Κάποιοι νέοι των χωριών που μένουνε στην πόλη

και κάνουν τον υπάλληλο ή τον λαχειοπώλη

ήρθαν να βρουν την τύχη τους εδώ πριν λίγα χρόνια

άλλοι προσαρμόστηκαν, άλλοι πονούν αιώνια.

Λίγο η γλώσσα η βαριά, λίγο οι καταβολές τους

παίζουνε ρόλο βασικό στις συναναστροφές τους

εγώ προσωπικά κοντά είμαι σ΄αυτούς τους νέους

τους θεωρώ αγωνιστές, πολύ - πολύ γενναίους.

Τι να κάμναν στο χωριό και στ΄αδιέξοδά του

όπου κανείς δεν βγάζει πια ούτε τα έξοδά του

αν είχε στρέμματα ο μπαμπάς, έχε καλώς να μέναν

μα είναι η απομόνωση που αυτοί δεν υπομέναν.

Ξέρεις τι πάει να πει ζωή σ΄ένα χωριουδάκι

με μια πλατεία μοναχά κι ένα καφενεδάκι

αιώνας νάναι η μέρα σου, ποτέ να μην περνάει

και κάθε εικοστετράωρο βαθιά να σε γερνάει.

Η μόνη διασκέδαση νάναι ένα πανηγύρι

να είσαι σαν τη μέλισσα που τη στερούν τη γύρη

απ΄το πρωί ως τις εννιά να θες οκτώ καφέδες

να χάνεται η ώρα σου με πρέφα και μεζέδες.

Γι΄αυτό οι νέοι φεύγουνε και ερήμωσε η επαρχία

γι΄αυτό και τόσο αρνητικά υπάρχουνε στοιχεία

λες και στη χώρα τούτη εδώ, έχουμε μόνο πόλεις

κάτι αρχαία μάρμαρα και δύο ακροπόλεις.