ελληνική μουσική
    828 online   ·  210.851 μέλη

    Η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική;

    EDdie_Pap
    29.08.2005, 00:02
    Λοιπον φιλαρακια ενα θα σας πω....Η ΠΕΙΡΑΤΙΑ ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΣΑΣ!!!!!
    Οποιος θελει συμφωνει.....
    Anthos
    29.08.2005, 08:34
    @ EDdie_Pap

    την βοηθά φίλε αλλά αν τα cds ήταν σε μία λογική τιμή όπου θα έβγαζαν ΜΟΝΟ 300% οι δισκογραφικές, όλοι θα αγόραζαν τα original...
    nefos
    16.10.2005, 03:57
    @ "Φθηνά ναι, πειρατικά όχι" . . . σωστό το βρήκα Thumbs Up


    της Ματούλας Κουστένη-φωτ. Π. Πετρόπουλος


    Φθηνά cd; Μέχρι πρότινος ήταν συνώνυμο της πειρατείας. Ομως τελευταία όλο και περισσότερο οι δισκογραφικές εταιρείες και οι δισκοπώλες αντεπιτίθενται με το βασικό όπλο των παράνομων ανταγωνιστών τους. Ενιαία τιμή εξάλλου στη δισκογραφία δεν υπάρχει κι έτσι πλέον οι προσφορές είναι πολλές και ιδιαίτερα δελεαστικές.

    Οι εταιρείες άνοιξαν τα αρχεία τους, αναζήτησαν στους καταλόγους τους τα άλμπουμ εκείνα που μπορούν να είναι ελκυστικά και σήμερα, μείωσαν τα περιθώρια κέρδους και, η μία μετά την άλλη, έβγαλαν στην αγορά τις λεγόμενες «budget» σειρές τους. Κάναμε μια βόλτα σε μεγάλα δισκοπωλεία και μικρές μουσικές γωνιές του κέντρου και βρήκαμε εκατοντάδες cd από 5 έως και 1,5 ευρώ.

    Είναι καιρός τώρα που στο χώρο της δισκογραφίας συζητιόταν πως έπρεπε να δοθεί μια απάντηση σε όσους δικαίως υποστήριζαν πως το cd είναι απαράδεκτα ακριβό. Και να που τώρα, διαμάντια της κλασικής και της τζαζ κοστίζουν λιγότερο απ' όσο πουλάνε οι «μαύροι» μια πλαστή Βανδή.

    Ακόμα και οι μεγάλες αλυσίδες δισκοπωλείων που ανέκαθεν κατάφερναν να ρίχνουν τις τιμές διότι μπορούν να αγοράζουν σε μεγάλες ποσότητες, έχουν ξεπεράσει τους εαυτούς τους. Οι προσφορές συμφέρουν τούς πάντες: τις ίδιες τις δισκογραφικές εταιρείες που βρίσκουν ευκαιρία να «ξεσκαρτάρουν» τις αποθήκες από παλιές -ξεχασμένες- κυκλοφορίες. Τα δισκοπωλεία που χρησιμοποιούν τα φθηνά άλμπουμ ως κράχτη για να προσελκύσουν τον κόσμο. Και τους μουσικόφιλους, που βρίσκουν την ευκαιρία μεταξύ των εκατοντάδων προσφορών να εντοπίσουν και ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες.

    *Πρόσφατα τα δισκοπωλεία «Virgin» -που παραδοσιακά κρατούσαν τα σκήπτρα στις αλμυρές τιμές- σε συνεργασία με δισκογραφικές εταιρείες είπαν να μετατρέψουν το κατάστημα του Αμαρουσίου (εντός των «Βίλατζ Σέντερ») σε ένα πραγματικό παζάρι για μουσικόφιλους. Δίσκοι που είχαν απομείνει στις αποθήκες των πολυεθνικών βγήκαν ξανά στα ράφια: Τα σινγκλς (του Νεκτάριου Σφυράκη, της Νίνας Λοτσάρη κ.ά.) ξεκινούν από 1,50 ευρώ, ενώ οι προσφορές τελειώνουν στα 9,99. Σκεφτείτε πως στα 3,90 υπάρχουν από άλμπουμ της Λίας Βίσση μέχρι ηχογραφήσεις της Φιλαρμονικής του Λονδίνου, ενώ οι περίφημες ηχογραφήσεις της Μαρίας Κάλλας σε όπερες του Βέρντι και του Πουτσίνι (στις περιποιημένες διπλές εκδόσεις της ΕΜΙ) κοστίζουν μόλις 9,90.

    Η ανταπόκριση του κοινού ήταν τόσο θερμή που με την ίδια μέθοδο δημιούργησαν χώρο προσφορών σε όλα τα καταστήματα της αλυσίδας.

    «Υπάρχουν καταναλωτές που τους ενδιαφέρει η μουσική αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν τα χρήματα που κοστίζουν τα άλμπουμ την εποχή της κυκλοφορίας τους», μας λέει ο Χρήστος Νούλης, εμπορικός διευθυντής των «Virgin Megastores». «Γι' αυτό δημιουργήσαμε χώρους που τους ονομάζουμε "every day low price" όπου οι τιμές ξεκινούν από 1 ευρώ. Το δοκιμάσαμε πιλοτικά το καλοκαίρι και μέχρι σήμερα είδαμε πως το 50% των πωλήσεών μας προέρχεται από τις προσφορές. Ετσι, το εφαρμόσαμε σε όλα τα μαγαζιά. Είναι ένα μοντέλο που εφαρμόζεται παγκοσμίως: δελεάζεις κάποιον αντί να έρθει δυο φορές το μήνα στο μαγαζί να περάσει μια φορά την εβδομάδα για να πετύχει νέα παραλαβή στις προσφορές».

    Μα δεν υπάρχει και πολλή «σαβούρα» ανάμεσα σ' αυτούς τους δίσκους; «Αυτό είναι υποκειμενικό. Ο καθένας κάτι ψάχνει. Εμείς δεν θεωρούμε ότι ξεστοκάρουμε. Απλώς πουλάμε τον κάθε δίσκο στην τιμή που του πρέπει. Ολα πωλούνται αν τα δώσεις στο κατάλληλο κόστος».

    *Εκτός, όμως, από τα πολυδισκοπωλεία, στο χορό των προσφορών μπήκαν και οι μικρότερες μονάδες. Ο Ηλίας Ποτουρίδης, για παράδειγμα, ιδιοκτήτης των δισκοπωλείων «Opera Compact Disc» και «Jazz Compact Disc», διαπίστωσε τα τελευταία χρόνια πως το κοινό σε απαιτητικά είδη όπως η τζαζ κι η κλασική άρχισε να μειώνεται. Ταξίδεψε, λοιπόν, ο ίδιος στο εξωτερικό, βρήκε μικρές εταιρείες που ειδικεύονται στο ρεπερτόριό του και σήμερα στα μαγαζιά του υπάρχουν απίστευτες ευκαιρίες. Σε αυτές περιλαμβάνονται τα cd κλασικής και τζαζ μουσικής της εταιρίας «Brilliant».

    «Τα φθηνά άλμπουμ δεν είναι πράγματα που βρήκαμε στα σκουπίδια. Είναι στις περισσότερες περιπτώσεις ηχογραφήσεις παλιές για τις οποίες δεν υπάρχουν δικαιώματα. Κι επίσης είναι εκδόσεις φθηνές από τις οποίες λείπουν τα βιβλιαράκια, οι πολυτελείς εκδόσεις. Πώς θα μπορούσε, λοιπόν, να είναι κακή μια κασετίνα με 10 άλμπουμ του Νταβίντ Οϊστρακ προερχόμενα από τα Ρωσικά Αρχεία η οποία κοστίζει μόλις 30 ευρώ; 'Η πως αλλιώς μπορεί κανείς να συγκεντρώσει τρεις δίσκους με τα γνωστότερα κομμάτια της Μπίλι Χόλιντεϊ ξοδεύοντας μόνο 12.10 ευρώ;»

    *Υπάρχουν, ωστόσο, και κάποια δισκοπωλεία που μπορεί να μη ρίχνουν τόσο τις τιμές, αλλά συχνά προκαλούν τους πελάτες τους με εβδομάδες προσφορών. «Στις περιόδους αυξημένης κίνησης, δηλαδή από τον Νοέμβριο μέχρι το Πάσχα, βρίσκουμε πάντα ευκαιρία και πραγματοποιούμε εβδομάδες προσφορών όπου μπορεί κανείς να βρει διπλές συλλογές τζαζ, έθνικ αλλά και κλασική με 9,80 ευρώ», λέει ο ιδιοκτήτης του «Music Corner», Σταύρος Μπουρτζίκος.

    Ασφαλώς και μεταξύ των ευκαιριών δεν θα βρείτε ποτέ το τελευταίο άλμπουμ του Μιχάλη Χατζηγιάννη, ούτε και κανένα των Ρόλινγκ Στόουνς. Οι τιμές τους στην καλύτερη περίπτωση ξεκινούν από τα 14,90 και φτάνουν μέχρι 19,90. Αν, όμως, δεν βιάζεστε, με λίγη υπομονή θα καταφέρετε να τα αποκτήσετε φθηνότερα. Ποιος για παράδειγμα περίμενε πως τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία των τελευταίων τους άλμπουμ θα βλέπαμε τους σταρ της ποπ Ρόμπι Ουίλιαμς και Κάιλι Μινόγκ να ποζάρουν στις προσφορές του «Μετρόπολις» κοστίζοντας μόλις 4,90;

    Σύμφωνα με τα στοιχεία των δισκογραφικών εταιρειών, το 60% των αναγκών της αγοράς καλύπτεται από τις νέες παραγωγές, ενώ το υπόλοιπο 40% από τις παλιές εκδόσεις - ανάλογα με το πόσο μεγάλο και πλούσιο κατάλογο έχει κάθε εταιρεία. Κάποιες άλλες φορές μάλιστα οι νέες κυκλοφορίες λειτουργούν υπέρ του παλιού καταλόγου: Αν κάποιος τραγουδιστής κάνει σουξέ με το τέταρτο άλμπουμ του, το κοινό αρχίζει να αναζητά και τι είχε κάνει στο παρελθόν.

    Τζαζ και σάουντρακ

    Ομως τα περισσότερα φθηνά άλμπουμ έχουν θέση μόνο στα μεγάλα ή κεντρικά δισκοπωλεία. Αφενός γιατί πολλά από αυτά αποτελούν εισαγωγές των μεγάλων αλυσίδων - δισκοπωλείων κι αφετέρου γιατί τα περισσότερα συνοικιακά μαγαζιά διανύοντας περίοδο παρακμής, περιορίζονται στις πρόσφατες κυκλοφορίες. Αν, όμως, τελικά περάσετε από το κέντρο, θα διαπιστώσετε πως εκεί πραγματοποιείται η μεγαλύτερη μουσική εκποίηση.

    *Στο «Μετρόπολις» της Ομόνοιας που όλο το ισόγειο καλύπτεται από προσφορές θα βρείτε τριπλά άλμπουμ με αστέρες της τζαζ (Τσάρλι Πάρκερ, Ντίζι Γκιλέσπι, Λούις Αρμστρονγκ) με 4,90 ευρώ. Ενώ από το ελληνικό ρεπερτόριο χαμογελαστοί θα φύγουν οι θαυμαστές των Στράτου Διονυσίου, Στέλιου Καζαντζίδη (δίσκοι του υπάρχουν σε αφθονία), Τζένης Βάνου, Μαίρης Λίντα κ.ά. που θα βρουν τα άλμπουμ τους προς 4,90 έκαστο. Στην ίδια τιμή και κάποια από τα σάουντρακ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου όπως από τις ταινίες «Η δασκάλα με τα ξανθιά μαλλιά», «Η αρχόντισσα κι ο Αλήτης», «Η νεράιδα και το παλικάρι» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη.

    Βήματα να προσελκύσει κοινό, όμως, έχει κάνει και η τζαζ σκηνή. Για παράδειγμα η σειρά «Jazz in Paris» της Universal περιλαμβάνει 100 ηχογραφήσεις εξαιρετικών μουσικών που παρέλασαν από την πόλη τού φωτός μεταξύ 1945- 1965. Από τους Ντίζι Γκιλέσπι και Λούις Αρμστρονγκ μέχρι τους Αρτ Μπλάκι, Ερλ Χάινς κ.ά. Αρχικά η σειρά πλασαρίστηκε στο ελληνικό κοινό με ανώτερη τιμή τα 7 ευρώ, ενώ σήμερα στο κεντρικό «Μετρόπολις» θα τα βρείτε στο ράφια με τις προσφορές των 4,90 ευρώ. Σκεφτείτε ότι στο Αμαζον που φημίζεται για τις καλές του τιμές τα συγκεκριμένα άλμπουμ κοστίζουν από 6,90 έως 7,90 λίρες Αγγλίας (περίπου τα 9 ευρώ). Το ειδικό κοινό -κυρίως της τζαζ και της κλασικής- είναι μεν μειοψηφία ξέρει, ωστόσο, να αναγνωρίζει τις ευκαιρίες κι έτσι ανταποκρίθηκε. Σύμφωνα με την εταιρεία, ολόκληρος ο κατάλογος έχει μέχρι στιγμής πουλήσει περί τα 20.000 αντίτυπα. Η αντίστοιχη φθηνή σειρά από το κλασικό ρεπερτόριο της Universal είναι η Eloquence κι η οποία με τις ίδιες περίπου τιμές έχει μέχρι στιγμής ξεπεράσει στη χώρα μας τις 200.000 αντίτυπα.

    Βρείτε, λοιπόν, το χρόνο γιατί οι προσφορές χρειάζονται ψάξιμο και βγείτε μια βόλτα στα δισκοπωλεία. Θα εκπλαγείτε.

    ενετ 7 - 16/10/2005
    attila
    16.10.2005, 16:49
    Συμφωνώ με το άρθρο 110%. Είναι αδιανόητο μια καινούργια κυκλοφορία να στοιχίζει απο 16 μέχρι 22 ευρώ. Η ¨πειρατεία¨ αναπτύχτηκε εξαιτίας της απληστίας των δισκογραφικών εταιριών και για αυτό συνεχίζει να ανθεί. Δεν μπορεί κάποιος σήμερα να ανταπεξέλθει ούτε στον όγκο αλλά ούτε φυσικά και στις τιμές των νέων κυκλοφοριών που τον ενδιαφέρουν.

    Έτσι οι περισσότεροι καταφεύγουν στην λύση του download ή στην αγορά πλαστών δίσκων και δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς για αυτό.

    Οι τιμές θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν μόνο και μόνο αν τα κέρδη αυτα επενδύονταν στις μπάντες τις εκάστοτε εταιρίας...καινούργια μηχανήματα, καλύτερα studios, καλύτερες παραγωγές, περισσότερες, αρτιότερες και φθηνότερες συναυλίες.

    Τελικά η πειρατεία δεν σκοτώνει τη μουσική αλλά μειώνει τα κέρδη των πολυεθνικών εταιριών και δυστυχώς αφανίζει τις μικρές μπάντες, οι οποίες περιμένουν από το οποιοδήποτε κέρδος να αγοράσουν καινούργια όργανα και να επιτύχουν καλύτερες παραγωγές.

    Υ.Γ: Μπράβο στη Νεφέλη για το τόσο ενδιαφέρον άρθρο που παρέθεσαι....
    Margi
    17.10.2005, 09:11
    Η καλή μουσική σκοτώνει την πειρατεία...!
    buddy
    17.10.2005, 10:06
    Quote:

    Το μέλος Margi στις 17-10-2005 στις 09:11 έγραψε:

    Η καλή μουσική σκοτώνει την πειρατεία...!





    Συμφωνω με Margi!!!
    nikostheater
    17.10.2005, 14:58
    Συμφωνω απολυτως!Let the music play!
    kalouka
    17.10.2005, 15:04
    πέρυσι είχε δώσει μια συνέντευξη ο Μαχαιρίτσας και για το θέμα είπε ότι μια καλή παραγωγή με όλο το κόστος φτάνει το πολύ 10 ευρο
    δεν μπορεί το ίδιο cd να το κάνω παραγγελια μεσω internet στο εξωτερικό και να φτάνει στα χέρια μου φτηνότερο 2-3 ευρο
    ageras
    23.10.2005, 16:17
    Είναι σωστό οτι η πειρατεία σκοτώνει την μουσική.Οι τιμές των c.d έχουν πέσει αρκετά οπότε γιατί να μην δώσουμε 10 ευρουλάκια παραπάνω για να πάρουμε ένα αυθεντικό όπου αναφέρονται στο inlay οι συνθέτες,στιχουργοι κ.τλ Γνώμη μου είναι ότι από τότε που άρχισε η πειρατεία των c.d τότε ξεκίνησε και η κατρακύλα των δισκογραφικών εταιρειών που είχε ως αποτέλεσμα να μην γίνονται πια καλές παραγωγές.
    alterhoh
    26.10.2005, 10:16
    ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΣΥΛΛΕΚΤΕΣ ΔΙΣΚΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΑΚΡΟΑΤΕΣ "ΧΑΛΑΡΗΣ" (ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ) ΑΓΟΡΑΣ ΔΙΣΚΩΝ:

    Ας μη κρυβόμαστε πίσω απ' το δακτυλάκι μας...
    Η πειρατεία σκοτώνει τη τσέπη των Εταιρειώνεεεε!!!............

    Παρ' όλα αυτά δεν ενθαρύνω την συλλογή αντεγραμμένων CDs διότι με αυτή τη λογική, όλες οι βιβλιοθήκες του κόσμου θα αποτελούνταν από φωτοτυπίες αποκλειστικά. Ένα προϊόνπνευματικής αξίας όπω ο μουσικός δίσκος, αξίζει να δεσπόζει αυθεντικός στη δισκοθήκη. Δε συμφωνείτε;
    Ας αγοράζουμε σε δισκάδικα που σέβοντια τον συλλέκτη δίσκων και οι τιμές τους είναι πολύ ικανοποιητικές. Τέτοια υπάρχουν αρκετά στο κέντρο της Αθήνας καθώς και στη Σαλόνικα.
    Μπορείτε να παραγγέλνετε τηλεφωνικώς και να κάνετε αγορές ταχυδρομικώς με αντικαταβολή.
    Πάντα υπάρχουν καλές προσφορές. Πάντα! Αρκεί να τις κυνηγάς...
    kalouka
    26.10.2005, 14:45
    συμφωνώ απόλυτα συλλεκτικό είναι μόνο το βινύλιο όλα τα άλλα είναι απομιμήσεις
    Quote:

    Το μέλος alterhoh στις 26-10-2005 στις 10:16 έγραψε:

    ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΣΥΛΛΕΚΤΕΣ ΔΙΣΚΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΑΚΡΟΑΤΕΣ "ΧΑΛΑΡΗΣ" (ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ) ΑΓΟΡΑΣ ΔΙΣΚΩΝ:

    Ας μη κρυβόμαστε πίσω απ' το δακτυλάκι μας...
    Η πειρατεία σκοτώνει τη τσέπη των Εταιρειώνεεεε!!!............

    Παρ' όλα αυτά δεν ενθαρύνω την συλλογή αντεγραμμένων CDs διότι με αυτή τη λογική, όλες οι βιβλιοθήκες του κόσμου θα αποτελούνταν από φωτοτυπίες αποκλειστικά. Ένα προϊόνπνευματικής αξίας όπω ο μουσικός δίσκος, αξίζει να δεσπόζει αυθεντικός στη δισκοθήκη. Δε συμφωνείτε;
    Ας αγοράζουμε σε δισκάδικα που σέβοντια τον συλλέκτη δίσκων και οι τιμές τους είναι πολύ ικανοποιητικές. Τέτοια υπάρχουν αρκετά στο κέντρο της Αθήνας καθώς και στη Σαλόνικα.
    Μπορείτε να παραγγέλνετε τηλεφωνικώς και να κάνετε αγορές ταχυδρομικώς με αντικαταβολή.
    Πάντα υπάρχουν καλές προσφορές. Πάντα! Αρκεί να τις κυνηγάς...





    ρε μπαγάσα περνάς καλά εκεί πάνω


    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gate στις 28-10-2005 20:25 ]
    gazakas
    26.10.2005, 20:30
    Τι σημαίνει η φράση; Τι θέλει να πει ο ποιητής; Για να δούμε...
    Η φράση προφανώς είναι μεταφορική. Η πλήρης της ανάπτυξη θα ήταν κάπως έτσι: " Το φαινόμενο της παραγωγής και αγοράς πειρατικών CD (ή DVD ή οποιουδήποτε άλλου μέσου διακίνησης μουσικής) (θα) έχει ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση της μουσικής". Είναι έτσι όμως; Σίγουρα η πειρατεία σκοτώνει κάποιον. Δεν είναι απολύτως ακριβές όμως αυτό που σημείωσαν πολλοί στο topic, ότι δηλαδή "σκοτώνει τις εταιρείες". Ορθότερο είναι να πούμε ότι η πειρατεία "σκοτώνει" τη μουσική βιομηχανία: εταιρείες, τραγουδιστές, μουσικούς, συνθέτες, στιχουργούς, όσους τέλος πάντων βρίσκονται στο χώρο της δισκογραφίας για επαγγελματικούς λόγους και εργάζονται εκεί για να αποκτήσουν τα "προς το (ευ) ζην". Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε το εξής σενάριο: ξαφνικά, οι πωλήσεις των αυθεντικών δίσκων συρρικνώνονται τόσο πολύ που τείνουν προς το μηδέν, εξαιτίας της πειρατείας φυσικά. Οι εταιρείες σταματούν τότε να βγάζουν δίσκους, αφού παύουν να έχουν το οποιοδήποτε κέρδος. Οι "επαγγελματίες" πειρατές φυσικά αρχίζουν να έχουν και οι ίδιοι πρόβλημα: καθώς δεν παράγονται νέοι δίσκοι, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να πωλούν παράνομα μόνο παλιότερες παραγωγές... Πάει λοιπόν η μουσική, πέθανε,ε; Μάλλον δεν είναι έτσι τα πράγματα! Ποιος μας είπε ότι η μουσική είναι μόνο το εμπορικό προϊόν που πωλούν κάποιες εταιρείες για να καταναλωθεί από μάζες αγοραστών; Δεν θα υπάρχουν, στο υποθετικό αυτό σενάριο, άνθρωποι που θα γράφουν μουσική -για τον εαυτό τους, για τους φίλους τους, για τον/την αγαπημένο/η τους, κοκ.; Και αυτοί οι άνθρωποι δεν θα θέλουν να διακινήσουν τη μουσική τους ελεύθερα, δωρεάν, έτσι απλά για να επικοινωνήσουν με άλλους ανθρώπους; Ξεχάσαμε μου φαίνεται τι είναι η μουσική: ένας τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας και όχι εμπορικό προϊόν...
    Φυσικά, όσοι μπαίνουν στο (ψευτο-)δίλημμα "ναι ή όχι στην πειρατεία" έχουν υπόψιν τους τη μουσική όπως την ξέρουν σήμερα: CD, συναυλίες, τηλεόραση, ραδιόφωνο, πολλά όργανα, "επαγγελματικές" ηχογραφήσεις, υψηλή τεχνολογία, κοκ.
    Ε, ναι! Αν θέλουμε κάποιους επαγγελματίες της μουσικής να παράγουν για μας μια τέτοια (έντεχνη/ποιοτική) μουσική την οποία εμείς θα καταναλώνουμε, φοβόμαστε ότι με την πειρατεία ίσως οι εταιρείες να μην δίνουν αρκετά χρήματα σε αυτούς, με αποτέλεσμα να πάψουν να παράγουν μουσική κι έτσι εμείς να χάσουμε τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες...Αν μπορεί να μου επιτραπεί λοιπόν να παραλλάξω το σύνθημα θα το έκανα "η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική των βολεμένων"...

    Οι ρυθμοί μου λύσσαξαν μα δεν κρατούν τον ήχο/της μοναξιάς σου όταν κλαις και χτυπάς τον τοίχο



    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gazakas στις 26-10-2005 20:32 ]
    Ania
    28.10.2005, 20:23
    den kserw an i peirateia skotwnei ti mousiki afto pou kserw egw einai oti i times twn cd exoun ftasei sta ypsi kai exw na dilwsw to eksis:H AKRIBEIA SKOTWNEI THN TSEPH MAS!!!as to lavei ypopsin tis i mousiki viomixania k meta milaei gia peirateia...
    vouliakis
    13.12.2005, 21:00
    Η μουσική βιομηχανία, όπως όλα δείχνουν, είναι έτοιμη να ανοίξει νέα μέτωπα στον πόλεμο του copyright. Αυτή τη φορά στο στόχο μπαίνουν websites που προσφέρουν μουσικές παρτιτούρες και τους στίχους τραγουδιών χωρίς άδεια.




    Συγκεκριμένα, η ένωση Music Publishers' Association (MPA) που αντιπροσωπεύει τις αμερικανικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο σκοπεύει να "εξαπολύσει" την πρώτη της επίθεση μέσα στο 2006, καθώς, όπως δήλωσε ο πρόεδρος της ένωσης, Lauren Keiser, οι μουσικές παρτιτούρες και οι στίχοι κυκλοφορούν παράνομα στο Internet και χωρίς να έχει παραχωρηθεί καμία σχετική άδεια.

    Οι δισκογραφικές εταιρείες, όπως είναι γνωστό, καταδιώκουν τις υπηρεσίες που προσφέρουν στους χρήστες τους τη δυνατότητα να κατεβάσουν δωρεάν ψηφιακή μουσική από το Internet. Η κίνηση της MPA θα είναι η πρώτη συντονισμένη δικαστική διαμάχη του συγκεκριμένου οργάνου και αποτελεί στην ουσία την αρχή μίας νέας εποχής στον πόλεμο της ψηφιακής μουσικής.

    Πηγή: tech.pathfinder.gr


    antreas_dr
    19.12.2005, 11:32
    Av όλα αυτά που μας πλασάρουνε λεγονται μουσική τοτε....
    Ζήτω η Πειρατεία!!!
    Mitsmeister
    18.02.2006, 01:30
    Τι θυμαμαι χαιρομαι αλλα μπορει καποιος να μου δωσει μερικες απαντησεις?

    1)Ποιες ειναι οι ποινες για καποιον που εχει κατεβασει τραγουδια απο το internet και γινει καταγγελια εις βαρος του?

    2)Αν παραπεμφθει αυτος ο καποιος σε δικη και δηλωσει "οτι δεν γνωριζε το νομο αυτο" τι γινεται?

    3)Αν γινει καταγγελια ας πουμε εις βαρος μου για downloading τραγουδιων ως μελους ενος site που μου παρεχει αυτη τη δυνατοτητα,και σε αυτο το site δεν εχω δωσει ουτε μισο στοιχειο πως με βρισκουν?

    astarth_18
    19.02.2006, 21:44
    Καλησπερα σε ολους.. αυτο το θεμα που θιξατε ειναι ενα ζητημα που καιει κυριως παιδια και νεολαια σαν εμενα...
    Πιστευω πως η η πειρατεια σωζει την τσεπη μας και την μουσικη. Και γιατι το λεω αυτο. πια ενα cd κανει 18 και 19 ευρω.. και αν ειναι διπλο κλαφτα.. Τα λεφτα ειναι πολλα και ειδικα για ατομα οπως εγω που αγοραζω πολλη μουσικη.. απτη στιγμη που ανακαλυψα πως μπορω να ακουω τη μουσικη που μου αρεσει, χωρις να πληρωνω τα μαλλια της κεφαλης μου, ακουω περισσοτερη μουσικη.
    Οι καλλιτεχνες δν ευνοουνται απτο μαρκετινγκ οπως και να χει. Ειναι προφανες πως τα πειρατικα ακουγονται πολυ περισσοτερο απτα αυθεντικα και ειναι προς οφελος των καλλιτεχνων καθως ειτε ετσι ειτε αλλιως ακουγονται. Βεβαια εκει που τους κρεμαει λιγο το ολο ζητημα ειναι τοτι δν τα παιρνουν οπως πριν..
    Ε τι να κανουμε.....? Ας τα παρουν απο λαιβ.. και επιτελους ακομα και η μουσικη για τα λεφτα?... για τα λεφτααα τα κανεις ολα....
    Αυτα απο μενα..

    spathasref
    22.02.2006, 16:58
    Quote:

    Το μέλος gazakas στις 26-10-2005 στις 20:30 έγραψε:

    Τι σημαίνει η φράση; Τι θέλει να πει ο ποιητής; Για να δούμε...
    Η φράση προφανώς είναι μεταφορική. Η πλήρης της ανάπτυξη θα ήταν κάπως έτσι: " Το φαινόμενο της παραγωγής και αγοράς πειρατικών CD (ή DVD ή οποιουδήποτε άλλου μέσου διακίνησης μουσικής) (θα) έχει ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση της μουσικής". Είναι έτσι όμως; Σίγουρα η πειρατεία σκοτώνει κάποιον. Δεν είναι απολύτως ακριβές όμως αυτό που σημείωσαν πολλοί στο topic, ότι δηλαδή "σκοτώνει τις εταιρείες". Ορθότερο είναι να πούμε ότι η πειρατεία "σκοτώνει" τη μουσική βιομηχανία: εταιρείες, τραγουδιστές, μουσικούς, συνθέτες, στιχουργούς, όσους τέλος πάντων βρίσκονται στο χώρο της δισκογραφίας για επαγγελματικούς λόγους και εργάζονται εκεί για να αποκτήσουν τα "προς το (ευ) ζην". Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε το εξής σενάριο: ξαφνικά, οι πωλήσεις των αυθεντικών δίσκων συρρικνώνονται τόσο πολύ που τείνουν προς το μηδέν, εξαιτίας της πειρατείας φυσικά. Οι εταιρείες σταματούν τότε να βγάζουν δίσκους, αφού παύουν να έχουν το οποιοδήποτε κέρδος. Οι "επαγγελματίες" πειρατές φυσικά αρχίζουν να έχουν και οι ίδιοι πρόβλημα: καθώς δεν παράγονται νέοι δίσκοι, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να πωλούν παράνομα μόνο παλιότερες παραγωγές... Πάει λοιπόν η μουσική, πέθανε,ε; Μάλλον δεν είναι έτσι τα πράγματα! Ποιος μας είπε ότι η μουσική είναι μόνο το εμπορικό προϊόν που πωλούν κάποιες εταιρείες για να καταναλωθεί από μάζες αγοραστών; Δεν θα υπάρχουν, στο υποθετικό αυτό σενάριο, άνθρωποι που θα γράφουν μουσική -για τον εαυτό τους, για τους φίλους τους, για τον/την αγαπημένο/η τους, κοκ.; Και αυτοί οι άνθρωποι δεν θα θέλουν να διακινήσουν τη μουσική τους ελεύθερα, δωρεάν, έτσι απλά για να επικοινωνήσουν με άλλους ανθρώπους; Ξεχάσαμε μου φαίνεται τι είναι η μουσική: ένας τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας και όχι εμπορικό προϊόν...
    Φυσικά, όσοι μπαίνουν στο (ψευτο-)δίλημμα "ναι ή όχι στην πειρατεία" έχουν υπόψιν τους τη μουσική όπως την ξέρουν σήμερα: CD, συναυλίες, τηλεόραση, ραδιόφωνο, πολλά όργανα, "επαγγελματικές" ηχογραφήσεις, υψηλή τεχνολογία, κοκ.
    Ε, ναι! Αν θέλουμε κάποιους επαγγελματίες της μουσικής να παράγουν για μας μια τέτοια (έντεχνη/ποιοτική) μουσική την οποία εμείς θα καταναλώνουμε, φοβόμαστε ότι με την πειρατεία ίσως οι εταιρείες να μην δίνουν αρκετά χρήματα σε αυτούς, με αποτέλεσμα να πάψουν να παράγουν μουσική κι έτσι εμείς να χάσουμε τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες...Αν μπορεί να μου επιτραπεί λοιπόν να παραλλάξω το σύνθημα θα το έκανα "η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική των βολεμένων"...

    Οι ρυθμοί μου λύσσαξαν μα δεν κρατούν τον ήχο/της μοναξιάς σου όταν κλαις και χτυπάς τον τοίχο

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gazakas στις 26-10-2005 20:32 ]



    Συμφωνώ απόλυτα! Ευαγγελίζονται οι εταιρείες τον ανταγωνισμό, αλλά όταν βρεθεί κάποιος τρόπος να πέσουν οι τιμές γίνεται αμέσως παράνομος! Θα προσθέσω μία πολύ εύστοχη ατάκα (γεια σου dijo!): "Η αισχροκέρδεια των εταιρειών σκοτώνει τη μουσική". Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, για παράδειγμα, όταν του είπε η Lyra ότι η δουλειά που ετοιμάζει (παρεπιμπτόντως, βρε Θανάση πότε θα το βγάλεις το ρημάδι το καινούριο cd;) είναι αντιεμπορική, αυτός πρώτα σκέφτηκε να το κυκλοφορήσει χέρι με χέρι, ενώ κατέληξε στη δημιουργία δικής του "εταιρείας". Επίσης, ο Χάρης ο Παπαδόπουλος έκανε τη δική του "εταιρεία", τη "Le Grand Ours", με σκοπό να κυκλοφορήσει ένα cd που δεν αναλάμβαναν οι υπόλοιποι. Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ!!!
    vasilis1979
    22.02.2006, 18:00
    ego tha elega pos i eteries skotonoun ti mousiki ke oso afora tin piratia i idies i eteries boroun na tin ebodisoun an aplos katevasoun tis times sta cd!
    Other_side
    22.02.2006, 19:29
    Βασικά εγώ δεν πιστεύω πως η πειρατεία τη σκοτώνει. Την ακρόαση της ας πούμε. Γιατί τί ακριβώς εννοούμε "την σκοτώνει"; Σκοτώνει την καρριέρα των μουσικών; Τα κέρδη των εταιρείων; Την ακρόαση της μουσική; Σκοτώνει τα ραδιόφωνα; Τί ακριβώς εννοούμε;

    Και μάλλον για να το βγάλαν το σλόγκαν κυρίως εταιρείες εκείνες μάλλον "σκοτώνει". Αλλα κατά πόσο τις σκοτώνει όταν π.χ. η Virgin Records ας πούμε είναι ακόμα στη λίστα των πιο ισχυρών ανά τον κόσμο; Προσωπικά πριν το ίντερνετ δε θυμάμαι ν'αγόραζα πολλούς δίσκους και CD. Πέρα το πόσο ακριβά ήταν ας πούμε τότε για μένα έφηβη να δώσω ένα πεντοχίλιαρο για ένα δίσκο που έχει ας πούμε 12 τραγούδια εκ των οποίων άντε να μ'άρεσαν 2 - και μιλώ απο την πλευρά του καταναλωτή - γιατί σαν μουσικός θα πεις μπορεί να έχει 12 τραγούδια αλλά η τιμή δεν πάει ανά τραγούδι και υπάρχουν τα έξοδα της ηχογράφησης η πληρωμή των στιχουργών συνθέτων μουσικών κ.λ.π. Ναι ΟΚ. Αλλα και πάλι. Μικρή θυμάμαι έγραφα τραγούδια από το ραδιόφωνο. Αυτό έκανα και δεν είμαι η μόνη είμαι σίγουρη. Σήμερα υπάρχει το ίντερνετ. Μπορείς να διαμορφώσεις τον δικό σου δίσκο. Με τα τραγούδια που θες εσύ ν'ακούσεις. Μπορώ να σου πως πως σίγουρα γνώρισα καλύτερα πολλά κομμάτια και μουσικούς που δεν θα είχα αλλιώς στη συλλογή μου αλλά ούτε καν στην αντίληψη μου.

    Ο σκοπός της μουσικής είναι να φτάσει στον ακροατή σωστά; Παλιότερα αν θυμάμαι καλά οι μουσικοί ήταν δούλοι και το έργο τους ήταν να φτιάξουν όμορφη μουσική για να χαρεί ο κόσμος στις εκδηλώσεις στις γιορτές κ.λ.π. Λέω τώρα, πως με το ίντερνετ ας πούμε, με αυτή την ανταλαγή που βάφτισαν οι μεγάλες εταιρείες "πειρατεία" για λόγους μάρκετιγκ αλλα κυρίως για το συμφέρον τους, με αυτή την ανταλαγή λοιπόν η μουσική ξαναγενιέται θα έλεγα και φτάνει σε όλους αυτούς που δεν έχουν τα μέσα να αγοράζουν δίσκους κάθε τρις και λίγο.

    Κάτι που συμφέρει τόσο τον κόσμο και απο οικονομική αλλά κυρίως και απο πρακτική άποψη δεν πρόκειται να χαθεί. Καιρός να το καταλάβουν οι εταιρείες και ν'ασχοληθούν με αυτό. Πως; Με το να υπάρχει μια χρέωση για κομμάτια σε μορφή mp3 που να είναι πιο εύκολο να τα καταβάσει κανείς να υπάρχει ίσως και κάποιο ενημερωτικό φυλλάδιο που μπορεί να κατεβάσει κανείς και άλλα τέτοια.

    Είναι κάτι σαν τη συζήτηση με τις φωτογραφικές. Δεν συμαίνει πως επειδή βγήκαν οι Digital θα χαθούν από την αγορά οι κλασσικές. Πάντα θα υπάρχει κόσμος που προτιμεί το κλασσικό δίσκο, ακόμα γίνονται πωλήσεις σε βινύλια ας πούμε, αλλά γιατί να μην υπάρχει και η εναλλακτική επιλογή της σύγχρονης μορφής;