ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΙΑΧΕΣ

Λοιπόν καταρχάς…

Ο Παπανδρέου είπε ότι είμαστε σε πόλεμο. Χαίρομαι που το ζω αυτό, γιατί νόμιζα ότι τζάμπα βαράγα μύγες τόσο καιρό, τώρα έχω να το στηρίξω…

Αλλά δε μας είπε με ποιους. Μήπως εννοεί αυτούς που θέλουν να κερδίσουνε από την πτώχευση της Ελλάδας; Μάλλον αυτό είναι. Οπότε μη ψάχνετε παραπέρα…στο στόχαστρο όλοι όσοι στο λιμάνι πουλάνε ραδιοφωνάκια, φακούς και ομπρελίτσες με 2 ευρώ, και τεράστιους αναπτήρες με 1 ευρώ!

Σε κάθε πόλεμο υπάρχουνε τα θύματα. Αλλά ευτυχώς για μας υπάρχουνε και τα βλήματα. Που πα ρε Χατζηδάκη εν μέσω διαδήλωσης για καφέ στο Grand Bretagne;;;

Εγώ νομίζω ότι θα μπορούσε να γίνει ήρωας αλλά δεν τον βοήθησε η φάτσα του πάντως. Κι αυτός στο brave hurt κάπως έτσι την πάτησε, αλλά είχε χαίτη μαλλί και γκρίζες γωνίες! Πού πας ρε με την καράφλα και με τη γυαλαμπούκα σαν απουσιολόγος;;; Εγώ πάντως θα προτιμούσα να έβγαινε από το ξενοδοχείο η Άντζελα Γκερέκου…κι αντί για γιαούρτια να της πετάνε αποσμητικά σώματος! όποιοι έχουν δει το τέλος της  «Malena» με τη Monica Belucci θα με καταλάβουν!

ΕΓΩ, Η ΜΠΕΜΠΑ ΚΙ Ο ΠΡΗΞΑΡΧΙΔΗΣ

Και μέσα σ’ όλο αυτό το άγχος είπα να πάω σε κάτι βαφτίσια, είχα ανάγκη βασικά να μιλήσω με έναν άνθρωπο ενός έτους που θα ήξερε να στηρίξει την άποψή του με μία μόνο λέξη! Αγκού!

Κάθεται δίπλα μου ένας τυπάκος που φαινότανε cool. Αλλά βαριότανε οπότε μου το ρίχνει…

- Σ’ αρέσει ο Παπανδρέου;

-         Τι να σου πω φίλε μου, εγώ τον βλέπω σαν πρωθυπουργό, δε μπορώ αλλιώς…

- Πες μου ποιος άλλος πρωθυπουργός έχει κάνει τόσα!

-         Κανείς..

-         Τι φταίει γι’ αυτό???

-         Το ωροσκόπιό του μάλλον???

Ούτε στη βάφτιση έβρισκα ησυχία. Το βράδυ- βράδυ λοιπόν πετάει εκεί ένας τη φαεινή ιδέα. «Ρε σεις όπως είμαστε δεν πάμε σε κανένα baby-*** να γελάσουμε;» Η ιδέα του φάνταζε ονειρική στα μάτια μου, να ξεφύγω απ’ όλους όσους με κοπανάνε με πληροφορίες…

ΑΛΛΑΞ’ Ο ΚΟΛΙΕΣ

Σκάμε κει μύτη, κάτι δίμετρα να πηγαινόερχονται, άλλα δίπλα να καβαλιούνται, η άλλη παραπέρα βάραγε μια άλλη, δηλαδή τι να λέμε, καθημερινότητα..!

Κάθομαι κι εγώ, με καβαλάει μια και μένα..

- Πως σε λένε;

-         Τζίμη Γατόνη, εσένα;

-         Με λένε Αγνή…

-         Έλα! …Πες μου πως δε σ έχει τσιμπήσει ούτε κουνούπι!

Σ’ αυτό το σημείο κατάλαβα πως έπρεπε ή να αλλάξω ατάκες ή μαγαζί.

Ο άλλος δίπλα είχε πιάσει μία με μια λαβή που θα τη ζήλευαν κι οι μετρ του είδους, ενώ ο άλλος από την άλλη με μια που του είχε χώσει τα βυζιά στη μούρη, με το λίγο στόμα που προεξείχε είχε πιάσει την ψιλοκουβέντα…

-         Πόσο πάει;

-         10 ο χορός, 50 το σπέσιαλ..

-         Όταν λες σπέσιαλ???

-         Δηλαδή μέχρι να τελειώσεις…

-         Κι αν δεν τελειώσω, χαμηλώνει η τιμή?

Δεν μπορούσα, δεν άντεχα κι άλλα άγχη και πετάχτηκα…

- Ρε συ όταν τελειώσεις φύλαξε και μερικά σπερματοζωάρια για την εφορία! Έλεος!!!

Αλλά δε σταμάτησε εκεί…συνέχισε ο ανελέητος!!!

-         Ξέρεις κοπελιά, υπάρχει κρίση!

-         Και μεις όμως θέλουμε να ζήσουμε! Λέει εκείνη…

-         Δε νομίζεις ότι τα 50 ευρώ είναι πολλά???

Πάλι δεν άντεξα..

- Βάλε το κοντέρ και στα 20 ευρώ πέτα το έξω ρε παπάρα! Αμάν!

Μου φορτώνεται μια άλλη στα καλά καθούμενα!

-         ενοχλώ αγοράκι;

-         τώρα αν σου πω ότι έχω κουβέντα για την οικονομική κρίση θα με πιστέψεις;;;

Ηθικό δίδαγμα: Υπάρχει ένα καλό κι ένα κακό στην υπόθεση…

Το καλό είναιότι η πολιτική έχει μπει πια στη ζωή μας

Και το κακό… δε ξέρουμε από πού!

ΤΕΛΟΣ