Μια νεαρή κυρία περίμενε την πτήση στην αίθουσα αναμονής ενός μεγάλου αερολιμένα.Επειδή έπρεπε να περιμένει αρκετές ώρες αγόρασε ένα βιβλίο και ένα κουτί μπισκότα για να ξεγελάσει λίγο την πείνα της.Κάθησε αναπαυτικά στον μεγάλο καναπέ,ακούμπησε τα μπισκότα της δίπλα της και άνοιξε το βιβλίο.Κοντά της μετά απο λίγη ώρα κάθησε ένας κύριος διαβάζοντας το περιοδικό του.

Εκείνη δεν έδωσε σημασία..άνοιξε το κουτί με τα μπισκότα και πήρε ένα.Προς μεγάλη της έκπληξη,ο κυριος που καθόταν δίπλα της πήρε και αυτός ένα μπισκότο.'τι θράσσος',σκέφτηκε..άν είχα την κατάλληλη διάθεση θα έκανα μια φασαρία..'

Το θέμα όμως δεν τελείωσε εκεί.Για κάθε μπισκότο που έπαιρνε η κοπέλα έπαιρνε ένα και αυτός.Η κοπέλα είχε εξαγριωθεί..'μου έρχεται να του δώσω μπουνια..'σκεφτόταν αλλά δεν ήθελε να κάνει σκηνή..

Στο τέλος  μένει μόνο ένα μπισκότο..'για να δούμε τι θα κάνει αυτός ο αναιδέστατος καταχράστης..!'Ο κυριος με ένα χαμόγελο παίρνει το μπισκότο,το κόβει στην μέση και της δίνει το μισό..Αυτο ήταν..το ποτήρι ξεχείλησε!σηκώθηκε νευριασμένη και παίρνοντας βιαστηκά την τσάντα της ορμάει στην ουρά να μπει στο αεροπλάνο.

Επιτέλους βρέθηκε στην θέση της.Είχε ηρεμήσει πια..άνοιξε την τσάντα της να βγάλει τα γυαλία της και εκεί τι βλέπει...το κουτί με τα μπισκότα της άθικτο μέσα στην τσάντα!

Είχε ξεχάσει να βγάλει τα μπισκότα της και έιχε φάει τα μπισκότα εκείνου του 'αναιδέστατου'Του είχε θυμώσει τόσο πολύ..ενώ εκείνος μοιράστηκε τα μπισκότα του μ'αυτήν χωρίς θυμό η αγανάκτηση..με χαμόγελο..

Αισθάνθηκε τόσο ντροπιασμένη και το χειρότερο ήταν οτι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για αυτό..

Υπάρχουν τέσσερα πράγματα που δεν μπορούμε να ανακτήσουμε..

                                                           Η πέτρα...αφού ριχθεί

                                                          Η λέξη...αφού ειπωθεί

                                                         Η ευκαιρία...αφού χαθεί

                                                        Ο χρόνος...αφού περάσει