Ανάμεσα στα σύννεφα.
Δεν είμαι εδώ, για να προσγειωθώ ... μόνο για να πετάξω ψηλότερα.
13 Δεκεμβρίου 2009, 21:41
Με πόση αγάπη;
Ορθογραφία  Προσωπική αληθεια  

Έπιασα στα χέρια μου το βιβλίο της χθες. Βιβλίο λογοτεχνικό, με καλές κριτικές. Στο εξώφυλλο αναγράφεται ως διαφήμιση ότι η συγγραφέας του είναι και συγγραφέας ενός ακόμα βιβλίου που έγινε Best Seller.

Την "έμαθα" τυχαία. Με άγγιξε πολύ ένα (διαδικτυακό) ποιήμα της. Το βιβλίο της το αγόρασα, όταν πήγα σε μία παρουσίασή του, στην οποία θα το προλόγιζε ένα εξαίρετο, πολύ χαρισματικό παιδί, συνάδελφός μου. Στεκόταν κόσμος πολύς, για να  συγχαρεί τη συγγραφέα και να πάρει υπογραφή στο αντίτυπο που κρατούσε. Όταν πήγα κι εγώ να τη συγχαρώ, μου έγραψε  αφιέρωση. Μέχρι χτες που το έπιασα στα χέρια μου, δεν την είχα προσέξει.

Γράφει, λοιπόν: "Στη γλυκιά Latte, με  π ο λ ύ  αγάπη".

Έχω ένα θέμα με τη γραφή αυτού του επιθέτου (πολύς-πολλή-πολύ), όταν προσδιορίζει ουσιαστικό γένους θηλυκού. Κι έχω γράψει κι άλλο σχετικό ποστ.

http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&blogger=latte&keyword=%CF%F1%E8%EF%E3%F1%E1%F6%DF%E1

Αφορμή για το προηγούμενο ποστ ήταν το γραπτό μήνυμα από μία φίλη μου δασκάλα. Τότε, επειδή της είχα τεράστια εκτίμηση, μπήκα σε σκέψεις για το ότι μπορεί να έκανα εγώ λάθος. Τώρα, δεν έχω πια αυτήν την αμφιβολία. 

Και για να επιστρέψω στη "συγγραφέα των best sellers": Σαφέστατα μπορεί να ήταν λάθος εκ παραδρομής. Όταν, όμως, γράφεις αφιερώσεις στο βιβλίο σου, λογικά κατ' επανάληψη γράφεις το ίδιο πράγμα. Κι η επανάληψη αναιρεί το "εκ παραδρομής", έτσι δεν είναι; 

Θυμήθηκα κι ένα άλλο αντίστοιχο γραμματικό λάθος στο status message της στο φατσοβιβλίο και αναπόφευτκα τα συνδύασα. Το αποτέλεσμα που η λογική μου δεν μπόρεσε να εμποδίσει: Η όποια εκτίμηση της είχα μειώθηκε κατακόρυφα στο μισό.  Σκέφτηκα να διαβάσω το βιβλίο και να κρίνω μετά. Δεν μπόρεσα, όμως, να μη νιώσω αυτή τη "μείωση".

Εν μέρει, λοιπόν, το θέμα μου έχει να κάνει με την ορθογραφία. Το άλλο μέρος του έχει να κάνει με τη δική μου απολυτότητα. Το'χω που το'χω το ελαττωματάκι εκ χαρακτήρα, ενισχύεται και από το χώρο που κινούμαι: Ο νόμος συχνά αποδίδει διαφορετικό βαθμό ευθύνης ή απαιτεί διαφορετικό βαθμό επιμέλειας από τους ανθρώπους, ανάλογα με τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους. Βέβαια, αυτό δεν είναι δικαιολογία για τη δική μου αντίδραση (απλα ελαφρυντικό ;)). Είμαι προβληματικά αυστηρή με μένα και τους άλλους και θέλω πολλή δουλειά ακόμα, για να το διευθετήσω αυτό. 

Ως εκ τούτου, εγώ --> π ο λ λ ή  δουλειά

Συγγραφείς, δάσκαλοι --> (παρακαλώ) π ο λ λ ή   προσοχή με την ορθογραφία. Θέλωντας και μη, εσάς λαμβάνουμε ως πρότυπο για τη σωστή γραφή της γλώσσας. 

Κι όλοι μας --> ας γράφουμε και ας δίνουμε  π ο λ λ ή  αγάπη :) (ό,τι κι αν σημαίνει αγάπη τελικά...)

video 

 

23 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

Liza32 (13.12.2009)
Και εγω ανορθόγραφη είμαι, καθώς επίσης και πολύς μορφωμένος κόσμος!Αυτό με μειώνει σαν άνθρωπο; Δηλαδή, αν εγω ή κάποιος άλλος, γράψει κάτι το οποίο αγγίζει τις ψυχές των άλλων ανθρώπων, την ορθογραφία θα κοιτάξουμε ή τον άνθρωπο;
StavmanR (14.12.2009)
Είναι η διαφορά επιθέτου-επιρρήματος.
Τα επίθετα κλίνονται ενώ το επίρρημα (πολύ) όχι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι επίθετο που προσδιορίζει αυτό που γράφει ο τίτλος:
-Πόση αγάπη;
-Πολλή.(συνοδεύει το ουσιαστικό "αγάπη")

Ενώ αντίστοιχα όταν είναι επίρρημα:
- Πόσο μ' αγαπάς;
- Πολύ. (συνοδεύει το ρήμα "αγαπώ")

***

Τα ορθογραφικά λάθη γίνονται τακτικά από όλους μας. Το σημαντικότερο είναι να τα διορθώνουμε όταν τα αντιλαμβανόμαστε, μα και να ψάχνουμε λίγο όταν δεν είμαστε σίγουροι. Ο καλύτερος τρόπος είναι να διαβάζουμε βιβλία. Η οπτική μνήμη είναι αρκετά σημαντική.

"Best to sell" (best seller 1= το υψηλότερα πωληθέν) δεν θα πει και "sell the best" (best seller 2= το πωληθέν εκ των καλύτερων). Είναι από τα λογοπαίγνια της αγγλικής όπου ή μία λέξη (best) παίρνει θέση αντί κρυφού ουσιαστικού (the best -> "book" seller) και πότε επιθέτου του υπάρχοντος ουσιαστικού (best -> seller "of the book").

Καλημέρα Latte :)
MPara (14.12.2009)
Συμφωνώ μαζί σου Λάττε.
Θεωρώ απαράδεκτο να γίνονται τέτοια ορθογραφικά λάθη από ανθρώπους "των γραμμάτων".

KIT_KAT (14.12.2009)
Κι εγώ μια απ'τα ίδια είμαι... και σε καταλαβαίνω Lattitsa :) (αν και έχω βελτιωθεί τελευταία και με ενοχλεί λιγότερο)
Αλλά πάντως η καημένη, μπορεί να εννοούσε πχ Με πολύ (-από αυτό το πράγμα που λέγεται-) αγάπη :))
Oraclas (14.12.2009)
Με πειράζουν πολύ τα ορθογραφικά λάθη, ανεξαρτήτου επιπέδου μορφωτικού, αλλά έχω πιάσει και τον εαυτό μου, να κάνει 'τραγικά' λάθη.. Δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι των γραμμάτων είναι αλάνθαστοι. Εγώ θα σου πρότεινα να πεις σε αυτήν την κυρία το λάθος της, ώστε να το διορθώσει. Το έχεις σκεφτεί ότι μπορεί κανείς να μην της το έχει πει ποτέ και ένας δικός της δάσκαλος να της το έγραψε κάποτε σε μία κάρτα του; Είναι δύσκολο σε έναν μεγάλο άνθρωπο να μάθεις κάτι, που το έχει μάθει στραβά τόσα χρόνια, αλλά δεν έχεις να χάσεις τίποτα.
Latte (14.12.2009)
- Ναι, Σταύρο, ακριβώς αυτή η διαφορά είναι, που μερικοί, αν και μη δάσκαλοι ή συγγραφείς, τη θυμόμαστε καλά από το σχολείο... :)
Δεν είχα καταλάβει αυτή τη λεπτή διαφορά με τις λέξεις best seller. :) Εξηγεί πολλά ανεξήγητα... :)

- Welcome to the "apolitotis club", "που κοιτάει την ορθογραφία κι όχι τον άνθρωπο", όπως λέει κι η Λίζα.

- Τι μια απ'τα ίδια, μικρή; Εσύ είσαι η προσωποποίηση της επιείκειας και της καλής προαίρεσης: Άκου "Με πολύ (-από αυτό το πράγμα που λέγεται-) αγάπη :))"! Με τρέλανες :):) Σμακ, σμακ!!
Latte (14.12.2009)
Χα, Ορακλάκο, κατά κάποιο τρόπο το προσπάθησα: αν παρατήρησες έγραψα και για ένα λάθος στο status message της στο φατσοβιβλίο. Εκεί, λοιπόν, σχολίασα πολύ ευγενικά επισημαίνοντας το λάθος αυτό και μάλιστα με τρόπο που δεν αναφερόταν σε εκείνη (δηλ. ότι δεν επρόκειτο για δικό της λάθος, αλλά για αντιγραφή λάθους). Σε πληροφορώ ότι μου επιτέθηκε...
Ως εκ τούτου, let it be. Άλλωστε η δική μου γνώμη σημασία έχει μόνο για εμένα, όχι για εκείνη ούτε για κανέναν άλλο.
:)

Oraclas (14.12.2009)
Τότε είναι πολλή πεισματάρα, ωχ πολύ ήθελα να πω. Γιατί ανθρώπινα τα λάθη, πρέπει να τα παραδέχεσαι κιόλας:
ο έξυπνος παραδέχεται.
ο χαζός επιμένει.
ο πονηρός δικαιολογείται.
Hastaroth (14.12.2009)
Φίλτατον Γαλατάκι,κι'εγώ είμαι ψείρας μέ την σωστή γραφή τής γλώσσας-όπως θά έχης παρατηρήσει από άλλα σχολιά μου κατά καιρούς σέ διάφορα blogs,συζητήσεις κλπ κλπ.

Ειδικά από ανθρώπους "τών γραμμάτων",δέν μπορούμε να ανεχόμαστε να είναι "αγράμματοι".
sven (15.12.2009)


Γαλατάκι,

εγώ θα προσπεράσω τις σύντομες φροντιστηριακές αναφορές γραμματικής, τις κρίσεις κι επικρίσεις για τα ΑΤΟΜΑ που, για οποιονδήποτε λόγο, κάνουν ορθογραφικά λάθη, και θα καταθέσω αυθόρμητα και με κάθε ειλικρίνεια τα όσα ένιωσα, διαβάζοντας πρώτιστα το ποστ σου και κατά δεύτερο λόγο τα σχόλια που έχουν γίνει.
Καθώς προχωρούσα λοιπόν στην ανάγνωση του κειμένου, ένοιωθα σταδιακά ένα όλο και μεγαλύτερο σφίξιμο στην ψυχή, διαισθανόμενος τη συνέχεια και την κατάληξή του, μιας και γνωρίζω πάρα πολύ καλά το τί σημαίνουν στο βάθος τέτοιου είδους αντιδράσεις, για τον οποιονδήποτε τις βιώνει...

Όπως, αν θυμάσαι, βρήκες πολύ ενδιαφέρουσα την άποψη σε ένα σχόλιό μου πρόσφατα, πως ο άνθρωπος δεν πρέπει να ταυτίζεται με κάποιο επί μέρους χαρακτηριστικό του, π.χ. την ασθένειά του κ.ά, αποκαλώντας τον, για παράδειγμα, καταθλιπτικό, καρκινοπαθή, στραβό, κουτσό κ.λ.π., το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και στην περίπτωση που κάνει λιγότερα ή περισσότερα ορθογραφικά λάθη.

Ένας άνθρωπος είναι χιλιάδες πράγματα και η όποια αξία του ή η εκτίμηση που του έχουμε ή όχι, δεν είναι δυνατόν να στηρίζεται σε ένα επιμέρους μόνο χαρακτηριστικό και μάλιστα επουσιώδες και ενδεχομένως ακούσιο ή οφειλόμενο σε κάποια ιδιοσυστασιακή ιδιαιτερότητά του. Έτσι λοιπόν, η μείωση της όποιας εκτίμησης είχες για τη συγκεκριμένη συγγραφέα «στο μισό», εξαιτίας των ορθογραφικών της λαθών, αποτελεί τεράστια διαστρέβλωση μιας πραγματικότητας που αδικεί κατάφορα –στη συγκεκριμένη περίπτωση- την εν λόγω συγγραφέα, αλλά πολύ περισσότερο εσένα.

Εάν συμβαίνει να λειτουργούμε ως άτομα με τέτοιον τρόπο, επηρεαζόμενοι τόσο θεμελιακά στην κρίση μας για τους άλλους από κάποια -ασήμαντα στην ουσία για τη συνολική αξία του άλλου- επιμέρους χαρακτηριστικά, είμαστε χωρίς ίσως να το γνωρίζουμε αφάνταστα ευάλωτοι και ασταθείς συναισθηματικά. Αυτό στην πράξη σημαίνει πως από τη μια στιγμή στην άλλη, και για ασήμαντο ουσιαστικά λόγο, μπορεί να νιώθουμε πως έχουμε αίφνης να κάνουμε με ένα εντελώς διαφορετικό άτομο από αυτό που θεωρούσαμε πως είχαμε μπροστά μας, είτε υποτιμώντας το κατάφορα είτε εξιδανικεύοντάς το αδιάκριτα, καθώς οι δύο αυτές λειτουργίες πάνε χέρι-χέρι, αποτελώντας πάντα τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Οι συνέπειες όμως μιας τέτοιου είδους λειτουργίας και ανελέητης αυστηρότητας και απολυτότητας του ψυχισμού μας έχουν και μια άλλη σοβαρότατη συνέπεια, αυτήν της αντιμετώπισης ακόμα και του ίδιου μας του εαυτού με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας μπορεί να αλλάξει αναπάντεχα και εντελώς αντιφατικά από την παραμικρή κρίση ή σχόλιο του οποιουδήποτε για το άτομό μας ή ακόμα και από μια δική μας επίκριση ή επιβράβευση, ρεαλιστική ή μη. Η ευαλωτότητα και η συναισθηματική εξουθένωση εξαιτίας μιας τέτοιας λειτουργίας είναι δραματικές…

Καλό απόγευμα!!!
Latte (15.12.2009)
-Αλβέρτο, σε αυτό εμείς οι δύο μοιάζουμε... :)

- Σβενάκο μου, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ που αφιέρωσες χρόνο για να μου δώσεις τα φώτα σου. Αντιλαμβάνομαι πολύ καλά αυτό που λες... Με άλλα λόγια, χωρίς να το έχω προσδιορίσει ή εντοπίσει με τη γνώση και την ακρίβεια που κάνεις εσύ, το ένιωθα ότι δεν είναι καλό κάτι "μικρό" να οδηγεί σε αλλαγή μέσα μου ως προς κάτι "μεγάλο". Είναι σοβαρό μειονέκτημα η "απολυτότητα" και το έχω από... πάντα. Φαντάσου ότι αρκεί να μάθω ότι κάποιος διαβάζει αποκλειστικά και μόνο αθλητικές εφημερίδες ή θεωρεί πως οικονομικοί μετανάστες και ομοφυλόφιλοι είναι άνθρωποι β' κατηγορίας ή βρίζει τη μητέρα του, για να μη με ενδιαφέρει να τον γνωρίσω περισσότερο.
Πολλή δουλειά με περιμένει, επομένως...
"Διψάω" και για άλλο φως...

ΥΓ. Να δω πώς(αν) θα καταφέρω να σε μετατρέψω σε διαδικτυακό ψυχαναλυτή μου :)
gaudos (16.12.2009)
Ψάχνω ένα ποίημα που θέλω να διαβάσεις!
Δεν σου κρύβω ότι έχω θυμώσει.Με εσένα,με εμένα,με όλους.Πόσο μικρούληδες είμαστε!Η ΑΓΑΠΑΣ Η ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΣ Η ΕΚΤΙΜΑΣ Η ΔΕΝ ΕΚΤΙΜΑΣ....δεν υπάρχει το ¨λίγο¨το¨πολύ¨τ勤ήμουν μικρή΄΄ετσι με μεγάλωσαν¨και αν υπήρχαν,ήρθε η ώρα να καταστραφούν!Ξεκίνα από την αρχή και μην κάνεις έκπτωση στο γάλα αγαπημένη μου latte...να είναι όλα latte στην ζωή σου!Κανένα υ και η να μην ξαναμαλώσουν στο μυαλό σου και επέτρεψε σε ολα τα Λ να κάνουν έρωτα,μην τα μαλώνεις!

Όταν η εκτίμηση είναι αληθινή,καμία πορδίτσα όσο βρωμερή και αν είναι δεν πρέπει να μας ξενερώνει.....
Magsmile (16.12.2009)
Latteee μου….. Είπα να γράψω και εγώ. Νομίζω ότι σε καταλαβαίνω λίγοοο.. Να σου πω γλυκιά μου και εγώ είμαι από τους ανορθόγραφους, είναι μεγάλη ιστορία. Μπορώ να στην αφηγηθώ κάποια στιγμή αλλά δεν νομίζω ότι έχει σημασία. Νομίζω μπερδεύτηκες λίγο βλέπω σε αυτά που απάντησες στον Sven είσαι κατά των ανθρώπων που θεωρούν β κατηγορία τους μετανάστες, ομοφυλόφιλους, είσαι κατά σε αυτούς που συμπεριφέρονται γενικά άσχημα και δεν σέβονται αν κατάλαβα καλά. Σκέψου στα προηγούμενα ποστ. Τώρα αν σου γράψω με πολλή ή πολύ αγάπη θα έχει διαφορά …. Με εκτίμηση, φιλάκια γλυκιά μου να έχεις ένα όμορφο απόγευμα.:-)))
Hastaroth (16.12.2009)
Εγώ θά διαφωνήσω ελαφρώς μέ τόν άγαπητό Σουηδό ιατρό στό εξής:
Η αρτιμέλεια ενός ανθρώπου δέν είναι κάτι που διδάσκεται στό σχολείο,ώστε να θεωρήσουμε οτι η ασθένειά του προέρχεται από κάποιο δικό του σφάλμα.Η σωστή γραφή (καί ομιλία) μιάς γλώσσας,όμως,είναι κάτι που διδάσκεται ο άνθρωπος στήν βασική του μόρφωση καί επομένως,η διάπραξη από αυτόν ορθογραφικών λαθών σημαίνει οτι κατά πάσα πιθανότητα δέν ήταν και τόσο προσεκτικός κατά την ώρα τής διδασκαλίας.Καί λέω "κατά πάσα πιθανότητα" επειδή ξέρω οτι υπάρχουν καί παθήσεις που συνδέονται μέ την δυσκολία χρήσεως τής γλώσσας,οπότε δέν μπορώ να αποκλείσω την πιθανότητα νά οφείλεται τό λάθος αυτό σέ μιά τέτοια αιτία.
Ομως,όταν κάποιος άνθρωπος χρησιμοποιεί τόν γραπτό λόγο γιά να κάνη τέχνη,θεωρώ οτι δέν δικαιολογείται νά μήν γνωρίζη τους κανόνες γραφής αυτού τού λόγου.Οι κανόνες αυτοί υπάρχουν γιά να μάς βοηθούν νά αντιλαμβανόμαστε τί θέλει να πή ο συγγραφέας ενός κειμένου.Τό να γράψη κάποιος π.χ. "εδώ θά γίνετε συζήτηση" (αντί γιά "θά γίνεται συζήτηση") δημιουργεί σύγχιση στόν αναγνώστη ο οποίος άναρωτιέται ποιοί είναι αυτοί που θά μετατραπούν σέ..συζήτηση (θά γίνουν συζήτηση).

Ασφαλώς και δέν είναι σωστό νά απαξιώνουμε τελείως κάποιον ο οποίος κάνει κάποια ορθογραφικά λάθη.Ομως αυτό δέν σημαίνει οτι πρέπει να καταργήσουμε τελείως την ορθογραφία καί τήν σωστή σύνταξη τής γλώσσας,χάριν μιάς κακώς εννοούμενης ανεκτικότητας.
MPara (17.12.2009)
Συμφωνώ απόλυτα με τον φίλο Αλβέρτο.
DemetresOpc (18.12.2009)
για αρχή να ακαταθέσω 10 πόντους στον θαλασσοπόρο και να συνεχίσω..

Βρε κοπελιά με το συμπάθειο δηλαδής αλλά το να βρίζω την μάνα μου δεν έχει σχέση με το να γράφω λάθος, ακόμα κι αν είμα άνθρωπος των γραμμάτων..

Θα παραθέσω μόνο τούτο ως επιχείρημα στήριξης προς τον σκανδιναβό γιατρό μας..
Εγώ που είμαι δυσλεκτικός( εκ φύσεως είναι αυτό, εγώ δεν έφταιξα σε τίποτα..αλήθεια σου το λέω..) πρέπει να χάσω τον τριπλάσσιο χρόνο από σένα (που πιθανών δεν είσαι) για να μάθω (αν μάθω) ορθογραφία..
Λυπάμαι αλλά έχω καλύτερα πράγματα να ΄κάνω..
Κι αν αγινόμουν συγγραφέας!!!! θα μπορούσα εύκολα να δώσω τα γραπτά μου σε έναν διορθωτή..
επίσης μάθε πως εγώ σκέφτομαι(;) περισσότερο με εικόνες και σχήματα παρά με λέξεις οπότε και η ορθογραφία ποσος με ενδιαφέρει στην τελική..

Αλβέρτο, προς θεού, δεν ζητάω να καταργήσετε την ορθογραφία για μένα..απλά να δείξετε λίγη κατανόηση..

Υ.Γ.θεωρώ την ορθογραφία βασικότατο χαρακτηριστικό της γλώσσας (μας).
Καληνύχτα βρε.. :)
astranamma (20.12.2009)
Ως επιστημων γλωσσολογος και πτυχιουχος του τμηματος φιλολογιας με ειδικευση στη γλωσσολογια εχω να παρατηρησω οτι τα ορθογραφικα λαθη ειναι αποτελεσμα της διατηρησης της ιστορικης ορθογραφιας[με οδηγο την παραδοσιακη γραμματικη,και ιστορικη ορθογραφια εννοω να υπαρχει φωνητικα ενα /ο/ και ορθογραφικα δυο το ο,και το ω,να υπαρχει φωνητικα ενα /ι/ που συνεβη το μεσαιωνα με τον ιωτακισμο και φωνητικα οι διφθογγοι να εχουν μονοφθογγιστει.Και εχει γραφτει τεραστια βιβλιογραφια πανω στο αν η ελληνικη γλωσσα θα επρεπει να απλοποιηθει ορθογραφικα η οχι και γιατι.Ενω ειμαι λιγο ρομαντικη και μου αρεσει η παραδοσιακη ορθογραφια γιατι πιστευω οτι ειναι ετυμολογικος ενδεικτης παρολαυτα δεν με πειραζει να βλεπω ορθογραφικα λαθη γιατι πιο παρανοικο ειναι να γραφεις με τεσσερα ι κατι που ακουγεται το ιδιο παρα το αντιθετο!!!!Και πρεπει να σημειωσω οτι σκεφτηκα για να υποστηριξω την αποψη μου να γραψω εντελως ανορθογραφα αλλα κρατηθηκα γιατι καταβαθος ειμαι κι εγω συντηρητικη....
astranamma (20.12.2009)
ηταν λιγο ασχετο το παραπανω αλλα δειτε το ως εισαγωγη για την αντιληψη μου περι ανορθογραφιας...τωρα σχετικα με τη διαφορα του πολυ και του πολλη πιστευω οτι προοεκυψε γιατι η συγγραφεας γραφει οπως ακουει και εχει καποια συγχυση για το πως γραφεται το επιρρημα και πως το επιθετο οπως και να χει ειναι ενα λαθος που ειναι αναμενομενο στην εποχη μας για τους λογους που εξηγησα στο προηγουμενο σχολιο....
Hastaroth (20.12.2009)
Νά κάνω μιά παρατήρηση:
Επειδή τυχαίνει να ξέρω και γαλλικά,τά οποία είναι μιά γλώσσα που επίσης έχει διατηρήσει την ιστορική ορθογραφία της (π.χ. έχει τούς τόνους στό e καί στό a,έχει φωνητικά ένα i αλλά ορθογραφικά έχει δύο,τό i καί το y,κλπ),βλέπω οτι και οι Γάλλοι διατηρούν την ορθογραφία αυτή καί θεωρούν ένδειξη μή σωστής γραφής τής γλώσσας τους την ύπαρξη σχετικών λαθών.
Δηλαδή,γιά παράδειγμα,άν έγραφε ένας Γάλλος την λέξη pain (ψωμί) ώς pen,καί την λέξη pin (πεύκο) επίσης ώς pen (αφού καί οι δυό λέξεις προφέρονται μέ τόν ίδιο τρόπο),πώς θά καταλαβαίναμε ποιά λέξη εννοεί ο γράφων;

ZARATHUSTRA (21.12.2009)
Δεν μπορω να παραβλεψω οτι η ορθογραφια δειχνει μια καλαισθησια .

Η "ανορθογραφια" της ψυχης ομως πεταει ψηλοτερα .
Σας υπενθυμιζω προλαλησαντες κυριοι λογια του Καζαντζακη ( η λογικη ειναι σαν τον μπακαλη με το τεφτερακι του , που αμα το χασει , χαθηκε κι αυτος ο αμοιρος !)
Ο νους ειναι καλος νοικοκυρακος , δεν "τα βαζει ολα κατω" , κραταει παντα του πισινη .
Δεν σπαει το σπαγγο , οχι !
Τον κραταει σφιχτα στα χερια του μα σαν του φυγει, χαθηκε ο κακομοιρης !
Μα αμα δεν σπασεις το σπαγγο , δεν μου λες τι ουσια εχει η ζωη ? Χαμομηλι ,χαμομηλακι , δεν ειναι ρουμι να αναποδογυρισει τον κοσμο !
Ταδε εφη Ν.Καζαντζακης , λατρεμενη μου .
Αληθεια αν εγραφε αυτος ο Κρητικαρος ανορθογραφα , θα εχανε την λαμψη του ?
Πιες και λιγο ρουμι παιδι μου !
ZARATHUSTRA (21.12.2009)
Πιες το ρουμι και χεσ` την κοκα-κολα! Τι νομιζες ντροπαλη και διακριτικη μου γυναικα , χωρις τραγουδακι θα σε αφηνα ?
http://www.youtube.com/watch?v=zPTI9JmYm2Y
ZARATHUSTRA (21.12.2009)
ΧΑ!ΧΑ! Και για να δεις οτι και το 1947 αντιγραφαμε τα ξενα τραγουδια ! χε!χε! Τι ανακαλυπτει κανεις βραδιατικα . http://www.youtube.com/watch?v=MWY4_GyLufI&feature=quicklist
Εδω θα μου πεις , αντεγραφε ο Κοραης τον Ζαν-Ζακ Ρουσσω , η Μαίρη Λω δεν θα αντεγραφε !
gaudos (22.12.2009)
Τέτοια ζωή μας μέλλονταν, να γράφουμεν επιστολές

που να μη στέλνουμε από μιαν αξήγητη δειλία

μονάχα να τις δένουμε σε κορδελίτσες παρδαλές

και να το βρίσκουμε και τούτο ασήμαντη ασχολία.

Να πάλλεται βαθιά η καρδιά, που άξια είτανε για τα καλά,

κι όμως να ζούμε πάντοτε στη σκοτισμένη αφάνεια·

οι ταπεινοί πατώντας μας να δείχνουν μέτωπο ψηλά

και τα δικά μας άπρεπα να φέρουνε στεφάνια.

Το πρόσωπο μας να φορεί φρίκης γκριμάτσα τραγική,

φιλάρεσκα ν' αφήνουμε να λεν πως μας πηγαίνει

να βλέπουμε να φεύγει η ζωή μακριά μας ξένη, βιαστική

και να περνάμε, αθόρυβα μισώντας, μισημένοι.

Το κάθε τι, και πιο πολύ τ' όνειρο, να μας τυραγνά

τα βλέμματα των διαβατών στα μάτια μας λεκέδες.

Περήφανοι να δείχνουμε κι όμως τα χέρια μας τ' αγνά

να κράτησαν και να κρατούν ακόμα μενεξέδες.

Να λαχταρούμε σαν παιδάκια ευαίσθητα κι ασθενικά

-δικαίωση και παρηγοριά της ζωής μας την αγάπη

κι αν κάποτε τη βρήκαμε να μας προσμένει μυστικά

όμως το χέρι ν' απλωθεί ζητώντας την εντράπη.

Τα μέτρια ν' αποφεύγουμε μ' αδιάλλαχτην αποστροφή,

αμετανόητοι κυνηγοί του Ωραίου και του Απολύτου

νάναι μας έπαθλο η πληγή, τι μάταιο γνώση μας σοφή

η χρυσή σμίλη δημιουργού, κασμάς του καταλύτου.

Να ξεκινάμε τις αυγές και πάνω μας μαύροι οιωνοί

οι αμφιβολίες να μας κρατούν στην ίδια πάλι θέση

κ' εμείς μ' αηδία να φτύνουμε τον εαυτό μας που θρηνεί

και να φοράμε κόκκινο της ανταρσίας το φέσι.

Τότε να ονειρευόμαστε μιαν αλλαγή κ' ευθύς ξανά

να σκύβουμε, σκλάβοι χλωμοί, σε ιερή λατρεία του πόνου,

τις ήττες ν' ανεμίζουμε φλάμπουρα νίκης φωτεινά

κι αξιοπρεπώς να παίρνουμε το λάχτισμα και του όνου.

Καχύποπτοι και μίζεροι μέσα στα φρούρια της σιωπής

να κλειδωνόμαστε άβουλοι, να κάνουμ' έτσι χάζι

τον κόσμον εξετάζοντας πίσω απ' τον κύκλο μιας οπής

και, θαρραλέοι, σκιά μικρού πουλιού να μας τρομάζει.

Δειλοί και στην αγάπη μας μα και στο μίσος πιο δειλοί

κι ανίσχυροι κι ασάλευτοι να ζούμε ανάμεσα τους,

να μας πληγώνουν και τα δυο και να μετράμε σιωπηλοί

στα παγωμένα δάχτυλα τους ίδιους μας θανάτους.

Εχθρούς να υποψιαζόμαστε παντού κ' οι ολόφωτοι ουρανοί

να ισκιώνονται απ' τον ίσκιο μας και, φεύγοντας κινδύνους,

να ζούμε μόνοι πλέκοντας για τους εχθρούς δημίου σκοινί

και να κρεμάμε εμείς εμάς αθώους αντί για κείνους.

Αυτα.......καλο βραδυ.......


Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
latte

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/latte

Αναμνήσεις (παρελθόν), ζωή (παρόν) και όνειρα (μέλλον) ξεδιπλωμένα σε έναν πολύχρωμο virtual ορίζοντα. Με αναγνώστες ή μη, βγαίνουν από μέσα μου και μπαίνουν ... σε τάξη.

Tags

Αγάπη Έρωτας Ζωή Αγαπημένα Σχέσεις Προσωπική αλήθεια Μητέρα Βασικές αρχές Σινεμά Ποίηση Ψυχολογία Φιλοσοφία της καθημερινότητας Σελίδες ημερολογίου Το τέλος της ιδιωτικότητας Καταναλωτής (ο) ενημερωμένος Μουσική Ορθογραφία Προσωπική αληθεια



Επίσημοι αναγνώστες (12)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...

Links