ο Θεος γελάει λένε.

΄

Καμιά φορά έχω την αίσθηση ότι ρίχνει τρελά γέλια μ' εμάς. 

Από σχετικά μικρή ηλικία θυμάμαι τη μητέρα μου να κάνει σχέδια και να της βγαίνουν αλλιώς, να συναντά εμπόδια - ανυπέρβλητα κάποιες φορές - και πιο συχνά να καταστρέφονται εντελώς.

Λες κι είναι κληρονομικό ό,τι σχέδια κι ό,τι όνειρα έχω κάνει μέχρι τώρα στη ζωή μου εκτώς από ένα είτε έχουν τσαλακωθεί, είτε έχουν γκρεμιστεί.

Που να δείτε γέλια οι Μοίρες όταν κάνουμε σχέδια από κοινού με τη μάνα μου! Ξεκαρδίζονται! Πρέπει να γελάνε μέχρι δακρύων!

Ξέρω, θα μου πείτε αφού έχω την υγεία μου κι είμαι αρτιμελής κι έχω τους γονείς μου να μην παραπονιέμαι.

ΟΚ, συμφωνώ. Αλλά είναι ελαφρώς (για να μην πω βαρέως και με πείτε υπερβολική) ψυχοφθόρο να κάνεις απ' το πιο απλό σχέδιο (να πάω για καφέ, για μπάνιο κι άλλα τέτοια ελαφρά) μέχρι τα πιο σημαντικά και περίπλοκα (τι θα κάνω όταν μεγαλώσω;) και να σου έρχονται τα πάνω κάτω.

Εως πότε θα καταφέρνω να σηκώνομαι και να στέκομαι στα πόδια μου όποτε πέφτω (και πέφτω και συχνά, ούτε ο σκουντούφλης να ήμουνα!) κι ως πότε θα βγαίνω στον αφρό όταν έχω πιάσει πάτο; Ε, κάποια στιγμή θα κουραστώ, θα λυγίσω κι εγώ σαν άνθρωπος ή μπορέι να με πιάσει κράμπα βρε αδερφέ και να πνιγώ!

Μετά σκέφτομαι μήπως κάνω μεγαλεπήβολα σχέδια, μήπως δεν ξέρω τι θέλω και τι κάνω και λοιπά και λοιπά business type ερωτηματικά. Πόσο μεγαλεπήβολο είναι το σχέδιο να πας για καφέ με μια φίλη που έχεις χρόνια να δεις και πόση αυτογνωσία πια να θέλει για να πετύχει;

Δεν μπορεί, δεν μπορεί!!! Είτε κάτι κάνουμε λάθος εμείς είτε είμαστε εντελώς άτυχες! Το παρήγορο είναι ότι ξέρω κι άλλα άτομα που έχουν το ίδιο πρόβλημα κι έτσι αλληλοστηριζόμαστε, όσο μπορούμε δηλαδή!

Μήπως να τ' αφήνουμε όλα στο φλου; Όποτε κάνουμε κάτι απρογραμμάτιστα ή τελευταία στιγμή και γίνεται και καλό βγαίνει. Αλλά κάποια πράγματα δεν μπορούν να μην προγραμματιστούν... Έτσι δεν είναι;

Το 'χω πάρει λοιπόν απόφαση: θα ονειρεύομαι (άλλωστε κανείς δεν μπορεί να μου το απαγορεύσει) χωρίς να περιμένω να πραγματοποιηθεί το όνειρο, είτε από μόνο του είτε με δική μου προσπάθεια, και όσο μπορώ θα περιορίσω τα σχέδια και τους προγραμματισμούς! Όπως μου τα φέρει το ζάρι της ζωής. Κι εκεί που θα με παίρνει θα επεμβαίνω για να κάνω το δικό μου!