Άμα δεν έχεις δύο φίλους να τα πεις

τι διάλο κάθεσαι σ΄αυτήν εδώ την πόλη

όσο κι αν θλίβεσαι και όσο κι αν τα πιεις

δεν σε πιάνουν, είναι άλλη πάστα όλοι.

Αναρωτήθηκες ποτέ τι σε κρατά

ενώ είσαι μέσα σου τρεχούμενο ποτάμι

αφού τα βλέπεις όλα εδώ να΄ναι στραβά

και λες τα χρόνια σου πως φεύγουνε χαράμι.

Φύγε αγόρι, βάλε στη θήκη την κιθάρα

έχει η Ελλάδα τόσους δρόμους για να δεις

μέσα σου ξέρω ότι έχεις τη λαχτάρα

είσαι σωστός, εσύ, ποτέ δε θα χαθείς.

Κι αν μ΄ανοιγμένη θήκη παίξεις σε πλατείες

κι αν μια κουβέρτα κάνεις στρώμα τις βραδιές

θα΄χεις για στήριγμα χιλιάδες εμπειρίες

που θα σου φέρουν την ψυχή σε κορυφές.

Κι αν έρθει μέρα που θα δεις ότι κουράστηκες

η πόλη αυτή εδώ θα στέκει, δε γκρεμίζει

και ενώ και τώρα και παλιά την καταράστηκες

ίσως έρθει μια στιγμή και σε γεμίζει.