16 Ιουνίου 2009, 01:12
Αναζητώντας
Ζωή Προσωπική αλήθεια
nevitelle (16.06.2009)
Φτιάξε καινούριο συννεφάκι να σκαρφαλώσεις και από εκεί ψηλά ρίξε μια πιο προσεκτική ματιά προς τα κάτω. Δεν φαίνονται όλα μικροσκοπικά; Άσε τους στην κακία τους, εσύ διατήρησε το χαμόγελό σου και συνέχισε το ταξίδι σου. Σου εύχομαι στην επόμενη στροφή να βρεις άλλη πηγή να ξεδιψάσει η ψυχή σου.StavmanR (16.06.2009)
Πολύ συμβολικό είναι το τραγούδι "Πραγματικότητα" σε στίχους Κώστα Κινδύνη, που περιλαμβάνεται στο δίσκο "Χαιρετίσματα" του Β. Παπακων/νου:
"... και θα σου μείνει τ' όνειρο, να τό 'χεις για ταυτότητα.
Εγώ σ' αφήνω όμηρο μες την πραγματικότητα."
Το περιέγραψες άψογα. Η θέση της ψυχής είναι ψηλά. Και σαν τη φωτίζει ο ήλιος να αφήνει μία σκίαση στο έδαφος: το σώμα της.
Καλημέρα Latte. Πολύ δυνατό και προσωπικό κείμενο.
movflower (16.06.2009)
Γαλατάκι μου,
καμιά φορά πρέπει να πάψεις την έρευνα κι απλά να αφεθείς στις αισθήσεις.
Να μυρίσεις, να νιώσεις, να τραγουδήmovflower (16.06.2009)
ουψ και παλι από την αρχή! :)
Γαλατάκι μου,
καμιά φορά πρέπει να πάψεις την έρευνα κι απλά να αφεθείς στις αισθήσεις.
Να μυρίσεις, να νιώσεις, να τραγουδάς αυθόρμητα..,sven (16.06.2009)
Γαλατάκι,
οι απαντήσεις στα εναγώνια ερωτήματά σου, που πραγματικά αγγίζουν την ψυχή, δεν απαιτούν ούτε κάποιο συγκεκριμένο τρόπο, με την έννοια των οδηγιών χρήσης, ούτε κάποια "λύση", σαν να έχουμε να κάνουμε με ένα τεχνικό πρόβλημα.
Όλες οι προσπάθειες που περιγράφεις πως κάνεις δεν πρόκειται να οδηγήσουν πουθενά, αν η όποια αυτογνωσία, που αποκτά κάποιος μέσα από τις υπαρξιακές του αναζητήσεις , ΔΕΝ μετουσιωθεί σε βίωμα και εμπειρία. Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο της movflower, που είναι αυτό που λένε και οι στίχοι ενός τραγουδιού του Μάλαμα "Ζωή σε σπούδασα μα ξέχασα να ζήσω...".
Περιγράφεις τον τρόπο που βιώνεις τη ζωή, τον εαυτό σου και τους άλλους, μέσα από το πρίσμα δύο εκ διαμέτρου αντίθετων πραγματικοτήτων, εντελώς διαχωρισμένων μεταξύ τους. Μία εξιδανικευμένη εκδοχή, κάτι σαν παράδεισο, και μία άλλη που μοιάζει με τραγωδία και πλήρη δυστυχία. Αν πράγματι συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε άθελά σου θα άγεσαι και θα φέρεσαι ανάμεσα σ΄αυτές τις απόλυτα στεγανές για σένα πραγματικότητες, οι οποίες ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ κάποια στιγμή θα αναιρούν η μία την άλλη, ακόμα και με το παραμικρό. Γι΄αυτό εξάλλου διαχωρίσθηκαν, για να μη "μολύνει" το ΚΑΚΟ το οποιοδήποτε ΚΑΛΟ. Στις περιπτώσεις αυτές, αρκεί το ελάχιστο ψεγάδι για να καταρρεύσει η αναγκαία προηγούμενη εξιδανίκευση, και τότε ξανά σκαρφάλωμα από την αρχή χωρίς τελειωμό...
Αυτό σημαίνει πως οι όποιες προσπάθειές σου θα πρέπει να εστιασθούν, παράλληλα με οτιδήποτε άλλο, ΕΝΤΟΣ σου. Αυτά τα λίγα, αλλά χαρακτηριστικά, που περιέγραψες δεν είναι παρά χνάρια και αποτυπώματα της ψυχής και του τι διαδραματίζεται εντός σου, ενώ εσύ προσπαθείς να βρεις "λύσεις" και"τρόπους" εκτός σου..
Όταν νιώθεις καλά, αντί "να παρατηρείς από ψηλά τη ζωή και τους ανθρώπους", όπως γράφεις, χαμήλωσε λίγο, πλησίασε ουσιαστικά, πιο άμεσα και χωρίς προδιαγραφές τη ζωή, τους άλλους, μα πάνω απ΄όλα τον ίδιο σου τον εαυτό, γιατί νομίζω πως κατά βάθος απέναντι σ΄αυτόν είσαι πιο σκληρή και αυστηρή απ΄οποιονδήποτε άλλον. Τέτοιες στιγμές κυριαρχεί η ζοφερή εκδοχή της πραγματικότητας, που είναι η αντανάκλαση της εσωτερικής σου πραγματικότητας τη στιγμή εκείνη. Η αγκαλιά της μαμάς τέτοιες στιγμές είναι μονόδρομος...
Μη το βάζεις κάτω. Καλό σου απόγευμαLatte (16.06.2009)
Ευχαριστώ πολύ όλους σας για τη σημαντική για μένα συμβολή σας στην έκφραση των αναζητήσεών μου.
Χιονούλα τρυφερούλα :) ευχαριστώ ιδιαίτερα για τη γλυκιά ευχή!
Σταύρο, ευχαριστώ πολύ για το τραγούδι. Δεν το γνώριζα. Κι είναι οι στίχοι του...γροθιά στο στομάχι!
Μάλλον ήθελες έτσι έμμεσα και διακριτικά να μου πεις όσα με μία γλυκιά προτροπή μού είπε η Μοβούλα και με επιστημονική ανάλυση ο Σβεν.
Έχω μία ιδέα, Σβενάκο, του τι εννοείς να μετουσιωθούν οι αναζητήσεις σε βίωμα, αφού αυτά τα έχουμε συζητήσει πολύ κατ' ιδίαν.
Νομίζω, όμως, ότι δεν είναι σχετικά με αυτά που εννοώ εδώ (χωρίς αυτο να σημαίνει ότι νομίζω ορθά).
Εδώ με λίγα λόγια περιγράφω τον τρόπο που (εν τέλει) αντιμετωπίζω τα πράγματα και τους άλλους (βιωματικά) (προφανώς και τον εαυτό μου, όπως σωστά λες). Κι ο τρόπος αυτός κάποιες φορές είναι απελευθερωτικός, γαλήνιος (χωρίς το θυμό που καθηλώνει, χωρίς πίκρα ή διάθεση αντιδικίας, αλλά με αγάπη, με κατανόηση, με αποδοχή και βήματα προς το φως). Αλλά δεν είναι πάντοτε έτσι, συχνά δεν είναι έτσι. Και τότε αναζητώ την τροφή, το καύσιμο, τη "μαγική λύση" (που πιθανόν να μην υπάρχει, όπως λες) που θα με κατευθύνει στην κάθαρση (δηλ. όχι απλά στη σωστή θεώρηση της ζωής και των πραγμάτων, αλλά) στην ορθή βίωση της θεώρησης αυτής, μέσα από το συναίσθημα, την αντιμετώπιση, τη συμπεριφορά. Να νιώθω έτσι (όχι μόνο να σκέφτομαι) και να πράττω ανάλογα.
Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή, αλλά σε κάθε περίπτωση δε θα το βάλω κάτω (σ' ευχαριστώ για αυτήν την ενδυνάμωση:)).
Καλό βράδυ και χαμογελάκια δροσερά!Oraclas (20.06.2009)
Δεν θέλω να πλατιάσω, όλη μου η σκέψη συνοψίζεται σε μία μόνο ρήση:
"Από τότε που βαρέθηκα να ψάχνω, έμαθα να βρίσκω.."
Latte (21.06.2009)
Ορακλάκο, μπορώ να πω ότι αντιλαμβάνομαι τι λες, αλλά (υπάρχει πάντα ένα αλλά), για μένα αυτή τη στιγμή το ψάξιμο είναι ζωοφόρο... Φάσεις στη ζωή του καθενός μας είναι αυτές. :)
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
Αναζητώντας
Ζωή Προσωπική αλήθεια
τη λύση; ... τον τρόπο; ... το απόφθευγμα; ... την τροφή της ψυχής,
στα βιβλία, στα ακούσματα, στις καρδιές των φίλων, στην αγκαλιά της μαμάς, στη σοφία του πατέρα, στην εκμυστήρευση, στην ανταλλαγή.
Ως να τη βρίσκω και να μου ξεφεύγει. Και να την κυνηγώ, να την ξαναβρίσκω προς στιγμήν κι εκείνη να το σκάει πάλι. Κι εγώ να προσπαθώ εκ νέου. Ξανά και ξανά και ξανά. Αχόρταγα.
Κάποιες φορές η αναζήτηση με ανεβάζει εκεί ψηλά, στην αγαπημένη μου θέση ανάμεσα στα σύννεφα, να παρατηρώ τη ζωή και τους ανθρώπους με ηρεμία και πραότητα, να χαμογελώ στην αδυναμία που μεταμφιέζεται σε κακία, να μη θυμώνω, μόνο να κατανοώ, να είναι η ματιά μου γεμάτη αγάπη, το χαμόγελό μου ζεστό, η μιλιά μου πηγή γλύκας. Και κάποιες άλλες φορές μπλέκομαι μέσα στη δίνη του ανεμοστρόβιλου, αδύναμη ανάμεσα σε αδύναμους, θυμώνω, εκνευρίζομαι, κρίνω και χάνομαι, ναι, χάνομαι. Και τότε η ψυχή μου πονά. Διψάει να μην αναλωθεί κι η ανάγκη της ολοένα δυναμώνει. Σχεδόν βασανιστικά.
Τι δίψα, Θεέ μου..!
8 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
nevitelle (16.06.2009)
Φτιάξε καινούριο συννεφάκι να σκαρφαλώσεις και από εκεί ψηλά ρίξε μια πιο προσεκτική ματιά προς τα κάτω. Δεν φαίνονται όλα μικροσκοπικά; Άσε τους στην κακία τους, εσύ διατήρησε το χαμόγελό σου και συνέχισε το ταξίδι σου. Σου εύχομαι στην επόμενη στροφή να βρεις άλλη πηγή να ξεδιψάσει η ψυχή σου.StavmanR (16.06.2009)
Πολύ συμβολικό είναι το τραγούδι "Πραγματικότητα" σε στίχους Κώστα Κινδύνη, που περιλαμβάνεται στο δίσκο "Χαιρετίσματα" του Β. Παπακων/νου:
"... και θα σου μείνει τ' όνειρο, να τό 'χεις για ταυτότητα.
Εγώ σ' αφήνω όμηρο μες την πραγματικότητα."
Το περιέγραψες άψογα. Η θέση της ψυχής είναι ψηλά. Και σαν τη φωτίζει ο ήλιος να αφήνει μία σκίαση στο έδαφος: το σώμα της.
Καλημέρα Latte. Πολύ δυνατό και προσωπικό κείμενο.
movflower (16.06.2009)
Γαλατάκι μου,
καμιά φορά πρέπει να πάψεις την έρευνα κι απλά να αφεθείς στις αισθήσεις.
Να μυρίσεις, να νιώσεις, να τραγουδήmovflower (16.06.2009)
ουψ και παλι από την αρχή! :)
Γαλατάκι μου,
καμιά φορά πρέπει να πάψεις την έρευνα κι απλά να αφεθείς στις αισθήσεις.
Να μυρίσεις, να νιώσεις, να τραγουδάς αυθόρμητα..,sven (16.06.2009)
Γαλατάκι,
οι απαντήσεις στα εναγώνια ερωτήματά σου, που πραγματικά αγγίζουν την ψυχή, δεν απαιτούν ούτε κάποιο συγκεκριμένο τρόπο, με την έννοια των οδηγιών χρήσης, ούτε κάποια "λύση", σαν να έχουμε να κάνουμε με ένα τεχνικό πρόβλημα.
Όλες οι προσπάθειες που περιγράφεις πως κάνεις δεν πρόκειται να οδηγήσουν πουθενά, αν η όποια αυτογνωσία, που αποκτά κάποιος μέσα από τις υπαρξιακές του αναζητήσεις , ΔΕΝ μετουσιωθεί σε βίωμα και εμπειρία. Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο της movflower, που είναι αυτό που λένε και οι στίχοι ενός τραγουδιού του Μάλαμα "Ζωή σε σπούδασα μα ξέχασα να ζήσω...".
Περιγράφεις τον τρόπο που βιώνεις τη ζωή, τον εαυτό σου και τους άλλους, μέσα από το πρίσμα δύο εκ διαμέτρου αντίθετων πραγματικοτήτων, εντελώς διαχωρισμένων μεταξύ τους. Μία εξιδανικευμένη εκδοχή, κάτι σαν παράδεισο, και μία άλλη που μοιάζει με τραγωδία και πλήρη δυστυχία. Αν πράγματι συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε άθελά σου θα άγεσαι και θα φέρεσαι ανάμεσα σ΄αυτές τις απόλυτα στεγανές για σένα πραγματικότητες, οι οποίες ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ κάποια στιγμή θα αναιρούν η μία την άλλη, ακόμα και με το παραμικρό. Γι΄αυτό εξάλλου διαχωρίσθηκαν, για να μη "μολύνει" το ΚΑΚΟ το οποιοδήποτε ΚΑΛΟ. Στις περιπτώσεις αυτές, αρκεί το ελάχιστο ψεγάδι για να καταρρεύσει η αναγκαία προηγούμενη εξιδανίκευση, και τότε ξανά σκαρφάλωμα από την αρχή χωρίς τελειωμό...
Αυτό σημαίνει πως οι όποιες προσπάθειές σου θα πρέπει να εστιασθούν, παράλληλα με οτιδήποτε άλλο, ΕΝΤΟΣ σου. Αυτά τα λίγα, αλλά χαρακτηριστικά, που περιέγραψες δεν είναι παρά χνάρια και αποτυπώματα της ψυχής και του τι διαδραματίζεται εντός σου, ενώ εσύ προσπαθείς να βρεις "λύσεις" και"τρόπους" εκτός σου..
Όταν νιώθεις καλά, αντί "να παρατηρείς από ψηλά τη ζωή και τους ανθρώπους", όπως γράφεις, χαμήλωσε λίγο, πλησίασε ουσιαστικά, πιο άμεσα και χωρίς προδιαγραφές τη ζωή, τους άλλους, μα πάνω απ΄όλα τον ίδιο σου τον εαυτό, γιατί νομίζω πως κατά βάθος απέναντι σ΄αυτόν είσαι πιο σκληρή και αυστηρή απ΄οποιονδήποτε άλλον. Τέτοιες στιγμές κυριαρχεί η ζοφερή εκδοχή της πραγματικότητας, που είναι η αντανάκλαση της εσωτερικής σου πραγματικότητας τη στιγμή εκείνη. Η αγκαλιά της μαμάς τέτοιες στιγμές είναι μονόδρομος...
Μη το βάζεις κάτω. Καλό σου απόγευμαLatte (16.06.2009)
Ευχαριστώ πολύ όλους σας για τη σημαντική για μένα συμβολή σας στην έκφραση των αναζητήσεών μου.
Χιονούλα τρυφερούλα :) ευχαριστώ ιδιαίτερα για τη γλυκιά ευχή!
Σταύρο, ευχαριστώ πολύ για το τραγούδι. Δεν το γνώριζα. Κι είναι οι στίχοι του...γροθιά στο στομάχι!
Μάλλον ήθελες έτσι έμμεσα και διακριτικά να μου πεις όσα με μία γλυκιά προτροπή μού είπε η Μοβούλα και με επιστημονική ανάλυση ο Σβεν.
Έχω μία ιδέα, Σβενάκο, του τι εννοείς να μετουσιωθούν οι αναζητήσεις σε βίωμα, αφού αυτά τα έχουμε συζητήσει πολύ κατ' ιδίαν.
Νομίζω, όμως, ότι δεν είναι σχετικά με αυτά που εννοώ εδώ (χωρίς αυτο να σημαίνει ότι νομίζω ορθά).
Εδώ με λίγα λόγια περιγράφω τον τρόπο που (εν τέλει) αντιμετωπίζω τα πράγματα και τους άλλους (βιωματικά) (προφανώς και τον εαυτό μου, όπως σωστά λες). Κι ο τρόπος αυτός κάποιες φορές είναι απελευθερωτικός, γαλήνιος (χωρίς το θυμό που καθηλώνει, χωρίς πίκρα ή διάθεση αντιδικίας, αλλά με αγάπη, με κατανόηση, με αποδοχή και βήματα προς το φως). Αλλά δεν είναι πάντοτε έτσι, συχνά δεν είναι έτσι. Και τότε αναζητώ την τροφή, το καύσιμο, τη "μαγική λύση" (που πιθανόν να μην υπάρχει, όπως λες) που θα με κατευθύνει στην κάθαρση (δηλ. όχι απλά στη σωστή θεώρηση της ζωής και των πραγμάτων, αλλά) στην ορθή βίωση της θεώρησης αυτής, μέσα από το συναίσθημα, την αντιμετώπιση, τη συμπεριφορά. Να νιώθω έτσι (όχι μόνο να σκέφτομαι) και να πράττω ανάλογα.
Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή, αλλά σε κάθε περίπτωση δε θα το βάλω κάτω (σ' ευχαριστώ για αυτήν την ενδυνάμωση:)).
Καλό βράδυ και χαμογελάκια δροσερά!Oraclas (20.06.2009)
Δεν θέλω να πλατιάσω, όλη μου η σκέψη συνοψίζεται σε μία μόνο ρήση:
"Από τότε που βαρέθηκα να ψάχνω, έμαθα να βρίσκω.."
Latte (21.06.2009)
Ορακλάκο, μπορώ να πω ότι αντιλαμβάνομαι τι λες, αλλά (υπάρχει πάντα ένα αλλά), για μένα αυτή τη στιγμή το ψάξιμο είναι ζωοφόρο... Φάσεις στη ζωή του καθενός μας είναι αυτές. :)
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
latte
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/latte
Αναμνήσεις (παρελθόν), ζωή (παρόν) και όνειρα (μέλλον) ξεδιπλωμένα σε έναν πολύχρωμο virtual ορίζοντα. Με αναγνώστες ή μη, βγαίνουν από μέσα μου και μπαίνουν ... σε τάξη.
Tags
Επίσημοι αναγνώστες (12)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog
Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...
Links
latte
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/latte
Αναμνήσεις (παρελθόν), ζωή (παρόν) και όνειρα (μέλλον) ξεδιπλωμένα σε έναν πολύχρωμο virtual ορίζοντα. Με αναγνώστες ή μη, βγαίνουν από μέσα μου και μπαίνουν ... σε τάξη.
Tags
Αγάπη Έρωτας Ζωή Αγαπημένα Σχέσεις Προσωπική αλήθεια Μητέρα Βασικές αρχές Σινεμά Ποίηση Ψυχολογία Φιλοσοφία της καθημερινότητας Σελίδες ημερολογίου Το τέλος της ιδιωτικότητας Καταναλωτής (ο) ενημερωμένος Μουσική Ορθογραφία Προσωπική αληθεια
Επίσημοι αναγνώστες (12)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog
- movflower
- margo
- alkyoni
- pepe-le-pew
- Oraclas
- sven
- TheDarkSideOfTheMoon
- Pagan
- nevitelle
- 8e8e8
- ZARATHUSTRA
- zeta490
Πρόσφατα...
- Ένας ολόκληρος χρόνος και κάτι...
- Αγαπημένο Ελληνικό Μπλογκάκι
- Να' ναι καλό παιδί και να σε αγαπάει.
- Ξενυχτώντας στο Ελ. Βεν.
- "Κανένα τέτοιο σενάριο δεν υπάρχει"
- Ο Bin Laden και η διαφήμιση.
- Rocking around ...
- Περάστε, κόσμε. Εδώ η καλή "τακτοποίηση"... ένας σταυρός το κομμάτι...
Δημοφιλέστερα...
- Εξυπνάδα και μονογαμία :) ή "Έξυπνοι άνδρες είναι οι πιστοί άνδρες"*
- Με πόση αγάπη;
- "Είμαστε λίγο ζώα οι άνδρες"
- Χθες...
- Καίγομαι, πνίγομαι
- Το "κορμάκι" και οι (πρώην) κρυφές σκέψεις
- Γκρίνια mode on
- Ο Bin Laden και η διαφήμιση.
Αρχείο...
Links