Οι ρόδες ήταν στο παπί, σχεδόν ξεφουσκωμένες

μα οι χακί κουκούλες τους σφιχτές καλοραμμένες

ξεβιδώσανε τον αριθμό της κυκλοφορίας

η σκέψη τους γεννήθηκε σήμερα της ληστείας.

Χθες βράδυ δεν κοιμήθηκαν ό,τι είχανε το ήπιαν

τέσσερα χρόνια ένσημα από δουλειά δεν είχαν

τα τελευταία λόγια τους, στην τελική γουλιά τους

ήταν να μπουν στην τράπεζα εκεί στη γειτονιά τους.

Γεμίσαν φουλ το ρεζερβουάρ, πήραν ένα πιστόλι

τέτοιο που παίζουν τα παιδιά στο Πάσχα και σε σχόλη

έμοιαζε τόσο αληθινό, τους γέμιζε με θάρρος

πήγαν στο υποκατάστημα κι όποιον πάρει ο χάρος.

Ληστεία ! φωνάξανε, η ώρα ήταν εννέα

ο φύλακας παντρεύτηκε, έλειπε στη Νεμέα

τους είπανε στο πάτωμα τα μούτρα ν΄ακουμπήσουν

μέχρι τον άθλιο σάκο τους χρήμα να γεμίσουν.

Μα του διαβόλου σύμπτωση της μοίρας το γραμμένο

ήταν να βρούνε το παπί, σαν βγήκανε κλεμμένο

ιδρώτας τους μούσκεψε, τρέχανε σαν χαμένοι

σε δυο λεπτά απ΄την έξοδο ήτανε πια πιασμένοι.

Ξενύχτηδες - κατάκοποι - έντρομοι κι ιδρωμένοι

πρωί - πρωί βρεθήκανε σε κλούβα καθισμένοι

κανέναν δε μίλαγε, τα λόγια είχαν τελειώσει

οι χειροπέδες είχανε τους καρπούς πληγώσει.

Γι΄αυτούς κανείς δεν έμαθε ποτέ τι απογίναν

σε ποια τους πήγαν φυλακή και πόσα χρόνια μείναν

" ήρωες " όμως γίνανε τους δείξαν οκτώ κανάλια

ας είπαν η ληστεία τους πως είχε μαύρα χάλια.