Για κάθε γεγονός υπάρχει μία αλήθεια. Σημασία έχει όμως πως την βλέπει καθένας ξεχωριστά. Αφορμή για αυτή την αναφορά έχει να κάνει ο τσακωμός δύο παιδικών φίλων, που η φιλία τους κράτησε τουλάχιστον 30 χρόνια. Όταν το έμαθα, σαν κοινός φίλος και των δύο, τους έπιασα ξεχωριστά και προσπάθησα να βρω μία χρυσή τομή. Είναι κρίμα να διαλύεται μία φιλία, όποια και αν είναι η αιτία.

Ο πρώτος μου είπε πως τσαντίστηκε για έναν χαρακτηρισμό που το απέδωσε. Τον έλεγε έτσι από μικρό και ξαφνικά στα 36 του είπε να μην το ξαναπεί έτσι. Έτσι ξεκίνησε, και από εκεί που μίλαγαν καθημερινά, τώρα επικοινωνούσαν μόνο με μηνύματα και αυτά τυπικά. Όταν το άκουσα, αντέδρασα και είπα στον πρώτο, ότι δεν είναι σοβαρός λόγος αυτός. Μήπως φταίει τίποτα άλλο; Ο πρώτος ήταν ανένδοτος.

"Η φιλία μας, έχει λάβει τέλος. Εγώ τον έπιασα, αυτός όμως δεν ήθελε να διατηρήσουμε την φιλία μας".

Μετά από διάστημα δύο εβδομάδων, αφορμή του αγώνα της Εθνικής συναντήθηκα με τον δεύτερο. Τον άφησα να μου πει την δική του εκδοχή και έπεσα από τα σύννεφα.

"Ο πρώτος μου χρωστάει λεφτά. πολλά λεφτά και εδώ και ένα διάστημα δεν το συζητάει καθόλου".

Άμεσα μου ήρθε η κουβέντα του πατέρα μου, που του την είχε μάθει ο παππούς μου:

Αν θες να μαλώσεις με φίλο, δάνεισε του λεφτά.

Τα λεφτά ήταν παρά πολλά δεδομένου της εποχής και ο δεύτερος μου ανέφερε πως το προσωνύμιο που τον πρόσβαλε, ήταν απλά η αφορμή.

"Όταν κάποιος χρωστάει λεφτά και τα έχει "ξεχάσει", δείχνει πως δεν με υπολογίζει. Είναι απατεώνας και εγώ τέτοιους φίλους δεν τους θέλω".

Αποφάσισα να κάνω πέρα. Όταν μπλέκονται λεφτά, δεν μπορεί να βρεθεί χρυσή τομή. Η φιλία τους έχει γκρεμιστεί. Το λυπηρό είναι ότι ο πρώτος, έχει προϊστορία στις κακές οικονομικές συναναστροφές. Κάποτε θυμάμαι, όταν εγώ πληρωνόμουν στην ώρα μου, έπαιρνα σχεδόν τα διπλάσια από αυτόν, μόνο που με τις υποχρεώσεις μου, ζούσα απλά υποφερτά, χωρίς ακρότητες. Αυτός θυμάμαι, είχε συνέχεια καινούρια κινητά, τις μεγαλύτερες ανέσεις και μία ζωή που δεν στηριζόταν στις δικές του πλάτες.

Κλείνοντας θα παραθέσω μία συζήτηση που είχα με άλλον φίλο, αναφερόμενος για άλλο γεγονός, που δυστυχώς δένει απόλυτα.
-Σκέψου μία αλήθεια μοιρασμένη στα δύο. Κάθε ένας έχει πάρει ένα κομμάτι της, έχει προσθέσει όσα αυτός κρίνει απαραίτητα και στο τέλος έχουμε δύο διαφορετικές ιστορίες, που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Καθένας υποστηρίζει πως έχει δίκιο, όμως κανένας δεν λέει την αλήθεια. Η αλήθεια είναι μία και δεν μπορεί να τεμαχίζεται.