Ξαπλωμένη στο κρεβάτι,τυλιγμένη με μια χοντρή λουλουδάτη κουβέρτα,χαζεύω έξω απ'το παράθυρο

Οι νυφάδες χιονιού πέφτουν απαλά απο τον ουρανό,χορεύοντας...πότε αργά..πότε πιο γρήγορα

Τις φαντάζομαι σαν όμορφες μικρές μπαλαρίνες,με τα παπουτσάκια τους και το μαλλί σφιχτό κότσο

Ζηλεύω

Φαίνονται όλα τόσο ξέγνοιαστα εκεί έξω..μόνο γέλια και πειράγματα

Περίμενα πως και πως να χιονίσει φέτος

Πάντα είχε την μαγική ικανότητα να μου φτιάχνει την διάθεση

Έβγαινα έξω..ανέπνεα..έπαιζα..και αισθανόμουν πάλι παιδί

Δεν έγινε έτσι αυτή την φόρα

Τώρα σκεφτόμουν πόσο αταίριαστη εικόνα είναι να χιονίζει εδώ..΄

Όλη αυτή η ιεροτελεστεία παέι χαμένη

Οι λευκές χορεύτριες μου πέφτουν σε γκρίζουν δρόμους,βρώμικα πεζοδρόμια και αυτοκίνητα που δεν έχουν την όρεξη να τις φιλοξενήσουν

Οι καρδιές των ανθρώπων είναι πολύ κρύες για να τις ζεστάνουν

Κλείνω τα μάτια και μεταφέρομαι αλλού

Σε ένα μικρό ξύλινο σπιτάκι με την φωτιά να σιγοκαίει στο τζάκι

Είμαι πάλι σκεπασμένη με μια μεγάλη χοντρή κουβέρτα αλλά όχι μόνη

'Εξω η φύση σε όλο της το μεγαλείο

Πανύψηλα κάτασπρα δέντρα,παγωμένα ποταμάκια,στενα μονοπάτια να κρύβουν του κόσμου τα μυστικά..

Και εγώ χωμένη σε μια ζεστή αγκαλιά...ασφαλής και ευτυχισμένη

Ήρθα σήμερα να σε βρω.Φόρεσα το σκουφάκι μου,τα μισά γαντάκια που μου είχες αγοράσει,την φωτογραφική μου μηχανή και ήρθα,Ήθελα μόνο να σου πετάξω λίγο χιόνι,να δω τα μάτια σου να με κοιτάζουν,να ζωγραφίσω ένα χαμόγελο στα χείλη σου,και να φύγω.Δεν ήσουν εκεί.Γύρισα σπίτι παγωμένη και με μια πληγωμένη καρδιά στο χέρι.

             (Φωτογραφία τραβηγμένη απο το μπαλκόνι μου...πειραγμένη απο τα  όνειρα μου)