωή χωρίς εσένα

Η στιγμή που θα το νοιώσω ας είναι μακρινή ακόμη...

Ορίστε τα άσχημα που δε μεγάλωσα ποτέ...το σώμα μου άλλαξε,οι γύρω άλλαξαν...μα εγώ απόμεινα παιδί

Ένα κακομαθημένο και ζηλιάρικο μωρό που ζηλεύει ακόμη και την ενός έτους ανηψιά του για την αγάπη που λαμβάνει απλά και μόνο επειδή είναι...μωρό!

Ο ήλιος βγήκε μα η υγρασία και η μουντάδα παραμένει...

Και η ζωή συνεχίζεται με τα τραύματα και τα θαύματά της...