(φωτ.angie)

         ...σε μια χώρα πολύ μακριά απο εδώ,ζούσε μια όμορφη πριγκίπισσα.

Οι γονείς της είχαν φτιάξει ένα μεγάλο κάστρο και γύρω-γύρω είχαν υψώσει πελώρια τείχη που κανείς δεν μπορούσε να τα περάσει.Περνούσε ξέγνοιαστα και ευτυχισμένα τις μέρες της και δεν είχε σκεφτεί ούτε μια φορά πως είναι η ζωή έξω απ'τα τείχη.Της είχαν πει οτι οι άνθρωποι εκεί είναι κακοί και δυστηχισμένοι.Έτσι ποτέ δεν θέλησε να αφήσει την ασφάλεια του σπιτιού της και να γνωρίσει τον κόσμο.

Το δωμάτιο της ήταν το πιο όμορφο δωμάτιο σε όλο το κάστρο.Είχε μεγάλα παράθυρα που τα άνοιγε διάπλατα και έμπαινε μέσα ο ήλιος και όλες οι ευωδιές της φύσης.Ένα πρωινό καθώς χάζευε το ποτάμι είδε έναν νεαρό καθισμένο στην σκιά ενός δέντρου.Ήτανε σοβαρός και φαινόταν σαν κάτι να έγραφε.Λες και αισθάνθηκε το βλέμμα της,σήκωσε τα μάτια του και την κοίταξε.Δεν είχε δει πουθενά αλλού τέτοια ομορφιά.Ήθελε να την φτάσει...αλλά τα τείχη ήταν τόσο ψηλά.Έδεσε αυτό που έγραφε σε μια πέτρα και με όλη του την δύναμη το πέταξε στο παράθυρο της.Η πριγκίπισσα το πήρε στα χέρια της και το διάβασε με λαχτάρα.Τα λόγια του ήταν υπέροχα,αληθινά και άγγιξαν την ψυχή της.Κάθε μέρα της έστελνε μηνύματα αγάπης και έκανε την καρδιά της να χτυπάει όλο και πιο δυνατά.Ήθελε τόσο πολύ να τον συναντήσει,να τον δει απο κοντά

Ένα πρωινό το τόλμησε.Κρύφτηκε στην καρότσα που έφερνε φαγητό απ'το χωριό και για πρώτη φορά στην ζωή της πέρασε έξω απ'τα τείχη.Έτρεξε στην αγκαλιά του και πια δεν υπήρχαν δύο άνθρωποι.Έγιναν ένα.

Κάθε πρωί η πριγκίπισσα πήγαινε σε αυτόν και το μεσημέρι γύριζε πάλι πίσω.Ο χρόνος κυλούσε και η αγάπη τους αύξανε μέρα με την μέρα.Πλέον δεν μπορούσαν να ζήσουν λεπτό ο ένας μακριά απο τον άλλον.Ο νεαρός ήθελε να την πάρει μακριά απο εκεί.Να την αγαπάει και να την φροντίζει ως τα βαθιά τους γεράματα.Της ζητούσε συνέχεια να έρθει μαζί του αλλά εκείνη δίσταζε.Φοβόταν τον κόσμο εκεί έξω.Κάθε φορά που του αρνιόταν ήταν σαν να του μπήγει ένα μαχαίρι στην καρδιά.

Ήρθε ένα βράδυ που το κατάλαβε.Δεν μπορούσε να φανταστεί την ζωή της χωρίς αυτόν.Δεν υπήρχε ζωή χωρίς αυτόν.Το αποφάσισε.Θα πήγαινε μαζί του.Μάζεψε σε μια βαλίτσα λίγα ρούχα και πολύ θάρρος και πήγε να τον βρει.

Έτρεξε στο μέρος που τόσο καιρό φιλοξενούσε τον έρωτα τους,λουσμένη απο χαμόγελα και τα όνειρα που έκαναν μαζί.Αλλά δεν ήταν εκεί.Για πρώτη φορά δεν την περίμενε.Είχε φύγει...και δεν γύρισε ποτέ