Η νύχτα έπεσε βαριά πάλι και με σκεπάζει

                       άδεια μου είναι η αγκαλία και τούτο με τρομάζει

                         το σεντονάκι μου μικρό,ίσα που με χωράει

                       κι έχω ένα δίπλα μου κενό,που μόνο κρύο βγάζει

                         Το δωμάτιο σκοτεινό,ο ύπνος δεν αντέχει

                       έρχεται,ρίχνει μια ματιά και πάλι με αποφεύγει

                        Η αλήθεια ψαχνει για να βρεί,διέξοδο να φύγει

                        μα κάτι μέσα την κρατά,και την παρεμποδίζει

                        μείνε άλλο λίγο της ζητά,ο πόθος να κοπάσει

                        να γαληνέψει ο ουρανός,ο ψίθυρος να πάψει

                      Οι σκέψεις έστησαν χορό και ποιος θα τις μετριάσει

                      σ'έναν πανήγυρο τρελό,που όλο φλόγες βγάζει

                       Αχ,να μπορούσα ένα λεπτό,όλα να τα σωπάσω

                       και σ'ένα όνειρο γλυκό,να πάω να ξαποστάσω