Λευκός καμβάς η σκέψη στο τέλος της ημέρας

Ή και μαύρος, ανάλογα τη διάθεση, την κόπωση, τα γεγονότα.

Άδειος, ωστόσο, τη στιγμή αυτή...

Μέχρι που... 

Στο σκοτεινό δωμάτιο με τα μάτια κλειστά γεμίζει με εικόνες, ήχους...

Ένα κόκκινο μπουφάν

Μια λίμνη

Μια βάρκα

Ένας καφές γεμάτος νότες 

Μια γλυκιά νύχτα με θέα

Φορώ τ ακουστικά μου, μόνο για μένα η μελωδία, κρυμμένο μυστικό...

Κι ο καμβάς δεν είναι πια λευκός ... γέμισε με αναμνήσεις... κι ο πόνος στην πλάτη σαν να γλύκανε...

Καληνύχτα....