Μες της ζωής το μονοπάτι

                                     μέσα στου δρόμου το κενό

                                     κάτι φωνάζει πως υπάρχεις

                                     και προσπαθώ να θυμηθώ

                                    πως είναι να ζεις με την ελπίδα

                                    πως είναι να ζεις με την χαρά

                                   πως η ζωή σου είναι να 'χει ευτυχία

                                     πως είναι κάποιος να σ'αγαπά

                                   Σκέφτομαι λάθη που έχω κάνει

                                   και πάντα εσύ που μ'αγαπάς

                                   με λόγια μόνο δεν αντέχω

                                 συγνώμη να ζητήσω για όλα αυτά

                                  γιατί όσο απο μένα ένα αστέρι

                                     τα λόγια είναι μακρινά

                                  Μα φτάνει να απλώσω απλά το χέρι

                                  και να 'ρθεις στην ζωή μου εσύ ξανά

                                                 . . .

                                  Γιατί όσο απο μένα ένα αστέρι

                                  οτι και αν πω είναι μακρινό

                                μα φτάνει να απλώσω απλά το χέρι

                                   να πω έλα πίσω...σ'αγαπώ