Ένα κοριτσάκι, πήρε τον κουμπαρά του κι άδειασε το περιεχόμενο... Μέτρησε τρεις φορές τα κέρματα του για να μην κάνει κανένα λάθος...
Ήταν ένα δολάριο και 11 σέντς... Πήρε τα κέρματα και πήγε στο φαρμακείο της γειτονιάς.

Ο φαρμακοποιός, εκείνη την στιγμή, μιλούσε με ένα καλοντυμένο κύριο και δεν πρόσεξε την μικρή.
Το κοριτσάκι έκανε κάποιο θόρυβο με τα πόδια του, αλλά τίποτε. Τότε πήρε ένα από τα κέρματα της και το χτύπησε πάνω στο γραφείο του.

- "Τι θέλεις"; την ρωτά κάπως εκνευρισμένος εκείνος.
-"Δεν βλέπεις, ότι μιλώ με τον αδελφό μου, που έχω χρόνια να τον δω"..
Τότε η μικρή του είπε:
- "Θέλω να σου μιλήσω για τον αδελφό μου, που είναι πολύ άρρωστος, και θέλω να αγοράσω ένα θαύμα"!!!

-"Συγνώμη", της απάντησε αυτός, "αλλά δεν πουλάμε θαύματα" !!

- "Ξέρετε, είπε το κοριτσάκι, ο αδελφός μου έχει κάτι στο κεφάλι του, που μεγαλώνει, κι ο μπαμπάς μου λέει, ότι μόνο ένα θαύμα θα μας σώσει. Λοιπόν, πόσο κάνει ένα θαύμα για να το αγοράσω. Έχω χρήματα"....

Ο αδελφός του φαρμακοποιού, που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον την συζήτηση, ρώτησε την μικρή τι είδους θαύμα χρειαζόταν ο αδελφός της.

-"Δεν ξέρω", του απάντησε με μάτια βουρκωμένα.
-"Εκείνο που ξέρω είναι, ότι χρειάζεται εγχείρηση και ο μπαμπάς δεν έχει τα χρήματα. Γι’ αυτό, θέλω να πληρώσω εγώ, με τα δικά μου χρήματα".

Στην ερώτηση του καλοντυμένου κυρίου, πόσα χρήματα έχει, η μικρή του απάντησε: "Ένα δολάριο και 11 σέντς, κι αν χρειασθούν και άλλα θα τα βρω".

-"Τι σύμπτωση", χαμογέλασε ο καλοντυμένος κύριος.
"Είναι το ακριβές αντίτιμο για ένα θαύμα, για ένα μικρό αδελφό. Ένα δολάριο και 11 σεντς"!!!!!

Πήρε τα χρήματα, έπιασε την μικρή απ’ το χεράκι, και της είπε: "Πάμε μαζί στο σπίτι σου για να δω τον αδελφό σου και τους γονείς σου και να κάνουμε το θαύμα"...

Ο καλοντυμένος κύριος ήταν ένας γνωστός νευροχειρουργός.
Η εγχείρηση έγινε με επιτυχία και ο μικρός αδελφός επέστρεψε στο σπίτι του υγιής.
-"Η εγχείρηση ήταν ένα αληθινό θαύμα", ψιθύρισε η μαμά.
"Απορώ πόσο θα κόστισε"...

Η μικρούλα χαμογέλασε. Ήξερε ακριβώς πόσο κοστίζει ένα θαύμα: «ένα δολάριο και 11 σέντς, συν την πίστη ενός μικρού παιδιού…». 

Αυτό που κάνει την έρημο όμορφη είναι ότι κάπου κρύβει ένα πηγάδι.
Antoin de Saint-Exupéry

Πηγή: Σε διάφορα Sites, όπως στο http://www.snopes.com/glurge/price.asp 

Η ιστορία είναι ανώνυμη και μάλλον δεν έχει συμβεί στα αλήθεια.. Όμως και αυτές οι ιστορίες, κρύβουν βαθύτερα νοήματα για την δύναμη της αλληλεγγύης. Το πιο σημαντικό είναι γιατί προσφέρουμε βοήθεια. Η πιο όμορφη απάντηση, είναι γιατί μπορούμε.

Μετά το ρήμα «αγαπώ», το «βοηθώ» είναι το πιο ωραίο ρήμα στον κόσμο. Bertha von Suttner

Το τελευταίο διάστημα, όλο και περισσότερες λέξεις που ξεκινούν με ΑΠ με στοιχειώνουν.

Νιώθω ΑΠογοήτευση, ατενίζοντας το ΑΠειρο, ΑΠογυμνωμένος από όλους και όλα, αντικρίζοντας την ΑΠοτυχία. Βλέπω έναν ΑΠοπροσανατολισμένο ΑΠάνθρωπο κόσμο, που στέκεται ΑΠαθής στους διπλανούς του, την ΑΠαισιοδοξία σύμμαχο, την ΑΠόλυση καθημερινότητα συνοδευόμενη από μία ανύπαρκτη ΑΠοζημίωση. Και όμως, ποτέ δεν ΑΠολύθηκα, ούτε παραιτήθηκα, απλά πίστεψα σε ΑΠατεώνες, όπου η ΑΠληστία τους, ήταν ΑΠέναντι μου. Συνάντησα την ΑΠόρριψη, στο όνομα μου και στην υπόληψή μου, όταν δέχτηκαν να ΑΠοποιηθούν τους όρους εργασίας μου, και να με κάνουν να νιώθω τύψεις που δεν έπεσα στο επίπεδο τους. Χωρίς παιδεία δεν υπάρχει μέλλον. Και όμως, όλοι οι ΑΠαιδευτοι έχουν την εξουσία.

Η Απόγνωση μου, κάθε μέρα κλιμακώνεται, καθώς ΆΠραγος στέκομαι στο περιθώριο. Δεν αρνήθηκα να δουλέψω οπουδήποτε, όμως οι στενοί μου άνθρωποι, ΑΠοδίδουν την νωχελικότητα μου, στην ΑΠραγία μου, καθώς θεωρούν ότι ΑΠοζητώ κάτι ΑΠοκλειστικά στον τομέα μου, ΑΠοδοκιμάζοντας τη στασιμότητα μου. Ποτέ δεν υπήρξα ΑΠρόθυμος, και η ΑΠοχή από την εργασία δεν είναι ΑΠόφαση μου, αλλά ΑΠοτέλεσμα μίας ΑΠελπιστικής οικονομικής ύφεσης, τόσο του τόπου, όσο και της ζωής μου.

Μέσα από την κατάσταση που βιώνω, θυμήθηκα και βιώσα ξανά την ΑΠλότητα της φύσης μας, την ΑΠόλαυση στα καθημερινά και ανέξοδα πράγματα, και γνωρίζω πως βαθιά μέσα μου, ο ΑΠώτερος σκοπός είναι η ΑΠελευθέρωση μου. Προσπαθώ να ΑΠοβάλλω τα άσχημα συναισθήματα και συνεχίζω Απτόητος, να πιστεύω σε εμένα.

Η ΑΠομόνωση δεν μου κάνει καλό, και πιστεύω πως θα πάρω τις δικές μου ΑΠοφάσεις, ΑΠέναντι, από κάθε ΑΠειλή που με πλαισιώνει.

Πότε μία συνέντευξη θεωρείται επιτυχημένη;

Μάλλον όταν ακολουθεί μία ακόμα.. και επιτέλους αισθάνεσαι ένα βήμα, πριν την ένταξη σου στο εργατικό δυναμικό του τόπου..

Έτσι ακριβώς ήταν η προτελευταία συνέντευξη που έδωσα. Περίμενα στον χώρο αναμονής και ένιωσα ιδιαίτερα αγχωμένος, κάτι που δεν είχα συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Βλέποντας τους υποψήφιους πριν από εμένα και μετά από μένα, δεν φοβήθηκα τίποτα. Ίσως γιατί ήταν πολύ μικροί σε ηλικία και σίγουρα δεν είχαν τις γνώσεις μου, γνώσεις που δεν αποκτάς απλά διαβάζοντας βιβλία ή έχοντας δέκα master και μεταπτυχιακά, γιατί αυτές οι γνώσεις αποκτήθηκαν μετά από κόπο αποκλειστικά σε χώρους εργασίας.

Αφού ήρθε η σειρά μου και είπαμε τα πρώτα κλασικά που λέγονται σε κάθε συνέντευξη, ήρθαμε στο ζουμι:

-Το βιογραφικό σου είναι το εντυπωσιακό. Είναι το καλύτερο από όσα έχω στα χέρια μου και θεωρώ ότι 50% και παραπάνω το έχεις για αυτήν την θέση. Υπάρχει ένα μόνο πρόβλημα. Πόσα λεφτά θέλεις;

Ακριβώς επειδή κατάλαβα την παγίδα, του είπα ότι τα χρήματα είναι κάτι που θα τα βρούμε. Όταν είσαι έξι μήνες χωρίς δουλειά, το μόνο που δεν σε νοιάζει είναι το πόσο ακριβώς θα παίρνεις. Τελικά η επιμονή του να πω ένα νούμερο, ήταν συνεχής.

-Πες ένα ποσό;

-Ας πούμε ότι ξεκινάμε με 1000 και στην πορεία το συζητάμε για επανεξέταση.

-Κοίτα να δεις. Εγώ ένας υπάλληλος είμαι. Ο διευθυντής μου είπε μόλις εχτές πως για ηλικίες κάτω από 25 ετών, η πληρωμή είναι μόλις 500 ευρώ. Για ποιον λόγο λοιπόν να πάρει εσένα που θέλεις τα διπλάσια. Εγώ θα πω 800 ευρώ, γιατί πραγματικά δεν θέλω να σε χάσω.

Στην δεύτερη συνέντευξη που ήταν μόλις τρεις μέρες μετά, ένιωσα αυτό που μου είπε ο πρώτος που έδωσα συνέντευξη. Τότε μίλησα με τον διευθυντή.

-Είναι πολλά τα λεφτά. Δύσκολοι καιροί και δεν υπάρχει δουλειά. Πόσα λεφτά θέλεις;

-Ας ξεκινήσουμε με 800 ευρώ.

-Γιατί να μην πάρω δύο πιτσιρίκια με 500 τον έναν;

-Ότι πληρώνετε παίρνετε. Τα πιτσιρίκια, όσα διαπιστευτήρια και αν έχουν, για να φτάσουν στο επίπεδο μου θα χρειαστούν δέκα χρόνια. Αυτό προσφέρω. Άμεση εξυπηρέτηση, χωρίς χρόνο προσαρμογής.

Ίσως να μην του άρεσε η απάντηση μου. Τρίτη συνέντευξη δεν ήρθε ποτέ. Τηλέφωνο από αυτούς δεν ξαναχτύπησε.

-Είστε κάποιο είδος καλλιτέχνης;

-Όχι

-Έχετε κάποιο ταλέντο;

-Όχι κάτι αξιοπρόσεχτο.

-Τότε γιατί θέλετε να δώσετε συνέντευξη;

-Γιατί ψάχνω για δουλειά..

Αυτός θα μπορούσε να ήταν ένας διάλογος.. Θα μπορούσε λέω, γιατί από όσα βιογραφικά έχω στείλει μου έχουν απαντήσει ελάχιστοι τηλεφωνικά, δηλαδή μόλις ένας. Σε όλες τις άλλες απαντήσεις, τα μηνύματα είναι τυποποιημένα, όλα μέσα από ηλεκτρονική αλληλογραφία και πιθανόν να βγαίνουν από κάποιο πρόγραμμα αυτόματα:
"Ευχαριστούμε για την αποστολή του βιογραφικού σας. Δυστυχώς τα προσόντα σας, δεν ταιριάζουν με την θέση που έχουμε διαθέσιμη. Θα κρατηθεί μέσα στην βάση δεδομένων μας για ένα διάστημα έξι μηνών..."

Πριν έντεκα χρόνια που ξεκίνησα να μπω στον χώρο πληροφορικής έδωσα 9 συνεντεύξεις. Και τότε οι αρνητικές απαντήσεις ήταν περισσότερες από τις θετικές, αλλά στο τέλος είχα βρεθεί μεταξύ τριών εταιρειών να επιλέξω. Στην τρίτη μόλις συνέντευξη μου απάντησαν θετικά. Την ίδια μέρα με κάλεσαν για να μου πουν να μην ταλαιπωριέμαι άλλο και επιπλέον να με δεσμεύσουν.

Εφτά χρόνια πριν, όταν έκλεισε ξαφνικά η εταιρεία στην οποία δούλευα, υπήρξα ακόμα πιο τυχερός.
Από γνωστό που άκουσε για την κατάσταση της τότε εταιρείας, πήγα σε μία άλλη εταιρεία. Ήταν η πρώτη μου συνέντευξη, αλλά και τότε με μία άλφα προϋπηρεσία, είχα στα χέρια μου δύο συνεντεύξεις να δώσω.. πριν καλά καλά αποχωρήσω από την προηγούμενη.

Εδώ και έναν μήνα έχω κάνει επίσχεση εργασίας, λόγω ΠΟΛΛΩΝ μηνών απλήρωτος. Ψάχνω δουλειά όμως αισίως τέσσερις μήνες, τότε δηλαδή που αντιλήφθηκα πως δεν πρόκειται να πάρω μία. Μία μόλις συνέντευξη τηλεφωνική και σε μία άλλη απαντήσεις μέσω e-mail.. Έφτασα σε σημείο όπου πηγαίνω να έχω ένα  βιογραφικό πρόχειρο, ώστε αν δω καμία ευκαιρία να την αρπάξω..

Και πως περνάει ο χρόνος;; Ε, λίγο διάβασμα, λίγο πλέξιμο.. Πέρα από την πλάκα προσπαθώ να επεκτείνω τις γνώσεις μου. Όμως αφενός δεν έχω την διάθεση να διαβάσω, αφετέρου οι γνώσεις που ζητούνται στις περισσότερες αγγελίες, είναι πολύ πέρα από τις δικές μου. Όχι τόσο σε επίπεδο, αλλά σε αντικείμενο. Έτσι λοιπόν και προσπαθώντας να γίνω ανταγωνιστικός, άρχισα μαθήματα για sites και προγράμματα για smart phones. Μαθήματα που βρίσκω μόνος μου από το διαδίκτυο, από βιβλία φίλων και γνωστών, από το youtube και από ότι πηγή μπορείτε να φανταστείτε. Μέχρι και σε κάποιους γνωστούς ζήτησα να εργαστώ χωρίς χρήματα, ώστε να φτάσω σε ένα απαιτητικό επίπεδο να αποδώσω.. Δίνω κόπο, παίρνω γνώση, δίκαιη ανταλλαγή, όμως δεν το δέχτηκαν.. Τουλάχιστον δέχτηκαν να με κατευθύνουν όποτε το χρειαστώ..

Πριν λίγες μέρες βρήκα πάλι στο διαδίκτυο, ένα πρότυπο φροντιστήριο, για μαθήματα σε Android. Ενδιαφέρον φάνηκε και το επισκέφθηκα για μία ενημέρωση. Μίλαγε μία κοπελίτσα, μίλαγε, μίλαγε και όσο μίλαγε έλεγα ότι θα είναι πέρα από το ποσό που θα δεχόμουν να δώσω. Αυτό είναι χαρακτηριστικό κάθε πωλητή, που το αντικείμενο που προωθεί είναι ακριβό. Όσο πιο ακριβό είναι τόσο πιο πολύ μιλάει.. Τελικά μου έδωσε μία τιμή που έφτανε τα 2500 ευρώ..

Εκτός από την αρνητική απάντηση είδε και το πρόσωπό μου.. Απογοήτευση. Προσπάθησε μάταια να με μεταπείσει, κάνοντας μου ευκολίες, αλλά ήταν πλέον αργά. Αυτή έχασε έναν πελάτη και εγώ δύο ώρες από τη ζωή μου.

Και μέσα σε όλα, βλέπω όλα αυτά τα πολιτικά και οικονομικά αδιέξοδα...

την τσέπη μου απελπιστικά άδεια, τον κάθε γνωστό και φίλο απεγνωσμένο.. για κάποιο προσωπικό δράμα που βιώνει αυτήν την εποχή.. και όλους μα όλους να αναρωτιούνται για το αύριο..

Την κοίταξα για τελευταία φορά και κρατήθηκα να μην δακρύσω.
Νομίζω τα κατάφερα. Τούλαχιστον εξωτερικά δεν έδειξα την συγκίνησή μου.
Ήθελα ο χωρισμός να είναι απλός και γρήγορος.
Ούτε εναγκαλισμούς ήθελα, ούτε δεσίματα.
Βγήκα με έναν φίλο και στάθηκα και την κοίταγα.
Πρώτη φορά έκανα επίσχεση εργασίας, ύστερα από 7,5 μήνες απλήρωτος.

Δεν με είπαν αχάριστο, αλλά μου το έδειξαν.
Ξέρω ότι δεν θα πάρω τίποτα, όμως δεν έφυγα σαν φταίχτης. Μου χρωστάνε, δεν τους χρωστάω. Έριξα μαύρη πέτρα πίσω μου και γύρισα σελίδα. Είμαι δειλός στο να προχωράω μπροστά. Όμως όποιος με ξέρει, γνωρίζει καλά, πως άμα το αποφασίσω δεν γυρίζω πίσω.

Δύο κουβέντες είπα μόνο με τον πρώην συνάδελφο και νυν συν-υποψήφιο άνεργο.

-Νιώθω ότι είναι σαν χωρισμός.

-Μα είναι χωρισμός. Εδώ περνάγαμε το ένα τρίτο τουλάχιστον της ημέρας μας, τα τελευταία 7 χρόνια.

Πολλοί μου μίλησαν πριν κάνω την κίνηση. Οι φίλοι την επικροτήσαν, οι δικοί μου στάθηκαν πλάι μου, οι γνωστοί μου είπαν να προσέχω.

-Τι να προσέχω;

-Μην το μετανιώσεις.

-Ο προδότης μετανιώνει. Ο προδομένος ωριμάζει. Και εγώ δεν είμαι προδότης. Ούτε νιώθω.

Τρεις μήνες ψάχνω δουλειά και το μόνο που βρήκα είναι μία part time για έναν μόλις μήνα, καμία σχέση με το αντικείμενο μου. Από τον νέο χρόνο, είμαι ένας ζωντανός άνεργος. Έχω δουλειά - τουλάχιστον στα χαρτιά - αλλά δεν πληρώνομαι.

Η ευχή μου για τον νέο χρόνο προς όλους, εκτός από την Υγεία, είναι όχι να έχουμε δουλειά, αλλά να πληρωνόμαστε, με σεβασμό και αξιοπρέπεια για τη ζωή μας.

Υπομονή αδέλφια.. Τουλάχιστον να αναθεωρήσουμε τις αξίες μας.

Πάντα θεωρούσα ότι τα ζώα δεν είναι για διαμέρισμα. Δεν είχα ποτέ δικό μου και ποτέ δεν ήθελα. Ένας γείτονας είχε δύο και μάλιστα και τα δύο στο σπίτι μέσα. Όταν φιλοξένησα πρώτη φορά τον Αρκέλ, ένα Jack Russell 1,5 ετών, αρχές Ιουλίου είχα αποφασίσει να τον κοιμίζω έξω. Ήταν όμως πολύ μικρός και πολύ παιχνιδιάρης. Χωρίς να κάνει την παραμικρή ζημιά, καθώς πολύ νωρίς είχε εκπαιδευτεί και την ανάγκη του την έκανε αποκλειστικά έξω, έπαιζε όλη μέρα με ένα μπαλάκι και ζήταγε μόνο τη συντροφιά μας και τα χάδια μας. Καθόμουν θυμάμαι στο μπαλκόνι και είχα τα πόδια κάτω από ένα τραπέζι, άρα και ελάχιστη πρόσβαση προς εμένα, όταν ο μικρός με μηχανορραφία βρήκε και τρύπωσε την μουσούδα του και περίμενε να παίξω μαζί του. Απίστευτα χαδιάρης δεν μας άφησε δευτερόλεπτο χωρίς την παρουσία του δίπλα μας. Όταν έκλαιγε, ήταν γιατί είχε χάσει το μπαλάκι του. Η ουρά του ήταν μία γυριστή - σαν τα γουρούνια - αλλά με τρίχες και την κουνούσε διαρκώς.

Δεν θα ξεχάσω την χαρά που έκανε όταν έμπαινα στο σπίτι και την λύπη του όταν έφευγα για δουλειά.. Πήγαινε στο πίσω μπαλκόνι που το είχα μόνιμα ανοιχτό για να παίρνει αέρα και γαβγιζε φωνάζοντας με. Επιπλέον έμαθα και πολλά πράγματα για τα σκυλιά που ούτε κατά διάνοια υποψιαζόμουν ποτέ.

-Οι ανάγκες τους είναι όπως σε ένα μικρό παιδί. Σε χρειάζονται και για το φαγητό τους και για το παιχνίδι τους, αλλά σε ανταμοίβουν με την χαρά τους ανά πάσα στιγμή.

-Όταν κάνουν την ανάγκη τους, αφήνουν το στίγμα τους σχεδόν σε κάθε σημείο που έχει περάσει σκύλος. Έτσι είναι σαν αρχηγοί της γειτονιάς. Την πρώτη φορά που τον έβγαλε, κυριολεκτικά κατούρησε όλο τον Βύρωνα, αν και τις τελευταίες απόπειρες απλά σήκωνε το πόδι του, ενστικτωδώς.

-Το φαγητό τους είναι κατά προτίμηση ξερά τροφή και οι κονσέρβες το αγαπημένο τους, απαγορεύονται ρητά τα γλυκά, αλλά όταν τρως σε κοιτούν μέσα στο στόμα με λαχτάρα. Αν πάλι κάνεις το λάθος και τους βάλεις μία μυρωδιά από το φαγητό σου, γίνονται τσιμπούρι για να τους βάλεις και άλλο. Μα πιο φαγητό συγκρίνεται με την ξηρά τροφή! Στο στρατό θυμάμαι είχαμε την "ροζαλία" που ότι περίσσευε σε κρεατικό της το δίναμε απλόχερα. Μία φορά ένας δόκιμος την λυπήθηκε και της έφερε ένα τσουβάλι ξερά τροφή. Ε, ούτε την μύρισε ποτέ της.

-Γαβγίζουν σπάνια, αν έχουν μάθει σε ηρεμία. Ο μόνος λόγος που το κάνουν είναι για να υψώσουν τη φωνή τους απέναντι σε άλλους σκύλους. Ο "δικός μας" μόνο στην παρουσία άλλων, έδινε το δικό του παρών. Κατά τ' άλλα ήταν πιο ήρεμος ακόμα και από μένα.

-Η όσφρηση τους είναι απίστευτη. Δεν ξέρω και εγώ πόσους αισθητήρες παρά πάνω από τον άνθρωπο έχουν. Αν σε μυρίσουν μία φορά σε θυμούνται. Δεύτερη φορά τον φιλοξένησα πριν μία εβδομάδα. Κατευθείαν βρήκε τις γωνιές του και συμπεριφέρθηκε σαν να είχε μεγαλώσει μέσα στο σπίτι.

-Τα σκυλάκια μιμούνται συμπεριφορές. Αν είσαι καλός είναι καλά. Δεν υπάρχουν σκυλιά κακά, υπάρχουν κακά αφεντικά. Ο Αρκέλ μισούσε τη βία. Όταν το αφεντικό του μου ζήτησε να τον χτυπήσω φιλικά, δίστασα και δεν το έκανα. Όταν το έκανε αυτός, του γαβγισε με τσαντίλα και νεύρο. Δεν λογάριασε ούτε φιλίες, ούτε δεσίματα. Δεν του άρεσε η βία και αντέδρασε άμεσα.

-Είναι πολύ φιλικά με τα παιδάκια. Κάποιος μου είχε πει κάποτε, ότι ένας σκύλος γαβγίζει σε έναν άνθρωπο, γιατί τον βλέπει σαν εχθρό, λόγω διαφοράς ύψους. Αν σκύψεις στο ύψος του σκύλου, αυτός άμεσα ηρεμεί. Αυτό με τα παιδιά όμως ισχύει, όχι μόνο λόγω ύψους.. Ένας εκπαιδευτής σκύλων, κάποτε μου είχε πει μία ιστορία. Εκπαίδευε έναν σκύλο που όταν του έδινε εντολή "πάρ'τον", αυτός ορμούσε με δύναμη και δάγκωνε τα χέρια, τα πόδια και σπάνια τον αυχένα. Έτσι τον είχαν μάθει. Όταν ένα μωράκι βρέθηκε στον χώρο εκπαίδευσης, ο εκπαιδευτής έδωσε εντολή:
-Παρ'το.
Ο σκύλος έσκυψε κλαίγοντας και δεν αντέδρασε από την θέση του. Χαμήλωσε το βλέμμα του και δεν υπάκουσε.

-Τα ζωάκια δεν ζουν για πάντα. Συνήθως τα μικρόσωμα ζουν περισσότερο, αλλά και πάλι όχι παραπάνω από δεκαπέντε χρόνια. Όταν φεύγει, η οικογένεια που έχει ζήσει μαζί του, θρηνεί όπως όταν έχει χάσει ένα κανονικό μέλος.

-Τα σκυλάκια δεν κατουρούν ποτέ στη θάλασσα. Αυτό που όλοι σιχαίνονται όταν βλέπουν σκύλο στη θάλασσα. Τα σκυλιά κάνουν εμβόλια για τα πάντα και πρέπει να καθαρίζονται τακτικά. Αυτό που δεν αντέχουν είναι το νερό πάνω τους, για αυτό τινάζονται άμεσα μετά την επαφή τους με το νερό.

Πολλά Ελληνικά ονόματα έχουν μία αναμενόμενη ερμηνεία, ωστόσο καμία Ελληνική λέξη, όπου και να χρησιμοποιείται δεν είναι τυχαία. Εκτός από τα ονόματα που χρησιμοποιούμε συχνά, μου έκαναν εντύπωση μερικά που δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ την πραγματική τους έννοια.



Αγαθοκλής = αγαθός + κλέος (ο έχων καλή φήμη)
Αλέξανδρος-α = αλέξω: απομακρύνω + ανήρ, ο απωθών τους άνδρες, ο ανδρείος, σημαίνει ετυμολογικά «σπρώχνω τους ανθρώπους (εχθρούς)
Αριάδνη = άρι: πολύ + αγνή
Αγλαΐα = αγλαός: φωτεινός, λαμπερός
Αλκμήνη = αλκή: αποκρούω + μήνη: σελήνη
Αναστάσιος = ανα + ίστημι: στέκομαι
Γεώργιος = εκ του γεωργώ (γη + έργον)
Δημήτριος = Δη (δωρικός τύπος του Γη) και μήτηρ
Δημοσθένης =  δήμος + σθένος (η δύναμη του λαού)
Διογένης = Ζευς + γένος (ο Θεογέννητος)
Ελένη = ελέ: κυριεύω, κατακτώ (λαμπάδα)
Ειρήνη = είρω (λέγω ) + νους
Επαμεινώνδας = επί + άμεινον, ο προοδευτικός
Ερατώ = ερώ: αγαπώ (η αξιολάτρευτη)
Ετεοκλής = ετεός:αληθής + κλέος, (ο έχων αληθινή δόξα).
Ευάγγελος = ευ + αγγέλω (ο φέρων καλά μηνύματα)
Ευδοκία = ευ + δοκώ:έχω άποψη
Ευδοξία = ευ + δόξα, (η έχουσα καλή φήμη)
Ευτύχιος = ευ + τύχη
Ευφημία = ευ + φημί
Ηλέκτρα = ηλέκτωρ: ο ακτινοβολών ήλιος, (η ακτινοβολούσα από χάρη)
Θάλλεια = εκ του θάλλω (ειμαι πλήρης)
Θουκυδίδης = Θεού + κύδος: δόξα (ο δοξάζων τον θεό)
Ιάσων = ίασις: θεραπεία, (ο θεραπευτής)
Ιοκάστη = ίον + κάζω:στολίζω
Ιφιγένεια = ίφι:ισχυρά + γίγνομαι
Καλλιόπη = κάλλος + ωψ:οφθαλμός
Κλεοπάτρα = κλέος + πάτρη, (η δόξα της πατρίδος)
Λαέρτης = λαός + αιρώ: εκλέγω
Λεωνίδας = λαός + οίδα: γνωρίζω
Λητώ = λανθάνω
Λυσιστράτη = λύω + στρατός
Νεφέλη = νέφω: χύνω ύδωρ
Ξενοφών = ξένος + φωνέω
Οδυσσέας = οδύσσομαι: διώκομαι
Οιδίπους = ύδης + πους (ο έχων πρησμένα πόδια)
Όλυμπος = εκ του λάμπω
Παυσανίας = εκ του παύω
Περικλής = περί + κλέος (ο ένδοξος)
Πηνελόπη = πήνη:υφάδι + λέπω:εκτυλίσσω
Ποσειδών = πόσις: ποταμός + είδω: είμαι αρμόδιος
Προμηθέας = προ + μήθος: μέριμνα (ο προνοητικός)
Ρέα = εκ του ράος (έτοιμος)
Σωκράτης = σώζω + κράτος
Τηλέμαχος = τήλε: μακριά + μάχομαι
Φοίβος = φάος: φωτεινός
Χριστόφορος = Χριστός + φέρω

Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και διάφορες ονομασίες τόπων.
Ασία = άση: κόρος (πλούσια χώρα) ή απο άτος (μεγάλη έκταση)
Αττική = αττα: ατταική (παλαιότατη)
Αχαιός = α(επιτ.) +γαία = γηγενής
Ευρώπη = ευρύς + ωψ
Ευρώτας = ευ + ροος
Θεσσαλία = θέσις + αλς:θάλασσα
Θράκη = θράσσω: καταστρέφω
Καλλιρρόη = καλώς + ρέω
Λάκων = λα (επιτ.) + ακέων (ολιγομίλητος)
Μακεδών = μακεδνός: υψηλός, μακρός
Σαλαμίνα = αλς (σαλ) + μίνυς: μικρός (βρίσκεται κοντα στην ξηρά)
Σλάβος = σάλος + βάω (βαίνω)
Σπάρτη = σπείρω
Ωρωπός = η ώρ-ο: η φροντίδα + το ουσιασ. οπός: γαλακτώδης χυμός φυτών (αυτός που έχει τη φροντίδα της συγκομιδής του χυμού των φυτών).

Υ.Γ. Τώρα τι σχέση έχει ο Ευάγγελος που φέρνει "καλά μηνύματα" με τον συνονόματο βουλευτή ή ο Γιωργάκης, με τον γεωργό, δεν μπορώ να γνωρίζω..

Επιτέλους φέτος έκανα διακοπές..
όχι πως τα άλλα χρόνια δεν έκανα, φέτος όμως δεν με ένοιαζε ούτε το ψαράκι που θα έτρωγα, ούτε αν θα έπινα ποτάκια, ούτε γλυκά εδέσματα ή βόλτες μεταμεσονύχτιες, ούτε τίποτα.

Ξύπναγα με την άνεση μου, κοιμόμουν δίχως κλιματισμό, γιατί στην Κέρκυρα το βράδυ, η υγρασία ποτίζει το δέρμα σου και έχεις ανάγκη από ζεστασιά και όχι από δροσιά. Οδήγηση, χωρίς ιδιαίτερη κίνηση, απλά με λίγους "επιστήμονες" που λέει και μία ψυχή, από αυτούς που δεν λείπουν πουθενά από την Ελλάδα και δεν γνωρίζουν τι σημαίνει οδική παιδεία, παραλία με λίγους λουόμενους, ελάχιστους ρακετάνθρωπους και λίγα παιδιά. Και τα παιδιά καλά είναι, αλλά γιατί όταν πηγαίνει μία οικογένεια στην παραλία, τα παρατάει μπροστά στις άλλες ομπρέλες και εξαφανίζεται.

Και θάλασσα. Υπέροχη, απέραντη θάλασσα.

Με μικρά κυματάκια να παίρνει τις σκέψεις μας και να τις απλώνει. Να τις παγώνει και να αποταμιεύει μόνο τις καλές έννοιες.

Και άμμος. Παχιά, όχι σαν την παραλία του Σίμου, στην Ελαφόνησσο, αλλά αρκετά απάτητη, να βυθίζεται μέσα το πόδι σου. Που και που έβλεπες καμία γόπα (υπάρχει άραγε μεγαλύτερο τασάκι από την παραλία), αλλά όσες μέρες πέρασαν μόνο δύο άτομα είδα να μαζεύουν τις γόπες τους.. Μακάρι να το έκαναν και άλλοι, και ας μην το πρόσεξα.

Σελίδες, βιβλία, λέξεις που αποστήθισα και μου έμειναν χαραγμένες στο νου..
σταυρόλεξα που περίμεναν να λυθούν από πέρσι, και φωτογραφίες, πολλές φωτογραφίες.

Και κάπου στο βάθος λίγο από πολιτισμό, αλλά χωρίς το διαδίκτυο.

Μία εβδομάδα προσαρμογής πριν επιστρέψω στην καθημερινότητά μου ήταν υποχρεωτική. Μία εβδομάδα, χωρίς να κάνω τίποτα, χωρίς να θέλω τίποτα, απλά να ξεκουράζομαι. Θα μου πεις από τι κουράστηκες; Από όλα.

Μοναδικές παρατυπίες η άδεια τσέπη, εδώ και πολύ καιρό. Είναι άσχημο να μην έχεις δουλειά, αλλά και όταν έχεις και είσαι καιρό απλήρωτος, το ίδιο άσχημο είναι, δεν μπορείς πλέον να ακούς: τουλάχιστον έχεις δουλειά.. γιατί στην ουσία νιώθεις, το ίδιο άσχημα, απλά ολίγον πιο μαλάκας.

Καλό Χειμώνα λοιπόν σε όλους..
φέτος δεν μυρίζω φθινόπωρο, μυρίζω επανάσταση..

Αλλά τουλάχιστον - ΕΛΠΙΖΩ - ότι θα είμαστε περισσότερο στο στοιχείο μας. Άνθρωποι.

Υ.Γ. Η πρώτη φωτογραφία, "δανεισμένη" από τον ιστότοπο http://www.corfuland.gr, είναι η παραλία που έχω αγαπήσει περίσσοτερο από την Κέρκυρα. Λέγεται Αγιος Γέωργιος των Πάγων. Με παγωμένα νερά, όχι όπως η Παλαιοκαστρίτσα, αλλά εξίσου κρυστάλλινα, υπέροχη αμμουδιά και πανέμορφες μικρές πέτρες, θαμμένες από κάτω της.

Η δεύτερη φωτογραφία είναι από το Αλωνάκι Πρεβέζης. Μία μικρή παραλία, για όσους την γνωρίζουν μόνο. Λίγος κόσμος, μία μικρή καντίνα για έναν καφέ και πολλά ψαράκια να κολυμπούν ανάμεσά μας. Το νησάκι βρίσκεται σε κοντινή σχετικά απόσταση και ένας καλός κολυμβητής, μπορεί άνετα να φτάσει μέχρι εκεί.

Πολλές ληστείες έχουν καταγραφεί, αλλες για την πρωτοτυπία τους, άλλες για το θράσος του, άλλες για την παραξενιά τους. μα μερικές είναι όντως πανέξυπνες. Μία αντίστοιχη διάβασα πριν καιρό σε ένα βιβλιαράκι τσέπης, που δυστυχώς μου διαφεύγει το όνομα αυτήν την στιγμή. Ωστόσο θυμάμαι αρκετά στοιχεία της. Μία ομάδα απατεώνων ρωσικής καταγωγής το 1992 - στην Αμερική φυσικά, που αλλού;;- είχε την εξής πρωτότυπη ιδέα: Επισκέφτονταν διάφορες εταιρείες επώνυμες ή μη, ντυμένοι ως courier. Οι courier ζήταγαν ένα δέμα για παραλαβή. Αρνούμενοι οι υπεύθυνοι πως ζήτησαν μεταφορική, ζήταγαν οι couriers να τηλεφωνήσουν για να ξεδιαλύνουν το θέμα. Αντί να καλέσουν σε κάποια μεταφορική, καλούσαν σε δύο ροζ γραμμές, που είχαν μισθώσει ειδικά για αυτόν τον σκοπό. Μιλώντας κατά κύριο λόγο στα Ρωσικά, αποσπούσαν με αυτόν τον τρόπο, χρόνο υπερμισθωμένο.

Μέσα σε ένα μικρό σχετικά χρονικό διάστημα, πριν αποκαλυφθεί η απάτη, η μαϊμού εταιρεία courier απόσπασε ένα ποσό της τάξεως των 240.000 $. Ο μόνος που συνελήφθηκε ήταν μόλις ένας courier.

Φυσικά κάτι τέτοιο δεν θα υφίστανται στην Ελλάδα. Τώρα είναι στις περισσότερες εταιρείες κλειδωμένες οι ροζ γραμμές, αλλά αν γινόταν αυτό το 92, πολλοί θα έκλαιγαν ακόμα..

Γιατί ένας και όχι όλοι.
Είμαι απλήρωτος εδώ και ενάμιση μήνα. Μισθολογικά κοντεύω τρεις μήνες πίσω. Είμαι τυχερός όμως γιατί έχω δουλειά. Υπάρχουν άλλοι που δεν έχουν, άλλοι που μόλις την έχασαν, άλλοι που έχουν προλάβει την κρίση και ψάχνουν εδώ και τρία χρόνια δουλειά.

Γιατί κάποιοι και όχι όλοι.
Το ψυγείο έχει σχεδόν αδειάσει και ζητάω άλλη μία φορά δανεικά για να μπορέσω να πάρω τα βασικά είδη για ζήσω. Είμαι από τους τυχερούς, γιατί έχω κάποιον να ζητήσω δανεικά. Ο συνάδελφος στην δουλειά δεν έχει και χρωστάει τρεις δόσεις στεγαστικού. Έχει ζητήσει όταν και Αν πληρωθεί, να λάβει τα χρήματα μετρητοίς, γιατί αν μπουν στον προσωπικό του λογαριασμό, θα απορροφηθούν αυτόματα, από τις "υποχρεώσεις" του.
Γιατί κάποιοι και όχι όλοι.

Βαρέθηκα τους πολιτικούς και χαίρομαι όταν πλέον φοβούνται να κυκλοφορήσουν. Δεν είμαι υπέρ της βίας, αλλά όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος. Αν είσαι έντιμος δεν είσαι πολιτικός. Αν είσαι έντιμος παραιτήσου από την ασυλία σου και την βολή σου. Κόρακος κοράκι μάτι δεν βγάζει και ζητάμε δικαιοσύνη, από αυτούς που προσθέσαν καινούριες λέξεις στο λεξιλογιό μας: λαμόγια.
Όχι λοιπόν λεφτά δεν υπάρχουν. Δεν υπήρχαν και όταν υπήρχαν να είσαι σίγουρος ότι δεν τα φάγαμε μαζί.

Γιατί ένας και όχι όλοι. Κάθομαι στο σπίτι ή πάω κάπου με τα πόδια. Η βενζίνη κοστίζει και είναι πλέον είδος πολυτελείας. Η τιμή της έχει εκτοξευθεί όπως τα spread. Όλα έχουν πάρει τα πάνω τους, εκτός από την συμπόνοια. Πρώτη φορά μετά από χρόνια, ακούω καλημέρα από τη γειτονιά, βλέπω πρόσωπα και εκφράσεις στον δρόμο, που όλοι με κάποιον τρόπο συμπάσχουν μαζί μου. Δεν με ξέρουν και όμως μοιάζουμε τόσο. Άλλα προβλήματα, άλλες σκέψεις και όμως τόσο συναδελφικές.

Τέρμα τα λεφτά στα φανάρια. Σκεφτείτε πόσο δύσκολα τελευταία είχατε λεφτά, σκεφτείτε πολύ καλά πριν δώσετε 10 λεπτά μόλις στον άτυχο, αλλοδαπό, ανάπηρο που ζητάει ελεημοσύνη. Και στατιστικά να το δούμε, είναι πλέον από τις πιο σταθερές και καλά αμοιβόμενες εργασίες. Πόσα φανάρια κρατούν περίπου ένα λεπτό. Είναι αρκετά πιστέψτε με. Αν μόνο ένας οδηγός, δώσει μόλις 10 λεπτά, σε ένα φανάρι, τότε σε μία ώρα έχουν μαζευτεί 6 ευρώ. Σε ένα οχτάωρο 48 και αν δουλέψει κάποιος και υπερωρίες, χτυπάει άνετα ένα 60αρι. Τώρα αν αυτά σας φαίνονται υπερβολή, σκεφτείτε πριν δώσετε το 10λεπτό σε κάποιον που εκλιπαρεί με το βλέμμα του να του το δώσεις και αν του το αρνηθείς δέχεσαι άθελα σου την ειρωνεία του, και δώστε το στον γείτονα, στον φίλο ή βάλτε το σε έναν κουμπαρά.

Θα έλεγα κι άλλα, but I'm too old, I'm too tired, I'm too fuckin' blind.
Καιρός λοιπόν να ανοίξω τα μάτια μου και να διεκδικήσω τουλάχιστον αυτά που αξίζω. Αυτά που αξίζουμε.

Ν' αντέχουμε μόνο μας μένει
Η ζωή ότι κι αν φέρει

Το «δίλημμα του φυλακισμένου» είναι ένα απλό, αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα της θεωρίας παιγνίων, του κλάδου των μαθηματικών που εξετάζει τις στρατηγικές επιλογές λογικά σκεπτόμενων παικτών που εμπλέκονται σε ανταγωνιστικές καταστάσεις.

Δύο άτομα συλλαμβάνονται από την αστυνομία σαν ύποπτοι διάπραξης κάποιων εγκλημάτων. H αστυνομία δεν έχει όλα τα απαιτούμενα στοιχεία για να τους κατηγορήσει, οπότε τους βάζει σε χωριστά δωμάτια, εμποδίζοντάς τους να έχουν οποιαδήποτε επικοινωνία. O εισαγγελέας επισκέπτεται και τους δύο, τον καθένα χωριστά, και κάνει στον καθένα την εξής πρόταση:

• αν καταθέσει εναντίον του άλλου (και ο άλλος δεν μιλήσει) τότε η συνεργασία αμοίβεται με άμεση απελευθέρωση, ενώ ο «άλλος» θα φάει 12 χρόνια
• αν δε μιλήσει ούτε αυτός ούτε ο άλλος θα φάνε και οι δύο από 1 χρόνο φυλακή για ήσσονος σημασίας αδικήματα για τα οποία η αστυνομία έχει αποδείξεις
• αν καρφώσουν και οι δύο ο ένας τον άλλον τότε θα φάνε 4 χρόνια ο καθένας.

Ποιά είναι η αναμενόμενη ορθολογικά καλύτερη στάση του καθενός απ’ τους κρατούμενους;

Κάθε κρατούμενους, ας πούμε ο Α και ο Β, έχει τις πιο κάτω επιλογές:

Eπειδή ο Α δεν μπορεί να εμπιστευτεί «λογικά σκεπτόμενος» τον Β ότι θα κρατήσει το στόμα του κλειστό (οπότε, κρατώντας κι αυτός το δικό του, «κερδίζει» την μικρότερη ποινή), καρφώνει. Eπειδή και ο Β απ’ την μεριά του κάνει τις ίδιες σκέψεις και τους ίδιους υπολογισμούς, καρφώνει επίσης. Kατά την θεωρία παιγνίων η ευτυχής (και πλήρως ορθολογική κατάληξη) του διλήμματος είναι οτι γίνονται ο ένας ρουφιάνος του άλλου και τρώνε από 4 χρόνια φυλακή.

Πρέπει να πούμε ότι σε αυτό το παράδειγμα, όπως και σε κάθε κατάσταση (παίγνιο) της θεωρίας παιγνίων (Game Theory), υποθέτουμε ότι οι εμπλεκόμενοι (οι παίκτες) είναι απόλυτα λογικοί και έχουν ως αποκλειστικό γνώμονα τη μεγιστοποίηση του κέρδους ή την ελαχιστοποίηση του κόστους. Θα περίμενε ίσως κάποιος ότι δύο λογικοί άνθρωποι θα επέλεγαν το βέλτιστο δυνατό αποτέλεσμα που θα συνέφερε και τους δύο περισσότερο από αυτό που τελικά κατάφεραν, δηλαδή, να κρατήσουν και οι δύο τη σιωπή τους και να πάνε στη φυλακή με μια ποινή μόνο ενός έτους. Πώς κατέληξαν λοιπόν εδώ τα πράγματα; Η απάντηση βρίσκεται στην εμπιστοσύνη που δείχνει ο ένας στην απόφαση του άλλου. Με άλλα λόγια, με δεδομένη κάθε επιλογή του αντίπαλου παίκτη, το αποτέλεσμα του ανταγωνισμού επικρατεί έναντι του αποτελέσματος της συνεργασίας.

Το παραπάνω παράδειγμα καταδεικνύει ότι το «κοινό συμφέρον» δεν είναι πάντα η επιλογή απόλυτα λογικά σκεπτόμενων ατόμων και πολλές φορές απόλυτα λογικά επιλογές μπορούν να οδηγήσουν σε ζημία για όλους τους εμπλεκόμενους. Η κατάσταση αλλάζει αν το παιχνίδι επαναλαμβάνεται, οπότε κάθε παίκτης έχει τη δυνατότητα να «τιμωρήσει» μέσω της επιλογής του τον άλλο παίκτη για την προηγούμενη παρασπονδία του. Σε αυτή την περίπτωση, όταν οι επαναλήψεις του παιγνίου τείνουν στο άπειρο, η επιλογή της συνεργασίας (να κρατήσουν και οι δύο τη σιωπή τους) τείνει στο να επικρατήσει.

Μεταφέροντας το παράδειγμα στην καθημερινή ζωή μπορούμε να βγάλουμε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα για πράγματα που φαίνονται λογικό να γίνουν αλλά τελικά επιλέγεται κάτι διαφορετικό που οδηγεί σε χειρότερα αποτελέσματα.

Τον τελευταίο καιρό, όσες φορές βάζω βενζίνη, τα μόνα που μειώνονται είναι τα χιλιόμετρα. Σε συζήτηση με φίλους αναφέραμε διάφορα ευτράπελα από γνωστούς και φίλους μας και κάποια θα τα μοιραστώ μαζί σας.

Σε ένα από αυτά ένας που είχε ξεμείνει από βενζίνη, πήρε ένα πεντόλιτρο μπετόνι και πήγε και έβαλε στο πιο κοντινό βενζινάδικο. Ο ξένης προελεύσεως υπάλληλος το γέμισε και του ζήτησε 11 €.

-Πόσο έχεις το λίτρο;
-1,699
-Και γιατί μου ζητάς 11 €.
-Γιατί τόσο έγραψε η αντλία, είπε ο υπάλληλος δείχνοντας το μηχάνημα που έγραφε 6,5 λίτρα.
-Εγώ θα σου δώσω τα παραπάνω λεφτά, αν εσύ μου εξηγήσεις, πως σε μπετόνι 5 λίτρων, χώρεσες 6,5..

Φυσικά και δεν πλήρωσε παραπάνω.

Ένας άλλος γνωστός ήταν που ήταν καρμίρης, ήρθε και η κρίση και εκεί που έδινε είκοσι ευρώ την εβδομάδα για βενζίνη, βάζει την απολύτως απαραίτητη. Μία φορά έβαλε 9,82 €, και δικαιολογήθηκε πως είχε κάτι ψιλά στην τσέπη του και ήταν κρίμα να τα φάει κάπου αλλού. Το αποκορύφομα φυσικά ήταν τότε με τις απεργίες των τελωνειακών, όταν ύστερα από δύο ώρες αναμονής στην ουρά, έβαλε μόλις 8,5 €.

Ωστόσο καταλαβαίνω απόλυτα κάποιους που βάζουν 2 και 3 ευρώ. Πλέον σε συμφέρει περισσότερο το αυτοκίνητο από τα λεωφορεία.

Αν ποτέ γυρίσουμε τις δραχμές, τότε οι περισσότεροι βενζινάδες θα κλείσουν. Δεν μπορείς κύριε να έχεις την τιμή 1,697 και να υπάρχουν άλλοι με 1,579, δηλαδή με 12 λεπτά διαφορά, με 41 ολόκληρες δραχμές. Φυσικα στην επαρχία οι τιμές έχουν απογειωθεί!

Το μόνο καλό σημείο είναι το πολύ απλό της αναγνώρισης. Όσοι φίλοι έρχονται μαζί μου, εκτιμούν πλέον το γεγονός ότι τους μεταφέρω. Πολλές φορές μάλιστα προτείνουν να βάλουν και βενζίνη ή να κεράσουν κάποιον καφέ. Προ κρίσης, αυτό δεν συνέβαινε ποτέ.

Οι εισαγωγές στα τραγούδια είναι απαραίτητες όσο και το κύριο μέρος ή οι στίχοι σε ένα τραγούδι. Είναι το πόσο δεκτικό θα είναι ένα τραγούδι στα αυτιά μας ή το πόσο γνώριμο είναι ήδη. Υπάρχουν εισαγωγές τραγουδιών μεγαλύτερες του λεπτού, αλλά και άλλες που διαρκούν μόνο μερικά δευτερόλεπτα. Υπάρχουν απίστευτες εισαγωγές τραγουδιών και άλλες που απλά το καταστρέφουν. Αυτό είναι το βασικό χαρακτηριστικό των περισσοτέρων "ύμνων" που ξεχωρίζουν από τα απλά τραγούδια.

Πρώτη φορά η εισαγωγή σαν όρος χρησιμοποιήθηκε από τους Γάλλους: Overture, από την γαλλική λέξη ouverture, που σημαίνει άνοιγμα. Χρησιμοποιείται κυρίως σαν όρος σε ορχηστικά κομμάτια. Σαν εισαγωγή θα θεωρήσω, το μουσικό κομμάτι πριν ακουστεί ο πρώτος στίχος του τραγουδιού. Θα εξαιρέσω κομμάτια που είναι εξ ολοκλήρου μουσικά χωρίς ίχνος στίχων, τραγούδια από ζωντανές εκτελέσεις που η εισαγωγή είναι παρατεταμένη, αλλά και τραγούδια από επανεκτελέσεις ή διασκευές.

**Μεγάλες Εισαγωγές**
Τα περισσότερα ψυχεδελικά συγκροτήματα αρέσκονται σε μεγάλες εισαγωγές για αυτό τραγούδια των Camel όπως το Lunar Sea, Smiles for your Lady Fantasy ξεπερνούν τα 4 λεπτά, αλλά και άλλα όπως το Song Within a song (1,22) ή το Freefall (1,21) ξεπερνούν το ένα λεπτό. Βασιλιάδες πάντως ήταν είναι και θα είναι οι Pink Floyd, με τους ύμνους κυριολεκτικά του Shine On You Crazy Diamond που αναφέρεται στον Syd
Barrett (part1: 7,32 και part2: 5,01), αλλά και άλλα τραγούδια τους, όπως

Φυσικά θα παρατηρήσατε μεγάλη έλλειψη γνωστών τραγουδιών. Να με συγχωρέσετε, αλλά η λίστα περιορίζεται στα δικά μου ακούσματα, οπότε μιλάμε στην ουσία για Rock ήχο με μικρές εξαιρέσεις Blues Μελωδιών από πλευράς ξένου ρεπερτορίου και μερικές από την έντεχνη και ροκ Ελληνική σκηνή. Η αντίστοιχη ελληνική λίστα με τραγούδια μεγάλων εισαγωγών περιλαμβάνει ονόματα όπως ο Πασχαλίδης με το τραγούδι της πεταλούδας και τις Βυθισμένες Άγκυρες: 57”, τους εξαφανισμένους OPA, με το Μες στα δυο της μάτια: 1.44, τους Πυξ Λαξ με το Να χαθώ στα βηματά σου: 1,28, το Χάθηκες Αλήτισσα: 1,06 και Χωρίς ντροπή: 57, τις Τρύπες με το - Η δική σου κοντινή Αμερική: 1,20, τον Π. Θαλασσινό με τα Τα σμυρνέικα τραγούδια: 1,22, τους 2002 GR με το Τι να σου προσφέρω: 1,38 (νομίζω δεύτερη εκτέλεση), τον Μαχαιρίτσας με τον Σουλτάνο της Βαβυλωνίας: 1,24 (διασκευή από ξένο τραγούδι), τον Μ. Πυροβολάκης με το Τι μας ενώνει: 1,01, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη - Βόσπορος: 59 και τους Εξόριστους με το Κάνω μία ευχή: 57

**Μικρές Εισαγωγές**
Οι πιο μικρές εισαγωγές δεν είναι παρά τραγούδια που ξεκινούν αμέσως. Ενδεικτικά και μόνο θα αναφέρω μερικά: Santana-Love Of My Life, The Beatles – HELP και Is there anybody, Neil Diamond - Girl, You'll Be A Woman Soon, Damien Rice - The Blowers Daughter, Jason_mraz (Ο κύριος Α-Ω) – Life is wonderful, Kansas - Carry on wayward son,

**Ποια είναι όμως αυτά που ξεχωρίζουν;**
Σε αυτήν την ερώτηση, οι γνώμες είναι ολότελα προσωπικές. Σίγουρα υπάρχουν οι κοινές αποδεκτές, αλλά σπάνια συμπίπτουν οι επιλογές. Οι dire straits με το sultans of swing κρατάνε σίγουρα μία θέση στην καρδιά μου, όχι μόνο γιατί με συνόδεψαν στην εφηβεία μου. Φυσικά οι Lynyrd Skynyrd με το That Smell και το Alabama Song έχουν την τιμητική τους, καθώς και τα περισσότερα τραγούδια των Doors, το Sweet Child of mine των Guns ‘n’ Roses, αλλά και το Satisfaction των Rolling Stones, το Fear of the dark των Iron Maiden, το wind of change των Scorpion, το Smell like teem spirit των Nirvana..

Από τα Ελληνικά ενδεικτικά θα αναφέρω την Αύρα του Παναγόπουλου, του Ζιώγαλα το Σαν σταρ του σινεμά, την Σφεντόνα του Παπακωνσταντίνου, τον αγαπημένο Τουρνά με το Που θα κοιμηθείς απόψε, την Ταξιδιάρα ψυχή από Τρύπες, αλλά και το Όπως ξυπνούν οι εραστές του Αγγελάκα με τον Βελιώτη, του Γιοκαρίνη η  Ευλαμπία και πραγματικά η λίστα με τις αγαπημένες εισαγωγές είναι τεράστια και δεν θα συνεχίσω, γιατί σίγουρα θα αδικήσω όσους δεν αναφέρω.

Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1000 ευρώ. Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του, ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του. Βάσει ποιας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει; Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500;

Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ.

Στο διαδίκτυο υπάρχει ο κατάλογος με τα χρέη όλων των χωρών της γης, μέχρι τον Δεκέμβριο του 2010. Η Ελλάδα προς μεγάλη μου έκπληξη κατέχει την 19η θέση, ενώ άλλες χώρες έχουν πολύ μεγαλύτερο χρέος:
-Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα, έχει χρέος στο 143 % του ΑΕΠ της.
-Η Γαλλία πάλι με 5 τρις, έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.
-ΟΙ ΗΠΑ με 14 τρις έλλειμμα, έχουν χρέος στο 97 % του ΑΕΠ της.
-Η Μεγ. Βρετανία με 9 τρις έλλειμα, έχει χρέος στο 398 % στο ΑΕΠ της.

Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους, όσο το ποσοστό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος.
Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:

Ερώτηση 1. Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;

Ερώτηση 2. Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να " ξετινάξει" μία χώρα;

Ερώτηση 3. Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;

Ερώτηση 4. Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 14 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς;

Ερώτηση 5. Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;

Ερώτηση 6. Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;

Ερώτηση 7. Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;

Ερώτηση 8. Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;

Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;

Ολόκληρος ο κατάλογος με τα χρέη παγκοσμίως βρίσκεται εδώ: http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_external_debt

Καλή σταδιοδρομία
Αυτή η φράση έχει την προέλευσή της από το δρόμο του ενός Σταδίου των αρχαίων στην Ολυμπία, εκεί που γινόντουσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Φτου κι απ’ την αρχή
Όταν, στα βυζαντινά χρόνια, τελείωναν τα παιδιά την καλλιγραφία τους, έδιναν στο δάσκαλο την πλάκα, για να τη διορθώσει. Μετά τη διόρθωση ο δάσκαλος ζητούσε από τα παιδιά να την ξαναγράψουν. Επειδή πολλές φορές δεν είχαν σφουγγάρι, έσβηναν την πλάκα με τα δάχτυλα, αφού προηγουμένως τα έφτυναν. Από τότε επικράτησε η φράση: «Φτου κι απ’ την αρχή».

Είναι τύπος και υπογραμμός
Επειδή οι Βυζαντινοί έδιναν μεγάλη σημασία στην καλλιγραφία, ο δάσκαλος έγραφε τον υπογραμμό, δηλαδή μια λέξη ή μια σειρά με καλλιγραφικά γράμματα. Τα παιδιά έπειτα προσπαθούσαν να μιμηθούν τα γράμματα του δασκάλου. Από την προσπάθεια αυτή των μαθητών, δηλαδή να μιμηθούν τον υπογραμμό, έμεινε μέχρι τις μέρες μας η φράση: «Είναι τύπος και υπογραμμός», που σημαίνει αυτό που αξίζει κανείς να μιμηθεί.

Πράσινα Άλογα
Η έκφραση …και πράσινα άλογα, είναι πολύ συνηθισμένη. Πολλοί αναρωτιούνται για την προέλευσή της, που δεν είναι φανερή στα μάτια τους. Μία άποψη είναι ότι προέρχεται από τις αρχαίες λέξεις «Πράσσειν άλογα» είναι αρχαία (πράσσειν = πράττω, άλογο = μη λογικό).
Όμως κάποιοι υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει στα αρχαία αυτή η έκφραση. Η άλλη άποψη είναι το κυριολεκτικό πράσινο άλογο που δηλώνει το ανύπαρκτο. Παρόμοιες εκφράσεις με ‘πράσινα άλογα’ υπάρχουν και σε άλλες γλώσσες. Ο Πολίτης μας δίνει μερικές πολύτιμες πληροφορίες. Η πρώτη είναι ότι παρόμοια παροιμία απαντά και σε άλλες γλώσσες και δίνει μια ρουμάνικη-μολδαβική ανάλογη: A umbla dupa cai verdji = Γυρίζει για πράσινα άλογα. Ίσως συχνότερη είναι η συναφής παροιμία a vedea cai verzi pe pereţi, που θα πει κατά λέξη βλέπω πράσινα άλογα πάνω σε τοίχους, και που σημαίνει «φαντάζομαι αδύνατα πράγματα».

Τρώει τα νύχια του για καβγά
..Ένα από τα αγαπημένα θεάματα των Ρωμαίων και αργότερα των Βυζαντινών, ήταν η ελεύθερη πάλη. Οι περισσότεροι από τους παλαιστές, ήταν σκλάβοι, που έβγαιναν από το στίβο με την ελπίδα να νικήσουν και να απελευθερωθούν. Στην ελεύθερη αυτή πάλη επιτρέπονταν τα πάντα γροθιές, κλωτσιές, κουτουλιές, ακόμη και το πνίξιμο.  Το μόνο που απαγορευόταν αυστηρά ήταν οι γρατζουνιές. Ο παλαιστής έπρεπε να νικήσει τον αντίπαλό του, χωρίς να του προξενήσει την παραμικρή αμυχή με τα νύχια, πράγμα, βέβαια, δυσκολότατο, γιατί τα νύχια των δυστυχισμένων σκλάβων, που έμεναν συνέχεια μέσα στα κάτεργα, ήταν τεράστια και σκληρά από τις βαριές δουλειές που έκαναν. Γι' αυτό λίγο προτού βγουν στο στίβο, άρχιζαν να τα κόβουν, όπως μπορούσαν, με τα δόντια τους. Από το γεγονός αυτό βγήκε κι η φράση «τρώει τα νύχια του για καβγά».

F.U.C.K.
Φημολογείται πως η λέξη fuck προέρχεται από αρχικά την εποχή που η Σκοτία ήταν υπό Αγγλική κατοχή και ίσχυε η "πρώτη νύχτα" όπου όταν παντρευόταν κάποιος Σκοτσέζος ο Άγγλος ευγενής της περιοχής είχε το δικαίωμα να πάει με τη γυναίκα του την πρώτη νύχτα του γάμου ώστε να γεννιούνται ολοένα και περισσότεροι αγγλοαίματοι... Στην πόρτα του ζευγαριού κολλούσαν ένα χαρτί που έγραφε: Fornication Under the Consultancy of the King. Μία άλλη ερμηνεία ήταν ότι τα παντρεμένα ζευγάρια της Αγγλίας, έπαιρναν την συγκατάθεση του Βασιλιά, για να έχουν ερωτικές επαφές.

Με το νι και με το σίγμα
Παλαιότερα, όταν τα παιδιά μάθαιναν υποκοριστικά, ο δάσκαλος τους έλεγε ότι η αρχική τους κατάληξη ήταν σε -ιο και ότι στα μεσαιωνικά χρόνια ήταν σε ιον και ιν, για να καταλήξει στο τέλος το απλό ι . Π.χ. παιδίον, παιδίν, παιδί. Επίσης, ότι ο τύπος των θηλυκών τριτόκλιτων ήταν σε -ις και κατέληξε να φύγει το τελικό -ς. Π.χ. πόλις, πόλι. Όταν στους τελευταίους αιώνες άρχισαν να γράφουν το χέρι, το πόδι, χωρίς το --ν και η πίστι, η πόλι. Χωρίς το -ς, οι τύποι που είχαν το νι και το σίγμα θεωρούνταν οι πιο σωστοί και οι κομψότεροι. Γι’ αυτό όποιος μιλούσε με το νι και με το σίγμα, μιλούσε σωστά και τέλεια. Απ’ αυτό, λοιπόν, βγήκε η φράση «του τα είπα με το νι και με το σίγμα».

Κηφισιά
Μερικά χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα, υπήρχε κάποτε μία μεγάλη τοποθεσία, που την έλεγαν Αλωνάρα. To μέρος αυτό ήταν κατάφυτο από χιλιάδες πεύκα, μηλιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, νεραντζιές και αρκετές καστανιές. Τα δέντρα αυτά, όπως και ολόκληρη η περιοχή, δεν ήταν ιδιόκτητη. Κανείς δεν τα φύλαγε, αλλά και κανείς δεν τολμούσε να χτίσει σπίτι εκεί τριγύρω, γιατί την εποχή εκείνη σε όλη την Αττική βασίλευαν οι διάφορες συμμορίες ληστών με αρχηγούς τον Νταβέλη και άλλους. Η Αλωνάρα, όμως, ήταν σωστός πειρασμός για τούς Αθηναίους, ιδίως το καλοκαίρι, που ξεροψήνονταν μέσα στα στενόχωρα σπιτάκια της μικρής, τότε, πρωτεύουσας. Έτσι, πολλοί τολμηροί αποφάσιζαν να πάνε εκδρομή μέχρι εκεί και μάλιστα έλεγαν:"Εκεί φυσά, έλεγαν ο ένας στον άλλον, ενώ εδώ πεθαίνει κανείς από την κάψα". Κι’ αυτό το έλεγαν τόσο συχνά, που η Αλωνάρα έγινε σιγά - σιγά Κηφισιά, από παραφθορά των λέξεων "εκεί φυσά".

Και στην κορυφή κανέλλα
Η ακριβής εξήγηση της φράσης «Από την Πόλη έρχομαι και στην
κορφή καν ' έλα» δεν έχει σχέση με κανέλλα ή άλλα καρυκεύματα αφού
σημαίνει «Έρχομαι από την Κωνσταντινούπολη και σε προσκαλώ να έρθεις
στην κορυφή »

Ο τρελλός
Αυτό το προσωνύμιο υπήρχε στον Υμηττό, για πάρα πολλά χρόνια. Η πιο απλή ερμηνεία και πιο διαδεδομένη, είναι αυτή που καθιερώθηκε από τους Γάλλους μόλις τον αντίκρυσαν: Tres Long, δηλαδή πολύ μακρύς.

Της πουτάνας το κάγκελο
Επίσης για την έκφραση "της πουτάνας το κάγκελο" έχω ακούσει ότι προέρχεται από τη γερμανική κατοχή. Οι γερμανοί "τοποθετούσαν" τις ιερόδουλες μπροστά από ένα κάγκελο με αριθμημένα τα κενά ανάμεσα στις σιδεριές, για να επιλέξει ο καθένας αυτή που ήθελε. Αλλά επειδή οι μεν δεν ήξεραν τη γλώσσα των δε, γινόταν μεγάλο μπέρδεμα, της πουτάνας το κάγκελο δηλαδή...

Έφαγα Χυλόπιτα
Γύρω στα 1815 υπήρχε κάποιος κομπογιαννίτης, ο Παρθένης Νένιμος, ο οποίος ισχυριζόταν πως είχε βρει το φάρμακο για τους βαρύτατα ερωτευμένους. Επρόκειτο για ένα παρασκεύασμα από σιταρένιο χυλό ψημένο στο φούρνο. Όσοι λοιπόν αγαπούσαν χωρίς ανταπόκριση, θα έλυναν το πρόβλημά τους τρώγοντας αυτή τη θαυματουργή πίτα.

Σαρδάμ
Σαρδάμ είναι το μπέρδεμα των συλλαβών, κατά την ώρα που μιλούν οι ηθοποιοί, οι εκφωνητές του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης αλλά και κάθε ομιλητής. Η λέξη δεν έχει ετυμολογική ρίζα, αλλά προέρχεται από τον αναγραμματισμό του επίθετου Μαδράς. Ο Αχιλλέας Μαδράς, ηθοποιός - σκηνοθέτης, γεννήθηκε το 1875 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν ο πρώτος που γύρισε ελληνική κινηματογραφική ταινία. Επειδή έκανε πολλά μπερδέματα την ώρα που έπαιζε, σκέφτηκε να τα ονοματίσει. Έτσι αναγραμμάτισε το επώνυμό του και μας έδωσε μία καινούρια λέξη, την καλλιτεχνική λέξη "Σαρδάμ".

Τσόντα
Στον κινηματογράφο "ΝΑΝΑ" της οδού Βουλιαγμένης το 1973 έβαζαν κομμάτια πορνογραφικού περιεχομένου ανάμεσα στις κανονικές ταινίες. Οι αστυνομικοί του τμήματος ηθών και λεσχών τους έπιασαν, και το ονόμασαν "τσόντα".
Έκτοτε η λέξη καθιερώθηκε.

Ο κερατάς
Κάποτε ήταν ένας ναυτικός και για να προστατευθεί από την απιστία της γυναίκας του κατά την διάρκεια της απουσίας του, παρήγγειλε να του φτιάξουν μία ζώνη αγνότητας, που είχε χαρακτηριστικό σχέδιο τα κέρατα μίας ελαφίνας. Ένας σιδεράς κατέστρεψε την ζώνη, πήγε με την γυναίκα του ναυτικού και έφτιαξε μετά μία παρόμοια ζώνη. Μόνο που σε αυτήν έβαλε τα κέρατα του αρσενικού ελαφιού, οπότε από εκεί καθιερώθηκε η φράση ο κερατάς.
Μία άλλη ερμηνεία έχει να κάνει με το μέρος που πήγαιναν τα παράνομα ζευγάρια. Επειδή δεν έβρισκαν κατάλυμα, πήγαιναν σε μαντριά και χρέωναν την χρήση τους, όσο κόστιζε ένας τράγος. Όποιος δεν πλήρωνε, ο τσοπάνης, έσφαζε έναν τράγο και τον έστελνε στο σπίτι του απατημένου.

Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά
Οι Ενετοί, που άλλοτε κυριαρχούσαν στις θάλασσες, εγκαινίασαν πρώτοι τα ιστιοφόρα μεταγωγικά, όταν ήθελαν να μεταφέρουν το στρατό τους. Τα καράβια αυτά ήταν ξύλινα και πελώρια και είχαν σχήμα αχλαδιού. Έσερναν δε τις περισσότερες φορές πίσω τους ένα μικρό καραβάκι, που έβαζαν μέσα τον οπλισμό και τα πολεμοφόδια, όπως ακόμα τρόφιμα και διάφορα πολεμικά σύνεργα. Οι Έλληνες τα είχαν βαφτίσει "αχλάδες" από το σχήμα τους. Έτσι όταν καμιά φορά στο πέλαγος παρουσιαζότανε κανένα άγνωστο καράβι, οι νησιώτες (βιγλάτορες) ανέβαιναν πάνω στούς βράχους και απ’ εκεί παρακολουθούσαν με αγωνία τις κινήσεις του. Αν ήταν απλώς ιστιοφόρο, δεν ανησυχούσαν και τόσο, γιατί υπήρχε πιθανότης να συνεχίσει γι’ αλλού το δρόμο του. Αν όμως ήταν "Αχλάδα" τούς έπιανε πανικός, γιατί καταλάβαιναν ότι σε λίγο θ’ άρχιζαν, μάχες, πολιορκίες, πείνα και θάνατοι. Έφευγαν τότε για να πάνε να ετοιμάσουν την άμυνά τους. Από στόμα σε στόμα κυκλοφορούσε η φήμη ότι η "Αχλάδα" έχει πίσω την ουρά. Με την ουρά εννοούσαν το καραβάκι που έσερνε το μεταγωγικό. Άρα επίθεση. Και έλεγαν: "Πισω έχει η Αχλάδα ουρά".


Άλλου παπά Ευαγγέλιο
Κάποιος παπάς σε ένα χωριουδάκι της Κεφαλλονιάς, αγράμματος, πήγε να λειτουργήσει σ’ ένα άλλο χωριό, γιατί ο παπάς του χωριού είχε αρρωστήσει για πολύ καιρό. Ο παπάς όμως, στο δικό του Ευαγγέλιο, μια και ήταν αγράμματος, είχε βάλει δικά του σημάδια κι έτσι κατάφερνε να το λέει. Εδώ όμως, στο ξένο Ευαγγέλιο, δεν υπήρχαν τα σημάδια, γιατί ο παπάς αυτού του χωριού δεν τα είχε ανάγκη, μια και ήταν μορφωμένος. Άρχισε, λοιπόν, ο καλός μας παπάς, να λέει το Ευαγγέλιο που λέγεται την Κυριακή του Ασώτου. Τοτε κάποιος από το εκκλησίασμα του φώναξε!
-Τι μας ψέλνεις εκεί παπά; αυτό δεν είναι το σημερινό Ευαγγέλιο... .
- Εμ. Τι να κάνω; απάντησε αυτός. "Αυτό είναι άλλου παπά - Ευαγγέλιο".
Και από τότε έμεινε η φράση!



Σημείωση: Πολλές ερμηνείες είναι σωστές, όμως υπάρχει περίπτωση κανά δύο να είναι λάθος διατυπωμένες. Στην περίπτωση για παράδειγμα της φράσης, "και στην κορυφή κανέλλα", βρήκα περισσότερες από μία ερμηνείες, απλά διατύπωσα αυτή που γνώριζα και εγώ ήδη.

Αυτά τα γράμματα, τα έγραψαν μικρά παιδιά στο Θεό............
.......απολαύστε τα !

Με συγχωρείς που δεν σου έγραψα νωρίτερα.  Μόλις αυτή τη βδομάδα έμαθα να γράφω. Μάρθα

Αγαπητέ Θεέ, γιατί πρέπει να προσεύχομαι αφού έτσι κι αλλιώς ξέρεις τι θέλω; Αν όμως σ' ευχαριστεί αυτό θα προσεύχομαι. Σιού

Αγαπητέ Θεέ,αν ζούμε μετά το θάνατό μας,τότε γιατί να πεθάνουμε; Ρόν

Αγαπητέ Θεέ,το αντρόγυνο στο διπλανό διαμέρισμα τσακώνεται για τα καλά
όλη την ώρα.Θα έπρεπε ν' αφήνεις να παντρεύονται μόνο οι πολύ καλοί φίλοι.Νάν

Αγαπητέ Θεέ,πώς έγινε και δεν εφεύρες κανένα καινούργιο ζώο τελευταία;
Έχουμε πάντα τα ίδια τα παλιά. Τζόννυ

Αγαπητέ Θεέ, ξέρω που λέει να γυρίζεις και το άλλο σου μάγουλο,
τι γίνεται όμως αν η αδερφή σου σε χτυπήσει στο μάτι;
Με αγάπη Τζέρεσσο

Αγαπητέ Θεέ, αν δεν πάρεις πίσω το μωρό, δεν θα καθαρίσω το δωμάτιό μου.Τζόυ

Αφού δεν θέλεις οι άνθρωποι να λένε κακά λόγια, γιατί τα εφεύρες; Ευγένιος

Αγαπητέ Θεέ, ήθελες πράγματι η καμηλοπάρδαλη να είναι έτσι ή μήπως
έκανες λάθος; Νόρμα

Αγαπητέ Θεέ,θα μπορούσες να γράψεις μερικές ακόμα ιστορίες;
Τις διαβάσαμε όλες αυτές που έγραψες και τις ξαναρχίσαμε.
Με ευγνωμοσύνη Έμιλυ

Διαβάσαμε ότι ο Θωμάς Έντισον ανακάλυψε το φως. Εγώ νόμιζα
ότι το είχες ανακαλύψει εσύ. Ντόνα

Αγαπητέ Θεέ, είσαι πλούσιος ή μόνο διάσημος; Στήβεν

Πώς ήξερες ότι ήσουνα Θεός; Τσάρλυ

Αγαπητέ Θεέ, στις απόκριες θα ντυθώ διάβολος. Σε πειράζει; Μάρνιε

Αγαπητέ Θεέ, η δασκάλα λέει ότι οι μέρες άλλοτε μικραίνουν κι άλλοτε
μεγαλώνουν .Δεν μπορείς να καταλήξεις σε μια απόφαση; Μίντυ

Αντί ν' αφήνεις τους ανθρώπους να πεθαίνουν και να φτιάχνεις άλλους,
γιατί δεν κρατάς αυτούς που έχεις τώρα; Τζέην

Αγαπητέ Θεέ, είναι καλύτερα τ' αγόρια από τα κορίτσια; Ξέρω πως είσαι
αγόρι, αλλά προσπάθησε να είσαι δίκαιος. Σύλβια

Αγαπητέ Θεέ, ελπίζω να μην έχουν καμιά ιδιαίτερη αξία τα μυρμήγκια,
γιατί τα πατάω όλη την ώρα. Ντένις!

Το τραγουδάκι, άσχετο, απλά πολυαγαπημένο και αφιερωμένο σε όλους..

Βρισκόμουν εχτές σε ένα στρατόπεδο, για αναβάθμιση ενός παλιού προγράμματος που υποστηρίζει η εταιρεία μου. Αυτό που φάνταζε αδύνατο, παλαιό λογισμικό με νέα συστήματα, αντιμετωπίστηκε με μεγάλη ευκολία και με ελάχιστες δοκιμές, παρόλη την ασυμβατότητα. Το δύσκολο ήταν το μηχάνημα με τον αριθμό 13, που δεν έπαιζε με τίποτα. Δεν είμαι προληπτικός, για αυτό και δεν έδωσα βάση. Τελικά, όσο χρειάστηκαν τα 25 μηχανήματα να ρυθμιστούν, χρειάστηκε αυτό και η λύση ήταν επανεγκατάσταση του λειτουργικού και των προγραμμάτων. Μέσα στα πολλά που συζητάγαμε με τους μόνιμους του στρατού (που προς μεγάλη μου έκπληξη ήταν πιο δραστήριοι από ότι περίμενα), μου είπαν και κάτι αστείο από το παρελθόν.

Ενας προηγούμενος διοικητής είχε ζητήσει την αντικατάσταση μίας οθόνης, λόγω βλάβης. Αν και η βάση δεδομένων κρατάει τις απόρρητες πληροφορίες και σπανιότερα κάποιο έγγραφο σε ένα μηχάνημα, ο διοικητής ζήτησε την συνοδεία της οθόνης, λες και περιελάμβανε απόρρητα στοιχεία. Οι μόνιμοι αξιωματικοί και οι εξωτερικοί υπάλληλοι επέμεναν πως η οθόνη δεν χρειάζεται συνοδεία, αλλά ο διοικητής τους αποστόμωσε όλους:

-Εδώ βλέπω τα γράμματα, εδώ βλέπω το πρόγραμμα. Θα φύγει με συνοδεία, είναι διαταγή. Δεν είμαι τυχαία διοικητής στην μονάδα, κάτι ξέρω εγώ...

Καθώς πήγαινα στην δουλειά, εχτές το πρωί, άκουσα ένα ανέκδοτο, που μου φάνηκε αρκετά έξυπνο, σύντομο και συνάμα αστείο.

Σε μία οικογένεια ο πατέρας έχει το όνομα της νότας Ντο. Η οικογένεια ετοιμάζεται να φάει, αλλά ο πατέρας έχει απίστευτη πείνα. Ρωτάει τη γυναίκα του τι φαγητό έχουν, και αυτή του απαντάει φασολάδα. Πηγαίνει βάζει ένα πιάτο φαί και αφού το τρώει βάζει και ένα δεύτερο. Στο τρίτο πιάτο, τον κοιτάζει απειλητικά η γυναίκα του, και του λέει:

ΝΤΟ-ΡΕ-ΜΗ-ΦΑΣ-ΟΛΑ-ΣΥ!

Ο τζόγος, ως ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης και μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας, εμπνέει και μαγνητίζει, καθώς καλλιεργεί την ιδέα του εύκολου και γρήγορου πλουτισμού, αγγίζει ανθρώπινα συναισθήματα και αδυναμίες, τροφοδοτεί και συντηρεί την ελπίδα και την ιδέα της διαρκούς προσπάθειας και της "επιπλέον ευκαιρίας".

Όλοι λίγο πολύ ξέρουμε μία ιστορία, για έναν γείτονά μας, για έναν συγγενή μας, για έναν φίλο μας. Ο τζόγος έχει την τιμητική του αρχές του χρόνου για τον απλό λαό (έτσι για το καλό που λέμε), αλλά είναι και ένα μικρόβιο που όσα και να σου δώσει, θα σου τα πάρει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Αυτό το μικρόβιο δεν το έχω, αλλά ξέρω ότι δεν το κολλάς πουθενά, απλά το αποκτάς. Είναι πιο πολύ στο μυαλό μας και είναι ζήτημα δύναμης να το ξεπεράσουμε αν το έχουμε. Πριν 17 χρόνια έπαιζα με τον πατέρα μου πόκερ. Θυμάμαι πως επέμενε να παίξουμε με λεφτά, μίας και ήταν πρωτοχρονιά. Μέσα σε δέκα λεπτά μου είχε φάει 3000 ΔΡΧ, πολλά λεφτά τότε που είχαν αξία τα χρήματα. Μετά ήρθαν οι φίλοι του και κάθισαν μαζί μας.
-Πάρε τα χρήματα σου και φρόντισε να σου γίνει μάθημα πόσο εύκολα μπορείς να τα χάσεις.
Συνεχίσαμε να παίζουμε και κάποια στιγμή έπιασα καρέ του 9 (τα τέσσερα 9άρια της τράπουλας). Φυσικά συνέχισα και ο πατέρας μου οριότανε πως αυτήν την φορά θα μου τα παρει και δεν πρόκειται να μου τα δώσει ξανά. Τελικά κέρδισα την παρτίδα, αλλά θα μπορούσα να την είχα χάσει. Πάντα κάποιος έχει καλύτερο χαρτί.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που τζογάρουν είναι προετοιμασμένοι να σπαταλήσουν ένα σημαντικό ποσό χρημάτων και γνωρίζουν πόσα χρήματα διαθέσιμα έχουν. Σταματούν όταν έχουν χάσει ένα συγκεκριμένο ποσό και μέχρι εδώ είναι φυσιολογικό. Υπάρχουν, ωστόσο άνθρωποι που ξεπερνούν τα όρια. Ξοδεύουν περισσότερα χρήματα στον τζόγο απ' ότι μπορούν να αντέξουν. Αυτό προκαλεί σοβαρά προβλήματα στην πορεία: φιλονικίες με την οικογένεια, προβλήματα στη δουλειά, ψέματα. Τελικά η καθημερινότητα το ατόμου κυριαρχείται από τον τζόγο και την προσπάθεια εξασφάλισης χρημάτων για να μπορεί να παίξει.

Τα παραδείγματα που έχω πάρει από τα χαρτιά είναι άπειρα.
Γνωστό συγγενικό πρόσωπο, έχασε ολόκληρη περιουσία πριν πολλά χρόνια, από την μανία του τζόγου. Αργότερα κάποιος γείτονας έριχνε κατάρες στην γυναίκα του, επειδή έχασε το σπίτι του, αλλά αυτό που τον κατέστρεψε ήταν και αυτόν το χαρτί. Φυσικά ο τζόγος δεν είναι μόνο το καζίνο, ούτε μόνο το χαρτί. Τζόγος είναι και το χρηματιστήριο, τουλάχιστον με τον 'αέρα' που αγόραζαν το 99 και τις περιουσίες που έχασαν οι περισσότεροι, εκτός από τους πολιτικούς, τζόγος είναι το στοίχημα και κάθε είδους παιχνίδι χωρίς ίσους όρους, τζόγος είναι και οι πιστωτικές κάρτες και δεν είναι λίγοι που έχουν χάσει αμέτρητα χρήματα λόγω κακής διαχείρισης ή άγνοιας.

Από τις ιστορίες που μου έχουν μείνει από τζογαδόρους ανθρώπους θυμάμαι τον Ιγνάτ, έναν μάστορα από την Ρουμανία που είχε στην δούλεψη του ο πατέρας μου. Έπαιζε συνήθως το μεροκάματο του και σπάνια κέρδιζε. Μία μέρα κέρδισε 400 χιλιάρικα. Του λέει ο πατέρας μου:
-Άνοιξε ένα λογαριασμό και κράτησε τα αυτά, μην τα χαλάσεις. Για δύσκολες ώρες.
-Αφεντικό, πήρα ρολόι και σήμερα κεράσω εγώ.
-Δεν θέλω να κεράσεις, να σταματήσεις να παίζεις θέλω.
-Κεράσω εγώ, γιατί αύριο που δεν θα έχω πάλι, κεράσεις εσύ.
Πράγματι την άλλη μέρα δεν είχε τίποτα. Ούτε καν το ρολόι του.

Μία άλλη ιστορία είναι με τον σύντροφο μίας φίλης. Αυτός σε πιο ήπια μορφή ασχολείται μόνο με το στοίχημα, αλλά παίζει κάθε μέρα. Αφού το κατάλαβε η κοπέλα του, μετά από τόσο καιρό σχέσης και εφόσον είχαν συζητήσει για το μέλλον τους, του ζήτησε να μην παίξει για έναν μήνα, ώστε να δει πόσο εθισμένος ήταν. Αυτός γέλασε και της είπε ότι δεν το έχει ανάγκη. Το αποτέλεσμα ήταν μόλις στην δεύτερη μέρα να 'σπάσει'. Μετά τις έλεγε δικαιολογίες ότι δεν είναι έτοιμος για σοβαρή σχέση και τώρα είναι στα χωρίσματα.

Εθισμοί υπάρχουν πολλοί. Όλοι διαλάνε σπίτια, όλοι καταστρέφουν ζωές (τις δικές τους και των ανθρώπων τους). Όμως περισσότεροι αυτόχειρες έχουν σχέση με τον τζόγο από τους άλλους εθισμούς. Αυτό υπόστήριξε μία μελέτη στο νοσοκομείο Alfred της Μελβούρνης. Ο ένας στους πέντε ασθενείς που κατέληξε στο νοσοκομείο επειδή αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, ήταν προβληματικός τζογαδόρος. Για την ακρίβεια το ποσοστό ήταν στο 17 %.

Για τέλος μία άποψη του Nick the Greek (Νίκος Δάνδολος) για το χρήμα:
Έχω γίνει από φτωχός πλούσιος, εβδομήντα πέντε φορές.

Όπως έλεγε και ο Ισοβίτης του Αρκά: Εγώ δεν παίζω τυχερά παιχνίδια και του απαντούσε κυνικά ο Μοντεχρίστο: Ποιος σου μίλησε για τυχερά;

Ο Ιωνάς
Ένα μικρό κορίτσι μιλούσε με το δάσκαλο της για τις φάλαινες.
Ο δάσκαλος είπε ότι είναι φύση αδύνατο μια φάλαινα να καταπιεί έναν άνθρωπο, γιατί αν και είναι ένα πολύ μεγάλο θηλαστικό, ο λαιμός του είναι πολύ μικρός.
Το μικρό κορίτσι επισήμανε ότι μια φάλαινα είχε καταπιεί τον Ιωνά.
Ενοχλημένος ο δάσκαλος επέμεινε ότι μια φάλαινα δεν μπορεί να καταπιεί έναν άνθρωπο.

Τότε το μικρό κορίτσι είπε, " Όταν θα παώ στον παράδεισο, θα ρωτήσω τον Ιωνά."
Και ο δάσκαλος τη ρώτησε " Και αν ο Ιωνάς έχει πάει σην κόλαση?"
Και η μικρή απάντησε " Τότε θα τον ρωτήσεις εσύ!"  

Οι άσπρες τρίχες
Μια μέρα μια πιτσιρίκα καθόταν και έβλεπε τη μητέρα της που έπλενε τα πιάτα στον νεροχύτη. Ξαφνικά παρατήρησε ότι η μητέρα της είχε αρκετές λευκές τρίχες, που έκαναν αντίθεση στο καστανά της μαλλιά.

Κοίταξε της μητέρα της και τη ρώτησε όλο απορία "Γιατί κάποια από τα μαλλιά σου είναι λευκά, Μαμά?"

Και η μητέρα της απάντησε "Λοιπόν, κάθε φορά που κάνεις κάτι λάθος και με στεναχωρείς και με κάνεις να κλαίω, μια τρίχα μου γίνεται λευκή."

Το μικρό κορίτσι σκέφτηκε λίγο αυτή την αποκάλυψη και είπε "Μαμά, γιατί όλα τα μαλλιά της γιαγιάς είναι άσπρα?"

Οι δέκα εντολές
Μια δασκάλα συζητούσε με πεντάχρονα και εξάχρονα παιδάκια τις Δέκα Εντολές.
Αφού τους εξήγησε την Εντολή " Τίμα τον Πατέρα σου και τη Μητέρα σου", τα ρώτησε "Αν υπάρχει κάποια εντολή που να μας μαθαίνει πως να συμπεριφερόμαστε στα αδέρφια μας?"

Χωρίς να χάσει λεπτό ένα αγοράκι απάντησε "Μην σκοτώσεις!"

Σχολική Φωτογραφία
Τα παιδιά είχαν όλα φωτογραφηθεί και η δασκάλα προσπαθούσε να τα πείσει να αγοράσουν από μια ομαδική φωτογραφία.

"Αναρωτηθείτε τι ωραία που θα είναι όταν μεγαλώσετε να βλέπετε αυτή τη φωτογραφία και να λέτε "Να η Ιωάννα, είναι δικηγόρος" ή "Να ο Μιχάλης, είναι γιατρός".

Μια φωνούλα ακούστηκε από το βάθος της τάξης "Και να η δασκάλα, είναι νεκρή."

Ο Θεός
Μια νηπιαγωγός παρατηρούσε τα παιδιά της τάξης της καθώς ζωγράφιζαν. Και περνούσε που και που από δίπλα τους για να δει τις ζωγραφιές τους.
Καθώς περνούσε από ένα κοριτσάκι που δούλευε σταθερά, το ρώτησε τι ζωγράφιζε.
Το κοριτσάκι απάντησε " Ζωγραφίζω το Θεό."
Η δασκάλα σταμάτησε και είπε " Μα κανένας δεν ξέρει πως μοιάζει ο Θεός."

Χωρίς να χάσει λεπτό από τη ζωγραφιά της, το κοριτσάκι απάντησε

"θα ξέρουν όλοι σε ένα λεπτό."

Κυκλοφορία Αίματος
Μια δασκάλα εξηγούσε στα παιδιά την κυκλοφορία του αίματος. Προσπαθώντας να το κάνει πιο κατανοητό είπε "Τώρα παιδιά, αν σταθώ με το κεφάλι προς τα κάτω, όπως ξέρετε, το αίμα θα κυλίσει όλο εκεί και το πρόσωπο μου θα γίνει κόκκινο.

"Ναι", είπαν όλα.

"Τότε γιατί όταν στέκομαι κανονικά όρθια, δεν τρέχει το αίμα στα πόδια μου?"

Και ένας μικρός φώναξε, "Γιατί τα πόδια σου δεν είναι άδεια"

Τα μήλα
Τα παιδιά ήταν σε σειρά στην καφετέρια του σχολείου για το μεσημεριανό. Στην αρχή του τραπεζιού ήταν μια μεγάλη στοίβα με μήλα. Μια δασκάλα έκανε ένα σημείωμα και το άφησε δίπλα στα μήλα.
"Πάρτε μόνο ΈΝΑ. Ο Θεός κοιτάει."

Στην άλλη πλευρά του τραπεζιού υπήρχε μια μεγάλη πιατέλα με μπισκότα σοκολάτας.
Και ένα παιδί έγραψε ένα σημείωμα, "Πάρτε όσα θέλετε, ο Θεός προσέχει τα μήλα."

Ίσως το πόσο έχει επηρεαστεί ο κόσμος από την κρίση, απεικονίζεται ιδιαίτερα στις οδηγικές του παρατυπίες και την συμπεριφορά του στον δρόμο. Την προηγούμενη εβδομάδα και ενώ οδηγούσα σε έναν μονόδρομο, ερχόταν ανάποδα ένα αυτοκίνητο. Δεν είχε καν την νοημοσύνη να κάνει στην άκρη, παρά μου άναψε έντονα τα φώτα και σφηνώνοντας δίπλα μου, μου είπε:
-Μα καλά, δεν με βλέπεις!
-Κύριε, οδηγείτε ανάποδα. Το λιγότερο θα έπρεπε να κάνετε στην άκρη.
-Ναι, αλλά με είδες. Έπρεπε να με αφήσεις να περάσω.

Δεν είναι μόνο ότι ο καθένας κάνει ότι θέλει. Το χειρότερο είναι ότι ξεσπάει άμεσα, άλλες φορές βρίζοντας και άλλες κατεβαίνοντας με σκοπό όχι μόνο την λογομαχία. Δεν έχει περάσει καιρός, όταν ο άντρας μίας συναδέλφου, κόντεψε να πνίξει κάποια που χρησιμοποιούσε την κόρνα με εκνευριστικό τρόπο.
Εχτές το πρωί καθώς έφευγα για την δουλειά διασταυρώθηκα με ένα αυτοκίνητο και ενώ βρισκόμουν από τα δεξιά, χωρίς πινακίδα στοπ. Αφού προχώρησα με την νόμιμη προτεραιότητα, ο οδηγός με ακολούθησε και μου έκανε νόημα να σταματήσω. Φτάνοντας δίπλα μου, μου ζήτησε τα ρέστα, επειδή λέει πέρασα πρώτος. Του εξήγησα ότι είχα προτεραιότητα με ήρεμο ύφος, παρόλα αυτά, πρόσθεσε ένα

-Έχε χάρη που πρέπει να πάω στη δουλειά, αλλά πίστεψε με δεν σε παίρνει..

Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν δίνεις σημασία για πολλούς λόγους. Δεν ξέρεις τι τρέλα κουβαλάει ο καθένας, ούτε πόσο εύκολα μπορείς να παλαβώσεις και να βγεις εκτός εαυτού.

Μου έχουν τύχει δύο περιπτώσεις που κατέβηκα εγώ για τσακωμό και άλλες που κατέβηκαν άλλοι. Θεωρώ ότι σε όλες είχα δίκιο, αλλά και σε όλες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δεν θα έβγαινε κάτι θετικό αν υπήρχε συνέχεια. Οι δύο πρώτες ήταν όταν ήμουν είκοσι χρονών και το αίμα μου έβραζε. Σε αυτην την ηλικία μπορείς πολύ εύκολα να χάσεις την υπομονή σου. Ένας παλιός συνάδελφος μου είχε πει τον τρόπο για να ηρεμώ.

-Όταν έχεις πολλά νεύρα, αρχίζεις και μετράς αντίστροφα μέχρι να εκραγείς. Όταν είσαι νέος, ξεκινάς από το 10, για αυτό και η έκρηξή σου είναι άμεση. Μεγαλώνοντας φτάνεις το 100. Όταν αποκτήσεις οικογένεια, ξεκινάς από το 1000. Όσο γρήγορα και να μετράς, μέχρι να φτάσεις στο ένα έχεις ηρεμήσει.

Ένα τραγουδάκι για το τέλος, που όταν το ακούω τελευταία μου φτιάχνει ιδιαίτερα το κέφι. Το ίδιο ελπίζω και σε όλους και εύχομαι υπομονή σε όλους τους οδηγούς και χαλάρωση μετά μουσικής!!

Το πείραμα του Asch είναι μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε την δεκαετία του ’50, η οποία ανέδειξε χρήσιμα συμπεράσματα για τον τρόπο που "συμμορφώνονται" τα άτομα στις ομάδες. Μια ομάδα λάμβανε μέρος σε ένα οπτικό πείραμα όπου όλοι πλην ενός, ήταν συνεννοημένοι με τον ερευνητή. Αυτός ο ένας ήταν το πραγματικό αντικείμενο μελέτης, καθώς τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας προσπαθούσαν να τον πείσουν να συμφωνήσει με την αντίληψη της ομάδας. Το ενδιαφέρον του πειράματος επικεντρώνεται στον βαθμό που ο ένας μπορεί να αφομοιωθεί από τους πολλούς, αλλά και οι συνθήκες μέσα στις οποίες συμβαίνει αυτό. Επίσης, το κατά πόσο το άτομο μπορεί να πειστεί πως κάνει λάθος (αφού οι πολλοί ξέρουν ποιο είναι το σωστό ή καλύτερα το επιβάλουν) και να προσαρμόσει την συμπεριφορά του. Σκεφτείτε σε τι βαθμό τα παραπάνω βρίσκουν εφαρμογή στην κοινωνία.

Εδώ και μία εβδομάδα έχω δύσπνοια που συνοδεύεται από έντονες προσπάθειες μου για περισσότερο αέρα. Αυτό το συναίσθημα όποιος το έχει νιώσει, είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό, γιατί νιώθεις τον αέρα να σε πνίγει, νιώθεις ότι δεν σου φτάνει το οξυγόνο, ότι δεν αναπνέεις!

Στην αρχή τα συμπτώματα έμοιαζαν με δυσκολία χώνεψης και σε αυτό βοήθησε ένα ελαφρύ πρήξιμο στην κοιλιά. Όταν δεν νιώθεις καλά συνδιάζεις δύο ή περισσότερα άσχετα πράγματα μεταξύ τους και φτάνεις σε ακραία συμπεράσματα. Το έψαξα αρχικά από το internet και η πιο συνηθισμένη αιτία ήταν το άγχος και η κρίση πανικού, που την δεδομένη στιγμή της ζωής μου δεν υπάρχει κάτι που να με απασχολεί τόσο πολύ. Βαθαίνοντας λίγο στα άδυτα του διαδίκτυου, έπεσε το μάτι μου, σε κάποια ενδιαφέροντα άρθρα για τον Ιπποκράτη, τον Διοσκουρίδη και τον Γαληνό, οι οποίοι εισήγαγαν την βοτανοθεραπεία, μία πρώτη μορφή φαρμάκων, όπου με διάφορα βότανα πρότειναν λύσεις που πολλές φορές ήταν επιτυχημένες. Αρκεί να αναφέρω πως από τα 236 φάρμακα που έχει καταγράψει ο Ιπποκράτης, τα 217 είναι όντως αληθινά φάρμακα και είχαν θετικό αποτέλεσμα.

Στην συνέχεια έπεσα σε έναν άλλο βοτανολόγο που κατηγορήθηκε και ως κομπογιανίτης, μεταγενέστερο των αναγνωρισμένων ιατρών της αρχαιότητας, του Γυμνάσιου Λαυριώτη. Ο Γυμνάσιος πρότεινε 369 βότανα για διάφορες αρρώστειες. Χαζεύοντας τη ζωή και το έργο του, έφτασα και μέχρι τις συνταγές του και κατέληξα στην δύσπνοια. Προτείνει λοιπόν τέσσερις τρόπους βελτίωσης:

Δύσπνοια

67) Πέρνουμε μια κεχριμπαρένια μπαλίτσα, την κάνουμε σκόνη.Την αναμιγνυουμε με ενα αβγο και αλεύρι και κάνουμε 12 χάπια. Από αυτά πέρνουμε ένα κάθε βράδυ προ του φαγητού.

68) 'Αλλος τρόπος. Πέρνουμε 100 δράμια γλυκάνισο, 50 δράμια κανέλλα και το βράζουμε σε μια οκά νερό, Ύστερα το βάζουμε σε ένα μπουκάλι και ρίχνουμε μέσα 20 κόκκους κάμφορας. Απ' αυτό πίνουμε κάθε βράδυ από ένα ρακοπότηρο.

69) Άλλος τρόπος. Πέρνουμε 100 δράμια ζαμπούκο, 50 δράμια πετροζάχαρι και έναν κρόκο αβγο και το κτυπάμε καλά. Απ' αυτό παίρνουμε κάθε πρωί από ένα ποτηράκι ούζου.

70) 'Αλλος τρόπος. Πιάνουμε μια νυχτερίδα και πίνουμε το αίμα πού θα τρέξη αφού της κόψουμε το κεφάλι.

Μέχρι και την τρίτη λύση το κοίταγα με ενδιαφέρον. Μετά καταρρίφθηκε το ενδιαφέρον μου.. και έψαχνα να βρω νυχτερίδες.

Πάλι καλά η επιμονή μου,
"έλα μωρέ θα μου περάσει"
νικήθηκε και πήγα σε γιατρό. Όλα αυτά τα συμπτώματα δεν ήταν παρά ενδείξεις μίας βραδυκαρδίας, η οποία οφείλεται στην έλλειψη θυρεοειδούς.. Για αυτό ας μην το παίζουμε γιατροί, εκτός αν είμαστε..

Το μόνο θετικό είναι πως ήταν η ευκαιρία που έψαχνα να κόψω το τσιγάρο. Πέντε μέρες λοιπόν έχουν περάσει και ελπίζω να έχω συνέχεια..

 Από e-mail..
το βρήκα απολαυστικό..

Πόσες φορές λέμε η καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται.. και συνήθως το λέμε για μέρες που όλα πηγαίνουν στραβά. Μία περίπτωση παρόμοια θα σας αφηγηθώ, όπου πρωταγωνιστής ήταν ένας φίλος και συνάδελφος..

Όλα ξεκίνησαν μέσα στον Αύγουστο, σε μία μισοάδεια Αθήνα και στην φαεινή ιδέα που είχε να κατέβει στο κέντρο με αυτοκίνητο. Βρήκε εύκολα παρκάρισμα, όμως επί πληρωμή με κάρτα, δύο ώρες δύο €. Στο πρώτο περίπτερο δεν βρήκε, στο δεύτερο δεν βρήκε, στο τρίτο βρήκε, αλλά δεν είχε να του χαλάσει από πενηντάρικο ο περιπτεράς!! Τελικά χάλασε σε μία καφετέρια και πήρε μία κάρτα. Μετά όταν πήγε στο αυτοκίνητο τον είχαν γράψει!! Η κοπέλα από την δημοτική αστυνομία βρισκόταν λίγο πιο πάνω. Την έπιασε, του είπε να πάει να κάνει ακύρωση στα κεντρικά και ότι αυτή θα συμφωνούσε. Πάει στον Αγ. Κωνσταντίνο, ακυρώνει την κλήση και φεύγοντας του λέει ένας περαστικός ότι τρέχουν κάτι λάδια από το αυτοκινητό του. Φωνάζει την οδική σκεφτόμενος ότι το συμβόλαιο του, λέει μεταφορά από ατύχημα μόλις με 1 €. Ναι, αλλά αυτός είχε πάθει μόνος του την βλάβη και όχι από τρακάρισμα (ου μπλέξεις με ασφαλιστικές). Δίνει 70 € και το πάει στο συνεργείο. Πάει με ταξί στην δουλειά, γυρίζει μαζί μου και η γυναίκα του έχει κλειστεί απέξω. Γυρίζουμε το απόγευμα, τον αφήνω στο σπίτι του, αλλά έχει ξεχάσει τα μοναδικά κλειδιά στο συνεργείο!!

Την επόμενη μέρα του δίνουν αυτοκίνητο αντικατάστασης από το συνεργείο, το οποίο μετά από μία μέρα μένει από μίζα. Μετά του δίνουν το αυτοκίνητο των δοκιμών (test drive) και μία μέρα μετά έρχεται η μαμά εταιρεία και θέλει να δει το αυτοκίνητο. Του ζητούν από το συνεργείο να το επιστρέψει και αυτός στο δρόμο για την επιστροφή παθαίνει λάστιχο!!!

Μία δύσκολη εργασία τελείωσε επιτέλους την Τρίτη. Εργάστηκα πάνω εκατό ώρες συνολικά, αλλά όλες οι δοκιμές σε προσομοιωμένες καταστάσεις δεν έχουν καμία σχέση με τις πραγματικές συνθήκες. Μετά από έντονες καθυστερήσεις, τα χαμόγελα ζωγραφίστηκαν αχνά στα πρόσωπά μας. Εγώ και ο Α. είχαμε χάσει δέκα χρόνια ζωής ο καθένας μέχρι το σύστημα να αποκτήσει ομαλή λειτουργία. Καθώς εξετάζαμε τα συστήματα πέρασε ένας προγραμματιστής από τους παλιούς και μας έπιασε συζήτηση. Ο Α. σχολίασε ότι το άγχος καμία φορά θα τον διαλύσει. Το σχόλιο του προγραμματιστή όμως ήταν όλα τα λεφτά:

-Α.., είναι λογικό να έχεις άγχος. Αν δεν είχαμε άγχος ούτε εσύ θα ήσουν σκασμένος, ούτε εγώ θα ήμουν 115 κιλά, ούτε το παιδί (δείχνοντας εμένα) θα είχε χάσει τα μαλλιά του!!!

Οπότε εγώ του απάντησα στο ίδιο στυλ.

-Καλά που δεν με είπες χοντρό.

Και μετά βάλαμε όλοι τα γέλια…

Μακριά από το άγχος.. για να έχουμε την υγειά μας (και τα μαλλιά μας). 

Μία ταινία που είδα αυτήν την εβδομάδα, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Έξυπνη, σαρκαστική και ειλικρινής η πληθωρική Latifah, που είχε τον πρωταγωνιστηκό ρόλο, βίωνε ένα προσωπικό δράμα στην ταινία, καθώς της διεγνώσθη μία σπάνια αρρώστεια και της έμεναν μόλις τρεις εβδομάδες ζωής. 

Μετά από ένα μικρό σοκ, έκανε το αυτονόητο, παράτησε τα πάντα και έφυγε με όλες τις οικονομίες της, για διακοπές, εντελώς μόνη της. Η ιστορία είχε happy-end, καθώς δύσκολα μία Αμερικάνικη ταινία ξεφεύγει, αλλά και να μην είχε μου θύμισε ουσιαστίκα την ρήση, να ζούμε κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία (ή η πρώτη). 

Φαντάστηκα τη ζωή μου αν μάθαινα κάτι αντίστοιχο και πως ακριβώς θα το αντιμετώπιζα. Ο λόγος που το αναφέρω είναι για το πως θα το βίωνατε ο καθένας ξεχωριστά. Αλήθεια το έχετε σκεφτεί ποτέ, να γνωρίζετε από πριν πότε θα πεθάνετε; Πως θα ζυγίζατε τότε τη ζωή σας;; Νομίζω ότι όλοι θα ήμασταν καλύτεροι αν γνωρίζαμε πότε θα φέυγαμε από τη ζωή, αν και λίγοι θα ήθελαν πραγματικά να το μάθουν. 

Αυτό που δίνει νόημα στη ζωή, δίνει νόημα και στο θάνατο.

Το χειρότερο που βιώνει ένας άνθρωπος είναι όταν είναι καταδικασμένος σε κάτι ανίατο, όταν δεν του δίνεται η ευκαιρία να παλέψει, να διεκδικήσει. Είναι αυτό που λέμε, η αναμονή του θανάτου είναι χειρότερη από τον ίδιο τον θάνατο. Όμως τότε, σε όσους τουλάχιστον ανθρώπους γνώρισα που η ζωή τους φέρθηκε με αυτόν τον τρόπο, όλοι μα όλοι αποδείχτηκαν λιοντάρια, καθώς πάλεψαν και την τελευταία ανάσα τους με τρόπο που ποτέ δεν διεκδικούσαν όταν ζούσαν. Αυτό το πείσμα, με έκανε να τους θαυμάσω.

Δεν είναι τίποτα να πεθάνεις. Είναι τρομακτικό να μη ζεις.

Μία επέμβαση ρουτίνας μεν, αλλά επώδυνη δε, με κράτησε αρκετά μακριά από δρώμενα.. μουσικά και εργασιακά. Φυσικά το μόνο που δεν έλειψε είναι το Mundial. Όπως όλοι έτσι και εγώ τίμησα την Ελληνική τηλεόραση και την τιμώ δεόντως.

Αυτό που έπρεπε να έλειπε ήταν αυτές οι καραμούζες που μοιάζουν σαν μαμούνι στο κεφάλι μας.. και το να βλέπεις αθόρυβα ποδόσφαιρο, είναι σαν να ακους μουσική με ωτοασπίδες.

Μέσα σε όλους τους πρωταγωνιστές, στο μουντιάλ της Αφρικής, ανήκει φυσικά και η γραφική πλέον φιγούρα του Μαραντόνα. Ένα άρθρο στο Contra, με τίτλο "Μοιάζω με Πισινό" (http://www.contra.gr/Soccer/World/WorldCup/SAfrica2010/Argentina/277330.html) μου προξένεψε το ενδιαφέρον και ταυτόχρονα μου προκάλεσε το γέλιο. θα μπορούσε να ήταν πρσβλητική η δήλωση του, όχι όμως για τον Μαραντόνα, που πριν ξεκινήσει ο θεσμός δήλωσε ευθαρσώς, πως έτσι και σηκώσει το τρόπαιο η Αργεντινή, θα τρέχει γυμνός στην πρωτεύουσα.

Η φωτογραφία μου στην ιστοσελίδα της FIFA είναι χάλια. Σαν πισινός είμαι! Μας είχαν στημένους πάνω 14 ώρες, εμένα και τους ποδοσφαιριστές ώστε να μας φωτογραφίσουν για το προφίλ της ομάδας στην ιστοσελίδα της FIFA. Για μία φωτογραφία χρειάζονται 5 δευτερόλεπτα. Εκείνοι όμως κατάφεραν να μας κρατήσουν τόσες ώρες. Με έκαναν να μοιάζω σαν πισινός”., τόνισε χαρακτηριστικά.

Σε αυτό το άρθρο, οι δημοσιογράφοι του Contra, βρήκαν και επέλεξαν 10 ατάκες του Μαραντόνα, αλλά και πέντε ακόμα αφιερωμένες εξαιρετικά στον Πελέ.

10. “Ο Μπους είναι δολοφόνος. Θα ηγηθώ της επίθεσης εναντίον του προκειμένου να μην πατήσει το πόδι του επί αργεντίνικου εδάφους”.

9. “Είμαι πολύ υπερήφανος που βρίσκομαι σε αυτή την αποστολή για να αντικρούσω ανθρώπινα σκουπίδια, όπως είναι ο Μπους”.

8. “Το πρόβλημα είναι οτι στην Ρεάλ Μαδρίτης, όλοι οι παίκτες είναι αστέρες. Δεν υπάρχει κανένας που να κουβαλάει τα νερά”

7. “Όποιος καταφέρει να κλέψει έναν κλέφτη, πρέπει να παίρνει χάρη για τα επόμενα 100 χρόνια”

6. “Δούλεψα πολύ σκληρά στη ζωή μου. Όσοι λένε το αντίθετο, οτι όλα μου ήρθαν εύκολα, μπορούν να μου φιλήσουν τον πισινό”.

5. “Ήμουν, είμαι και θα είμαι εξαρτημένος απο τα ναρκωτικά. Όποιος ανακατεύεται με αυτά τα πράγματα, έστω και για μία φορά, πρέπει να μάχεται για όλη του τη ζωή”.

4. “Ο κόσμος με ψήφισε ως τον καλύτερο παίκτη του αιώνα και τώρα η FIFA θέλει να μοιραστώ τον τίτλο αυτό με τον Πελέ; Δεν πρόκειται να το κάνω ποτέ”.

3. “Έχω βρει τον παίκτη που θα μας αντικαταστήσει στην Αργεντινή και είναι ο Λιονέλ Μέσι”.

2. “Τα κανονικά μου παιδιά είναι η Νταλμά και η Τζιανίνα. Όλα τα άλλα είναι αποτέλεσματα των χρημάτων και των λαθών μου”.

1. “Ακόμα και αν ήταν με το χέρι. Ήταν το χέρι του Θεού”.

Ξεχωριστή θέση στην... καρδιά του Ντιέγκο Μαραντόνα έχει ο Πελέ, εξαιτίας της αιώνιας κόντρας τους για το ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης που έχει περάσει απο τα ποδοσφαιρικά γήπεδα, παγκοσμίως. Για αυτό και σας παρουσιάζουμε 5 απο τις καλύτερες δηλώσεις του “Θεού” για τον “Βασιλιά”.

5. “Με κρίνουν επειδή έπαιξα στην Ευρώπη για 12 χρόνια, κάτι που ο Πελέ δεν έκανε. Ας σοβαρευτούμε. Μην με συγκρίνεται με αυτό τον άνθρωπο”.

4. “Δεν έχω άποψη για τον Πελέ. Ήταν μεγάλος παίκτης, αλλά προσωπικά μου αρέσουν οι Ρομάριο, Ριβάλντο και Ρονάλντο. Αυτοί, όχι μόνο έχουν δώσει πολλά στο βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο, αλλά συνάμα είναι καλοί άνθρωποι”.

3. “Εγώ κέρδισα με την ψήφο του κόσμου. Ο Πελέ κέρδισε χάρη σε ένα βιβλίο”.

2. “Οταν συνέβη πέρυσι η τραγωδία με την αποστολή του Τόγκο στο Κόπα Αφρικα, ένας μαύρος κύριος που φορούσε τη φανέλα με το Νο 10 στη Βραζιλία δεν πίστευε ότι η Ν. Αφρική θα κατάφερνε να διοργανώσει το Μουντιάλ”

1. “Δεν ήθελα να με αποκαλούν "βασιλιά". Όχι λόγω Πελέ, αλλά γιατί η λέξη αυτή δεν αντιπροσωπεύει την ποδοσφαιρική μου αξία. Λένε πως στη Βραζιλία βρίσκεται ο βασιλιάς του ποδοσφαίρου, αλλά στην Αργεντινή υπάρχει ο Θεός της μπάλας”

Η φωτογραφία είναι από το site της FIFA: www.fifa.com, για του λόγου το αληθές.

Ένα πατέρας γυρίζει σπίτι από την εργασία αργά, κουρασμένος και εκνευρισμένος, για να βρει τον πέντε ετών γιο του να τον περιμένει στην πόρτα.
ΓΙΟΣ: Μπαμπά, μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;
ΠΑΤ.: Ναι βεβαίως, τι είναι;
ΓΙΟΣ: Μπαμπά, πόσα παίρνεις στη μια ώρα;
ΠΑΤ.: Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά. Γιατί με ρωτάς ένα τέτοιο πράγμα;
ΓΙΟΣ: Θέλω ακριβώς να ξέρω. Παρακαλώ πες μου, πόσα παίρνεις στη μια ώρα;
ΠΑΤ.: Εάν πρέπει να ξέρεις, παίρνω 10 € την ώρα.
ΓΙΟΣ: Ωχ, απάντησε το παιδί, με το κεφάλι του κάτω.

Μετά από λίγο ο γιος του επίμεινε.
ΓΙΟΣ: Μπαμπά, σε παρακαλώ, μπορείς να μου δανείσεις 5 €;
ΠΑΤ: Εάν ο μόνος λόγος που με ρώτησες είναι για να δανειστείς κάποια χρήματα, ώστε να αγοράσεις ένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες αηδίες, τότε να πας κατ' ευθείαν στο δωμάτιό σου και στο κρεβάτι σου. Σκέψου γιατί είσαι τόσο εγωιστής. Δεν εργάζομαι σκληρά καθημερινά για τέτοιες παιδαριώδεις επιπολαιότητες.

Tο μικρό παιδί πήγε ήσυχα στο δωμάτιό του και έκλεισε την πόρτα.
Ο μπαμπάς κάθισε σκεπτόμενος την ερώτηση του παιδιού και νευρίαζε περισσότερο.
"Πώς τόλμησε να υποβάλλει τέτοια ερώτηση για να πάρει μόνο κάποια χρήματα;"

Μετά από μια περίπου ώρα, ο μπαμπάς είχε ηρεμήσει και είχε αρχίσει να σκέφτεται:
"Ίσως είναι κάτι που πρέπει πραγματικά να αγοράσει ο μικρός με τα 5 € και δεν ζητάει χρήματα πολύ συχνά."

Πήγε στην πόρτα του δωματίου του παιδιού και άνοιξε την πόρτα.
ΠΑΤ: Κοιμάσαι γιε μου;
ΓΙΟΣ: Δεν κοιμάμαι.
ΠΑΤ: Σκεφτόμουν, ότι ίσως ήμουν πάρα πολύ σκληρός μαζί σου νωρίτερα. Ήταν μια μεγάλη ημέρα και έβγαλα την κούραση μου σε σένα. Εδώ είναι τα 5 € που μου ζήτησες.

Το παιδί έτρεξε κατ' ευθείαν επάνω του χαμογελώντας . «Σε ευχαριστώ μπαμπά!» φώναξε. Κατόπιν, πήγε στο μαξιλάρι του και έβγαλε από κάτω κάποια νομίσματα.
Ο πατέρας μόλις είδε ότι το παιδί είχε ήδη κάποια χρήματα, άρχισει να νευριάζει.
Το μικρό παιδί αρχίζει να μετράει σιγά τα χρήματά του και κοιτάξε τον πατέρα του.

ΠΑΤ: Γιατί θέλεις περισσότερα χρήματα εφόσον έχεις ήδη μερικά;
ΓΙΟΣ: Επειδή πριν δεν είχα αρκετά, αλλά τώρα έχω!
Μπαμπά, έχω 10 € τώρα. Μπορώ να αγοράσω μια ώρα του χρόνου σου;
Σε παρακαλώ, έλα νωρίς αύριο σπίτι. Θα ήθελα πολύ να φάμε μαζί.

Ο πατέρας συγκλονίστηκε. Αγκάλιασε το μικρό γιο του και ικέτευσε για τη συγχώρεσή του.

Είναι ακριβώς μια σύντομη υπενθύμιση σε όλους σας που εργάζεστε τόσο σκληρά στη ζωή. Δεν πρέπει να αφήσουμε το χρόνο να περνάει από τα χέρια μας χωρίς να περνάμε χρόνο με εκείνους που πραγματικά σημαίνουν κάτι για εμάς, εκείνους που είναι κοντά στις καρδιές μας. Θυμηθείτε να μοιραστείτε εκείνη την αξία 10 € του χρόνου σας με κάποιους που αγαπάτε.

Εάν πεθάνουμε αύριο, η επιχείρηση για την οποία εργαζόμαστε θα μπορέσει εύκολα να μας αντικαταστήσει μέσα σε λίγες ώρες.

Αλλά η οικογένεια και οι φίλοι που αφήνουμε πίσω θα αισθανθούν την απώλεια για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Δεν πίστευαν στα μάτια τους οι ελεγκτές του ΔΝΤ με αυτά που γίνονται στην χώρα μας!
"Εχω πάει και ελέγξει σχεδόν 30 χώρες. Αυτά που βλέπω εδώ δεν τα είδα πουθενά!"

Αυτά τα λόγια βγήκαν από το στόμα του Δανού Πώλ Τόμσεν ο οποίος είναι και επικεφαλής του κλιμακίου των ελεγκτών ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ που βρίσκονται αυτές τις μέρες στην χώρα μας.

Σύμφωνα με το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, οι απαντήσεις των ελλήνων αξιωματούχων στις ερωτήσεις των ελεγκτών άφηναν τους τελευταίους άφωνους!

Για παράδειγμα:

Πριμ παραγωγικότητας
Ελεγκτες: "Εδώ βλέπουμε ένα κονδύλι για πριμ παραγωγικότητας σε δημοσίους υπαλλήλους. Γιατί το πληρώσατε αφού οι στόχοι της αύξησης της παραγωγικότητας, δεν επετεύχθησαν;", ρώτησαν.

Ελληνες αξιωματούχοι: "Ξέρετε, δεν είναι ακριβώς έτσι, διότι η προσπάθεια που κατεβλήθη για την επιτυχία του στόχου ήταν πραγματικά αξιοσημείωτη..."

Ελεγκτες: Πόσοι απασχολούνται στο δημόσιο;

Ελληνες αξιωματούχοι: "Τι ακριβώς εννοείτε; Γιατί εχουμε διάφορες κατηγορίες, και διαφορετικές συμβάσεις εργασίας".

Ελεγκτες: "Εμείς απλώς θέλουμε τον αριθμό."

Ελληνες αξιωματούχοι: "Για τον συνολικό αριθμό δεν είμαστε έτοιμοι. Θα μαζέψουμε τα στοιχεία και σε επόμενη συνάντηση θα σας ενημερώσουμε!"

Ελεγκτες: Πόσους διεφθαρμένους υπαλλήλους έχετε πιάσει;

Ελληνες αξιωματούχοι:"Ξέρετε αυτά τα πράγματα άπτονται της ανεξάρτητης δικαιοσύνης, οι δε διαδικασίες είναι χρονοβόρες και δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε επακριβώς την εξέλιξη της κάθε υπόθεσης..." !!!

H συνέχεια είναι ακόμα χειρότερη.. (αλλά όχι επιβεβαιωμένη)

Την πρώτη μέρα τους έβγαλαν για μεσημεριανό (lunch), ο Υπουργός και ο υφυπουργός, σε παρακείμενο εστιατόριο και παρήγγειλαν και πλήρωσαν φαγητά αξίας 750€ (!) δηλαδή 150€ το άτομο!
Ζήτησαν (ο υπουργός) να προστεθούν και 50€ μπουρμπουάρ για τον σερβιτόρο και να σταλεί ο λογαριασμός στο Υπουργείο!

Τρελάθηκαν οι άνθρωποι!

Από την επόμενη μέρα οι 3 ελεγκτές του ΔΝΤ αρνήθηκαν να πάνε για φαί με τον υπουργό και πήγαν μόνοι τους.

40€ και οι τρεις!

Έδω και κάποια χρόνια έχω ακούσει διάφορες ιστορίες, που αφορούν την αισθητική παρέμβαση σε αυτό που η φύση μας δίνει απλόχερα, τις τρίχες. Στις γυναίκες η απομάκρυνση γίνεται συχνά, ενώ στους άντρες γίνεται πιο σπάνια και τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία άνθιση. Το φυσιολογικό είναι σχετικό, οπότε ο καθένας μας ας κρίνει από τη δική του σκοπιά. Άλλος το κάνει επειδή είναι αθλητής (λόγω καλύτερης τριβής, όπως οι κολυμβητές), άλλος επειδή είναι body builder (για να φαίνονται οι μυς μόνο, μέσα από τα μικροσκοπικά μαγιό που φορούν) κι άλλος επειδή έτσι του αρέσει κλπ. Οι ιστορίες που θα σας αναφέρω είναι σχετικές με την αποτρίχωση, είναι αληθινές, όσο αληθινές μπορεί να είναι δια μεταφοράς από στόμα σε στόμα.

Μία γυναίκα πριν κάποια χρόνια πήρε τηλέφωνο, σε ένα ινστιτούτο ομορφιάς, για να κλείσει ραντεβού για αποτρίχωση.

-Θέλω στην κοιλιά και στο μπικίνι, για εμένα και την κόρη μου.

Η γυναίκα που καλούσε, κάπνιζε και καπνίζει σαν φουγάρο, είναι καθηγήτρια, οπότε ξελαρυγγιάζεται καθημερινά, με αποτέλεσμα η βελούδινη φωνή της, να μοιάζει πιο μπάσα.

-Ξέρετε, λέει η υπάλληλος, Για την κόρη εντάξει, αλλά για εσάς δεν κάνουμε στο μπικίνι.

-Για ποιο λόγο;; εμφανώς θιγμένη επέμεινε.

-Δεν κάνουμε σε άντρες!

Από την άλλη υπάρχουν κέντρα αισθητικής που κάνουν και σε άντρες.  Η επόμενη ιστορία έχει ήρωα έναν άντρα που επειδή λάμβανε μέρος σε διαγωνισμούς body building έπρεπε να μην έχει ίχνος τρίχας πάνω του. Όταν έφτασε η ώρα για τα ευαίσθητα σημεία, τον έπιασε μία ντρόπη καθώς την εργασία την εκτελούσε μία γυναίκα.

-Συγγνώμη, αλλά καταλαβαίνετε πως αν νιώσω κάτι, είναι φυσιολογικό.. ντρέπομαι ήδη..

-Μην ανήσυχείτε κύριε, με αυτά που θα σας κάνω δεν θα σας ανησυχεί καθόλου μην νιώσετε κάτι..

Μετά από αυτήν την κουβέντα, δεν έγινε τίποτα, απλά ακούστηκε η φωνή του σε τρία τετράγωνα, μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία.

Μία φίλη είχε πάρει πριν λίγα χρόνια μία ειδική συσκευασία με την επανάσταση στην αποτρίχωση. Κάποιες λωρίδες ειδικού κεριού τοποθετήθηκαν στο πόδι της. Ήταν κατακαλόκαιρο, άρα και επικίνδυνο λόγω μαυρίσματος. Βάζοντας τις λωρίδες δεν μπορούσε με τίποτα να τις ξεκολλήσει. Προσπάθησε μόνη της και τελικά ζήτησε βοήθεια. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθούν λωρίδες λευκού χρώματος στα πόδια της, και να μοιάζει με ζέμβρα. Η επαναστατική μέθοδος δεν την πόνεσε μόνο στην τσέπη αλλά και στην ουσία!! Μετά από κάποια ώρα, και ενώ έλεγε για το πρόβλημα που αντιμετώπισε, ο αδελφός της έδωσε την λύση διαβάζοντας απλά τις οδηγίες χρήσεως:

-Η λωρίδα απομακρύνεται, ρίχνοντας απλά λίγο νερό. Μετά σιγά σιγά ...

Τέλος άλλη μία ιστορία παρόμοια κατάστασης μου αφηγήθηκαν πριν λίγο καιρό. Ο ήρωας αυτήν την φορά ήταν ένας καλοντυμένος κύριος που παρουσιάσθηκε με γυναικείο όνομα, ας πούμε στην τύχη Μαρία Ιωάννου. Πήγαινε από γραφείο σε γραφείο, έδινε αυτό το όνομα, οπότε όταν η αισθητικός ήρθε να εκτελέσει το έργο της, ανακάλυψε πως η γυναίκα που ήθελε αποτρίχωση ήταν ένας άντρας.

Στο τέλος ανακάλυψε στην κοπέλα, ότι ήταν ηθοποιός και υποδυόταν ακόμα και στη ζωή τον ρόλο του, για να τον εντρυφήσει πιο εύκολα. Αυτή η τακτική δεν είναι καινούρια, είναι μία μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε πρώτα στην Αμερική τουλάχιστον πριν 30 χρόνια.

Μια ιστορία πάντα επίκαιρη:

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας καλός πατέρας με τις δύο κόρες του που υπεραγαπούσε εξίσου. Μεγάλωσαν γρήγορα με τη σωστή καθοδηγησή του και όταν ήρθε η ώρα να παντρευτούν, η μια διάλεξε ένα γεωργό και η άλλη έναν αγγειοπλάστη.

Πέρασαν μήνες, πέρασαν χρόνια και ο καλός πατέρας αποφάσισε να πάει να επισκεφτεί τις κόρες τους στα νοικοκυριά τους.

Δρόμο παίρνει δρόμο αφήνει, φτάνει στο σπίτι της γυναίκας του Γεωργού.
-Πως είναι κόρη μου η ζωή σου; Είσαι ευτυχισμένη;
-Απ' όλα τα καλά έχω πατέρα και ο άντρας μου με αγαπά. Το μόνο που θα 'θελα είναι να ρίξει μια βροχή να ποτίσει τα χωράφια που έχουμε φυτέψει τους σπόρους και περιμένουμε να μεγαλώσουν τα σπαρτά. Αν μ'αγαπάς πατέρα, βροχή να εύχεσαι για μένα!

Ο πατέρας έφυγε χαρούμενος και στο μυαλό του είχε μονάχα μια ευχή: Να βρέξει για το καλό της κόρης του και του γαμπρού του.

Δρόμο παίρνει δρόμο αφήνει, φτάνει στο σπίτι της γυναίκας του Αγγειοπλάστη.
-Πως είναι κόρη μου η ζωή σου; Είσαι ευτυχισμένη;
-Απ' όλα τα καλά έχω πατέρα και ο άντρας μου με αγαπά. Το μόνο που θα 'θελα είναι να έχει καλοκαιρία τις επόμενες μέρες γιατί έχουμε πλάσει ένα σωρό αγγεία και περιμένουμε να στεγνώσουν για να τα μοσχοπουλήσουμε. Αν μ'αγαπάς πατέρα, ήλιο να εύχεσαι για μένα!

ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΥΠΝΑΣ,
ΝΑ ΤΡΩΣ ΝΑ ΘΕΤΕΙΣ ΠΑΛΙ!
ΖΩΗ 'ΝΑΙ ΝΑ 'ΣΕ ΞΥΠΝΗΤΟΣ
ΟΤΑΝ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ....

Οι απόψεις του George Carlin's για τα γηρατειά

Έχετε αντιληφθεί ότι η μόνη περίοδος της ζωής μας που μας αρέσει να μεγαλώνουμε είναι όταν είμαστε παιδιά; Εάν είσαι κάτω των 10 ετών, είσαι τόσο ενθουσιασμένος που μεγαλώνεις που σκέφτεσαι τμηματικά.
«Πόσων ετών είσαι;», «Είμαι τέσσερα και μισό!» Ποτέ δεν είσαι τριάντα έξι και μισό. Είσαι τέσσερα και μισό, και περπατάς στα πέντε! Αυτό είναι το κλειδί.

Μπαίνεις στην εφηβεία, και τώρα κανείς δεν μπορεί να σε συγκρατήσει. Πηδάς στον επόμενο αριθμό ή ακόμη και μερικούς αριθμούς μπροστά.
«Πόσων ετών είσαι;» «Θα γίνω 16!» Μπορεί να είσαι 13, αλλά θα γίνεις 16!

Και τότε έρχεται η καλύτερη μέρα της ζωής σου! Γίνεσαι 21. Ακόμα και οι λέξεις ακούγονται σαν ιεροτελεστία. ΓΙΝΕΣΑΙ 21.. ΝΑΙΙΙΙΙΙΙ !!!

Αλλά τότε ΠΕΡΝΑΣ ΣΤΑ 30. Ωωωω, τι έγινε εδώ; Ακούγεται σαν χαλασμένο γάλα! Αυτός ΠΕΡΑΣΕ, έπρεπε να τον πετάξουμε. Τι πάει στραβά; Τι άλλαξε;

ΓΙΝΕΣΑΙ 21, ΠΕΡΝΑΣ στα 30, και τότε ΠΕΡΠΑΤΑΣ στα 40. Ουάου! Πάτα φρένο, όλα σου ξεγλυστρούν. Πριν να το καταλάβεις, ΦΘΑΝΕΙΣ τα 50 και τα όνειρά σου χάνονται... Αλλά! για περίμενε!!! ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΩΣ τα 60. Δεν πίστευες ότι θα τα έφθανες!
Έχεις αναπτύξει τόσο μεγάλη ταχύτητα που ΧΤΥΠΑΣ τα 70! Μετά απ'αυτό, η κατάσταση είναι μέρα με τη μέρα.

Μπαίνεις στα 80 και κάθε μέρα είναι ένας πλήρης κύκλος. ΧΤΥΠΑΣ το γεύμα. ΠΕΡΝΑΣ στις 4:30. ΦΘΑΝΕΙΣ την ώρα του ύπνου. Και δεν τελειώνει εκεί. Στα 90 σου, αρχίζεις να οπισθοδρομείς. 
«Ήμουν ΜΟΛΙΣ 92».

Και τότε κάτι παράξενο συμβαίνει. Εάν καταφέρεις να ξεπεράσεις τα 100, ξαναγίνεσαι μικρό παιδί. «Είμαι 100 και μισό!».

Μακάρι να φθάσετε όλοι στα υγιή 100 και μισό!!

ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ ΝΕΟΙ

1. Πετάξτε τους ασήμαντους αριθμούς. Αυτό συμπεριλαμβάνει την ηλικία, το βάρος και το ύψος.. Αφήστε τους γιατρούς να νοιάζονται γι'αυτά. Γι'αυτό τους πληρώνετε άλλωστε.
2. Κρατήστε μόνον τους ευχάριστους φίλους. Οι γκρινιάρηδες σας ρίχνουν.
3. Να μαθαίνετε συνεχώς! Μάθετε περισσότερα για τους υπολογιστές, τις τέχνες, την κηπουρική, ο,τιδήποτε, ακόμη και για το ραδιόφωνο. Να μην αφήνετε ποτέ τον εγκέφαλο ανενεργό. «Ένα ανενεργό μυαλό είναι το εργαστήρι του Διαβόλου». Και το επίθετο του διαβόλου είναι Αλτζχάιμερ.
4. Απολαύστε τα απλά πράγματα.
5. Γελάτε συχνά, διαρκώς και δυνατά. Γελάστε μέχρι να σας κοπεί η ανάσα.
6. Τα δάκρυα τυχαίνουν... Υπομείνετε, πενθήστε και προχωρήστε παραπέρα. Το μόνο άτομο, που μένει μαζί μας για ολόκληρη τη ζωή μας είναι ο εαυτός μας. Να είστε ΖΩΝΤΑΝΟΙ ενόσω είστε εν ζωή.
7.Περιβάλλετε τον εαυτό σας με ό,τι αγαπάτε, είτε είναι η οικογένεια, τα κατοικίδια, η μουσική, τα φυτά, τα ενδιαφέροντά σας, ο,τιδήποτε. Το σπίτι σας είναι το καταφύγιό σας.
8.Να τιμάτε την υγεία σας: Εάν είναι καλή, διατηρήστε την. Εάν είναι ασταθής, βελτιώστε την. Εάν είναι πέραν της βελτιώσεως, ζητήστε βοήθεια.
9. Περπατήστε. Από μία βόλτα στην εξοχή μέχρι τα μαγαζιά, ακόμη και στον διπλανό νομό ή σε μια ξένη χώρα.
10. Πείτε στους ανθρώπους που αγαπάτε ότι τους αγαπάτε, σε κάθε ευκαιρία.
ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ:





Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε,
αλλά από τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα

Φοβάμαι

Ο φόβος διαθέτει μια πρόκληση.

Το κορίτσι του Μάη..

Στη νύχτα θα μπούμε,
για να κλέψουμε
ένα κλαδι ανθισμένο.

Θα περάσουμε τον τοίχο,
στον ερεβώδη ξένο κήπο,
δύο σκιές μες το σκοτάδι

Ακόμα δεν έφυγε ο χειμώνας
και ξαφνικά η μηλιά
μοιάζει να έγινε
καταρράχτης αστεριών ευωδιαστών

Στην  νύχτα θα μπούμε,
ως το τρεμουλιαστό της στερέωμα,
και τα μικρά σου χέρια και τα δικά μου,
θα κλέψουν τα αστέρια.

Και σιωπηλά, στο σπίτι μας,
στη νύχτα και στο σκοτάδι,
με τα βηματά σου θα μπει
το άηχο βήμα της ευωδίας
και με τα πόδια μ 'άστρα γεμάτα
το διάφανο σώμα της άνοιξης

Την άνοιξη θα φέρει..



Ποίημα: La Rama Robada (Κλεμμένο Κλαδί), Pablo Neruda
Φωτογραφία: Από Κέρκυρα

Τι κοινό έχει το τραγούδι Black Magic Woman του Santana, με το Hey Joe του Jimi Hendrix. To Nothing Compares to U της Sinead O’ Connor με το Red Red Wine των UB40 εκτός ότι έγιναν μεγάλες και χιλιο-ακουσμένες επιτυχίες;; Μα είναι όλα διασκευές. Και όμως αυτά τα τραγούδια έγιναν περισσότερα γνωστά με τους καλλιτέχνες που τα ερμήνευσαν δεύτερη και τρίτη φορά.

Πολλοί καλλιτέχνες διασκευάζουν τραγούδια επιτυχημένα άλλοτε ως φόρο τιμής σε παλαιότερους καλλιτέχνες και άλλοτε για να βγουν από την αφάνεια. Δεν είναι πάντα επιτυχημένες οι διασκευές, καθώς υπάρχουν φορές που οδηγούν σε μεγάλη αποτυχία.

Το τραγούδι του Lenny Kravitz "American Woman, 98" ήταν κλασική επιτυχία των Guess Who το 1970. Ο Eric Clapton διασκεύασε με ιδιαίτερη επιτυχία το τραγούδι του Bob Marley "I shot the Sheriff" (orig: 1973) το 1974, κάνοντας έτσι ευρέως γνωστό τον Τζαμαϊκανό τραγουδιστή. Δεν ήταν όμως η μοναδική του διασκευή καθώς ακολούθησε το Cocaine του J.J. Cale (orig: 1976) έναν χρόνο μετά την πρώτη του κυκλοφορία. Μία πολλή καλή διασκευή είναι και των Guns N Roses του 1991, όταν εκτέλεσαν με έναν δικό τους τρόπο το Knockin' On Heavens Door, του Bob Dylan (73). Το Love Hurts των Τhe Everly Brothers (1960) έγινε μεγάλη επιτυχία από τους Nazareth 15 χρόνια μετά. Αντίστοιχη επιτυχία είχε και το τραγούδι του David Bowie "The Man Who Sold The World" (1971), όταν το τραγούδησαν οι Nirvana το 1993.

Το κλασικό μετά από 25 χρόνια τραγούδι των UB40 "Red Red Wine" είναι και αυτό διασκευή από τραγούδι του 1968 του Neil Diamond. Το Nothing Compares to U της Sinead O 'Connor είναι ο λόγος που έγινε γνωστή η Ιρλανδή τραγουδίστρια. Το πρώτο τραγούδι είχε ερμηνευτεί από τον Prince το 1984. To διασημότερο κομμάτι (όχι καλύτερο) του Jimi Hendrix ανήκει σε άλλον. Το Hey Joe πρωτοπαρουσιάστηκε το 1965 από τους Leaves και έναν χρόνο μετά έγινε μεγαλύτερη επιτυχία από τον Jimi. Πολλή καλή διασκευή είχε πραγματοποιήσει και για το τραγούδι All Along the Watchtower, του Bob Dylan. To Wild Things μας θυμίζει τους Troggs. Και όμως πρωτοεμφανίστηκε το 1965 από τους Wild Ones. To Mony Mony του Bill Idol (87) είναι του Tommy Jones (68). Οι Doors διασκεύασαν με ιδιαίτερη επιτυχία το Alabama Song το 1967, τραγούδι που δημιούργησε ο Kurt Weil το 1930. Ένα άλλο κομμάτι που συμπερίλαβαν σε δίσκο τους είναι το BackDoor Man των Howlin' Wolf (60) το 1970. Το the First Cut Is the Deppest του γατούλη της ροκ Cat Stevens έγινε επίσης γνωστό από την Sheryl Crow το 2004. Η τελευταία είχε κάνει και μία άλλη διασκευή των Led Zeppelin το D’ Y’ Maker με έναν δικό της τρόπο, μοναδικά ερμηνευμένο.  Το Without You που ερμήνευσε με μοναδικό τρόπο η Mariah Carey αρχές του 90 ήταν ήδη γνωστό από τον Harry Nilsson το 71. Και όμως η πρώτη κυκλοφορία ανήκει στους Badfinger το 1970. Ο Urge Overkill τραγούδησε το Girl, You'll Be a Woman Soon τραγούδι μοναδικά εκτελεσμένο από τον Neil Diamond το 1967. To Kentucky Woman (1967) που θυμίζει Deep Purple (1968) είναι και αυτό δικό του. Το Rush έχει χιλιοδιασκευασθεί από πάρα πολλά συγκροτήματα, αλλά εγώ προτιμώ τους Deep Purple. Η πρώτη εκτέλεση όμως, ανήκει στον Billy Joe Royal από το 67. Το Come Together από τις τελευταίες επιτυχίες των Beatles διασκευάστηκε με την ίδια φρεσκάδα από τους Aerosmith. To Hallelujah του Leonard Cohen (85) ερμήνευσε το 1994 ο Jeff Buckley. To Somebody to Love το έχουμε συνδέσει με τους Jefferson Airplane. Η πρώτη όμως ερμηνεία ανήκει στους The Great Society (1966) ένα χρόνο νωρίτερα από την πιο γνωστή.

Όταν ακούμε το Respect μας έρχεται στο μυαλό η Aretha Franklin (1967). Το τραγούδι όμως πρωτοακούστηκε από τον Otis Redding δύο χρόνια νωρίτερα. Το Crossroads του Robert Johnson (1936) έγινε επιτυχία μετά από 32 χρόνια, από ένα πολυτάλαντο σύνολο με μικρή διάρκεια ζωής, τους Cream (1968). To Don't Let Me Be Misunderstood, το ερμήνευσαν οι Animals το 1965, αλλά και ο Eric Burdon σε blues έκδοση που προτιμώ. Η Nina Simone όμως κατέχει τα πρωτεία από το 1964. Το Wild Horses των «The Flying Burrito Brothers -1970» συμπεριλήφθηκε στο πολύ πετυχημένο album των Rolling Stones – Sticky Fingers. To I Will Always Love You της Dolly Parton, έγινε μεγάλη επιτυχία τόσο το 1974, όσο και το 1992 από την Whitney Houston. Η Dolly Parton διασκεύασε το Stairway to Heaven των Led Zeppelin, σε μία εκτέλεση που προσωπικά δεν μου άρεσε. Το 2005 ο Paul Anka διασκεύασε το Smells Like Teen Spirit των Nirvana. Οι HIM διασκεύασαν το Wicked Game τους Chris Isaak με έναν δικό τους ‘σκοτεινό’ τρόπο, αλλά μετά από καιρό συνηγορώ πιο πολύ στην πρώτη εκτέλεση.

Τα τραγούδια που έχουν διασκευαστεί πιο πολλές φορές είναι των Beatles (πιο πολλές φορές) και του Bob Dylan (πιο πολλά τραγούδια), αλλά σε μικρή απόσταση βρίσκονται και των Led Zeppelin και του Cohen, καθώς και του Hank Williams, των Ramones και Rolling Stones, του Elvis Presley. Κάποια τραγούδια έχουν πολύ διασκευαστεί από περισσότερους από έναν καλλιτέχνες. Κλασικό παράδειγμα το Louie Louie του Richard Berry (1957) με επικρατέστερη καλύτερη διασκευή των The Kingsmen (1963). Ένα τραγούδι των Beatles το Eleanor Rigby έχει διασκευαστεί επίσημα τις περισσότερες φορές (143), ενώ το Yesterday  ακολουθεί με 141 φορές. Τα τραγούδια που έχουν περάσει τις 100 διασκευές είναι: Cry Me a River - Julie London, Summertime -Abbie Mitchell, Silent Night! Holy Night!, (I Can't Get No) Satisfaction - The Rolling Stones, And I Love Her - The Beatles,  Take Five - The Dave Brubeck Quartet.

Πότε έγιναν οι διασκευές
http://www.secondhandsongs.com/stats/years_cover.png

Πηγές: http://digitaldreamdoor.nutsie.com/pages/best_coversongs.html
http://www.secondhandsongs.com/stats/artist_covered.html
http://www.cover-vs-original.com/songs.html

Ήρθε το αυτοκίνητο, εδώ και δύο εβδομάδες και ο ενθουσιασμός μου κρατάει περισσότερο από ένα χαμόγελο στα χείλη. Το χαμόγελο ενίοτε σβήνει, όταν αναλογίζομαι το δάνειο που πήρα και θα το αποπληρώνω για τους υπόλοιπους 42 μήνες, αλλά αυτήν τη ζωή την ευχαριστιούνται όσοι δεν τους περισσεύουν. Μέχρι εδώ καλά, όλα γνωστά και αποδεκτά. Μετά τις υπογραφές και τα καθιερωμένα διαδικαστικά, ήρθε η ώρα να οργανωθώ στα οικονομικά θέματα. Τα έξοδα που ήρθαν τα είχα υπολογίσει μέχρι τελευταίας δεκάρας. Δεν υπολόγιζα όμως την εφευρετικότητα του Έλληνα..

Πρώτο εμπόδιο ήταν η υψηλή ασφάλεια αυτοκινήτου. Και ένα 10 % να έχεις παρακράτηση κυριότητας για το αυτοκίνητο, είσαι υποχρεωμένος να ασφαλιστείς για το ποσό που ζητάς δάνειο. Κάτι σαν ασφάλεια ζωής. Όσοι έχουν κινηθεί με δάνειο κατοικίας θα γνωρίζουν αυτόν τον όρο, αλλά στα αυτοκίνητα πρώτη φορά το άκουγα. Από την αντιπροσωπεία δεν με υποχρέωσαν να ακολουθήσω τη δική τους ασφαλιστική, αλλά μου έβαλαν αυτόν τον όρο που και γνωστές ασφαλιστικές δεν τον είχαν καθόλου. Παρόλα αυτά ο Έλληνας φημίζεται και για τα παραθυράκια του, οπότε καλύφθηκε με έναν άλλο τρόπο το αίτημα τους.



Οι δόσεις ξεκινούν τον άλλο μήνα. Μου έστειλαν ένα αντίγραφο συμβολαίου και ένα χαρτί με τις δόσεις. Η πρώτη δόση διέφερε από τις υπόλοιπες κατά 45 € περίπου. Δεν είναι πολλά τα λεφτά, αλλά η περιέργεια μου, με έκανε να τηλεφωνήσω στην εν λόγω τράπεζα. Από εκεί με άφησαν άφωνο καθώς μου είπαν πως πληρώνω τόκο υπερημερίας. Από τις 20 Γενάρη που έκλεισα το δάνειο, πληρώνω πρώτη δόση 45 μέρες μετά.
-Ναι, αλλά δεν μου ζήτησαν πότε θέλω να πληρώσω την πρώτη δόση?
-Το γράφει το συμβολαίο σας κύριε.
-Δηλαδή αν εγώ πάω να πληρώσω τώρα, θα δώσω 45 € λιγότερα;;
-Και τώρα να πληρώσετε τα λεφτά θα πρέπει να τα δώσετε. Έτσι έκλεισε το συμβόλαιο. Είστε υποχρεωμένος να το ακουληθήσετε. (υπερχρεωμένος θα έλεγα).

Μέσα σε όλα τα παρατράγουδα βάλτε και τα έξοδα φακέλου (190 €). Υπερ πίστεως και πατρίδας.. Είναι παράνομα (http://www.athina984.gr/node/71856) στην χώρα μας και υπάρχουν αρκετές δικαστικές αποφάσεις που τα ακυρώνουν. Επειδή όμως μεμονωμένα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, υπάρχει πάλι καλά η Κίνηση Πολιτών Δανειοληπτών και το ΙΚΝΑ/Γενική Ομοσπονδία Καταναλωτών Ελλάδος όπου αναλαμβάνουν μαζικά να διεκδικήσουν την επιστροφή των χρημάτων αυτών. Φυσικά και θα κινηθώ γιατί η τηλεφωνήτρια της τράπεζας μου είπε πως τα έξοδα αυτά καλύπτονται από το συμβόλαιο που υπόγραψα. Ουσιαστικά όμως είναι η προμήθεια των τραπεζών..

Με όλα αυτά το σίγουρο είναι ότι θα επαλέλθει η γρίπη των χοίρων..
Μόνο που αυτήν την φορά θα αρρωσταίνουν από την ασιτία.

Όταν βιάζεσαι σκοντάφτεις λέει η λαϊκή παροιμία. Εχτές έφυγα βιαστηκά από την εταιρεία, καθώς έπρεπε να πάω κάπου στις 3 το μεσημέρι. Μία ώρα πριν πήγα να βγάλω μία φωτοτυπία της ταυτότητας μου, για να τη στείλω με fax κάπου. Την έδωσα στην γραμματέα, την άφησε στο φωτοτυπικό, αλλά κάποιος μας φώναξε και μέχρι να γυρίσουμε στο φωτοτυπικό, η ταυτότητα είχε κάνει φτερά. Ρωτάω κάποιον που τύπωσε, αλλά δεν ήξερε τίποτα. Άρχισα να ψάχνομαι εγώ και η γραμματέας, αλλά η ταυτότητα άφαντη. Είμαστε τρία άτομα να ψάχνουμε κάτω από γραφεία, ανάμεσα σε χαρτιά και δεν φανερωνόταν με τίποτα. Μετά από κανένα τέταρτο και εγώ να κοιτάω την ώρα διακαώς, ένας άλλος συνάδελφος έδωσε τη λύση.
"Αχ, αφηρημένος που είσαι;;" μου λέει, κουνώντας την ταυτοτητά μου μπροστά στα μάτια μου.
"Την είχες ξεχάσει δίπλα στο φωτοτυπικό. Είσαι τυχερός που τη μάζεψα" συμπλήρωσε.
"Είσαι τυχερός που βιάζομαι.. " του απάντησα απλά, αλλά τα μάτια μου πέταγαν φλόγες.

Πόσες φορές έχει τύχει να ψάχνεις κάτι και να μην το βρίσκεις. Ο Αγ. Φανούριος είναι ο Άγιος που μας φανερώνει πράγματα. Ένας φίλος μου, χρόνια πριν και ενώ βρισκόταν στην παραλία με την κοπέλα του, ανακάλυψε έντρομος ότι χάθηκε το τσαντάκι του. Ταυτότητες, διπλώματα, λίγα λεφτά και τα κλειδιά του αυτοκινήτου του, έκαναν φτερά. Νόμιζε ότι το έχασε, αλλά κατόπιν κατάλαβε ότι του το έκλεψαν. Μετά από έναν γολγοθά διαδικασιών αντικατέστησε τα περισσότερα χαρτιά, αλλά όχι κάποια συναισθηματικής αξίας αντικείμενα. Του πρότεινε η γιαγιά του να κάνει μία φανουρόπιτα. Στην αρχή γέλασε, αλλά τελικά υπέκειψε και την έφτιαξε. Έναν χρόνο μετά τον κάλεσε ένας στρατιωτικός. Είχε βρεθεί στον χώρο του στρατοπέδου το τσαντάκι. Έναν χρόνο μετά! Με όλα τα χαρτιά, χωρίς όμως τα λεφτά.



Τρίτη ιστορία και αυτή από το παρελθόν, φοιτητής τότε. Συζητάμε με κάποιους φίλους και ένας παίζει με μία τράπουλα. Μας λέει κάποια στιγμή:
"Θα σας κάνω ένα κόλπο. Θα εξαφανίσω ένα χαρτί. Ας πούμε τον Joker"
Κοιτάμε όλοι τον φίλο, που τελικά αποτυγχάνει οικτρά καθώς τα τραπουλόχαρτα του φεύγουν από τα χέρια του. Μαζεύουμε την τράπουλα και βλέπουμε πως λείπει ο Joker. Ψάξαμε παντού. Δεν βρέθηκε πουθενά. Δύο εβδομάδες μετά το μυστήριο λύθηκε. Είχε μπει στα πλάγια ενός συρταριού. Δεν ξέρω πόσο δύσκολο είναι να το πετύχεις αυτό, ως και αδύνατο, πάντως μέχρι να βρεθεί, ο φίλος μας έλεγε, "λες να είμαι μάγος και να μην το ξέρω;;"








Το τραγουδάκι άσχετο, απλά ταιριάζει γάντι.. ο στίχος.

Η σχέση μου με τη μουσική είναι καθαρά ακουστική. Περιορίζομαι στον ρόλο του ακροατή, αλλά δεν κρύβω πως πάντα ήθελα να γνωρίζω κάποια όργανα, όπως κιθάρα και πιάνο, να παίζω τουμπελέκι, αλλά .. αλλά..

Ξέρω όμως ότι ποτέ δεν είναι αργά.

Με μουσικά site είχα μία μικρή σχέση, όχι όμως κάτι συνεχές. Πάντα με ενδιέφερε η μουσική ιστορία και όποτε έβρισκα ευκαιρία, αναζητούσα πληροφορίες στο διαδίκτυο, έτσι χωρίς λόγο και ουσία. Μία φίλη βρέθηκε πέρυσι (για την ακρίβεια τέλη 2008) στην ανάγκη να πουλήσει το πιάνο της. Μου ζήτησε να της βρω μία τιμή. Τι πιο εύκολο να ψάξω στο internet. Έτσι είχα την πρώτη επαφή μου με το musicheaven, καθώς αναζήτησα κάποιες αγγελίες. Έπρεπε να ανοίξω λογαριασμό και τον άνοιξα. Ήμουν επισήμως μέλος.

Μετά από λίγες μέρες έπεσα σε μία ενδιαφέρουσα συζήτηση, περί στιχουργικής και ποίησης. Ήταν ένα θέμα στο forum του musicheaven. Τότε άρχισα να ψάχνω το site βλέποντας και τις άλλες πτυχές του (blog, quiz, άρθρα) και σχετικά συχνά έμπαινα και χάζευα.

Μπαίνοντας στο 2009 και βλέποντας πως όποιο blog είχα ξεκινήσει το παράταγα από έλλειψη ενδιαφέροντος, εντελώς ξαφνικά μπήκα και δημιούργησα το blog μου, στον χώρο του musicheaven. Γνώρισα αρκετούς ενδιαφέροντες συμπλογκίτες και αντάλλαξα απόψεις μαζί τους. Μα το πιο σημαντικό ήταν ότι με γέμιζε να γράφω στο blog, καθώς ένιωθα πως ήταν κάτι παραπάνω από ένα ημερολόγιο ψυχής.

Τώρα, θεωρώ το ότι έγινα μέλος στο MH, κάθε άλλο παρά τυχαίο ήταν, καθώς στη ζωή μας, τίποτα δεν γίνεται τυχαία.

Ένα τραγουδάκι θα αφιερώσω σε όλους, να είστε καλά και υγιείς!

η φωτογραφία είναι από το site: www.shutterstock.com

Ήρθε η ώρα να αποχωριστώ με ένα δικό μου στήριγμα. Με κάποιον (κάτι) που δεν με πρόδωσε ποτέ, που με ζέστανε πολλές φορές, που έβρισα μαζί του, που τραγούδησα, που απόλαυσα την φύση και τον δρόμο... με το αυτοκίνητο μου. Δεν ήταν το πρώτο που είχα στην κατοχή μου, αλλά το πρώτο εξ΄ολοκλήρου δικό μου. Οδηγώ δεκαπέντε χρόνια έχοντας εμπειρία από όλων των ειδών τα οχήματα. Κανένα δεν έχω αγαπήσει όπως αυτό.

Πριν κάποια χρόνια, η κοπέλα που τα είχα τότε μου άφησε ένα σημάδι στην πρώτη και μοναδική φορά που της το έδωσα. Από τότε γνωρίζω καλά και θα το πω και λαϊκά, το αυτοκίνητο και η γκόμενα δεν δανείζονται. Υπήρχαν και άλλα σημάδια, ένα δικό μου και μερικά από περαστικούς. Αυτά είναι συνήθη όταν έχεις κάποιο όχημα στο δρόμο. Υπάρχει ο γείτονας που νομίζει ότι του ανήκει μία θέση και στο κοσμεί με τις καλλιγραφίες του. Ο ανίδεος και ασυνείδητος οδηγός που θα κάνει μία ζημιά και δεν θα νοιαστεί για το τι προκάλεσε η αφηρημάδα του, αλλά αν τον είδαν. Με όλες τις γρατζουνιές και μικροκαταστροφές συμβιβάστηκα. Σίδερα είναι και τα σίδερα φτιάχνονται. Οι καρδιές είναι που δεν φτιάχνονται αν πληγωθούν. 

Το έβαλα λοιπόν σε αγγελία, αρκετά πιο φθηνά από αυτά που πίστευα ότι θα πιάσει. Όποιος το πάρει θα είναι τυχερός. Και αυτό δεν το λέω μόνο εγώ. Μου το ζήτησαν φίλοι και γνωστοί, αλλά αρνήθηκα. Το καλύτερο αυτοκίνητο του κόσμου να έχεις αν το πάρει κάποιος γνωστός, θα τσακωθείς, θα του βγάλει ζημιά, θα το τρακάρει, θα, θα.. μακριά και αγαπημένοι. Έκλεισα με τον πρώτο που μου πρόσφερε λίγα παρακάτω από αυτά που ζητούσα. Το έβαλα σε αγγελία και στο internet. Τα τηλέφωνα δεν σταμάτησαν να χτυπούν και ο άνθρωπος που το ζήτησε προσπάθησε να κατεβάσει και άλλο την τιμή. Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Είναι άνθρωπος της πιάτσας, ξέρει τα κατατόπια και έλεγξε τα πάντα από μόνος του. Τώρα προσπαθεί να βγάλει από την μύγα ξύγκι. Δεν θα ρίξω όμως άλλο την τιμή ότι και να γίνει.

Τελευταίες στιγμές με το αυτοκίνητο που είχα για 8 χρόνια πήγα και το καθάρισα και το άδειασα από τα πάντα. Μάζεψα τρεις σακούλες αναμνήσεις. Βρήκα οτιδήποτε πιο άχρηστο υπάρχει. Φίλτρα για τσιγάρα, ένα μενταγιόν που είχα από το 96, ένα προσκλητήριο και δύο μπουμπουνιέρες, στυλούς και αναπτήρες, αρωματικά δεντράκια και ψιλά, πολλά ψιλά μπορεί και από τα καλορίζικα, διόδια προ αμνημονεύτων ετών. Οι αναμνήσεις δεν χάνονται. Υπάρχουν σε φωτογραφίες, στο μυαλό μου στα χιλιόμετρα που οργώσαμε μαζί..

Είχα γράψει παλαιότερα, για μία τραγική ιστορία που αντιμετώπιζε μία φίλη, όταν αρρώστησε το κοριτσάκι της από μία σπάνια αρρώστεια στο αίμα, στην αγνή ηλικία των 5 ετών και όταν όλα αυτά που θεωρούνται φυσιολογικά για όλους μας, για μερικούς είναι δυσβάσταχτα. Η συναντησή μας δεν είχε σκοπό να πει τον πόνο της άλλη μια φορά. Τα πράγματα είναι σε καλό δρόμο και αυτό που πάντα ονειρευόταν -μία φυσιολογική ζωή- είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά πραγματοποιήσιμο. Μου είπε κάποια πράγματα και μου έμειναν όλα. Κάποια από αυτά θα τα μοιραστώ μαζί σας.

Μου είπε ότι όταν ξεκίνησε ο γολγοθάς της είχε αναγκαστεί να μείνει έγκλειστη σε έναν χώρο αποστειρωμένο, για περίπου σαράντα ημέρες. Αυτές τις ημέρες συνειδητοποίησε πόσο λίγο ήξερε το παιδί της. Ένα παιδί που τις καθημερινές πήγαινε παιδικό σταθμό, μετά αναλάμβανε χρέος η γιαγιά και τέλος το παρελάμβανε κάθε μέρα το απόγευμα. Τα Σαβ-Κυρ ήταν συνέχεια μαζι, αλλά ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη. "Δεν ήξερα το παιδί μου. Τι το ανησυχεί, τι του άρέσει, τι το καθησυχάζει, τι θέλει να συζητήσουμε".

Μου είπε ότι πόσο τυχερή υπήρξε στην ατυχία της. Το παιδάκι σώθηκε, αλλά έπρεπε να γίνει μετάγγιση μυελού των οστών. Για όσους δεν γνωρίζουν, είναι αρκετά επίπονη διαδικασία. Βρέθηκε το αδελφάκι της κατά 100 %, πράγμα που είναι πολύ σπάνιο. Μου είπε ότι ζήτησε από τον γιο της να υποστεί αυτήν την επέμβαση και αυτό δέχθηκε. Μετά όμως είχε την αμφιβολία:
-"Μαμά, αν δεν ήμουν καλό παιδί και δεν ήθελα να κάνω αυτήν την εγχείριση, θα μου το επέβαλες με το ζόρι". 
-Όχι παιδί μου. Μόνο εφόσον ήθελες να βοηθήσεις θα το έκανες. Αλλά θα έπρεπε να ξέρεις πως αν δεν βρίσκαμε συμβατό δότη, τότε την αδελφή σου θα την έπαιρνε ο θεούλης"



Μου είπε ότι πέρασαν δυσκολίες οικονομικές, καθώς ένας μισθός μειώθηκε και του αντρός της δεν έφτανε, γιατί δεν ήταν ποτέ εμπρόθεσμος. Ακόμα και από εκεί επιβίωσαν. "Όταν φτιάχνει η μαμά τυρόπιτα, παίρνει και η κόρη και ο γιος στο σχολείο και ο πατέρας στη δουλειά του". 

Μου είπε ότι πριν δεν ζούσε. Αυτήν την ζωή που έχει τώρα δεν την αλλάζει με τίποτα. Είχε υπόταση και πονοκεφάλους καθημερινά. Τώρα είναι ήρεμη και δεν έχει πάρει παυσίπονο εδώ και ένα χρόνο. "Είναι το σημαντικότερο για έναν γονιό, να μεγαλώνει ο ίδιος τα παιδιά του"

Οι δυνατοί έχουν θέληση και οι αδύναμοι έχουν ελπίδα.
Η φίλη μου είχε και από τα δύο.
Και έχει.

Υ.Γ. Το προηγούμενο κείμενο, υπάρχει μέσα στο Blog μου, όποιος θέλει να το διαβάσει, μπορεί να ακολουθήσει το παρακάτω link:

http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&blogger=oraclas&keyword=%E5%EB%F0%DF%E4%E1

Ο Lincoln μια εβδομάδα πριν δολοφονηθεί ήταν στο Monroe, στη Maryland 

Ο Kennedy μια εβδομάδα πριν δολοφονηθεί ήταν..  

Στην Marilyn Monroe.

 
 

Κάποια από τα παραπάνω είναι πέρα για πέρα σωστά. Μπορείτε να πάρετε μία πρώτη γεύση:
http://en.wikipedia.org/wiki/Abraham_Lincoln
http://en.wikipedia.org/wiki/John_F._Kennedy

Κάποτε πολύ πίσω στον χρόνο, ένας βασιλιάς έχτισε ένα παλάτι. Αλλά αυτό το παλάτι είχε ένα εκατομμύριο καθρέπτες. Όλοι οι τοίχοι, τα δάπεδα, τα ταβάνια του παλατιού ήταν καλυμμένα με καθρέπτες.

Μια φορά, στο παλάτι μπήκε ένας σκύλος. Ξαφνιάστηκε πολύ καθώς ανακάλυψε γύρω του πολλά σκυλιά. Όπως και ο κάθε φυσιολογικός σκύλος έκανε αυτό που θα έπρεπε να κάνει για να προφυλαχθεί, δηλαδή αγρίεψε και έδειξε τα δόντια του για να τους φοβίσει. Όμως αμέσως και τα άλλα τα σκυλιά του έδειξαν τα δόντια τους. Το σκυλί άρχισε να μουγκρίζει περισσότερο οργισμένο και όλα τα σκυλιά του απάντησαν απειλώντας το. Τότε το σκυλί ήταν σίγουρο ότι η ζωή του κινδυνεύει και άρχισε απεγνωσμένα να γαβγίζει προσπαθώντας να τους τρομάξει. Και τότε γύρω του είδε χιλιάδες σκυλιά έτοιμα να το κατασπαράξουν.

Το πρωί βρήκαν το κακόμοιρο σκυλί νεκρό, καθώς πέθανε στην προσπάθεια να παλέψει με χιλιάδες δικούς του αντικατοπτρισμούς.

Μήπως τελικά βλέποντας τους άλλους ζητάμε προεκτάσεις του εαυτού μας. Με αυτόν τον τρόπο και στις σχέσεις μας με αυτούς δε βλέπουμε παρά δικούς μας αντικατοπτρισμούς. Έχεις τη σχέση που σου αξίζει -που έλεγε και ο Sven. Ότι και να κάνεις σε εσένα θα επιστρέψει. Για αυτό προτίμησε κάτι καλό.

                              Half my life is in books written pages
                           Live and learn from fools and from sages
                                  You know its true
                                    All the things come back to you

Θα σ' αφήσω να είσαι στα όνειρά μου, αν μ' αφήσεις να είμαι στα δικά σου. Κάνε τη ζωή σου ένα όνειρο και το όνειρό σου πραγματικότητα..



                                   Dream On Dream On Dream On
                                   Dream until your dreams come true

Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή. Να γεύεσαι τα πάντα και θα διαπιστώσεις ότι η ζωή έχει ωραία γεύση. 






Sing with me,

sing for the years

Sing for the laughter and sing for the tears

Sing with me,

if its just for today

Maybe tomorrow the good lord will take you away

Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια, είτε με το αυτοκίνητο, είτε με καράβι, με παρέα ή μόνος.



Αλλά όχι όταν πρόκειται για δουλειά. Ξεκίνησα προχθές το πρωί αυθημερόν για την Λαμία. Παρέα με την μουσική που μόνο εγώ μπορώ να απολαύσω με τη μορφή που είναι στημμένη και επιτέλους να την δυναμώσω, καθώς μόνο άνεμος ακούγεται γύρω μου και δεν μπορώ να ενοχλήσω κανέναν - είναι τρομερά σπαστικό να σου επιβάλλουν την μουσική προτιμησή τους, μερικοί μερικοί..

Στο ύψος της Χαλκίδας συνάντησα πρώτη φορά την ομίχλη. Δυνάμωσα τα stop και χαμήλωσα την ταχυτητά μου για να είναι πιο ελεγχόμενη. Είδα έναν 'Νικολάκη' από πίσω μου με τα μεγάλα φώτα παρατεταμένα. Δεν ξέρω τι έβλεπε, πάντως με πέρασε σαν σταματημένο. Με το πρώτο φως της μέρας, ίσως και λίγο πριν έσβησαν τα λίγα φώτα του δρόμου. Ο κλασικός Έλληνας οδηγός ακολούθησε σβήνωντας τα δικά του άμεσα. Είμαι σίγουρος πως δεν έβλεπε καλά, αλλά δεν έκανε και κάτι για να διευκολύνει όλους τους άλλους.

Θυμήθηκα ότι ομίχλη πέτυχα πριν χρόνια σε διακοπές στην Σαντορίνη, στο Πήλιο που στο κάτω κάτω είναι βουνό και σαν φαντάρος στην Αλεξανδρούπολη. Είχαμε πάει για σκηνάκια σε ένα βουνό και το πρωί είχε τόσο ομίχλη που δεν βλέπαμε στο ένα μέτρο!



Η ομίχλη συνεχίστηκε κατά τόπους, αλλά μετά τον Μαλλιακό το τοπίο ήταν καθαρότατο. Ο δρόμος ήταν πολύ καλός και  συνειδητοποίησα ότι είχα τουλάχιστον δύο χρόνια να βγω στην Εθνική Αθηνών - Λαμίας (Θεσσαλονίκης) και δεν είχα απολαύσει τον δρόμο χωρίς τις παρακάμψεις στον Αγ. Κωνσταντίνο και τα Καμένα Βούρλα. Το άσχημο κομμάτι ήταν τα διόδια. Σίγουρα είναι κάτι που επιβαρύνει τους επαγγελματίες που κάνουν καθημερινά τέτοια δρομολόγια, αλλά για να πάω και να έρθω χρειάστηκα συνολικά 18 € και μείον 5,4 € αν βγάλεις τα διόδια της Αττικής.

Σαν οδηγός θεωρώ τον εαυτό μου σχετικά ΑΡΓΟ. Λέω μάλιστα ότι πάω αργά για να φτάσω γρήγορα. Στον πηγαιμό έκανα περίπου δύο ώρες με την άνεση μου. Στο γυρισμό πρέπει να έκλεισα τις 3 ώρες.. Κάποια στιγμή που είχε βαρύνει το πόδι μου είδα πως είχα πιάσει τα 150.. ακόμα και τότε οι 'γρήγοροι' με άφηναν πίσω τους. Λίγο πιο κάτω πέτυχα ένα μπλόκο, όπου στιγμιαία άφησα το γκάζι. Και μόνο που το είχα στο μυαλό μου δεν ξεπέρασα τα 120 χιλιόμετρα στην υπόλοιπη διαδρομή. Οπότε Ναι στα μπλόκα, όχι για να μας γράφουν, αλλά για να είμαστε πιο προσεκτικοί.

Το τελευταίο καιρό χάνομαι στο forum του αυτοκινήτου που παρήγγειλα. Ένας speedy gonzalez έκανε παράπονα, στο θέμα προβλήματα: "Όταν πηγαίνω με 200 χιλιόμετρα, τρίζουν τα τζάμια".. Ήθελα να ήξερα αν γνώριζε αυτός ο νέος, ότι η αντίδρασή μας μέχρι να πατήσουμε το φρένο είναι γύρω στα 1,6 s. Με 200 Km/h σημαίνει 55,5 μέτρα το δευτερόλεπτο, άρα μία φυσιολογική αντίδραση μας μέχρι να ενεργοποιήσουμε το φρένο, μας έχει μετακινήσει κατά 89 μέτρα. Προσοχή σε όλους. Οι Ελληνικοί δρόμοι δεν είναι για να τρέχουμε, τουλάχιστον όμως ότι φτιάχνεται τηρεί κάποιες ευρωπαϊκές προϋποθέσεις. Αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουμε.

Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Στον έναν επιτρέπονταν να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί τον βοηθούσε να φύγουν τα υγρά από τους πνεύμονες. Το κρεβάτι που βρισκότανε ακριβώς δίπλα στο παράθυρο του δωματίου. Ο άλλος άντρας έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένος σε ακινησία και ένας μεσότοιχος που βρισκόταν μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπε να κοιτάει έξω από το παράθυρο.

Οι άντρες κατέληξαν να μιλάνε ατελείωτα. Μιλούσαν για τις συζύγους τους, τις οικογένειες τους, τα σπίτια τους ,τις δουλειές τους, την θητεία τους στον στρατό, ακόμα και για το που είχαν πάει διακοπές. Κάθε απόγευμα ο άντρας που του επιτρεπόταν να μένει καθιστός περιέγραφε στον συγκάτοικο του όλα όσα έβλεπε από το παράθυρο του δωματίου.

Ο άντρας που βρισκόταν σε αναγκαστική ακινησία άρχιζε να καταλαβαίνει πως ζει για αυτές τις μοναδικές απογευματινές ώρες, που η άποψη του μεγάλωνε και ζωντάνευε από όλη την δραστηριότητα και τα χρώματα του έξω κόσμου.



Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια θαυμάσια λίμνη. Πάπιες και κύκνοι κολυμπούσαν εκεί, και τα παιδιά έπαιζαν με μικρά μοντέλα σκαφών στο νερό. Νεαρά ζευγάρια περπατούσαν πιασμένα χέρι χέρι μέσα στα υπέροχα λουλούδια που είχαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Τεράστια παλιά δέντρα στέκονταν με χάρη επάνω στο έδαφος και μια υπέροχη θέα του ουρανοξύστη της πόλης φαινόταν από μακριά.

Καθώς ο άντρας δίπλα στο παράθυρο εξηγούσε όλες αυτές τις όμορφες λεπτομέρειες, ο άντρας στο διπλανό κρεβάτι φαντάζονταν όλα αυτά που άκουγε. Ένα απόγευμα ο άντρας που ήταν δίπλα στο παράθυρο, περίγραφε μια παρέλαση που περνούσε. Παρόλο που ο άντρας στο δίπλα κρεβάτι δεν μπορούσε να ακούσει τον ήχο της μπάντας, μπορούσε και μόνο με τα μάτια του μυαλού του να δει τους κλόουν που χόρευαν, τα πολύχρωμα άρματα και τα όμορφα διακοσμημένα αυτοκίνητα και άλογα.

Οι μέρες πέρασαν. Ο άντρας που δεν μπορούσε να δει από το παράθυρο άρχισε να επιτρέπει σπόρους έχθρας να αναπτύσσονται μέσα του. Όσο και να εκτιμούσε τις περιγραφές του συγκατοίκου του, εύχονταν μέσα το να ήταν αυτός ο οποίος θα μπορούσε να δει την θέα από το παράθυρο. Άρχισε να αποστρέφεται στον συγκάτοικο του και στο τέλος ο πόθος του να είναι δίπλα στο παράθυρο τον έφερε σε απόγνωση.

Ένα πρωινό σε μια επίσκεψη της νοσοκόμας στο δωμάτιο βρήκε τον άντρα δίπλα στο παράθυρο νεκρό. Είχε πεθάνει ειρηνικά μέσα στον ύπνο του. Λυπημένα κάλεσε τους νοσοκόμους και απομάκρυνε το πτώμα του.



Μετά από ένα χρονικό διάστημα για να μην θεωρηθεί και απρέπεια ο άντρας ζήτησε να μετακινηθεί στο κρεβάτι που βρίσκονταν δίπλα στο παράθυρο. Εκείνη με πολύ προθυμία τον μετακίνησε και φρόντισε να είναι άνετος. Σιγά-σιγά στηρίχθηκε με πόνο στον αγκώνα του να σηκωθεί να ρίξει μια ματιά στον έξω κόσμο. Επιτέλους θα μπορούσε να δει τον έξω κόσμο και όλες τις δραστηριότητες του.

Αυτό που είδε ήταν ένας κενός τοίχος!

Κάλεσε την νοσοκόμα και την ρώτησε: Πώς μπορούσε ο συγκάτοικος μου να βλέπει όλα αυτά που μου περίγραψε; Πώς μπορούσε να μου μιλάει για τόσο ομορφιά και με τόσες λεπτομέρειες, όταν αυτό που φαίνεται από αυτό εδώ το παράθυρο είναι ένας παλιός και βρώμικος τοίχος;

Και η νοσοκόμα του απάντησε: "Ω Θεέ μου... Δεν το ξέρατε πως ο πρώην συγκάτοικος σας ήταν τυφλός; Δεν μπορούσε να δει καν τον τοίχο, ίσως ήθελε να σας ενθαρρύνει."

Εάν ζείτε μια ζωή βασανίζοντας τον εαυτό σας για το τι έχουν οι άλλοι, πιθανότατα να χάσετε την χαρά του να γίνετε αποδέκτες αυτών που οι άλλοι θέλουν να σας δώσουν.

Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία.

Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;

Και οι μαθητές απάντησαν:
- Ναι είναι γεμάτο.

Αυτός χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βότσαλα και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βότσαλα κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών.

Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;

Και οι μαθητές απάντησαν:
- Ναι είναι γεμάτο.

Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βότσαλων.

Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;

Οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν:
- Ναι είναι γεμάτο.

Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει πήρε από την χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου.

Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;

Οι μαθητές αυτή τη φορά γέλασαν και είπαν:
- Ναι, είναι γεμάτο.

Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει τη ζωή σας.

Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας, η οικογένεια σας, ο σύντροφός σας, τα παιδιά σας, η υγεία σας, οι καλοί σας φίλοι. Είναι τόσο σημαντικά που ακόμα κι αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.

Τα βότσαλα είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στη ζωή μας, όπως οι σπουδές, η δουλειά μας, το σπίτι μας, το αυτοκίνητό μας, τα στερεοφωνικά μας. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής.

Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα τα πολύ μικρά της ζωής.

Αν βάλεις πρώτα άμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τις πέτρες αλλά ούτε για τα βότσαλα. Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας.

Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε τη σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας, χαρείτε με τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας, τα στερεοφωνικά σας. Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα. Ξεχωρίστε τις προτεραιότητες.

Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας όμως ρώτησε:
- Καλά, η μπύρα τι αντιπροσωπεύει;

Ο καθηγητής γελώντας του απαντά:
- Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω. Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρεις ότι ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΙΓΟΣ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΠΥΡΙΤΣΕΣ.






Σημείωση: Την ιστορία ίσως να την είχατε διαβάσει. Την γνώριζα καιρό και δυσκολεύτηκα να την βρω. Μία ιστορία του Χρίστου, μου την θύμησε και ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας.

Κάποιο βράδυ σου ‘χα πει πως θέλω
να γυρίσω όλο το κόσμο, όλο το κόσμο
Και συ μου γέλασες γλυκά και μου πες
το φιλί μου μυρίζει δυόσμο, μου μυρίζει δυόσμο

Κάποιο βράδυ σου ‘χα πει πως θέλω
να πετάξω σαν πουλί πάνω από το κόσμο
Και συ ζωγράφισες φτερά σ' ένα λευκό χαρτί
και μου πες φως μου, μη φύγεις φως μου

Θα σου φανερωθώ
Στίχοι-Ερμηνεία: Νίκος Ζιώγαλας

Ποίημα:
Ερωτικά VI (Απόσπασμα): Κώστας Ουράνης

Όλοι κρύβουμε έναν εβραίο μέσα μας και αυτό δεν το λέω υποτιμητικά. Όπως οι Σκωτσέζοι φημίζονται για τη τσιγκουνιά τους, έτσι και οι εβραίοι για τα παζάρια τους. Το γονίδιο του παζαρέματος το κέρδισα από τη γιαγιά μου. Συγχωρεμένη να είναι ήταν απίστευτη στις αγορές της.

Έτος 1986. Αρραβωνιάζεται ο θείος μου και έχει βγει μαζί με τα παιδιά για αγορά δαχτυλιδιού. Έχουν μαζί τους 9000 δραχμές. Μεγάλο ποσό εκείνη την εποχή. Μπαίνουν σε πολλά μαγαζιά, αλλά σε ένα τους αρέσει πολύ ένα δαχτυλίδι.
-Πόσο κοστίζει;
-13000, λέει ο πωλητής.
-Ας πάρουμε ένα πιο φθηνό, λέει η κοπέλα του θείου μου.
-Πόσο θα μας το αφήσετε, ρωτάει η γιαγιά μου.
-Δεν μπορώ να κάνω τίποτα, άντε να σας το αφήσω 12500. Γιατί δεν παίρνετε κάτι άλλο;
-Ναι αλλά εμείς εχουμε 9000.
-Ε, τότε πάρτε κάτι άλλο.
-Ναι, αλλά αυτό μας αρέσει.
Ο ίδιος διάλογος κράτησε για μισή ώρα. Στο τέλος η γιαγιά μου έβγαλε έξω τα παιδιά και τον ψόφησε τον άνθρωπο. Στο τέλος το πήρε.

Ψάχνοντας λοιπόν για αυτοκίνητο, έχω στο νου τη γιαγιά μου. Πως θα αντιδρούσε στη θέση μου. Ο πρώτος αντιπρόσωπος μου έδωσε μία τιμή αρκετά πάνω από αυτά που είχα σκοπό να δώσω. Μου άρεσε και αυτό το κατάλαβε. Πήγα και σε δεύτερο και σε τρίτο. Η τιμή έπεσε γύρω στα 300 €. Στα αυτοκίνητα οι τιμές είναι συγκεκριμένες. Δεν μπορείς να κάνεις καλύτερη τιμή, ούτε να πέσεις πολύ χαμηλά. Σαν δεινός στο παζάρεμα με την καλύτερη προσφορά ανά χείρας πήγα ξανά στον πρώτο. Μου στρογγύλεψε την τιμή κατεβαίνοντας ουσιαστικά 500 €. Πήγα ξανά στο δεύτερο με την καλύτερη τιμή. Το κατέβασε κι άλλο και οι κινήσεις μου συνεχίστηκαν μέχρι να καταλάβω πως δεν είχαν άλλα όπλα να μου παρουσιάσουν. Η τελική τιμή που πήρα ήταν μειωμένη κατά 1200 € από την αρχική. Και αναρωτιέμαι πόσα βγάζουν τελικά..

Υπάρχουν κάποιοι βασικοί κανόνες για καλύτερες αγορές. Ανεξαρτήτως της τιμής που πληρώσατε, εάν ο πωλητής χαμογελά την ώρα που φεύγετε, μαντέψτε ποιος κέρδισε… Το βασικό είναι να μην το παίρνουμε στην πρώτη τιμή που μας προτείνουν. Οι βασιλιάδες στο παζάρεμα είναι οι Τούρκοι και οι Ινδοί. Πριν χρόνια βρέθηκα στην Αλικαρνασσό, όταν είχα πάει στην Κω για διακοπές. Πέτυχα το παζάρι και αυτό που έχω να πω είναι πως το παζάρι το ζουν σε αυτά τα μέρη. Βλέπω ένα ρολόι Gucci που μόνο μπανάνες δεν έτρωγε. Είχε τιμή 30 €. Με βλέπει ο πωλητής.
-How much?
Δεν μιλάω.
-Twenty.
Κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά.
-Οκ, tell me.. How much?
Δοκιμάζω τα νεύρα του.
-Two.
-Are you Greek?
-Yes.
-Filaraki, adelfaki, no two, ten.
-Goodbye..
-Ok, ok.. five!
-Two.
-Three!!!
Τελικά -κακώς- δεν το πήρα, γιατί βιαζόμουν να φύγω. Την άλλη μέρα, παρόμοιο ρολόι στην Κω είχε τιμή εκκίνησης 33 €.
-Πόσο κάνει αυτό; ρωτάω τον πωλητή.
-Όσο βλέπεις.
-Στην Τουρκία μου το έδιναν 3 €.
-Ας το έπαιρνες από εκεί τότε.

Σχηματίστηκαν το 1970 με βασικά μέλη τον τραγουδιστή Steve Tyler και τον κιθαρίστα Brad Whitford. Όταν με τα άλλα μέλη του συγκροτήματος έψαχναν να βρουν ένα όνομα για την μπάντα τους, ο Joey Krammer (drummer), τους πρότεινε το Aerosmith, που είχε ίδια προφορά με ένα σχολικό του βιβλίο το Arrowsmith. Η απάντηση τους ήταν ότι είναι πολύ σοφιστικέ. Τότε ο Joey διευκρίνησε ότι εννοούσε A-E-R-O.

Ξεκίνησαν σαν όνομα Papathanasiou Set οι Βαγγέλης Παπαθανασίου, Λουκάς Σιδεράς, Ντέμης Ρούσσος και Αργύρης Κουλούρης με προορισμό το Λονδίνο, όπου η δισκογραφική εταιρεία Phonogram είχε εγκρίνει δοκιμαστική τους ηχογράφηση, αλλά εν μέσω απεργιών έμειναν στο Παρίσι. Ο Lou Raisner τους μετονόμασε σε Aphrodite’s Child.

Όταν το 1961 τρεις αδερφοί, ένας ξάδερφος και ένας φίλος από το σχολείο (Brian, Carl και Dennis Wilson, Mike Love και Al Jardine) σχημάτισαν στο Λος Άντζελες ένα φωνητικό γκρουπ, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι ξεκινούσαν μία από τις πιο θρυλικές ιστορίες της pop μουσικής, για ένα άκρως επιτυχημένο εμπορικά γκρουπ της Αμερικής στη δεκαετία του ’60. Πριν καταλήξουν στο όνομα The Beach Boys (που ήταν ιδέα του Love), άλλαξαν κάποιες συνθέσεις και ονόματα όπως το "The Beach Boys Band" και το "Endless Summer Band".

Ένα από τα μεγαλύτερα γκρουπ της δεκαετίας του ’70, οι Bad Company, σχηματίστηκε στη Βρετανία το 1973 από τους Paul Rodgers, Simon Kirke, Mick Ralph και Raymond Burrel. To ονομά τους προήλθε ομότιτλη ταινία της εποχής τους με πρωταγωνιστή τον Jeff Bridges.

Γιοι του ντράμερ Hugh και της τραγουδίστριας Barbara, οι τρεις αδερφοί Gibb πραγματοποίησαν την πρώτη τους επαγγελματική εμφάνιση το 1955, αλλά το ντεμπούτο άλμπουμ τους το 1967. Το ονομά τους Bee Gees προκύπτει από τα αρχικά του Brothers Gibb.

O John Lennon γνωρίστηκε με τον Paul McCartney μόλις από το 1957. Από τότε πειραματίστηκαν με διάφορες συνθέσεις μέχρι που το 1959 έφτιαξαν το γκρουπ όπου ξεχώρισαν, δημιουργώντας το πιο σημαντικό γκρουπ στην ιστορία της μουσικής. Το όνομα τους ήταν φόρος τιμής στον Buddy Holly and The Crickets. Αρχικά τα ονόματα τους ήταν "The Beatals", "Johnny and the Moondogs", "Long John and The Beetles" and "The Silver Beatles". Το τελικό όνομα και αυτό που πέρασαν στην ιστορία ήταν The Beatles.

Το 1969, σε κάποιο κοινόβιο του Black Oak, ζούσε η καταγόμενη από τριγύρω πόλεις χίπικη παρέα του James «Dandy» Mangrum. Όταν μετονομάστηκε σε Black Oak Arkansas και με επικεφαλής το μακρυμάλλη και συνήθως γυμνόστηθο Mangrum. Το 1975 ο Mangrum, μετονομάστηκε σε Jim Dandy (όνομα «δανεισμένο» από επιτυχία της LaVern Baker).

Οι Black Sabbath σχηματίστηκαν στο Birmingham το 1968. Το αρχικό όνομα τους το πήραν από ένα τοπικό μαγαζί με ινδιάνικα ρούχα που λεγόταν Polka Tulk. Στη συνέχεια μετονομάστηκαν σε The Earth Blues Company, μετά σκέτο Earth και τέλος πήραν το όνομα με το οποίο λατρεύτηκαν. Black Sabbath είναι ο αμερικανικός τίτλος της κλασσικής ιταλικής ταινίας τρόμου "I Tre Volti Della Paura", την οποία αργότερα διασκεύασε ο μετρ του είδους Mario Bava. Το ονομά τους σημαίνει Μαύρο Σάββατο.

Οι Bon Jovi, είναι ένα πενταμελές αμερικανικό σύνολο που πήρε το όνομα του από αυτόν που δημιούργησε το group. Σχηματίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 από τον John Bon Jovi (φωνητικά/κιθάρα) και ανέδειξε τον κιθαρίστα Richie Sambora.

Αρχικά λέγονταν Soft White Underbelly, αργότερα άλλαξαν σε Stalk Forrest Group, για να γίνουν τελικά Blue Oyster Cult, με την κυκλοφορία του ομώνυμου πρώτου άλμπουμ τους το 1972.

Οι Cranberries αποτελούμενοι από τα αδέρφια Noel και Mike Hogan , τον Fergal Lawer σχηματίστηκαν στο Limerick της Ιρλανδίας με πρώτο όνομα το Cranberry Saw US. Το όνομα ήταν έμπνευση του φίλου τους και αρχικού τους τραγουδιστή, Niall Quinn. Με την αποχώρηση αυτού, η φίλη της κοπέλας του, Dolores O'Riordan, περνάει από ακρόαση και παίρνει την θέση του πίσω από το μικρόφωνο. Το όνομα αν και συντομεύθηκε είναι σαν λογοπαίγνιο του Cranberries Sauce.

Το συγκρότημα Deep Purple το θεωρώ ανάλογο σε ποιότητα μουσικών με τους Beatles. Με ζωή μόνο από το 1968 μέχρι το 1976, δημιούργησαν πολλές επιτυχίες στην rock μουσική σκηνή. Το πρώτο όνομα τους ήταν το «The Savages». Μετά από την επιστροφή τους από ένα tour στην Δανία, η γιαγιά του Blackmore ήταν η αιτία του τελικού ονοματός τους, καθώς το αγαπημένο της τραγούδι είχε ως τίτλο Deep Purple.
           
Οι Def Leppard σχηματίστηκαν το 1977 από τον Joe Elliott που είναι μέχρι σήμερα ψυχή του κουαρτέτου. Το ονομά τους προήλθε από το Deaf Leopard, μία έμπνευση του Elliot, επηρρεασμένος από τους Led Zeppelin.

Οι Dire Straits συγκρότημα που ξεκίνησε το 1977 δημιούργησαν το ονομά τους από μία αργκό. Σημαίνει ότι είστε σε πολλή άσχημη ή επικίνδυνη θέση. Κατά λέξη σημαίνει dire=τρομερός και straits=μικρά κομμάτια ύδατος ανάμεσα σε έδαφος. Η εύρεση μίας ασφαλούς μετάβασης ενός στενού απαιτεί μεγάλη ικανότητα και τύχη.

Η θρυλική αμερικανική μπάντα που σχηματίστηκε στο Λος Άντζελες το 1965 πήρε το όνομά της από το βιβλίο του Aldus Huxley «The Doors Of Perception». Πρόκειται φυσικά για τους Doors το πρώτο συγκρότημα που με εισήγαγε στην Rock μουσική. Το συγκρότημα αποτελούσαν οι Jim Morrison (φωνητικά/στίχοι) και Ray Manzarek (κίμπορντς), οι οποίοι είχαν συναντηθεί όταν σπούδαζαν κινηματογραφία στο UCLA, μαζί με τους Robbie Krieger (κιθάρα) και John Densmore (ντραμς).

Οι Fleetwood Mac, εξελίχθηκαν από κορυφαία μπάντα των βρετανικών blues του τέλους της δεκαετίας του ’60 σε ένα από τα πιο εμπορικά soft-rock γκρουπ των 70s και των 80s. Τα ιδρυτικά μέλη Peter Green (κιθάρα), John McVie (μπάσο) και Mick Fleetwood (ντραμς) είχαν συναντηθεί ως μέλη των Bluesbreakers του John Mayall και το 1967 έφτιαξαν τους Peter Green’s Fleetwood Mac, όνομα που προήλθε και από τους τρεις. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο Green αποχώρησε από το γκρουπ, εγκαινιάζοντας μια μακριά αλυσίδα αλλαγών στη σύνθεση των Fleetwood Mac. Το τελικό όνομα προκύπτει από τον Mick Fleetwood και John McVie (Mac).

Ένα από τα πιο επιτυχημένα σύνολα των δεκαετιών του ’70, του ’80 και του ’90, οι Βρετανοί Genesis έχουν αναδειξεί rock αστέρες όπως ο Peter Gabriel και ο Phil Collins. Με το όνομα Genesis πρωτοεμφανίστηκαν το 1967 με μέλη τους Peter Gabriel (φωνητικά), Tony Banks (κίμπορντς), Chris Stewart (τύμπανα), Anthony Philips (κιθάρα/φωνητικά) και Mike Rutherford (μπάσο/κιθάρα/φωνητικά). Το ονομά τους προήλθε από τον πρώτο τόμο της Βίβλου (γένεση).

Οι Green Day, αγαπημένο συγκρότημα, όταν πρωτοξεκίνησε ο Rock Fm, δημιούργησαν το ονομά τους από μία αργκό. Green Day, είναι η μέρα που είναι γεμάτη από χασίς.

Οι Jethro Tull δημιουργήθηκαν το 1968 στην Αγγλία (Μπλακπουλ και Λούτον) και τώρα αποτελούνται από τους Ian Anderson, Martin Barre, and Dave Pegg. Το όνομα τους προήλθε από υπαρκτό πρόσωπο του 18ου αιώνα που ήταν γεωργός, αλλά και εφευρέτης (ανακάλυψε μία μηχανή σποράς). Διαλέξαν αυτό το όνομα για μία εβδομάδα. Ο λόγος ήταν, γιατί κάθε εβδομάδα έπαιζαν σε κάποια μέρη και είχαν ένα διαφορετικό όνομα, μέχρι να γίνουν κάτι αξιόλογο. Αυτό ήταν το τελευταίο όνομα που άλλαξαν.

Οι Kinks δημιουργήθηκαν το 1962 στο Λονδίνο. Η πρώτη μορφή τους αποτελούνταν από τα αδέλφια Ray Davies & Dave Davies, τον Pete Quaife και τον Mick Avory (Rolling Stones). Το ονομά τους προήλθε από το kinky ντύσιμό τους - Δερμάτινα και μπότες.

Οι Kiss, υιοθετώντας το χαρακτηριστικό βάψιμο στο πρόσωπο και τις «γοτθικές» αναφορές στην εμφάνισή τους άντλησαν έμπνευση από περιοδικά κόμικς, καταλήγοντας τελικά να γίνουν οι ίδιοι έμπνευση. Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1973 στη Νέα Υόρκη από τους Gene Simmons, Paul Frehley, Peter Criss και Ace Frehley. Τα αρχικά του ονοματός τους σημαίνει: Ιππότες στην Υπηρεσία του Σατανά. Knights In Satan Service.

Οι Led Zeppelin θεωρείται από ίσως το πιο επιτυχημένο κουαρτέτο της δεκαετίας 70. Αποτελούνταν από τον κιθαρίστα Jimmy Page, τον μπασίστα και κιμπορντίστα John Paul Jones, τον τραγουδιστή Robert Plant και τον ντράμερ John Bonham. Ήταν ο προάγγελος των Heavy metal συγκροτημάτων (δική μου άποψη) και σχηματίστηκαν το 1968. Το όνομα τους αρχικά ήταν Lead Zeppelin, και η αφορμή δόθηκε από τον Keith Moon drummer των Who, που σχολίασε αρνητικά το νέο γκρουπ λέγοντας χαρακτηριστικά: the group would go down "like a lead balloon". Ο John Entwistle το συνέχισε σχολιάζοντας "more like a lead zeppelin". Τέλος ο Page μετέφερε την φράση στον manager Peter Grant, όπου άλλαξε το Lead σε Led και το συγκρότημα απέκτησε όνομα.

Οι Lynyrd Skynyrd σχηματίστηκαν το 1965 από τους Ronnie Van Zant (φωνητικά), Gary Rossington (κιθάρα), Allen Collins (κιθάρα), Billy Powell (κίμπορντς), Leon Wilkeson (μπάσο) και Bob Burns (τύμπανα). Τους ανακάλυψε ο Al Cooper να παίζουν σε πολιτείες του νότου και έκανε την παραγωγή στο ντεμπούτο άλμπουμ Το όνομα έχει προέλθει από τον Leonard Skinner, που ήταν καθηγητής γυμναστικής.

Ο Frank Vincent Zappa, έγινε γνωστός το 1966, όταν κυκλοφόρησε το “Freak Out!”, το ντεμπούτο άλμπουμ των The Mothers Of Invention. Αρχικά ήθελαν τον όνομα Mothers, αλλά δεν το ενέκρινε η Δισκοφραφική τους εταιρεία. Ουσιαστικά το όνομά τους, δηλώνει ότι δεν ήθελαν να αλλάξουν το όνομα.

Οι Kαλιφορνέζοι Metallica σχηματίστηκαν στο Λος Άντζελες το 1981 και κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους το 1983 («Kill 'em All). Ο Lars Ulrich πρότεινε σε έναν φίλο του την ονομασία ενός περιοδικού του metal. Οι επιλογές, ήταν ανάμεσα στο Metal Mania και στο Metallica. Για τον φίλο του έδωσε το Metal Mania για το περιοδικό και κράτησε το Metallica για τη μπάντα.

Οι Nirvana, πρωτοπόροι στο grunge, του rock στιλ που πάντρεψε το punk με το heavy metal. Γνώρισαν παγκόσμια επιτυχία (ίσως και λόγω MTV).  Σχηματίστηκαν το 1988 από τους Kurt Cobain (φωνητικά, κιθάρα), Krist Novoselic (μπάσο) και Dave Grohl (τύμπανα). Nirvana είναι η κατάσταση της τέλειας μακαριότητας, σύμφωνα με τους βουδιστές. Δεν είναι το πρώτο συγκρότημα με αυτό το όνομα, αλλά το πιο γνωστό.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, στο Κέμπριτζ της Αγγλίας οι Roger Keith «Syd» Barrett, Roger Waters, Nick Mason και Rick Wright σχημάτισαν τους Pink Floyd Sound προς τιμή δύο μουσικών blues από την Τζόρτζια, του Pink Anderson και του Floyd Council. Λίγο αργότερα «συντόμευσαν» την ονομασία τους σε Pink Floyd και εντάχθηκαν δυναμικά στο βρετανικό ψυχεδελικό κίνημα.

Οι R.E.M. αγαπημένο συγκρότημα που έχει επισκεφτεί την χώρα μας τρεις φορές, ιδρύθηκε το 1980 σε μία άλλη Αθήνα, στη Τζώρτζια των Η.Π.Α. Αποτελείτε από τους Michael Stipe (φωνητικά), Peter Buck (κιθάρα), Mike Mills (μπάσο) και τον Bill Berry στα drums. Το όνομα προκύπτει από τα αρχικά Rapid Eye Movement, στάδιο του ύπνου, γνωστό και ως ύπνος γρήγορων κινήσεων των ματιών. Το όνομα του συγκροτήματος δεν ήταν το πρώτο που είχε η μπάντα. Ξεκίνησε με το "Twisted Kites", "Cans of Piss" και "Negro Wives". Η τελική ονομασία ήταν από μία κατά τύχη επιλογή του Stipe από ένα λεξικό.

H ιστορία των Rolling Stones ξεκινά το καλοκαίρι του 1963, με πρωταγωνιστές τον Mick Jagger, τον Keith Richards, τον πιανίστα Ian Stewart, τον ντράμερ Charlie Watts και τον Brian Jones. Αργότερα εντάχθηκαν στην μπάντα οι Mick Taylor, Bill Wyman και Ron Wood. Το ονομά τους εικάζεται ότι προέρχεται από ένα τραγούδι του Muddy Waters «Rollin’ Stone». Προσωπικά νόμιζα από το τραγούδι του Bob Dylan «Like a rolling Stone».

Οι Soft Machine θεωρούνται ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της  ανεξάρτητης βρετανικής σκηνής. Σχηματίστηκαν στο Κάντερμπερι το 1966, πήραν το όνομά τους από βιβλίο του William Burroughs.

Οι Wilde Flowers σχηματίστηκαν το 1963 από τον Kevin Ayers, ο οποίος στο προταθέν όνομα του γκρουπ Wild Flowers, πρόσθεσε άλλο ένα γράμμα στο τέλος της πρώτης λέξης για να τιμήσει τον Oscar Wilde. Μαζί του ήταν άλλοι τρεις σημαντικοί μουσικοί, οι Robert Wyatt, Mike Ratledge και Hugh Hopper, που έγραψαν ιστορία στη συνέχεια με τους Soft Machine και τους Caravan.

Μετά τα ονόματα Feedback και Hype το ιρλανδέζικο συγκρότημα κατέληξε στο όνομα U2. O νεαρός Larry Mullen, έχοντας βαρεθεί να παίζει μόνος του drums, έβαλε αγγελία στο σχολείο που φοιτούσε και έτσι γνώρισε τα άλλα μέλη του συγκροτήματος Mount Temple School, όπου φοιτούσε, ψάχνοντας μέλη για συγκρότημα. Εκεί, στην κουζίνα του σπιτιού έμελλε να γεννηθούν οι U2. Το όνομα προέκυψε από την επιλογή των μελών ανάμεσα σε έξι που τους είχε προτείνει ο Steve Averill, φίλος ενός από τα μέλη και μουσικός. Διάλεξαν αυτό που ακουγόταν λιγότερο χειρότερο.

            Οι White Snake είναι δημιούργημα του πρώην τραγουδιστή τον Deep Purple, David Coverdale. Το όνομα τους είναι έμνευση του ιδίου, από έναν τεράστιο λευκό πύθωνα που είχε.

Σίγουρα μου έχουν διαφύγει ονόματα κλασικών συγκροτημάτων, αλλά ελπίζω να με διορθώσετε και να είστε επιεικείς για τυχόν λάθη και παραλείψεις.

Οι Σολίστες:

Ο Alice Cooper (πραγματικό όνομα Vincent Damon Furnier) από το Detroit υιοθέτησε μετά το 1967, το όνομα μία μάγισσας του 17ου αιώνα της οποίας θεώρησε τον εαυτό του μετενσάρκωση.

Πόσοι γνωρίζουν πραγματικά τα ονόματα που έγιναν γνωστοί γνωστοί τραγουδιστές. Ο Bob Dylan, ονομαζόταν Robert Allen Zimmerman και άλλαξε το ονομά του όταν έφυγε από την Μινεσότα και πήγε στην Ν. Υόρκη. Όταν τον ρώτησαν χρόνια αργότερα αν εμπνεύστηκε από τον Dylan Tomas, γνωστό ποιητή, απάντησε: : “No, like Bob Dylan”

O David Bowie, το άλλαξε για να μην τον μπερδεύουν με τον David (Davy) Jones των Monkees. To πραγματικό του όνομα είναι David Robert Jones.

Ο Elton John δημιούργησε το ονομά του από τα ονόματα των Elton Dean & Long John Baldry, βρεταννών μουσικών. Το πραγματικό του ήταν Reginald Dwight.

Ο Eric Clapton, μέλος σημαντικών συγκροτημάτων όπως οι Cream και The Yardbirds, θεωρείται από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες στον κόσμο (100 κορυφαίους σύμφωνα με το Rolling Stone). Νόμιζα ότι το ονομά του ήταν ψευδώνυμο, όμως είναι πέρα για πέρα αληθινό Eric Patrick Clapton. Σε πολλά site αναφέρεται ως Eric Patrick Clapp, αλλά λέγεται πως το επώνυμο το πήρε από την μητέρα του, γιατί όταν γεννήθηκε δεν ήταν παντρεμένη.

Ο Sting ξεκίνησε την σόλο καριέρα του μετά την διάλυση των Police από το 1971. Το ονομά του, του το είχε κολλήσει η παρέα του, γιατί όταν ήταν μικρός φόραγε ένα μπλουζάκι που έμοιαζε με κυψέλες (sting = κεντρί). Το πραγματικό του όνομα είναι Gordon Sumner.

Ο Steve Harley, πρώην δημοσιογράφος, έγινε γνωστός από το σχήμα του μαζί με τους Cockney Rebel. To πραγματικό του όνομα είναι Stephen Malcolm Ronald Nice και η εμπνευση του αφορά την περιοχή Harley στην δεκαετία του 70 που πρωτοξεκίνησε μουσικά.

Με αφορμή την εβδομαδιαία οικογενειακή συνάντηση, είδα τα πολυαγαπημένα μου ανήψια, με τον μικρό να ζωγραφίζει έναν υπέροχο κόσμο μπροστά στα μάτια μας. Είναι δεύτερη χρονιά σε παιδικό σταθμό και είναι μόλις τεσσάρων. Μας έφερε την ζωγραφιά του και κοιτάξαμε όλοι ένα τετράγωνο με δύο στρογγυλά γκρι από κάτω και πολλά χρώματα σε διάφορα σημεία. Η επεξήγηση, μας άφησε άφωνους.

-Είναι ένα τζιπ. Τα γκρι είναι οι ρόδες και τα μπλε τα τζάμια. Αυτό -δείχνοντας μία λεπτη γραμμή- είναι η κεραία, και αυτό είναι το μαύρο πράγμα που βγαίνει από πίσω (την εξάτμιση εννοούσε)..

-Και αυτό αγόρι μου τι είναι; είπαμε δείχνοντας μία καλλιγραφία σε άσχετο σημείο.

-Ε, μα αυτό είναι ένα δελφίνι. (Όλοι οι καλοί χωράνε που λέει και ο Αρκάς)

Η ζωγραφική είναι ο βασικός τρόπος έκφρασης των παιδιών, από τη στιγμή που είναι σε θέση να πιάσουν στο χέρι τους το μολύβι και να καταγράψουν ένα ίχνος. Γι’ αυτό άλλωστε και είναι τόσο σημαντική η παιδική εικόνα στο να μπορέσουμε να καταλάβουμε τα στοιχεία της προσωπικότητάς του, αλλά και όλα όσα το προβληματίζουν.

Το κοριτσάκι μίας φίλης μου είχε ζωγραφίσει την οικογενειά του. Η μαμά με μορφή ενός γίγαντα, ο μπαμπάς δίπλα της πολύ μικροκαμωμένος, καμία σχέση με την πραγματικότητα και από ένα παιδάκι πιασμένο από τους γονείς. Το κοριτσάκι αποτύπωσε αυτό που ένιωθε για την οικογενειά του με μία εικόνα. Η μητέρα πανταχού παρών, φρόντιζε για τα πάντα  καθώς ο πατέρας έλειπε πολλές μέρες σε ταξίδι, λόγω εργασίας. Το ενθαρρυντικό ήταν ότι βρισκόταν και αυτός ανάμεσά τους.



Τα παιδιά έχουν την τάση να τοποθετούν αυτές τις κηλίδες τη μία δίπλα στην άλλη, γιατί στις παιδικές ζωγραφιές τα πράγματα έχουν το καθένα το δικό τους χώρο και δεν αλληλοκαλύπτονται. Για παράδειγμα, αν θέλουν να ζωγραφίσουν ένα αυτοκίνητο με 4 ρόδες, το «ανοίγουν» και δείχνουν τις 4 ρόδες σαν να τις βλέπει κανείς από ψηλά. Σε αυτήν την ηλικία τα παιδιά ζωγραφίζουν τα πράγματα όπως τα βλέπουν και τα αντιλαμβάνονται.

Στις παιδικές ζωγραφιές υπάρχει επίσης η έννοια της διαφάνειας. Tα παιδιά δηλαδή ζωγραφίζουν σπίτια στα οποία ο τοίχος είναι «διαφανής» και μπορούμε να δούμε μέσα σε αυτά ανθρώπους που κάθονται, κοιμούνται, τρώνε κλπ. Ή, αντίστοιχα, αν ένα παιδί ζωγραφίσει μία έγκυο, η κοιλιά της είναι διαφανής και μέσα βλέπουμε το μωρό που θα γεννηθεί. Ττα παιδιά οργανώνουν συναισθηματικά τις ζωγραφιές τους και έτσι φτιάχνουν σε μεγαλύτερο μέγεθος τους ανθρώπους, τα ζώα και τα πράγματα που αγαπούν περισσότερο ή έχουν μεγαλύτερη σημασία γι’ αυτά.



Εντύπωση μου είχε κάνει η ζωγραφιά ενός μικρού όταν βρισκόταν στο δημοτικό. Είχε φτιάξει ένα σπίτι, με δύο ήλιους από επάνω και δύο φεγγάρια. Όταν το είχα ρωτήσει γιατί έχει τόσους πολλούς ήλιους, γέλασε και με πήρε από το χέρι. Βγήκαμε στο μπαλκόνι και μου έδειξε τον ήλιο. Μετά με πήρε και με πήγε στο άλλο μπαλκόνι..

Ετοιμόλογος γεννιέσαι δεν γίνεσαι. Σε προσβάλει κάποιος και συνήθως αποφεύγεις να του απαντήσεις από ευγένεια. Υπάρχουν όμως φορές που σε βγάζουν από τα ρούχα σου ή που σου λένε κάτι που είναι τόσο προφανής η απάντηση - κρέμεται κυριολεκτικά από τα χείλη σου - και δεν μπορείς να μην την ξεστομίσεις.

Καλοκαίρι του 94, νεαρός και φιλόδοξος, πολύ πιο αδύνατος από τη σημερινή μου εικόνα, ξεκινάω γυμναστήριο μετά τη δουλειά. Από την μία όμορφος γυναικείος κόσμος που με παροτρύνει να γυμνάζομαι με ζήλο και από την άλλη οι σφίχτερμαν που μου προκαλούν μία αηδία. Αυτοί με τα πρησμένα μπράτσα, τις αλλοιωμένες μούρες και τις φωνές ζορίσματος σε κάθε άσκηση.

Κάνω ασκήσεις κοιλιακών και σε μία από αυτές -νομίζω για τους πλάγιους κοιλιακούς- παίρνω ένα ξύλο και το περνάω πίσω από τους ώμους περιστρέφοντας το σώμα αριστερά και δεξιά με τα πόδια σταθερά. Υπάρχουν δύο διαθέσιμα ξύλα στο γυμναστήριο. Ένα στρογγυλεμένο και ένα τετραγωνισμένο. Το τελευταίο, λόγω των γωνιών του, δυσχεραίνει την άσκηση, οπότε ψάχνοντας το πρώτο ξύλο ανακαλύπτω ότι το κρατάει μία "ντουλάπα".
-Το χρειάζεσαι αρκετά ακόμη; τον ρωτάω.
-Έχει ένα άλλο..
-Το ξέρω, απλά προτιμώ το στρογγυλό.
-Αν το βάλεις στον κώλο σου, θα στρογγυλέψει, λέει δυνατά χαρίζοντας χαμόγελα στους ομοθρησκούς του.
-Α, μάλλον εκεί έβαλες και το δικό σου και είναι τόσο στρογγυλό, του απαντάω άμεσα.

Αν και πέρασαν λίγα μόλις δευτερόλεπτα συνειδητοποιώ ότι γελάνε όσοι παρευρίσκονται κοντά μας, ενώ ψάχνω απεγνωσμένα για έξοδους κινδύνου. Υπάρχει ένα παράθυρο κοντά μου, που βγάζει στον ακάλυπτο και η κύρια είσοδος, που λόγω της ευκινησίας μου (είπαμε αδύνατος) θα προλάβαινα να εξαφανιστώ.

Τελικά γέλασε και ο ίδιος και μπορώ να πω, πως για εκείνο το καλοκαίρι δεν με ενόχλησε, απεναντίας με χαιρετούσε εγκάρδια κάθε φορά που με συναντούσε. Επόμενο δεν χρειάστηκε, γιατί ανήκω και εγώ στους ανθρώπους που πάνω από όλα γυμνάζουν τα σαγόνια τους και μετά το υπόλοιπο σώμα.

Υ.Γ. Η φωτογραφία δεν έχει καμία σχέση, απλά μου άρεσε και την παράθεσα.

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι πέρα για πέρα αληθινή. Συνέβη πριν λίγα χρόνια, όταν ένας φίλος μου εκτελούσε χρέη καπετάνιου σε ένα γιοτ με προορισμό τα ιόνια νησιά. Ο μάγειρας του πλοιάριου Έλληνας, ακολουθούσε πιστά τα ήθη και έθιμα του τόπου μας. Τετάρτη και Παρασκευή, είχε πάντα όσπρια. Τον φώναξε μία μέρα ο καπετάνιος:

-Κυρ Γιώργη, εγώ δεν έχω πρόβλημα, αλλά το πλήρωμα αποτελείτε κυρίως από αλλοδαπούς.

-Εγώ είμαι χριστιανός, θα φάνε φακές ή φασόλια.

-Θα τους ρωτήσεις και αν συμφωνούν, τότε δεν έχω πρόβλημα, αλλιώς θα φτιάξεις και άλλο φαγητό.

Μετά από λίγο ο μαγείρας πλησίασε έναν Εγγλέζο. Κοντοστάθηκε κοντά του και τον ρώτησε:

-Ντου γιου λάικ φακάς?

Ο Άγγλος κατάλαβε φυσικά (Do you like fuck us).Οπότε η απάντηση του μαζί με την ερώτηση, έγινε ανέκδοτο.

-Not now, maybe later..

Καθημερινά παίρνω φαγητό στη δουλειά, όχι τόσο για οικονομικούς λόγους, όσο για καλύτερη διατροφή. Την Παρασκευή που μας πέρασε, το μενού είχε μακαρόνια. Σκέτα, χωρίς σάλτσα. Να θυμηθώ να βάλω τυρί τριμμένο, πριν φύγω, έλεγα από μέσα μου.

Όταν σηκώθηκα μετά από καμία δεκαριά χτυπήματα του ξυπνητηριού, δεν έβλεπα που πατούσα. Πλύθηκα και έκανα τις καθημερινές μου κινήσεις. Καφές, νερό σε μπουκαλάκι, ένα τόστ και το φαγητό. Βγάζοντας τα μακαρόνια, θυμήθηκα το τυρί. Πήρα ένα κουτάλι και έβαλα μπόλικο τυρί μέσα, ώστε να γεμίσει το τάπερ από πάνω. Μηχανικά πήρα μία σακούλα, έβαλα τα φαγητά μέσα και ξεκίνησα για δουλειά. Είχα αργήσει και δεν ήθελα να καθυστερήσω χαζεύοντας τις πρωινές ειδήσεις.

Αν και έχουμε άτυπα μία συγκεκριμένη ώρα φαγητού στην εργασία, αν κάποιος πεινάσει θα φάει. Είχε περάσει η ώρα και ήθελα απεγνωσμένα, να βάλω κάτι στο στόμα μου. Πήγα στο ψυγείο, έβγαλα το φαγητό και το έβαλα στο φούρνο μικροκυμάτων. Το ζέστανα ελάχιστα, γιατί δεν μου αρέσει το φαγητό καυτό και περίμενα από επάνω μην αντέχοντας άλλη αναμονή. Έβγαλα το τάπερ, και προς μεγάλη μου έκπληξη, ανακάλυψα πως είχα πάρει μαζί μου τελικά, το τυρί το τριμμένο!! 

To τυρί μπαίνει παντού! Στα τόστ, στα φαγητά, σε όλες τις γαστρονομικές λιχουδιές, σαν συνοδευτικό για ούζο, κρασί και τσίπουρο, στις φωτογραφίες (say cheeeeeese), αλλά να φάω για μεσημεριανό σκέτο τυρί τριμμένο, ήταν υπερβολή.

Σας έχει τύχει ποτέ είτε να προσβάλετε κάποιον άθελά σας είτε να είστε ο αποδέκτης, σε σημείο που θα θέλατε να εξαφανιστείτε από προσώπου γης. Οι ιστορίες που θα σας αφηγηθώ, μοιάζουν με ανέκδοτα, είναι όμως πέρα για πέρα αληθινές.

Φέτος το καλοκαίρι, λιαζόμουν στην Ελαφόνησο,όταν δύο φίλοι Ισπανοί ήρθαν και κάθισαν δίπλα μας. Ο ένας ήταν αδύνατος, ο άλλος στα κυβικά μου και ακόμα πιο παχύς, με πολλές τρίχες να καλύπτουν την πλάτη του. Γύρισα στην φίλη μου και είπα χωρίς καμία αδιακρισία, "Όριστε..Κοίτα αυτόν, τι τρίχες έχει. Αν  λες εμένα τριχωτό, αυτόν πρέπει να τον λες αρκούδα". Δευτερόλεπτα αργότερα χτύπησε το κινητό της 'αρκούδας'. "Που είσαι ρε φιλαράκι.. Ναι, ναι. Ελαφόνησο.." περιττό να σας πω, πως δεν ξαναμίλησα καθόλου και όλη την άλλη ώρα έκανα ότι κοιμάμαι.

Κάτι παρόμοιο μου έχει τύχει και εμένα. Μία δεκαετία πίσω, βρισκόμουν στην Μύκονο μαζί με έναν φίλο. Είχε μεσημεριάσει όταν ξυπνήσαμε και βγήκα στο μπαλκονάκι να πάρω λίγο αέρα και να μου φύγει η βραδινή μέθη. Δύο κοπελιές στο διπλανό μπαλκόνι, γυμνόστηθες λιαζόντουσταν. Ελληνίδες. Μία κοκκινομάλλα και μία ξανθιά.
"Κοίτα τον γερμαναρά" είπε η μία. Την προηγούμενη είχαμε βάψει τα μαλλιά μας ασημί με μία βαφή της πλάκας και είχε βγει μία αποτυχία. Δεν μίλησα, για να δω τι θα πουν.
"Λες να έχει αναπτήρα, ο Χίτλερ" έχω χαρμανιάσει, είπε η μία.
"Φαντάσου να σε πηδάει και να σου λέει γερμανικές λέξεις" πρόσθεσε η άλλη.
Άρχιζαν να γελάνε και εγώ έψαχνα τα τσιγάρα μου. Βρήκα το πακέτο, αλλά πουθενά ο αναπτήρας μου. Οι κοπελιές βρήκαν αναπτήρα και συνέχισαν τις μπουρδίτσες τους. Εγώ, ατάραχος, αγέλαστος, γύρισα και τις κοίταξα, μέχρι να μου δώσουν σημασία.
"Είναι εύκολο να μου δώσεις την φωτιά σου" είπα στην κοκκινομάλλα.
Πετάχτηκε σαν ελατήριο και μπήκε μέσα, αποκτώντας στο πρόσωπο την απόχρωση των μαλλιών της. Η ξανθιά φίλη της, άρχισε να γελάει δυνατά, δίνοντας μου παράλληλα τον αναπτήρα. Ήταν μία παράξενη γνωριμία και η επιβεβαίωση, να μη μιλάς χωρίς να είσαι σίγουρος.

Τέλος μία ακόμη τραγελαφική ιστορία έχει συμβεί σε έναν φίλο μου και την κουτσομπόλα γυναίκα του. Είχαν πάει γαμήλιο ταξίδι στη Γαλλία και κάθισαν σε ένα 'ρεστοράν'. Αφού παράγγειλαν η κοπελιά του άρχισε να παρατηρεί τα πάντα.
"Κοίτα πως είναι αυτός ο χοντρός! Αυτή τη φοράει. Πίσω σου, κοίτα, μα κοίτα, αυτός πρέπει να είναι αδελφή."
"Γεωργία σε παρακαλω.. Μην σχολιάζεις"
"Μα είμαστε στη Γαλλία! Δεν καταλαβαίνει κανείς τι λέμε".
Η αλήθεια είναι ότι μερικές λέξεις Ελληνικές τις γνωρίζουν όλοι παγκοσμίως. Αν δεν βρίσεις λοιπόν δεν θα παρεξηγηθείς.
Κάποια στιγμή τους έφερε ο σερβιτόρος ένα καλό κρασί. Τους έδειξε το τραπέζι πίσω τους και ο 'γκέι' τους χαιρέτησε. Ήρθε τους πλησίασε και τσούγκρισε τα ποτήρια τους.
"Στην υγειά μας, Ελλάδα" είπε σε άπταιστα Ελληνικά. Ήταν Έλληνας, κοσμογυρισμένος. Τους κράτησε παρέα αρκετή ώρα και όταν ήταν να φύγει έκλεισε το μάτι στην κοπελιά. "Είσαι μικρή και δεν σε κατηγορώ. Όχι δεν είμαι πούστης, αλλά κι αν ήμουν, νομίζω δεν είναι δική σου δουλειά να με κρίνεις"

Με τη λήξη υποβολής δηλώσεων κομμάτων και συνασπισμών κομμάτων στον Άρειο Πάγο, κατατέθηκαν συνολικά 28 αιτήσεις συμμετοχής για τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, η νομιμότητα των οποίων θα ελεγχθεί από το Α’ Τμήμα του Αρείου Πάγου.

Τα 28 κόμματα και οι συνδυασμοί κομμάτων που υπέβαλαν αιτήσεις συμμετοχής στις επερχόμενες εκλογές είναι:

1) Νέα Δημοκρατία (Κ. Καραμανλής)
2) Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑ.ΣΟ.Κ.) (Γ. Παπανδρέου)
3) Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Α. Παπαρήγα)
4) Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) (Α. Τσίπρας)
5) Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός (ΛΑ.Ο.Σ.) (Γ. Καρατζαφέρης)
6) Οικολόγοι Πράσινοι (εκτελεστική επιτροπή, Ε. Ζώτου, Α. Λεμπέση, Ν. Χρυσόγελος, Ιωάννα Κοντούλη, Ι. Παρασκευόπουλος, Μιχ. Πετράκος)
7) Μαρξιστικό - Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος (Αν. Παπαδόπουλος, Π. Κουφοβασίλης)
8) Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (μαρξιστικό-λενινιστικό) (Γ. Κωνσταντόπουλος, Σ. Αγκούτογλου, Β. Σαμαράς, Η. Καμαρέτσος)
9) Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ Τροτσκιστές) (Σαμπετάι Μάτσας, Σάββας Μιχαήλ)
10) Δημοκρατική Αναγέννηση (Σ. Παπαθεμελής)
11) Ένωση Κεντρώων (Β. Λεβέντης)
12) Λαϊκός Σύνδεσμος-Χρυσή Αυγή (Ν. Μιχαλολιάκος) 13) Δημοσθένης Βεργής - Έλληνες Οικολόγοι (Δ. Βεργής)
14) Οικολόγοι Ελλάδας- Κ. Παπανικόλας - Πολιτική Κάθαρση (Κ. Παπανικόλας)
15) ΟΑΚΚΕ Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ (διοικούσα επιτροπή: Γ. Ζαφειρόπουλος, Δ. Γουρνάς)
16) Κοινωνία (Εμμ. Βολουδάκης)
17) Δημοκρατικοί (Μ. Μελετόπουλος)
18) Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία (ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.) διοικούσα επιτροπή 12 ατόμων
19) Ελληνικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας (Γ. Κόκκας) 20) Φως - Αλήθεια - Δικαιοσύνη (Κ. Μελισσουργός)
21) Μέλλον των Ελλήνων (Μ.Τ.Ε.) - Υπηρέτες του Ελληνικού Λαού (Υ.Τ.Ε.Λ.) (Ν. Σκοπελίτης)  
22) Φίλοι του Ανθρώπου (Κ. Σταμούλης) 23) Περιφερειακή Αστική Ανάπτυξη (Π.Α.Α.) (Ν. Κολίτσης) 24) Νέα Ελληνική Δημοκρατία (Ν. Λάσκος)
25) Παλαιά Δημοκρατία (Α. Δασκαλόπουλος)
26) Καπνιστικές Ομάδες για την Τέχνη και την Εικαστική Συγκρότηση (Κ.Ο.Τ.Ε.Σ.) (Ν. Λούβρος)
27) Που είσαι Παπαδόπουλε - Κόμμα Ελλήνων Αλλοδαπών - Τρομοκρατείστε τους Τρομοκράτες (η αίτηση συμμετοχής κατατέθηκε χωρίς να έχει προηγηθεί ίδρυση κόμματος και χωρίς αρχηγό)
28) Χαρίζω Οικόπεδα, Χαρίζω Χρέη, Παναγροτικό Εργατικό Κίνημα Ελλάδος (ΠΑ.Ε.Κ.Ε.) (Μ. Τζαλαζίδης)

Πηγή: http://www.cosmo.gr/Politics/Hellas/250189.html

Παρατηρήσεις:
1. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα τελευταία κόμματα στη λίστα. Οι ΚΟΤΕΣ, το ΠΑ.Ε.Κ.Ε, οι Φίλοι του Ανθρώπου, Φως  - Αλήθεια - Δικαιοσύνη, Κοινωνία και οι υπηρέτες του Ελληνικού Λαού. Τουλάχιστον όσο αφορά τα ονόματα που αντιπροσωπεύουν.
2. Είναι απίστευτο πόσα κόμματα υπάρχουν που να πρεσβεύουν την αριστερά. Αναρωτιέμαι πόσο διαφορετικές ιδεολογίες έχουν, και δεν δημιουργούν ένα εννιαίο κόμμα που να αποτελεί την τρίτη ή τέταρτη δύναμη.
3. Η φωτογραφία είναι για τους Αναποφάσιστους. Τρία σε ένα, σε ένα μαύρο φόντο όπως το μέλλον της Ελλάδας, τουλάχιστον σε επίπεδο πολιτικής.
4. Σε προηγούμενες εκλογές θυμάμαι ένα κόμμα το Α.ΚΙ.ΔΑ., όπου ο ιδρυτής ήταν κοντά στα μέρη μου, στο Παγκράτι. Αυτός στις εκλογές είχε πάρει 12 ολόκληρους ψήφους.
5. Αναρωτιέμαι αν το MusicHeaven, κατέβαινε στις εκλογές με τα τόσα μέλη και τους τόσο αναποφάσιστους, αν θα έπαιρνε καμία έδρα;

Πολλοί θεωρούν ότι το πρώτο φιλί καθορίζει μία σχέση και είμαι και εγώ ένας από αυτούς. Ο τρόπος που θα πλησιάσεις μία κοπέλα, αν θα μιλήσεις ή αν σιωπήσεις, ο τρόπος που θα την αγγίξεις και αν θα ανταποκριθεί στο φιλί σου. Θυμάμαι πολλά πρώτα φιλιά και μερικά τελευταία. Θυμάμαι φιλιά που μύριζαν λεβάντα, φιλιά με γεύση σοκολάτα, φιλιά του Ιούδα που με πότισαν πίκρα, φιλιά θολά από καθαρά μάτια, φιλιά γλυκά από αλμυρά χείλη, φιλιά δροσερά, ανέμελα, ταξιδιάρικα, ανήθικα, άτολμα, απαλά, με πάθος, με βάθος. Φιλιά που με αγκάλιασαν σαν κύμα, σαν τρικυμία με παρέσυραν στην πιο σκοτεινή δίνη του μυαλού μου.

Ένα φιλί είναι η αρχή μίας σχέσης και το στερνό αντίο.

Αρχή ταξιδίων.
Ας φύγουμε, μέσα σ' ένα φιλί, για έναν άγνωστο κόσμο.

Το φιλί καθορίζει πόσο ηχηρή είναι η σιωπή.
Ο ήχος του φιλιού δεν είναι τόσο δυνατός όσο του κανονιού, αλλά η ηχώ του διαρκεί περισσότερο.

Κρύβει τα ελαττώματα:
Το φιλί φέρνει τους ανθρώπους τόσο κοντά που δεν μπορεί ο ένας να δει τίποτα στραβό στον άλλο - Rene Yasenek

Βοηθάει στο κυκλοφοριακό.
Το φιλί είναι μια συστολή χειλιών που προκαλείται από μια διαστολή της καρδιάς.

Το φιλί είναι ποίημα.
Γρατζουνάει το πρώτο σου φιλί, όπως το πρώτο ποίημα. Κι είναι οι δυο αυτές αγριμάδες που, αν συμπέσουν και κάνουν καινούριο φεγγάρι, μπορεί να ξαναγραφτεί απαρχής η ιστορία του κόσμου.     Ο. Ελύτης

Απογοήτευση
Σου ζήτησα ο άμοιρος ένα φιλί μονάχα
εσύ μου το αρνήθηκες με τη γλυκιά φωνή σου
κι έγειρες το κεφάλι σου- να το θυμάσαι τάχα;-
μα εγώ το «ναι» εδιάβασα στα μάτια, στη μορφή σου       Κ. Καρυωτάκης

Παραδοσιακά το πρώτο φιλί γίνεται από τον άντρα προς τη γυναίκα. Εκείνη αναμένει κάνοντας κινήσεις με όλο της το σώμα. Μιλάει το σώμα, αρκεί να ξέρεις να το διαβάσεις. Γελάει σε κάθε τι ακούει, παίζει με το μαλλί και το περνάει γύρω από τα αυτιά της, δαγκώνει τα χείλη της και τα μάτια της, λάμπουν. Σπάνια τυχαίνει οι γυναίκες να κάνουν την πρώτη κίνηση. Δεν είναι αρνητική όμως η κίνηση αυτή. Δείχνει ενθουσιασμό και αυθορμητισμό και αυτό μας αρέσει.

Θυμάμαι το πρώτο φιλί πριν κάποιους μήνες. Ένιωθα μεγάλος για τέτοια παιχνίδια και δεν το πολύσκέφτηκα. Το κλίμα ήταν τέλειο. Αναμμένο τζάκι, ραδιόφωνο με ερωτικά τραγούδια, κρασί, φαγητό. Ο έρωτας περνάει από το στομάχι. Την πλησίασα κάποια στιγμή εντελώς ξαφνικά μα εκείνη τραβήχτηκε.. Σκέψεις περάσαν από το μυαλό μου,

σε βλέπω σαν φίλο,
               δεν μου βγαίνει,
                         είσαι καλό παιδί, αλλά...

και έτσι γύρισα πίσω στη θέση μου δειλά δειλά. Συνεχίσαμε το δείπνο μας υπό το φως των κεριών πίνοντας κρασί και κάποια στιγμή χάθηκε στο μπάνιο.
Όταν επέστρεψε ήρθε κατευθείαν και με φίλησε. Φοβήθηκα μήπως μίλαγε το κρασί, αλλά όταν μου εκμυστηρεύθηκε την επόμενη μέρα, η αλήθεια ήταν ότι ένιωθε άσχημα επειδή είχε κάνει πολλά τσιγάρα και ντρεπόταν για την αναπνοή της. Ήθελε το πρώτο φιλί να είναι τέλειο.

Πως μπορείς λοιπόν να είσαι σίγουρος για το πρώτο φιλί. Το σημαντικό είναι να νιώσεις ότι το φιλί δεν απαιτεί μόνο χείλη. Είναι η ολοκληρωμένη έκφραση πάθους, πάνω σε κάτι απροσδιόριστο, κάτι που απαιτεί εξερεύνηση. Για τις γυναίκες είναι πολύ σημαντικό καθώς το χρησιμοποιούν ως δοκιμή συμβατότητας. Για τον άνδρα το φιλί δεν είναι τόσο σημαντικό.

Οι γυναίκες, σύμφωνα με μία έρευνα που έκανε το Πανεπιστήμιο Όλμπανι στις ΗΠΑ, με το πρώτο φιλί αξιολογούν τις «ρομαντικές και χημικές ενδείξεις» του συντρόφου τους. Ένα «καλό φιλί» στο πρώτο ραντεβού κάνει την γυναίκα να ανοιχτεί απέναντι στον άνδρα, ενώ μακροπρόθεσμα βλέπει το φιλί ως μέσο για να δεθεί μαζί του και να εξετάσει εάν της παραμένει πιστός και εάν ενδιαφέρεται.  Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο άνδρας θεωρεί καλό φιλί εκείνο στο οποίο του επιτρέπεται να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα του και επιβραβεύεται με βογκητά ηδονής από τη γυναίκα. Ο δρ. Γκόρντον Γκάλαπ, επικεφαλής της έρευνας, δήλωσε ότι «οι πληροφορίες που μεταδίδονται από το φιλί μπορεί να έχουν σημαντικές επιπτώσεις σε μια σχέση. Οι γυναίκες είναι που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στο πώς μυρίζει η αναπνοή του άντρα, τι γεύση έχει το στόμα του και σε ποια κατάσταση είναι τα δόντια του. Οι γυναίκες είναι 50% λιγότερο πρόθυμες να κάνουν σεξ με κάποιον με τον οποίο δεν απολαμβάνουν να φιλιούνται. Αντίθετα, οι άνδρες είναι έτοιμοι να κάνουν σεξ με μια γυναίκα που όχι μόνο δεν φιλάει καλά, αλλά και χωρίς καν να ανταλλάξουν φιλί.

Τα τραγουδια για τα φιλιά, είναι όπως τα ποιήματα. Μιλούν στην καρδιά. Το επόμενο τραγούδι το αφιερώνω σε όσους μετατρέπουν τις νότες τις καρδιάς τους σε μελωδικά φιλιά, ταξιδιάρικα και τρικυμιώδη.

"Πολλοί πολλές από εμάς κοιτάμε συνομήλικούς μας και σκεφτόμαστε :
"Μα δεν μπορεί να' ναι τόσο μεγάλος!"
Αν σας έτυχε ποτέ, τότε θα εκτιμήσετε δεόντως το παρακάτω συμβάν :
Λέγομαι Λένα ..... και περίμενα στον προθάλαμο του οδοντίατρου που πρόσφατα μου είχανε συστήσει.
Πρόσεξα το πτυχίο του, στην γωνιά του τοίχου, στο οποίο αναγράφονταν το πλήρες όνομά του, κλπ.
Ξαφνικά θυμήθηκα το ψηλό...
καστανό, καλοφτιαγμένο παλικάρι με το ίδιο ονοματεπώνυμο, που είχα συμμαθητή στο γυμνάσιο - κάπου 40 χρόνια πίσω (και που για ένα φεγγάρι μάσαγα τα σίδερα για χάρη του ).
Μπορεί να έχει σχέση μ' αυτόν εδώ τον τύπο ;
"Μπα, αποκλείεται " , σκέφτηκα, άμα τον είδα.
Τούτος εδώ ο μισο-φαλακρός, ο κοιλαράς, μέσα στην ρυτίδα, παραήταν γέρος για να ήταν ο πρώην συμμαθητής μου.
Αφού μου εξέτασε τα δόντια, τον ρώτησα εάν είχε φοιτήσει, παρ' ελπίδα, στο γυμνάσιο των Ιωαννίνων.
- "Άκου τώρα ! Ασφαλώς , και ήμουνα και σημαιοφόρος κάθε χρόνο ", μου είπε με περισσό καμάρι.
- Πότε αποφοιτήσατε ; τον ρώτησα - Το 1962 μου απάντησε.
- Γιατί με ρωτάτε ;
- Γιατί ήσασταν στη τάξη μου !!!!
Με κοίταξε προσεκτικά και όλο και πιο κοντά και κατόπιν, αυτός ο κακομούτσουνος σκ@τόγερος, ο φαλάκρας, κοιλαράς, σταφιδιασμένος με ρώτησε:
- Τι μάθημα διδάσκατε ; "

Ο Νασρεντίν Χότζα (το όνομα σημαίνει «Η δόξα της Πίστης» στα αραβικά) ήταν ένας δημοφιλής κεντρικός ήρωας μύθων, παροιμιών, ανεκδότων που κυκλοφορούσαν ευρύτατα σε όλες τις κοινωνικές τάξεις της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανόμενης και της Τουρκίας. Ο Νασρεντίν ήταν λαϊκός φιλόσοφος και έχει μείνει στη μνήμη και την παράδοση της Ανατολής για τις αστείες ιστορίες και τα ανέκδοτά του. Παρουσιάζεται ως τύπος σούφι, φιλόσοφου ανατολίτη, οπλισμένος με φιλοσοφική εγκαρτέρηση στις αντιξοότητες της ζωής, πάντοτε ετοιμόλογος με ελευθερία εκφράσεων, πολλές φορές και με αισχρολογίες.

Οι ιστορίες του μπορεί να είναι παράδοξες, απλοϊκές αλλά έχουν βαθύτερα νοήματα τα οποία γίνονται κατανοητά μέσα από τη διήγηση. Το παλαιότερο χειρόγραφο που αναφέρεται στον Νασρεντίν χρονολογείται στα 1571.

Ο Νασρεντίν ερέθιζε συνεχώς τους φίλους του με την αιώνια αισιοδοξία του. Όσο άσχημη κι αν ήταν μια κατάσταση, εκείνος έλεγε πάντοτε:
- Θα μπορούσε να είχε συμβεί κάτι χειρότερο.
Για να τον θεραπεύσουν από αυτή του την ενοχλητική συνήθεια, οι φίλοι του αποφάσισαν να του παρουσιάσουν μια κατάσταση τόσο μαύρη, τόσο ζοφερή, που να μην μπορούσε ο Νασρεντίν να βρει καμία ελπίδα σ’ αυτήν.
Μια μέρα, ένας απ’ αυτούς τον πλησίασε στο καφενείο και του είπε:
- Νασρεντίν, άκουσες τι συνέβη στον Αλί; Χθες βράδυ, πήγε στο σπίτι του, βρήκε τη γυναίκα του στο κρεβάτι με έναν άλλο άντρα, τους σκότωσε και τους δύο κι ύστερα αυτοκτόνησε.
- Τρομερό, θα μπορούσε όμως να είχε συμβεί κάτι χειρότερο, είπε ο Νασρεντίν.
- Τι στα κομμάτια θα μπορούσε να είχε συμβεί, που να ήταν χειρότερο απ’ αυτό;
- Αν είχε συμβεί προχθές, τώρα θα μπορούσα να είμαι εγώ ο σκοτωμένος.

Μία ταινία που είδα πρόσφατα, μου έδωσε την αφορμή να γράψω για τους άντρες που τους κάνουν ότι θέλουν οι γυναίκες τους. Η ταινία ήταν με τον χοντρό - λιγνό. Απολαυστικό δίδυμο, σε κλασσικό μαυρόασπρο φόντο, περιέγραφε τις προσπάθειες των πρωταγωνιστών να αποφασίζουν -αυτοί- για τη ζωή τους. Ένα συνέδριο που ήθελαν να παρευρεθούν, ήταν όλη η ταινία και οι μηχανορραφίες των αντρών να ξεγλιστρήσουν από τις γυναίκες τους.

Πίσω από έναν μεγάλο άντρα κρύβεται μία μεγάλη γυναίκα λένε οι παλιοί. Όμως σε πόσους επεμβαίνουν οι γυναίκες και σε θέματα που δεν αφορούν συμβουλές. Πόσοι παίρνουν άδεια για να βγούνε με τους φίλους τους; Πόσοι είναι στην πραγματικότητα δυστυχισμένοι και το 'παίζουν' αρχηγοί;

Κι αν μασάει σίδερα και κάνει το λιοντάρι,
στο τσαρδί του ο Κουταλιανός
τρέμει σαν το ψάρι στην κυρά του μπρος
αχ πώς τη φοβάται ο φτωχός Κουταλιανός..

Ξύπνησα από μία δύσπνοια, πιθανόν από τα πολλά κεράκια που έκαιγαν στον χώρο. Μας πήρε ο ύπνος αγκαλιά, όταν νομίζοντας ότι είμαστε χαλαροί, θεωρήσαμε ιδανική ώρα την μία παρά για να δούμε μία ταινία. Ούτε τι τίτλος ήταν θυμάμαι, μάλλον κωμωδία, γιατί αποκοιμήθηκα με ένα χαμόγελο στο στόμα. Όταν ξύπνησα ήταν 6 ακριβώς. Βγήκα να δω το χάραμα που τόσο μου έχει λείψει. Μία υγρασία πλημμύρισε το κορμί μου και οι πρώτες σταγόνες χάιδεψαν το πρόσωπό μου. Μαζί με το φρεσκοξυρισμένο γκαζόν, η μυρωδιά της βροχής με συνεπαίρνει. Μου ήρθαν κάποια στιχάκια στο μυαλό και ένας ρυθμός που τελευταία σιγοψιθυρίζω.

And when the rain begins to fall
you'll ride my rainbow in the sky
And I will catch you if you fall
you'll never have to ask me why.
And when the rain begins to fall I'll be the sunshine in your life

Γύρισα και την κοίταξα. Γαλήνια, ευτυχισμένη. Φτάνει το χαμογελό της να μου γεμίσει την μέρα. Η ανάμνηση κάθε νύχτας, γίνεται όνειρο που με ταξιδεύει σε μονοπάτια, από τον χρόνο ξεχασμένα. Και το όνειρο πραγματικότητα, κάθε φορά που τα μάτια σου με καλημερίζουν, το ζω.

Σε θέλω εδώ να σε κοιτώ
να σε ξυπνώ να σε κοιμίζω
σε θέλω εδώ για να μπορώ
κάτι από αγάπη να θυμίζω
να΄σαι εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
ότι κι αν γίνει καρδιά μου
εσύ να΄σαι εδώ

Μία ανάμνηση μου ήρθε με βάση το σχόλιο ενός post της Οφέλιας, που αφορά τους καθηγητές και πως αυτοί επηρέασαν τη ζωή μας. Από όσους καθηγητές πέρασαν σε όλες τις σχολικές χρονιές, ελάχιστοι ήταν αυτοί που με 'ταρακούνησαν' και τους ξεχώρισα για αυτό.

Πρώτος καθαρά χρονολογικά ήταν ο δάσκαλος του δημοτικού της Πέμπτης τάξης. Μετά την πρώτη κυρία που μας χτύπαγε με την βέργα μόνο και μόνο για να μάθουμε και τον διευθυντή που ο ρόλος του, τον έκανε τόσο απρόσωπο, ήταν ο πρώτος που μας πλησίασε. Αυτό που τον έκανε να ξεχωρίσει ήταν το γεγονός ότι μας άλλαξε θρανία (από την κλασσική διάταξη, τα βάλαμε σε σχήμα Π) και μας έβαλε να καθόμαστε με άλλα παιδιά μία φορά τον μήνα. Μας έβαλε και με κορίτσια σε σχέση με προηγούμενους που μας έβαζαν σε διαφορετικές λωρίδες. Αριστερά τα αγόρια, δεξια τα κορίτσια, λες και είμασταν τουαλέτες.

Ο δεύτερος που μου έκανε εντύπωση ήταν ο κύριος Π. Τέρας μορφώσεως με αστείρευτες γνώσεις, αλλά δυστυχώς μικρή μεταδοτικότητα. Μετέδιδε γνώσεις μόνο σε όποιον τον καταλάβαινε. Είχε μεγάλη μυωπία γεγονός που το καταλάβαμε όταν σε ένα διαγώνισμα, μας διάβαζε μία άσκηση από το βιβλίο, το οποίο το κράταγε ανάποδα. Κοίταγε να δει αν αντιγράφουμε.. Μία φορά σηκώθηκε μία κοπέλα στον πίνακα. Της ζήτησε να τον καθαρίσει.
"Μα το σφουγγάρι είναι βρώμικο, θα λερωθώ".
"Φοβάσαι να βρωμίσεις τα χέρια σου, όχι όμως και το στόμα σου",
της απάντησε. Είχε πέντε πτυχία στο ενεργητικό του, αθεράπευτα εργένης, αλλά και ερωτευμένος. Χειμώνα καλοκαίρι κυκλοφορούσε με ένα κοντομάνικο. Μία φορά τον είδαμε στην εκκλησία και φόραγε κουστούμι. Για να τον πειράξουμε τον πλησιάσαμε και τον ρωτήσαμε πως και δεν φοράει κοντομάνικο.
"Τα ρούχα δυστυχώς είναι ένα μέσο να σε κρίνουνε. Δεν θα είχα πρόβλημα να έρθω με το κοντομάνικο, αλλά ήρθα για να προσευχηθώ και όχι να γίνω στόχος".
"Μα επιστήμη αρνείται την θρησκεία", επιμείναμε.
"Κάνετε λάθος. Μαζί πάνε. Η θρησκεία εξηγεί αυτά που δεν εξηγεί η επιστήμη"
Δίδασκε γεωμετρία, όμως στο μαθημά του μάθαμε τον τύπο του Πάσχα, τα πάντα σχετικά με την αστρονομία, την ψυχολογία των χρωμάτων και άλλα ανεξαρτήτου ειδικότητας πράγματα. Μία φορά βάψαμε μία μπαταρία με blanco και ο κακομοίρης δεν μπορούσε να γράψει, αλλά ούτε να αντιληφθεί ότι δεν είναι κιμωλία. Φυσικά και μας μίλησε πάλι για ψυχολογία.

Ο τρίτος ήταν και αυτός μαθηματικός. Ήταν λογικό να με εμπνεύσουν καθηγητές που μου άρεσε το μαθημά τους. Αυτός όμως ξεχώριζε, γιατί σε ξεκίναγε από μία άλλη βάση για να καταλήξει στο ζητουμενό του. Πρώτο μάθημα και μπαίνει στην τάξη και μας λέει:
"Πόσο κάνει ένα και ένα"
Αρχίζουμε και γελάμε όλοι και αυτός μας κοιτάει ατάραχος.
"Αποδείξτε το"
Τα γέλια κόπασαν σιγά σιγά και δεν μπορούσε ούτε ένας να βρει μία λογική εξήγηση.
"Εγώ λέω πως κάνει τρία" λέει κάποια στιγμή φωνάζοντας.
"Αποδείξτε του" του λέω εγώ. Έρχεται με πλησιάζει μέχρι το πρόσωπο, τα μάτια του έβγαζαν φλόγες. Στραβώνει το προσωπό του και μου λέει,
"Της γυναίκας μου; Της θειάς μου" Αυτό ήταν ένα αστείο που έλεγε πυκνά συχνά.
Εγώ είχα κοκκαλώσει.
"Δηλαδή" με ξαναρωτάει με χαμόγελο πάλι
"Είναι βασική αρχή των μαθημ..."
"ΑΥΤΌ ΕΙΝΑΙ" φωνάζει ξαφνικά βροντοχτυπώντας τα χέρια του στα θρανία.
"Τόση ώρα ήθελα να ξέρετε την πρώτη αρχή των μαθηματικών και σεις μου λέγατε αρλούμπες. Ο τρόπος του ήταν απότομος, αλλά λεγόταν παλιά πως ήταν ένας από τους καθηγητές που έβαζε θέματα στις πανελλήνιες. Αυτό δεν το παραδέχτηκε ποτέ.
Μία φορά κάναμε λευκή αποχή, επειδή δεν μας πήγαιναν πενταήμερη. Ένας καθηγητής είχε κανονίσει μία εκπαιδευτική. Μας λέει, "κόψτε την αποχή για μία μέρα και αύριο την ξαναξεκινάτε". Συμφώνησαν όλοι εκτός από ελάχιστους. Όταν μπήκαμε στην τάξη, μας κοίταξε με περιφρόνηση.
Δεν συμφωνώ με την αποχή σας, αλλά το να ξεπουλιέστε τόσο εύκολα, σας κάνει πολύ φλώρους" μας είπε. Φυσικά συνεχίσαμε την αποχή, προς μεγάλη απογοήτευση του ψυχάκια καθηγητή που ήθελε να πάμε.
Στεναχωρέθηκα πολύ όταν έμαθα πως αρρώστησε και έφυγε πρόωρα από το σχολείο.

Όλοι αυτοί και μερικοί ακόμα με ενέπνευσαν και αργότερα όταν έκανα ιδιαίτερα μαθήματα, διέκρινα πως πολλά στοιχεία μου, τα είχα δανειστεί και τα είχα κάνει δικά μου.

Αν και είχα πει δεν θα πάω διακοπές -ελλείψη χρημάτων- τελικά υπέκυψα στον πειρασμό. Τα φέραμε από εδώ, τα φέραμε από εκεί, κάτι βγήκε. Διακοπές για μένα είναι νησί. Δεν είναι απαραίτητα σωστό αυτό ούτε φυσικά έχω γυρίσει όλα τα νησιά της Ελλάδας, απλά θεωρώ τους στεριανούς προορισμούς κατάλληλους για τις άλλες εποχές όχι όμως το καλοκαίρι. Φέτος είπαμε να πάμε οδικώς, για να γλιτώσουμε τα έξοδα του καραβιού. Είχα σκεφτεί τον Βόλο, αλλά ένας φίλος μου έδωσε την ιδέα για την Ελαφόνησο. Και νησί και οδικώς. Μία στιγμή αρκούσε. Και ένα πολύ καλά ενημερωμένο site (http://www.elafonissos.gr), που μέχρι και ακριβείς οδηγίες είχε για το πως θα φτάσεις με το αυτοκίνητο.

Δωμάτιο δίχωρο, πολύ φθηνό (μεταξύ μας, καθαρά τύχη), κάθε μέρα στις πανέμορφες παραλίες του Σίμου και το βράδυ ψαράκι και χταποδάκι παρέα με τουλάχιστον μία παγωμένη μπυρίτσα. Τα νησιά της Παναγίας δεν ήταν τόσο εντυπωσιακά, όσο η ομώνυμη ταβέρνα, που είχε σαν θέα τα μικρά νησάκια.
Απίστευτη αμμουδιά. Από όλες τις ομορφιές της Ελαφονήσου δεν θα ξεχάσω την άμμο. Λεπτή, αλλά πλούσια. Πάταγες και το πόδι σου βυθιζόταν όπως στο φρέσκο χιόνι. Μέσα στην θάλασσα η ίδια παρθένα αμμουδιά, η ίδια απαλότητα της άμμου που αγκάλιαζε το πόδι σου σε κάθε βήμα και τα ψαράκια να σε κοιτούν σχεδόν στα μάτια. Ένα γλυκό κυματάκι τα μετέφερε έξω και με δύο μόλις κινήσεις ρίχνοταν πάλι μέσα.

Ο κόσμος ήταν καλός. Φιλόξενος. Απλός. Οι τουρίστες καλής ποιότητας. Δεν λέρωναν. Σεβόντουσταν το περιβάλλον. Δύο τρεις αναποδιές μας έτυχαν μόνο, όπως ο δυνατός αέρας, το απότομο μαύρισμα (κοκκίνισμα δηλαδή) και κάποιοι που νόμιζαν ότι οι παραλίες τους άνηκαν.

Και του χρόνου, μα πάνω από όλα υγεία, τόσο δική μας όσο και της φύσης.

Πρόταση μου να πάτε όποτε μπορέσετε σε αυτό το νησί. Κατάλληλο για ζευγάρια, αλλά και για οικογένειες.

Οδηγάω 15 χρόνια. Μηδέν δηλώσεις, αν και μεταξύ μας το πόσα τρακαρίσματα έχουμε αποφύγει είναι πραγματικά και θέμα τύχης, εκτός από ικανότητας. Στο αυτοκινητό μου τα σημεία πάνω στο τιμόνι όπου βρίσκεται η κόρνα έχει σχιστεί. Όταν πήγα στο συνεργείο μου είπαν ότι  δεν την 'δουλεύω' καθόλου. Κοινώς δεν κορνάρω. Ε, ναι, προτιμώ να είμαι προσεχτικός και να μην βάζω και εγώ το λιθαράκι μου στην ηχορύπανση. Προτιμώ να περιμένω -μία φορά έκανα 10 λεπτά σε ένα στενό!- τον παππού και την γιαγιά που δεν σε καταλαβαίνουν ή δεν σε ακούν, παρά να τους τρομάξω και να χτυπήσουν ή να ταραχθούν. Στο εξωτερικό (κατά κύριο λόγο Ευρώπη) σταματούν σε κάθε διάβαση -ακόμα και σε κεντρικούς δρόμους- για να περάσουν οι πεζοί. Αλλά ξέχασα η παιδεία διδάσκεται από όταν είσαι βρέφος και όχι όταν αποκτήσεις όχημα μεταφοράς. Μία φορά ήθελε ένα γεροντάκι να περάσει απέναντι σε έναν όχι και τόσο κεντρικό δρόμο. Σταμάτησα γιατί ήξερα πως δεν θα το έκανε κανένας άλλος. Αποτέλεσμα. Ένας νεαρός ίσως και στην ηλικία μου, μου έριξε τα βρισίδια της ζωής του κορνάροντας με ρυθμό, με προσπέρασε μουτζωνοντάς με και παραλίγο να πατήσει τον γέρο.
Οι χειρότεροι είναι οι επαγγελματίες. Καθαρά από συνήθεια. Σε κάθε φανάρι κορνάρουν. Αλλά αυτοί ξεκινούν πάντα πιο αργά από όλους τους άλλους. Απλά δηλαδή για να σπάσουν τα νεύρα στους άλλους.
Πόσο πιο ήσυχη θα ήταν η ζωή μας χωρίς κόρνες. Η χρήση της πρέπει να περιορίζεται για άκρως επικίνδυνες καταστάσεις, για να αποφευχθεί ένα ατύχημα και όχι για να το προκαλέσουμε.

Και συνεχίζω με τα μηχανάκια. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να γίνω πιο συγκεκριμένος. Δεν τα έχω με τους οδηγούς μηχανών. Αλλά με αυτά τα συνήθως πιτσιρίκια ανεξαρτήτου ηλικίας, που βάζουν αυτές τις αλλόκοτες εξατμίσεις και ρυπαίνουν την μελωδία της φύσης. Δεν μπορώ κύριε να κάθομαι στο μπαλκόνι μου και στην ηρεμία μου να σε ακούω. Αλλά αυτοί που τα κάνουν είναι αυτοί που μεγαλώνοντας βγαίνουν στα μπαλκόνια και φωνάζουν στα παιδιά. Δεν έχω την ανάγκη να τους φωνάξω. Δεν μου αρέσουν οι τσακωμοί. Τόσα χρόνια ζήτημα να έχω λογομαχήσει πέντε φορές στο δρόμο. Μα όταν αρπάζεσαι δεν μπορείς να έχεις καθαρή κρίση και τότε γίνεσαι επικίνδυνος. Μην βγάλεις την εξάτμιση επειδή είσαι παράνομος, αλλά γιατί αύριο θα είσαι εσύ ο αποδέκτης του εκνευριστικού θορύβου σου.

Μακριά από το αλκοόλ, με καλή διάθεση και μεγάλη προσοχή στο δρόμο.

Ας έχουμε τις κόρνες μόνο για τους γάμους. Και αυτό δεν είναι κάτι που μου αρέσει, αλλά είμαι εθιμοτυπικός και πιστεύω πως οι παραδόσεις είναι για να τηρούνται.

πηγή φωτογραφίας: www.off-the-road.de

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα παιδί που θύµωνε µε το παραµικρό και είχε πολύ κακούς τρόπους. Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακούλι µε καρφιά και του είπε ότι κάθε φορά που θα φέρεται άσχηµα θα πρέπει να καρφώνει ένα καρφί στο φράχτη. Την πρώτη µέρα το παιδί κάρφωσε δεκαέξι καρφιά. Όµως, καθώς περνούσαν οι εβδοµάδες, όλο και κατάφερνε να χαλιναγωγεί τη συµπεριφορά του και τα καρφιά ολοένα λιγόστευαν.

Είχε καταλάβει ότι του ήταν προτιµότερο να ελέγχει τις τάσεις του παρά να τρέχει να καρφώνει καρφιά στο φράχτη. Και τελικά έφτασε η µέρα που το παιδί δεν έχασε καθόλου την ψυχραιµία του. Το είπε λοιπόν στον πατέρα του και τότε εκείνος του είπε ότι τώρα θα έπρεπε να ξεκαρφώνει ένα καρφί για κάθε µέρα που δεν θα ξεσπούσε σε οργή. Οι µέρες πέρασαν και ο νεαρός τελικά είπε στον πατέρα του ότι είχε βγάλει όλες τις πρόκες. Τότε ο πατέρας πήρε το γιο του απ’ το χέρι και τον πήγε κοντά στο φράχτη, κι εκεί του είπε:

"Πολύ καλά τα κατάφερες γιε µου, για δες όµως τις τρύπες στο φράχτη. Ποτέ πια ο φράχτης µας δεν θα είναι όπως πριν.

Όταν είσαι θυµωµένος και λες άσχημα λόγια, αυτά αφήνουν πληγές. Μπορείς να µαχαιρώσεις κάποιον, και µετά να τραβήξεις το µαχαίρι, αλλά, όσες φορές κι αν θα ζητήσεις συγγνώµη, η πληγή θα µείνει εκεί. Κι ένα τραύµα µε λόγια είναι τόσο κακό όσο κι ένα τραύµα στο σώµα."

Ο καθένας μπορεί να θυμώσει, είναι εύκολο. Αλλά να θυμώσεις με το σωστό άνθρωπο, στο σωστό βαθμό, για το σωστό λόγο, τη σωστή στιγμή και με το σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.

Μπορείς να μαντέψεις το μέγεθος ενός ανθρώπου από το μέγεθος των πραγμάτων που τον κάνουν να θυμώνει.

Η ιστορία δυο φίλων που περπατούσαν στην έρημο.  

Κάποια στιγμή τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.
Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο:

ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.

Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο. Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος του τον έσωσε.
Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα:

ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ.

Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον ρώτησε:
όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα. Γιατί;
Ο άλλος φίλος απάντησε :
«όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο, όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν. Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».

Μάθε να γράφεις τα τραύματα σου στην άμμο..
και να χαράζεις τις χαρές σου στην πέτρα...

Σε μια εταιρεία έχει χαλάσει ένας Η/Y. Έχουν απευθυνθεί σε αρκετούς τεχνικούς που ο ένας μετά τον άλλον σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Καλούν κι έναν ακόμη που ρίχνει μια βιαστική ματιά στον H/Y, ανάβει ένα τσιγάρο κι αφού το καπνίσει βγάζει ένα κατσαβίδι απο την τσάντα του στρίβει μια βίδα κι επιδιορθώνει τον Η/Y.
Έκπληκτος ο επιχειρηματίας τον ρωτά:

-Αυτό ήταν?
-Ναι.
-Το έφτιαξες?
-Ναι.
-Και πόσα θέλεις?
-1.000 ευρώ.
-Τι? Μα αυτό είναι εξωφρενικό. Οι προηγουμενοι που ασχολήθηκαν για μέρες με χρέωναν 100 ευρώ και συ που στριψες μια βίδα θέλεις 1.000? Απαιτώ να μου στείλεις αναλυτικό τιμολόγιο με τις υπηρεσίες σου.

Την επόμενη μέρα έλαβε το εξής:
Στρίψιμο βίδας:1,00 ευρώ
Γνώση ποια βίδα ήθελε στρίψιμο:999,00 ευρώ.

O καλός επαγγελματίας δεν αμείβεται μόνο για αυτά που κάνει αλλά κυρίως για αυτά που γνωρίζει.

Κάποτε έγινε ένας αγώνας βατράχων.
Στόχος να ανέβουν στην ψηλότερη κορυφή ενός πύργου.
Πολλοί άνθρωποι μαζεύτηκαν να τους υποστηρίξουν.
Ο αγώνας άρχισε
Στην πραγματικότητα, ο κόσμος δεν πίστευε ότι ήταν εφικτό,
να ανέβουν οι βάτραχοι στην κορυφή του πύργου
και το μόνο που άκουγες ήταν:
«Τι κόπος! Ποτέ δεν θα τα καταφέρουν..»

Οι βάτραχοι άρχισαν να αμφιβάλλουν για τους εαυτούς τους
Ο κόσμος συνέχιζε
«Τι κόπος! Πoτέ δεν θα τα καταφέρουν..»
Και οι βάτραχοι, ο ένας μετά τον άλλο, παραδέχονταν την ήττα τους,
εκτός από έναν, που συνέχισε να σκαρφαλώνει
Στο τέλος, μόνο αυτός, και μετά από τρομερή προσπάθεια, κατόρθωσε να φθάσει στην κορυφή
Ένας από τους χαμένους βατράχους, πλησίασε να τον ρωτήσει
πώς τα κατάφερε να ανέβει στην κορυφή
Τότε συνειδητοποίησε ότι..

ήταν κουφός!!!

Ποτέ μην ακούτε ανθρώπους που έχουν την κακή συνήθεια να είναι αρνητικοί, γιατί σας κλέβουν τις μεγαλύτερες λαχτάρες και πόθους της καρδιάς σας.

Πάντοτε να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου την δύναμη της φράσης:
«Σκέψου θετικά!»
ΘΕΤΙΚΑ!
Συμπέρασμα:
Πάντα να κάνεις τον κουφό /-ή απέναντι σε όσους σου λένε ότι δεν μπορείς να πετύχεις τους στόχους σου ή να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου.

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑΣ ΚΟΥΦΟΣ ΒΑΤΡΑΧΟΣ

Σήμερα θα σας μιλήσω για την φτώχεια μέσα από δύο ιστορίες, μία του σήμερα και μία του χτες.

Μία φορά καθόμουν στο μπαλκόνι του σπιτιού μου και πέρναγε από κάτω ένα παιδάκι με τον πατέρα του.
-Θέλω το κίτρινο τετράδιο. Αυτό μας είπε η δασκάλα να πάρουμε, έλεγε στον πατέρα του.
-Τα λεφτά μας έφταναν μόνο για τα μπλε, του απάνταγε ο πατέρας του.
-Μα μόνο εγώ δεν το έχω σε όλη την τάξη. Είμαι ο μόνος που διαφέρει.
-Γιατί λες ότι διαφέρεις. Δεν πηγαίνεις σχολείο. Ξέρεις πόσα παιδάκια δεν έχουν αυτήν την δυνατότητα.
-Ναι, αλλά η δασκάλα μας ζήτησε ένα τετράδιο για κάθε μάθημα με διαφορετικό χρώμα. Όλοι τα έχουν εκτός από εμένα.
-Προτιμώ να διαφέρεις στα τετράδια με τους συμμαθητές σου, αλλά να σου προσφέρω τα πάντα στην ανάπτυξη και διαπαιδαγωγησή σου.
....
Και αναρωτήθηκα πόσοι γονείς προσφέρουν τα πάντα, αλλά ούτε έναν διάλογο με τα παιδιά τους.

Η δεύτερη ιστορία προέρχεται από το παρελθόν. Μία δασκάλα στο δημοτικό μας στο μάθημα των καλλιτεχνικών - κοινώς ζωγραφικής - μας είχε βάλει ένα ελεύθερο θέμα:
-Δηλαδή Δασκάλα;
-Ότι θέλετε ζωγραφίστε. Και εγώ θα περάσω να δω τι κάνετε.
Δύο παιδάκια μάλωναν, ο ένας μουτζούρωσε την σελίδα του άλλου και κατέληξαν με σχισμένες σελίδες. Η δασκάλα σκεπτική τους κοιτούσε. Μας μάζεψε όλους και μας είπε μία ιστορία. Είχε μία μαθήτρια, ένα γλυκό κοριτσάκι η οποία είχε ένα άλμπουμ ζωγραφικής για όλο το δημοτικό. Είχε χωρίσει την μία λευκή σελίδα σε 16 τετραγωνάκια και ζωγράφιζε ένα κάθε φορά. Και εσείς είχε πει που έχετε ολόκληρη σελίδα την γεμίζετε με μουντζούρες;;
-Είμαστε πλούσιοι, απάντησε ειρωνικά ο ένας από τους δύο συμμαθητές μου.
....
Και αναρωτήθηκα ποιος είναι πραγματικά φτωχός.

Η υλική φτώχεια θεραπεύεται εύκολα, η φτώχεια της ψυχής όμως, ποτέ..

Μια νεαρή κυρία περίμενε την πτήση της στην αίθουσα αναμονής ενός μεγάλου αερολιμένα. Επειδή έπρεπε να περιμένει πολλές ώρες, αποφάσισε να αγοράσει ένα βιβλίο για να περάσει η ώρα. Αγόρασε επίσης κι ένα πακέτο μπισκότα.

Κάθισε σε μια πολυθρόνα, στην αίθουσα VIP του αερολιμένα, για να διαβάσει με ησυχία. Δίπλα από την πολυθρόνα βάζει τα μπισκότα της, ενώ ένας άνδρας που κάθισε στο διπλανό κάθισμα, άνοιξε το περιοδικό του και άρχισε να διαβάζει.
Όταν πήρε το πρώτο μπισκότο, ο άνδρας πήρε κι αυτός άλλο ένα.  Αισθάνθηκε ενοχλημένη αλλά δεν είπε τίποτα. Σκέφτηκε: 
"Τι νεύρα έχω! Εάν ήμουν σε κατάλληλη διάθεση θα τον χτυπούσα που τόλμησε!"
Για κάθε μπισκότο που έπαιρνε, ο άνδρας έπαιρνε κι αυτός άλλο ένα. 
Αυτό την εξαγρίωνε αλλά δεν θέλησε να κάνει σκηνή.
Όταν έμεινε μόνο ένα μπισκότο, σκέφτηκε: 
"Ααα... Τι θα κάνει αυτός ο καταχραστής τώρα;"
Τότε, ο άνδρας, παίρνει το τελευταίο μπισκότο, το κόβει στη μέση, δίνοντας της το ένα μισό. Ααα! Αυτό ήταν πάρα πολύ..  Ήταν πολύ πάρα πολύ θυμωμένη τώρα! 

Σε μια στιγμή, πήρε το βιβλίο της, τα πράγματά της και όρμησε στην αίθουσα επιβίβασης. Όταν κάθισε στο κάθισμά της, μέσα στο αεροπλάνο, έψαξε την τσάντα της για να πάρει τα γυαλιά της, και, προς μεγάλη της έκπληξη, το πακέτο με τα μπισκότα της ήταν εκεί, άθικτο, κλειστό!
Αισθάνθηκε τόσο ντροπιασμένη!! Συνειδητοποίησε ότι έκανε λάθος... 
Είχε ξεχάσει ότι τα μπισκότα της δεν τα είχε βγάλει από την τσάντα της.
Ο άνδρας είχε μοιραστεί τα μπισκότα του μ’ αυτήν, χωρίς κανένα συναίσθημα θυμού ή πίκρας.

... ενώ αυτή ήταν πολύ θυμωμένη, σκεπτόμενη ότι μοιραζόταν τα μπισκότα της μ’ αυτόν.  Και τώρα δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να εξηγήσει... ούτε να ζητήσει συγγνώμη..

Υπάρχουν 4 πράγματα που δεν μπορείτε να ανακτήσετε:
                        Η πέτρα...                                 ... αφού ριχθεί! 
                            Η λέξη......                        ... αφού ειπωθεί!
                        Η ευκαιρία...                             ... αφού χαθεί! 
                     Ο χρόνος...                          ... αφού περάσει!

Μία συγκλονιστική ιστορία διάβασα μόλις σήμερα. Δεν είναι πρόσφατη. Έχει συμβεί πριν 4 χρόνια περίπου. Η Katie Kirkpatrick, 21 χρονών και ο αρραβωνιαστικός της Nick Godwin 23. Στην φωτογραφία ο Nick περίμενε την Katie να τελειώσει μια από τις πολλές χημειοθεραπείες που έκανε. Βρισκόταν ήδη στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου, όμως αυτό δεν την εμπόδισε να παντρευτεί, ρυθμίζοντας ως και την τελευταία λεπτομέρεια του γάμου της, ακόμα και αν χρειάστηκε να είναι με μία μπουκάλα οξυγόνου, με μία ισχυρή δόση μορφίνης και να σφίγγει τα δόντια ώστε να χαμογελάει στις φωτογραφίες.



Ο γάμος πραγματοποιήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2005 και ύστερα από πέντε μέρες η ψυχούλα της ταξίδεψε για τελευταία φορά. Η ιστορία των δύο παιδιών είναι μία από τις μεγαλύτερες αποδείξεις ότι η αγάπη νικάει τον θάνατο.




Η  Katie,  πάνω στο αναπηρικό καροτσάκι με τη φιάλη οξυγόνου, ακούγοντας ένα τραγούδι από τον άντρα της και τους φίλους του.



Η αγάπη είναι η μεγαλύτερη αρετή. Είναι η πιο μεγάλη και από το μαρτύριο. Χωρίς το μαρτύριο, η αγάπη σώζει. Χωρίς την αγάπη, το μαρτύριο δεν ωφελεί σε τίποτε.

Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Η αλαζονεία είναι το γνώρισμα της συμπεριφοράς του ανθρώπου, που πηγάζει από την υπερτίμηση του εαυτού του. Η αλαζονεία απομονώνει ουσιαστικά το άτομο από τους συνανθρώπους του. Ο αλαζόνας θεωρεί τους άλλους κατώτερους, τους χρησιμοποιεί πολλές φορές σαν αντικείμενα και τους ταπεινώνει. Το πιο προσφιλές του μέσον είναι η ειρωνεία.

Ο αλαζόνας βρίσκεται ψηλά στην συνείδηση του, αλλά χαμηλά στην συνείδηση των συνανθρώπων του.

Ο εγωισμός είναι η τάση του ατόμου να προβάλει και να αγαπά τον εαυτό του. Ο ατομισμός, η έπαρση, η υπεροψία και φυσικά η αλαζονεία είναι αποχρώσεις του ίδιου του εγωισμού.

Έκανα όλο αυτόν τον πρόλογο για να σας διατυπώσω μία ιστορία, που δεν γνωρίζω αν είναι μύθος ή πραγματικότητα, αλλά θεωρώ μία όμορφη ιστορία για παιδιά και μεγάλους που διδάσκει μέσα από τα νοήματα της.

Όταν ο Ντα Βίντσι σχεδίαζε τον μυστικό δείπνο, έψαχνε διάφορους ανθρώπους σαν πρότυπο, για να δώσει στα πρόσωπα που είχε στο μυαλό του, το αντίστοιχο βάθος. Είχε διαλέξει έναν νεαρό, πανέμορφο (ήταν γνωστές οι προτιμήσεις του στο αντρικό φύλο), για να αποτυπώσει στο πρόσωπο του, το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Όταν τελείωσε τον ευχαρίστησε και κινήθηκε σε αναζήτηση προσώπων για τους μαθητές του. Μετά από χρόνια βρήκε κάποιον ρακένδυτο, ξιπασμένο ζητιάνο, άσχημο και απεριποίητο. Όταν του ζήτησε να τον ζωγραφίσει για να απεικονίσει τον Ιούδα, ο άνθρωπος ξέσπασε σε κλάματα. «Μην κλαις» του είπε, «θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε». Ο άνθρωπος με δάκρυα στα μάτια του απάντησε «Δεν κλαίω για την επιλογή σου, κλαίω γιατί εγώ ήμουν κάποτε που χρησιμοποίησες σαν εικόνα του Χριστού»

Όλα μέσα μας είναι και ο Χριστός και ο Ιούδας. Οι επιλογές μας, καθορίζουν το ποιόν μας και προβάλλουν αυτό που πραγματικά είμαστε και όχι αυτό που νομίζουμε πως είμαστε.

Η αυτογνωσία είναι  η γνώση του εαυτού μας, των αρετών ή αδυναμιών μας. Είναι κάτι το σκληρό γι’ αυτούς που θέλουν να διατηρούν προσωπείο, είναι όμως ευλογία για όσους αγαπούν την αλήθεια.

Όταν πέσουν οι μάσκες, όλα βγαίνουν στο φως.

Πηγή φωτογραφίας: http://italianartstore.com/store/Venetian_Masks.html

Και όλοι γνωρίζουμε ποια τον κόλλησε!!!

Η φωτογραφία η παραπάνω μου έδωσε αφορμή να αναζητήσω μία αγαπημένη σειρά από τις καλύτερες που έχουν έρθει από το εξωτερικό, το the Muppets Show. Η σειρά  δημιουργήθηκε από τον γνωστό μαριονετίστα και τηλεοπτικό παραγωγό Jim Henson, ο οποίος μαζί με την ομάδα του υπέγραφαν και την παραγωγή της. Προβλήθηκε για πέντε χρόνια από το 1976 έως το 1981. Φυσικά στην Ελλάδα είχε έρθει πολύ αργότερα, για αυτό και το θυμάμαι αν και γεννήθηκα στην πρώτη χρονιά προβολής της εκπομπής. Μεταδόθηκε συνολικά σε 109 χώρες δημιουργώντας πονοκέφαλο στους αμερικανούς υπεύθυνους καναλιού που είχαν αρχικά απορρίψει την ιδέα, αναγκάζοντας τον Henson να πάρει μια δύσκολη, αλλά σωστή απόφαση.

Αγαπημένες μου φιγούρες ήταν οι δύο γέροι. Ο Statler και ο Waldorf. Έδιναν συνήθως την τελευταία ατάκα της μέρας στον θίασο των Μάπετς κλείνοντας ευχάριστα την εκπομπή. Η δουλειά τους υπέροχη, κριτίκαραν κάθε σκέτσ που προβαλλόταν στην εκπομπή.

Αυτό που θυμάμαι αρκετά καθαρά ήταν από ένα σκετσάκι που είχε σχέση με χρυσό. Λέει ο ένας γέρος, μακάρι να είχαμε και εμείς χρυσό. Λέει ο άλλος εγώ έχω δύο, και δείχνει τα δόντια του! 

Δείτε ένα βίντεο γεμάτο από απίθανες κακίες, κακορίζικα σχόλια και σαρδόνια ξεκαρδιστικά γέλια!

Κυριακή βράδυ, μιας και περισσεύαν λίγα κιλά από την ήδη βεβαρημένη σιλουέτα μας, είπαμε να πάμε σε ένα σουβλακερί συνοικιακό. Φίλοι, κρασάκι και ένα υπέροχο αεράκι να μας δροσίζει. Η ζέστη θέλει την μπύρα της για να ξεδιψάσεις, η δροσιά και η παρέα το κρασάκι. Πρόσεξα γύρω μας πολλά τραπεζάκια με παρέες, αλλά και μερικά με μοναχικούς ανθρώπους. Αστεία, ανάλαφρες συζητήσεις και χαμογελαστές φιγούρες πλαισιώναν την παρεά μας. Ήπιαμε, φάγαμε και ένας γείτονας που καθόταν σε διπλανό τραπέζι μας έφερε να φάμε κερασάκια. Από τα πετροκέρασα, τα σκουρόχρωμα, που ήταν πεντανόστιμα, καλή του η ώρα. Όταν φύγαμε κάναμε μία βόλτα στην πλατεία, μήπως και χωνέψουμε το κλέφτικο, τα σουβλάκια, το σαγανάκι και τις σαλάτες, το πλούσιο τραπέζι κάθε Έλληνα που δεν αρκείται με ότι χρειάζεται για να χορτάσει, αλλά πρέπει πρώτα να χορτάσει το μάτι του. Δεν είχαμε απομακρυνθεί ιδιαίτερα όταν φωνές ακούστηκαν από τον χώρο που βρισκόμασταν. Σαν Έλληνες 'δημοσιογράφοι' πλησιάσαμε και είδαμε έναν ανθρωπάκο να λογομαχεί έντονα με τον μαγαζάτορα. Ένας 60άρης καλοστεκούμενος, μοναχικός και γαλήνιος έλεγε στον μαγαζάτορα, ότι είχε δίκιο σε ήπιο τόνο. Πλησιάσαμε κι άλλο, όταν ένα περιπολικό πέρασε και μάζεψε τον άνθρωπο. Η περιέργεια μας έκανε να γίνουμε ένα με τους ψίθυρους της πλατείας. Ήταν ένας μοναχικός άνθρωπος που πεινούσε. Θύμα της κρίσης, άνεργος χωρίς σύνταξη και χωρίς ένα ταίρι. Όταν είσαι με κάποιον χορταίνεις και με μία αγκαλιά. Όταν είσαι μόνος σου, δεν χορταίνεις με όλα του ουρανού τ' αστέρια. Έβλεπε τους άλλους να τρώνε και να πίνουν και δεν αντιστάθηκε. Πήρε μία μερίδα φαγητό, μία μπύρα και έφαγε με την ψυχή του. Μετά από ώρα τον πλησιάσε ο ιδιοκτήτης και του έδωσε τον λογαριασμό. Δεν ήταν μεγάλος σίγουρα, πόσο μπορεί να φάει ένας πεινασμένος!

-Δεν έχω να πληρώσω.
-Θέλω τα λεφτά μου. Αν δεν έχεις μην τρως.
-Ναι, αλλά πεινούσα.
-Δεν με νοιάζει. Και εγώ εργάζομαι, αλλά για να φάω πληρώνω.
......
-Ναι, αλλά πεινούσα.

Δεν είχε κάποιο πρόβλημα ψυχολογικό. Απλά πεινούσε. Ήδη είχε περάσει μία τρομερή δοκιμασία ξεφτυλισμού, με όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω του. Δεν ήμουν κοντά, αλλά πιστεύω πως αν δεν είχαμε φύγει, θα μοιραζόμασταν άνετα τα εξοδά του. Είναι κρίμα να βλέπουμε τον διπλανό μας και να μην του δίνουμε το χέρι. Ο κόσμος διαλύθηκε. Η παρέα στεναχωρήθηκε. Συλλογιζόταν πόσο κρίμα ήταν για αυτόν, πόσο άσχημα ένιωσε. Κάποιοι άλλοι γέλαγαν. Κάποιοι μιλούσαν για κατάντια.

Αν πεινάς, νοιάζεσαι,
να φας, έστω κι αν θα το κλέψεις
Η τροφή της ψυχής δωρεάν είναι,
μα δεν το βλέπεις..

Εγώ σκεφτόμουν τους στίχους του Τουρνά, διαχρονικούς και επίκαιρους και αναρωτιόμουν ως πότε θα κρυβόμαστε πίσω από τις ενοχές μας, κλεισμένοι στο καβούκι μας χωρίς να προσφέρουμε κάτι, οτιδήποτε σε αυτόν που πραγματικά το έχει ανάγκη.

Κι εσείς, κυρίες και κύριοι, εσείς
τιτλούχοι κακής εποχής
δε σκάτε πολύ για την ώρα
Κι εμάς, κυρίες και κύριοι, εμάς
οι μύθοι κάθε Χαλιμάς
τη ζωή μας γεμίζουν ακόμα

Εμείς, οι κάτοχοι της ενοχής

Η πολυσυζητημένη ιστορία του John Titor, που όπως ισχυρίστηκε, κατάφερε να ταξιδέψει στο χρόνο από το έτος 2036 και να βρεθεί στο 1975 για να ολοκληρώσει κάποια σημαντική αποστολή.

H αφορμή δόθηκε από μία συνάδελφο γνωστή για τις κρίσεις πανικού που νιώθει κατά καιρό. Τελευταία είχε ψιλοηρεμήσει, αλλά από την Δευτέρα ήρθε με νέα εφόδια σχετικά με τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο που πλησιάζει και θα αφανιστούν περίπου 3 δις κόσμος!! Τουλάχιστον ο μισός πληθυσμός της γης. Όπως ήταν φυσικό μου έδωσε έναυσμα για περαιτέρω αναζήτηση. Αν και δεν πιστεύω πολλά πράγματα, είμαι από την φύση μου πιο διστακτικός, ωστόσο θεωρώ, αξιοσημείωτο το γεγονός ότι σύμφωνα με τα forum που μπήκα ότι ο Titor προέβλεψε και άλλα γεγονότα πριν να γίνουν, όπως τον πόλεμο στο Ιρακ, τον "πατριωτικό νόμο (Patriot Act)" των ΗΠΑ περί καταστολής και παρακολούθησης των πολιτών, καθώς και τα ταξίδια στον χρόνο.

Πρόκειται για μια αμφιλεγόμενη υπόθεση, που όμως προκάλεσε το ενδιαφέρον και αποτέλεσε αφορμή για συζητήσεις, αναλύσεις και αντιπαραθέσεις σε όλο τον κόσμο, σχετικά με το τεράστιο ζήτημα των ταξιδιών στο χρόνο. Το πρόσωπο που δήλωσε “χρονοταξιδιώτης“, εμφανίστηκε ως Timetraveler ή John Titor (Τάιτορ) σε διάφορα διαδικτυακά forum τον Νοέμβριο του 2000 μέχρι τον Ιανουάριο 2001 δίνοντας πολλές πληροφορίες και στοιχεία για την αποστολή του, το ταξίδι του, τη ζωή του το 2036 αλλά και για πολλά γεγονότα, που κατά τα λεγόμενα του θα εξελιχθούν στον πλανήτη τα επόμενα χρόνια.

Για να είναι πειστικός έδωσε παραδείγματα που θα συμβούν στο μέλλον. Σε αντίθεση με άλλους ψευδοπροφήτες ο Titor δεν είπε ότι είναι ένας προφήτης. Έδωσε εικόνες από την μηχανή που ταξίδεψε και ανέφερε ότι δημιουργήθηκε από τον CERN. Σαν ιδέα ξεκίνησε το 2001 και ολοκληρώθηκε το 2034. O Τάιτορ υποστηρίζει ότι στις 12 Μαρτίου 2015 θα ξεσπάσει τρίτος παγκόσμιος πόλεμος όπου θα πεθάνουν 3δις άνθρωποι και θα ισοπεδωθούν πολλές μητροπόλεις. Γενικά οι διηγήσεις του για το μέλλον είναι εφιαλτικές. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι, κατά τις διηγήσεις του χρονοταξιδιώτη, μετά από τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο το προσδόκιμο όριο ζωής θα πέσει στα 60 χρόνια λόγω της μόλυνσης των υδάτων και της τροφής, καθώς και η υγειονομική περίθαλψη θα θυμίζει κατοχή! Αναφέρει ακόμα πως θα ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος στις Η.Π.Α. και θα χωριστεί σε πέντε βασικές ομοσπονδίες.

Πηγές:
http://en.wikipedia.org/wiki/John_Titor            
http://www.johntitor.com/

      Όλοι γνωρίζουμε ότι η ελληνική γλώσσα είναι η παλαιότερη από όλες τις σημερινές ευρωπαϊκές γλώσσες. Είναι πολύ αρχαιότερη απ' ότι μας δίδαξαν στο σχολείο. Αυτό μπορεί να επιβεβαιωθεί από τους πίνακες που για χιλιάδες χρόνια ήταν θαμμένοι στην ελληνική γη και αποκαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα (ο τελευταίος πίνακας βρέθηκε στο Δισπηλιό της Καστοριάς και χρονολογήθηκε τουλάχιστον στο 5000 π.Χ). Δεν είναι μόνο γνωστό αλλά και προφανές ότι όλες οι τέχνες και οι επιστήμες γεννήθηκαν, αναπτύχθηκαν και ακόμα διευθύνονται απ' το αγνό ελληνικό λεξιλόγιο. Χωρίς καμία εξαίρεση σε όλες τις ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) γλώσσες η συντριπτική πλειοψηφία της καθημερινής ομιλίας εμπεριέχει ελληνικής προελεύσεως λέξεις. Η "λεξιλογική ανάλυση", που είναι η ετυμολογική και ιστορική ανάλυση μιας λέξεως, φανερώνει τον αρχαίο αλλά οικείο ελληνικό λόγο.

Πολλές φορές, αυτές οι ελληνικές "Πρωτολέξεις", αυθεντικές δηλαδή λέξεις, επιστρέφουν στην ομιλούμενη ελληνική γλώσσα ως ξένες. Ονόματα όπως Ιβηρία, Ιταλία, Αίγυπτος, Αιθιοπία, Ισπανία, Κέλτες, Λισαβώνα, Ρώμη, Ιρλανδία έχουν ελληνική προέλευση. Λέξεις όπως "zante-ζάντες" που προέρχεται από την λέξη "άντυγες", τις ρόδες των αρχαιοελληνικών αρμάτων. Από το ρήμα "κορέω = καθαρίζω" προέρχονται οι λέξεις "cure", "sheriff", ο αρχαίος "τόρνος = κύκλος, περιφέρεια" έδωσε το όνομά του στον "τουρισμό", "tournament", "tourney". Σε λέξεις όπως "palace", "gondola", "dollar" η διήθηση των μελωδικών ελληνικών ήχων προκαλεί κατάπληξη και συνάρπαση. Πως η ελληνική λέξη "ναύκληρος", που στα Λατινικά προφερόταν "nauclerus" κατέληξε "nocher" στα Γαλλικά; Πως ο χαρακτηρισμός "βάρβαρος" κατέληξε "brave" στα αγγλικά και "bravo" στα Ιταλικά; Πως η λέξη "ελεημοσύνη", κατέληξε "alms" στα αγγλικά; Πως η λέξη "βαλάνειον", κατέληξε στα Γερμανικά "bad" και ονόμασε την, διάσημη για τα ιαματικά της λουτρά, πόλη baden baden;

Η ανθρωπογεωγραφία μάς βοηθά να εξηγούμε πώς οι διαφορετικές εκφράσεις ήχων εξαρτώνται από την στοματική κοιλότητα, τις φωνητικές δομές και την αναπνοή, που είναι εξαρτημένες απ' το κλίμα. Δεν πρέπει να αγνοούμε το γεγονός ότι παλαιότερα, η ελληνική γλώσσα εκφράζονταν προφορικά. H Νεάπολη έγινε Napoli στην Ιταλία, Napoul στην Γαλλία και Nabel στην Τυννησία. Γι' αυτό οι ιστορικοί, πολύ συχνά, αναγνωρίζουν τους ανθρώπους που ζούσαν σ' ένα μέρος μελετώντας γλωσσολογικά τα ονόματα των περιοχών. Το ταξίδι στις ελληνικές λέξεις έγινε συναρπαστικό όπως η γλώσσα περνά από τη μιά χώρα στην άλλη, από τη μία γενιά στην άλλη, η προφορά αλλάζει και μερικές φορές το ίδιο κάνει και το νόημα των λέξεων. Για παράδειγμα "πυρρός μανδύας" έγινε στα Λατινικά "birrum mantellum" και στα Ιταλικά κατέληξε να εκφράζει τον αστυνομικό, "sbirro", λόγω της κόκκινης στολής. Όταν το καπέλο προσαρτήθηκε στον "μανδύα", στα Γαλλικά έγινε "beret". Η αναπαραγωγή των ισχυρών ελληνικών "πρωτολέξεων" απ' τον Ευρωπαϊκό λόγο, έλαβε χώρα σταδιακά ενδιάμεσα ποικίλων φάσεων και σταθμών στην Λατινική γλώσσα και σε άλλες γλώσσες εξίσου. Η κορύφωση όλων των εποχών ήταν η εποχή του Αυγούστου όταν χιλιάδες ελληνικών λέξεων διείσδυσαν στο Λατινικό λεξιλόγιο. Πολύ υλικό απ' το ελληνικό λεξιλόγιο εξόρμησε για μια ακόμα φορά στην δύση όταν το Ευαγγέλιο και άλλα θρησκευτικά κείμενα μεταφράστηκαν στα Λατινικά, Γερμανικά, Αγγλικά, κατ' ευθείαν από το ελληνικό πρωτότυπο. Είναι αυτό που αποκαλείται εκκλησιαστικό λεξιλόγιο απ' το οποίο πολύς, απ' τον επίσημο και καθημερινό, λόγο διείσδυσε στις δυτικές γλώσσες.

Ο Ινδός καθηγητής γλωσσολογίας, πρόεδρος του "Ελληνικού Κύκλου" και διευθυντής του Ινδικού Υπουργείου Παιδείας κ. Sacramborty (ομιλεί 22 γλώσσες), ανακοίνωσε χωρίς επιφύλαξη ότι η ελληνική γλώσσα δεν προέρχεται από τα Σανσκριτικά, αλλά το εντελώς αντίθετον. Ο δανεισμός απ' τον αστείρευτο θησαυρό της ελληνικής γλώσσας δεν έχει ποτέ σταματήσει και ούτε πρόκειται διότι νέες ιδέες, νοήματα, αντικείμενα και καταστάσεις γεννιούνται συνεχώς. Παραθέτω σαν παράδειγμα δύο νέες λέξεις: Ευβίωση = Καλή ζωή, Τανατόνωση= ο ασθενής που γιά σύντομο χρονικό διάστημα πεθαίνει και επανέρχεται στην ζωή. Η ελληνική γλώσσα, λόγω της ελαστικότητάς της και της μαθηματικής της φύσεως, έχει το μοναδικό χαρακτηριστικό γνώρισμα να περιγράφει αναλυτικά ή συνθετικά όλα τα επουσιώδη νοήματα, λεπτομέρειες και συμπλέγματα.

Πηγή: http://abnet.agrino.org/htmls/E/E011.html  
Κείμενο: 'Aννας Tζιροπούλου – Eυσταθίου (φιλόλογος και τακτικό μέλος της Ελληνικής Ακαδημίας του Μπιλμπάο)

Κι όμως είναι ελληνικές· ετυμολογική εξέταση λέξεων της Αγγλικής 

           Αν σας ρωτήσει κανείς, θέλοντας να ελέγξει τις ετυμολογικές γνώσεις σας στην Αγγλική ή στην Ελληνική, αν λέξεις όπως λ.χ. butter, paper, church, sketch, bomb, clergy και clerk, chart  και card, calm, pain «πόνος», pirate, diploma, chanel, priest, buffalo, monk, bishop κ.ά. προέρχονται από την Ελληνική ή είναι αμιγώς αγγλικές, μη βιαστείτε να απαντήσετε ότι δεν σας φαίνονται ελληνικές. Η πραγματικότητα είναι ότι περνώντας μέσα από διάφορους, συχνά δαιδαλώδεις γλωσσικούς δρόμους οι λέξεις αυτές έφτασαν στην Αγγλική, έχοντας ξεκινήσει από την ελληνική γλώσσα. Μια ματιά σε έγκυρα λεξικά τής Αγγλικής (Webster, Random House, Longman, Oxford κ.ά.) μπορεί να σας πείσει.

Το αρχ. ελληνικό βούτυρον / βούτυρος (βους + τυρός), μέσω τού λατιν. butyrum, έδωσε το αρχ., αγγλ. butere, απ' όπου το σύγχρονο αγγλ. butter (και τα γερμ. Butter, γαλλ. beurre, ιταλ. burro κ.ά.)Το αρχ. ελλην. πάπυρος, που δήλωσε την πρώτη μορφή γραφικής ύλης από το ομώνυμο φυτό το οποίο ευδοκιμούσε στην Αίγυπτο, έδωσε το αγγλ. paper (γαλλ. papier, γερμ. Papier κ.ά.) μέσω τού λατιν. papyrum, απ' όπου το μεσαιων. γαλλ. papier και το μεσαιων. αγγλ. papir. Πιο σύνθετη είναι η προέλευση τής λέξης που δήλωσε στην Αγγλική «την εκκλησία», τής λ. church. Ξεκίνησε από το ελληνιστ. κυριακόν (δώμα) «ο οίκος τού Κυρίου» (από το Κύριος), το οποίο, μέσω τού αρχ. γερμ. kirihha (απ' όπου το νέο γερμ. Kirche «εκκλησία») και των αρχ. αγγλ. cirice και μεσαιων. αγγλ. chirche, έδωσε το νέο αγγλ. church. Ενδιαφέρον έχει, για τις περιπέτειές της, η λέξη sketch «σκαρίφημα - θεατρικό σκετς». Ποιος το φαντάζεται, εκ πρώτης όψεως, ότι προέρχεται από την ελλην. λ. σχέδιο; Η αρχαία ελλ. λ. σχέδιον (από το αρχ. σχέδιος που σήμαινε «προσωρινός, αυτοσχέδιος», προερχόμενη από τη λ. σχεδόν κι αυτή από το έχω), μέσω τού λατιν. schedium, έδωσε το ιταλ. schizzo, που πέρασε στα ολλανδικά ως schets, από όπου το αγγλ. sketch. Το περίεργο για τη ζωή των λέξεων είναι ότι το ελλην. σχέδιο επανήλθε στους νεότερους χρόνους στην Ελληνική, δηλ. ως «αντιδάνειο» (ως δάνειο δανείου!...), μέσα από δύο ξένες γλώσσες: από την Ιταλική ως σκίτσο και από την Αγγλική ως σκετς. Από το θέμα σχ- (τού έχω, πβ. κατά-σχ-ω, παρά-σχ-ω, σχ-εδόν) που είδαμε και στο σχέδιο, προήλθε και η λ. σχήμα που έδωσε, μέσω τού λατιν. schema, το αγγλ. scheme. Μια λέξη που θα ξάφνιαζε ίσως όταν κανείς διαπιστώσει ότι είναι ελληνική, είναι η αγγλική λ. pain «πόνος». Η λέξη αυτή προήλθε από την ελλην. λ. ποινή που σήμαινε αρχικά «τιμή αίματος, εκδίκηση (για έγκλημα)» και μετά «τιμωρία». Μέσω τού λατ. poena, που έδωσε το γαλλ. peine (αρχικά σήμαινε «τα βασανιστήρια των μαρτύρων τής πίστεως»), προήλθε το αγγλ. pain με τη σημ. «πόνος» ως απόρροια των πόνων από τα βασανιστήρια και ως επακόλουθο τής τιμωρίας γενικότερα. Εξίσου ίσως θα ξάφνιαζε και η αγγλική λ. calm «κάλμα, νηνεμία». Κι αυτή προήλθε από ελληνική λέξη, το αρχ. καύμα, που δήλωνε τον καύσωνα και το θέρος, οδηγώντας συνεκδοχικά στη σημ. τής ηρεμίας τής θάλασσας, τής έλλειψης δυνατών ανέμων. Στην Αγγλική έφτασε η λέξη από το ιταλ. calma που ανάγεται σε όψιμο λατιν. cauma από το καύμα. Οτι η λ. ξαναγύρισε στην Ελληνική μέσω τής Ιταλικής ως κάλμα, δηλ. ως αντιδάνειο, είδαμε ότι αποτελεί συχνό φαινόμενο. Το αρχ. πειρώμαι «προσπαθώ, αποπειρώμαι, τολμώ» έδωσε στη μεταγενέστερη Ελληνική τη λ. πειρατής που προφανώς θα σήμαινε αρχικά αυτόν που αποτολμά παράτολμα και παράνομα εγχειρήματα. Μέσω τού λατιν. pirata η λ. έδωσε το αγγλ. pirate.

Στην εκκλησιαστική γλώσσα μια σειρά από αγγλικές λέξεις προέρχονται από την Ελληνική, χωρίς αυτό να είναι αμέσως αισθητό στον μη ειδικό. Τέτοιες είναι οι αγγλικές λέξεις priest(πρεσβύτερος), clergy (κληρικός), bishop(επίσκοπος-episcopus-bisceop-bishhop), monk (μοναχός. Το αγγλ. chart «χάρτης» αλλά και το card «κάρτα» προήλθαν από το ελλην. χάρτης. Το bomb «βόμβα» από το αρχ. ελλην. βόμβος. Το «πολύ αμερικάνικο» buffalo από το ελλην. βούβαλος. Το ελλην. δίπλωμα (από διπλώνω, διπλούς) με τη σημ. «επίσημο έγγραφο» έδωσε το diploma και από αυτό το diplomat «διπλωμάτης» κ.ο.κ. 'Οπως έγινε, ελπίζω, φανερό, ένα πλήθος από ξένες λέξεις, εν προκειμένω αγγλικές, έλκουν την καταγωγή τους από την ελληνική γλώσσα, απευθείας ή, πιο συχνά, μέσω τής λατινικής γλώσσας. Οσα γράφονται εδώ δεν δίδονται για να αποτελέσουν αφορμή κομπασμού αλλά ως νύξεις για γλωσσική αυτογνωσία και περίσκεψη, για το πόσα έχει κανείς να κερδίσει από μια ετυμολογική περιδιάβαση στους δρόμους τής γλώσσας μας. 

Πηγή: http://abnet.agrino.org/htmls/E/E010.html
Κείμενο: Γ. Μπαμπινιώτης, καθηγητής Γλωσσολογίας στο Παν. Αθηνών.

Οι ελληνικές λέξεις στην αγγλική γλώσσα

Πηγή: http://abnet.agrino.org/htmls/B/B/039.htm
Κείμενο: Αριστείδης Ε. Κωνσταντινίδης

Η τέχνη να φωνάζεις μιλώντας σιωπηλά
             να χαμογελάς χωρίς να πληγώνεις
                         να αποχωρείς με θάρρος και όχι δειλά
να αναστενάζεις χωρίς να θυμώνεις

να αγκαλιάζεις ανοίγοντας τα φτερά σου
            να πετάς μαζί με την αύρα του αέρα
                      να αγαπάς τα λάθη σαν να 'ναι παιδιά σου
να γράφεις τον πόνο σου νύχτα ή μέρα

Η τέχνη του να είσαι χωρίς να υπάρχεις
           να βρίσκεις χωρίς να ψάχνεις
                     να προσφέρεις αγάπη χωρίς να ζητάς
να χύνεις το δάκρυ χωρίς να πονάς

Eίναι η πένα του ποιητή,
          η τέχνη του επιζώ μέσα από ιδρωμένα βιβλία,
                     το άγγιγμα ψυχής σαν ανεξίτηλη γραφή,
οι αναμνήσεις όταν περνούν στην ιστορία

Τέχνη είναι,
         η πείνα του θέλω και όχι του πρέπει
                    η δίψα του πράττω και όχι του αντέχει

T.X.K. -3/09

Είναι μία ιστορία που λίγοι την γνωρίζουν…

Η ιστορία αναφέρεται στους δύο από τους τρεις μεγάλους τενόρους (ο τρίτος είναι ο πασίγνωστος Luciano Pavarotti), που τραγουδώντας μαζί μάγεψαν τον κόσμο!
Έστω και αν δεν έχεις πάει στην Ισπανία,  θα πρέπει να έχεις ακούσει, για την αντιπαλότητα που υπάρχει μεταξύ Καταλανών και Μαδριλένων. Κι’ αυτό γιατί οι Καταλανοί παλεύουν για την αυτονομία τους, σε μία Ισπανία ελεγχόμενη από τη Μαδρίτη!

Λοιπόν…                          
ο PLÁCIDO  DOMINGO είναι Μαδριλένιος και ο JOSÉ CARRERAS είναι Καταλανός. Για πολιτικές διαφορές το 1984, ο CARRERA  και ο DOMINGO έγιναν εχθροί! Πάντα στις συναυλίες που τους καλούσαν να τραγουδήσουν, σε οποιοδήποτε μέρος της γης, έβαζαν και οι δύο στα συμβόλαιά τους σαν όρο απαράβατο, ότι δεν θα τραγουδήσουν, αν ο αντίπαλός ήταν καλεσμένος!

Το 1987 παρουσιάστηκε στον CARRERA ένας εχθρός πολύ πιο ισχυρός από τον PLACIDO DOMINGO. Σε κάποιες εξετάσεις που έκανε, διαπιστώθηκε ότι είχε.. ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ! Η πάλη ενάντια στον καρκίνο ήταν πολύ δύσκολη. Οι γιατροί του είχαν δώσει πιθανότητες επιβίωσης μία στις δέκα!
Οι μακροχρόνιες θεραπείες, η μεταμόσχευση νωτιαίου μυελού και οι συνεχείς αλλαγές του αίματός του, τον υποχρέωναν να ταξιδεύει κάθε μήνα στην Αμερική. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, του ήταν αδύνατον να δουλέψει. Και παρ’ όλο που είχε μια μεγάλη περιουσία, όλα αυτά τα τεράστια έξοδα, τον έφεραν σε πολύ δύσκολη οικονομική θέση!

Όταν πια δεν είχε άλλα χρήματα, κάποιος φίλος του τον πληροφόρησε, ότι πρόσφατα στη Μαδρίτη δημιουργήθηκε ένα ίδρυμα, που θεράπευε δωρεάν αρρώστους με λευχαιμία. Χάρη στην φροντίδα του ιδρύματος “FORMOZA”, ο Carreras νίκησε την ασθένειά του και άρχισε να ξανατραγουδάει!! To 1990 μάλιστα σε μία συναυλία στην Ρώμη (The Three Tenors Concerto) μαζεύτηκαν και οι τρεις τενόροι για να μαζέψουν χρήματα για αυτό το ίδρυμα. Αποφάσισε να γίνει δωρητής του ιδρύματος!
Όταν διάβασε το καταστατικό, είδε με έκπληξη, ότι ιδρυτής και πρόεδρος του ιδρύματος ήταν ο  PLACIDO  DOMINGO!!! Γρήγορα ανακάλυψε, ότι ο DOMINGO είχε δημιουργήσει αυτό το ίδρυμα για να τον βοηθήσει και είχε ζητήσει να μη το μάθει Ο KARRERA και νιώσει ταπεινωμένος που θα αναγκαζόταν να δεχθεί την βοήθεια του εχθρού του!

Το πιο συγκινητικό όμως, ήταν η συνάντηση αυτών των δύο μεγάλων καλλιτεχνών! Κατά την διάρκεια μιας συναυλίας του PLACIDO  DOMINGO στην Μαδρίτη, o JOSÉ CARRERAS ξάφνιασε τους πάντες.
Διακόπτοντας την συναυλία ανέβηκε στη σκηνή, γονάτισε ταπεινά μπροστά στα πόδια του “εχθρού” του, του ζήτησε συγνώμη και τον ευχαρίστησε δημόσια για το καλό που του έκανε! Ο PLACIDO DOMINGO, τον βοήθησε να σηκωθεί και με μία ζεστή αγκαλιά, ξεκίνησαν μια δυνατή και τρυφερή φιλία!!!
Μετά από καιρό, ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον DOMINGO:
«Γιατί δημιουργήσατε το ίδρυμα “FORMOZA”, αφού το ξέρατε καλά, ότι εκτός που θα βοηθούσατε έναν εχθρό σας, θα δίνατε τη δυνατότητα σε έναν αντίπαλο, να σας ανταγωνίζεται;»
Η απάντηση του ήταν σύντομη και καθοριστική! 

“Γιατί ήταν άδικο να χαθεί μια
φωνή σαν τη δική του!!!!”

Αυτό είναι ένα δείγμα ανθρώπινης ευαισθησίας, που θα πρέπει να γίνει σε όλους μας ένα φωτεινό παράδειγμα!!!

Η Αρχή του κενού  του JOSEPH NEWTON

Έχεις τη συνήθεια να φυλάς άχρηστα πράγματα, πιστεύοντας πως μια μέρα... (άγνωστο πότε) ...θα τα χρειαστείς;
Έχεις τη συνήθεια να κρατάς χρήματα, μόνο για να μην τα ξοδέψεις, γιατί μπορεί να σου λείψουν στο μέλλον;
Έχεις τη συνήθεια να φυλάς ρούχα, παπούτσια, έπιπλα, οικιακές συσκευές και άλλα πράγματα του νοικοκυριού που δεν χρησιμοποιείς εδώ και πολύ καιρό;

Και μέσα σου...;
Έχεις τη συνήθεια να κρατάς κακίες, στεναχώριες, φόβους και άλλα; 

Αυτό να μην το κάνεις ποτέ!  Είναι αντίθετο με την ευημερία σου!
Είναι σημαντικό να αφήσεις χώρο, ένα κενό, για να έρθουν καινούρια πράγματα στη ζωή σου.
Όσο εσύ γεμίζεις, υλικά ή συναισθηματικά, με παλιά και άχρηστα, δεν αφήνεις κενό για νέες ευκαιρίες. Τα αγαθά πρέπει να ανακυκλώνονται... Καθάρισε τα συρτάρια, τις ντουλάπες, την αποθήκη, το γκαράζ...
Δώρισε όλα εκείνα που πια δεν χρησιμοποιείς...

Το να φυλάς ένα σωρό από άχρηστα πράγματα το μόνο που καταφέρνεις είναι να δένεις την ίδια σου τη ζωή. Το πρόβλημα δεν είναι τα αντικείμενα που στιβάζονται στη ζωή σου...
Αλλά το νόημα του να κρατάς...
Όταν κρατάς, όταν φυλάς πράγματα, υπάρχει πρόβλημα έλλειψης, απουσίας...
Πιστεύεις ότι αύριο μπορεί να τα χρειαστείς, και ίσως τότε να μην υπάρχει τρόπος να καλύψεις αυτή σου την ανάγκη...
Με αυτό το σκεπτικό, το μήνυμα που στέλνεις τόσο στο μυαλό σου όσο και στη ζωή σου...                                                        είναι ότι δεν εμπιστεύεσαι το αύριο...
καθώς επίσης και ότι το καινούριο και το καλύτερο ΔΕΝ είναι για σένα,
Γι’ αυτό βρίσκεις ικανοποίηση στο να φυλάς όλα αυτά τα παλιά και άχρηστα πράγματα...

Ξεφορτώσου όλα αυτά που έχασαν το χρώμα και τη λάμψη τους...
Επέτρεψε να μπει το καινούριο στο σπίτι σου... Και μέσα σου...

Προσωπικά Σχόλια
1. Δεν ξέρω αν είναι θέμα του μυαλού μας ή μια υπέρτατη ανάγκη να μας δένει με μικροαντικείμενα, άψυχα, που οι περιστάσεις τα κάνουν κομμάτια της ζωής μας, όμως αυτή η συνήθεια πολλές φορές μας κρατάει πίσω, ενώ άλλες φορές μας δίνει κουράγιο. Είναι η φύση μας νομίζω. Και η συνήθεια είναι η δευτερή μας φύση όπως έλεγε και ο  Αριστοτέλης.
2. Ο συγγραφέας αποσκοπεί σε κάτι θετικό. Προς μεγάλη μου έκπληξη πριν περίπου ένα χρόνο όταν μετακόμισα για δεύτερη φορά, έβγαλα στα σκουπίδια πληθώρα αντικειμένων καλόδιατηρημένων και ρούχα σε καλή κατάσταση και τοποθετημένα σε σακούλες όχι σκουπιδιών. Την ίδια μέρα ανά μισάωρο κατέβαζα πράγματα. Σας πληροφορώ ότι δεν έμεινε τίποτα. Οπότε αν δεν έχουμε τόσο δυνατές αναμνήσεις με κάποια αντικείμενα ή συναισθηματικό δέσιμο με κάποια ρούχα καλό είναι να τα δώσουμε απλόχερα σε όποιον τα έχει ανάγκη. Ο άνθρωπος είναι περήφανο ον. Δίπλα στα σκουπίδια, για να τα πάρει από μόνος του, να μην σου έχει υποχρέωση είναι μία καλή λύση. Έξω από την πόρτα του ανώνυμα. Κατ' ιδίαν αν υπάρχει άνεση. Και τέλος στην εκκλησία ή στον δήμο.
3. Το τρίτο μου σχόλιο έχει να κάνει με τις ιδιαίτερες στιγμές. Πρέπει η ζωή μας να είναι γεμάτη από ιδιαίτερες στιγμές. Όταν πίνετε ένα ποτό ή κρασί χρησιμοποιείστε το καλύτερο ποτήρι, κρυστάλλινο αν έχετε, και ας σπάσει. Μην περιμένετε τον εκλεκτό καλεσμένο. Τα πιο όμορφα ρούχα, που σας κάνουν εσάς να αισθάνεστε όμορφα να τα φοράτε κάθε μέρα. Όχι μόνο σε περιστάσεις ξεχωριστές. Να λέτε σε ανθρώπους που νοιάζεστε ότι νιώθετε, να λέτε συγγνώμη, ευχαριστώ, τις πιο δύσκολες λέξεις δηλαδή, σε αυτόν που βλάψατε, σε αυτόν που σας έδωσε αγάπη. Να αγαπάτε με την καρδιά σας. Όλοι είμαστε μοναδικοί και ξεχωριστοί. Στο χέρι μας είναι να είναι και η ζωή μας έτσι.

Mαρκήσιος  de Vauvenargues,    1715-1747,   Γάλλος γνωμικογράφος        

"Τι θαύμα έγινε και μπόρεσες σε ηλικία μόλις 25 χρονών να είσαι αληθινός φιλόσοφος και ρήτορας χωρίς βοήθεια άλλη έξω από μερικά βιβλία; Πώς μπόρεσες κι ανέβηκες τόσο ψηλά στον αιώνα των τόσων μικροτήτων; Και πώς πίσω από την απλότητα ενός δειλού παιδιού κρυβόταν αυτό το βάθος κι αυτή η δύναμη της ευφυΐας; Θα νιώθω πικρά για πάντα πάνω μου την τιμή της φιλίας σου." Ο Βολταίρος για τον Βωβενάργκ

Ο Βωβενάργκ ήταν ασθενικός, φτωχός, άσχημος, σχεδόν τυφλός. Έζησε και πέθανε άσημος. Αν και ευγενής έζησε φτωχικά. Γεννήθηκε στο Aix, όπου και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο αποκτώντας ελάχιστη γνώση Ελληνικών και Λατινικών, αλλά μεγάλο θαυμασμό για τον Πλούταρχο. Το έργο του "Introduction a la connaissance de l'esprit humaine" με μεταγενέστερο συμπλήρωμα από Maximes και Reflexions δημοσιεύτηκε ένα χρόνο πριν από το θάνατό του, στα 32 του. Σήμερα θεωρείται από τους επιφανέστερους γνωμικογράφους. Μερικές από τις ρήσεις του είναι αρκετά επικαιρες, παρακάτω σας μεταφέρω μερικές από αυτές:

• Η μοναξιά είναι για το πνεύμα ό,τι η νηστεία για το σώμα: θανάσιμη όταν κρατήσει πολύ, αλλά αναγκαία.
• Κανένας δεν κάνει τόσα πολλά λάθη, όσο εκείνος που ενεργεί με βάση μόνο τη λογική.
• Η κατανόηση των δυνάμεών σου, τις μεγεθύνει.
• Δεν είναι γεννημένος για να δοξαστεί όποιος δεν ξέρει την αξία του χρόνου.
• Όποιος ξέρει να υπομένει τα πάντα, μπορεί και να τολμά τα πάντα.
• Η τέχνη του να αρέσεις είναι η τέχνη του να ξεγελάς.
• Αν το γνωμικό θέλει εξηγήσεις, τότε δεν είναι γνωμικό. 
• Το πιο άσχημο παιχνίδι που μπορεί να παίξει σε κάποιον η μοίρα, είναι να του δώσει λίγες ικανότητες και μεγάλη φιλοδοξία. 
• Περισσότερες λάθος αποφάσεις πάρθηκαν μετά από ώριμη σκέψη παρά από ένα καπρίτσιο. 
• Τα πράγματα που ξέρουμε καλύτερα δεν μας τα έχουν διδάξει. 
• Η ανάγκη επιδεινώνει τα κακά που δεν μπορεί να θεραπεύσει. 
• Δεν πρέπει να κρίνουμε τους ανθρώπους από αυτά που δεν ξέρουν, αλλά από αυτά που ξέρουν και κυρίως από το πώς τα ξέρουν. 
• Η πιο μαύρη αχαριστία, αλλά και η πιο συνηθισμένη, είναι η αχαριστία των παιδιών απέναντι στους γονείς. 
• Το όφελος από την αρετή είναι τόσο προφανές, ώστε η κακοί την ασκούν από συμφέρον.
• Περισσότερα είναι τα άχρηστα πράγματα που ξέρουμε από τα αναγκαία που αγνοούμε. 
• Οι αδύναμοι άνθρωποι θέλουν να εξαρτώνται για να έχουν προστασία. Όσοι φοβούνται τους ανθρώπους αγαπούν τους νόμους.
• Υπερβολικά μεγάλη ή -αντίθετα- ανύπαρκτη μυστικότητα στις υποθέσεις μας μαρτυρούν εξίσου αδύναμο χαρακτήρα.
• Οι κακοί ξαφνιάζονται πάντα όταν συναντούν ανθρώπους ικανούς και ταυτόχρονα καλούς. 
• Πρέπει να επιτρέπουμε στους ανθρώπους να διαπράττουν εις βάρος τους μεγάλα λάθη, για να αποφεύγουν ένα μεγαλύτερο κακό: την υποδούλωσή τους. 
• Δείχνει μετριότητα το να θέλεις να πιάνεις τους άλλους κορόιδα. 
• Η πραγματικά καλή ζωγραφική μας κάνει να την θαυμάζουμε μέχρι τη στιγμή που αρχίζουν να την θαυμάζουν και οι άλλοι. 
• Λίγους φίλους δημιουργεί η ευτυχία. 
• Η καθαρότητα κοσμεί τις βαθιές σκέψεις. 
• Όσο πιο αναμφισβήτητα σωστό είναι το γνωμικό, τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος να γίνει σε λίγο μια κοινοτοπία. 
• Περιφρονούμε τα μεγάλα σχέδια όταν δεν νιώθουμε ικανοί για μεγάλες επιτυχίες.
• Όσοι πιστεύουν πως δεν έχουν πια την ανάγκη των άλλων γίνονται αδιάλλακτοι.
• Οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν, όσο δεν έχουν την δυνατότητα να το κάνουν.
• Όταν κανείς αισθάνεται ότι του λείπουν αυτά για τα οποία οι άλλοι θα τον εκτιμούσαν, είναι έτοιμος να τους μισήσει.   
• Στα γηρατειά, δυο πράγματα -και μετά δυσκολίας- μπορούν να αντικαταστήσουν τις ικανότητες και τις χαρές της ζωής: η φήμη και τα πλούτη.
• Δεν κάνουμε πια φίλους στα γεράματα. Έτσι κάθε απώλεια είναι ανεπανόρθωτη.
• Η λογική απορρίπτει τη θρησκεία ενώ η εμπειρία αποδεικνύει τη χρησιμότητά της. 
• Ίσως οφείλουμε στα πάθη τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του πνεύματος. 
• Είναι ψέμα πως η ισότητα είναι φυσικός νόμος. Η φύση δεν έκανε τίποτε ίσο. Αντίθετα, ο κυρίαρχος νόμος της είναι η ιεράρχηση και η εξάρτηση.
• Συμβαίνει να είναι ευκολότερο να ιδρύσεις μια καινούργια πολιτική ομάδα παρά να γίνεις σταδιακά ο αρχηγός μια υπάρχουσας ομάδας. 
• Μακρές περίοδοι ευτυχίας χάνονται κάποτε μέσα σε μια στιγμή, όπως σαρώνονται οι ζέστες του καλοκαιριού στην πρώτη καταιγίδα. 
• Εάν μια σκέψη ή ένα έργο ενδιαφέρουν μόνο λίγους, λίγοι θα είναι και όσοι θα μιλήσουνε γι' αυτό. 

Με αυτόν τον τίτλο δίνω μία ανάλαφρη νότα σε δηλώσεις γνωστών και μη προσώπων που έμειναν στην ιστορία.. ακριβώς γιατί διαψεύστηκαν.

Το άλογο θα μείνει για πάντα, ενώ το αυτοκίνητο είναι μόνο ένας νεωτερισμός, μια φούσκα.
Ένας τραπεζίτης στις αρχές του 20ου αιώνα.

Ό,τι μπορούσε να εφευρεθεί, έχει εφευρεθεί.
Ο επικεφαλής του Αμερικανικού γραφείου ευρεσιτεχνιών (1899)

Δεν έχει σημασία τι θα κάνει. Δεν θα καταφέρει ποτέ του τίποτα.
Ένας από τους καθ. του Einstein και συγκεκριμένα  ο καθ. των αρχαίων Ελληνικών.

Νομίζω ότι υπάρχει μια παγκόσμια αγορά για, ενδεχομένως, πέντε ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
Thomas Watson, 1874-1956 (Το είπε το 1953…)

Ο φωνογράφος δεν έχει καμιά απολύτως εμπορική αξία.
Τόμας Έντισον, 1847-1934 (εφευρέτης του φωνογράφου)

Δηλαδή, θα κάνετε ένα πλοίο να πλεύσει αντίθετα στον άνεμο και στα ρεύματα, ανάβοντας μια φωτιά κάτω από το κατάστρωμα; Σας παρακαλώ, δεν θέλω να χάνω το χρόνο μου ακούγοντας τέτοιες ανοησίες.
Ναπολέων Βοναπάρτης, 1769-1821 (Αναφερόμενος στην εφεύρεση του ατμόπλοιου)

640 ΚΒ μνήμη νομίζω ότι είναι αρκετά για όλους.
Bill Gates (Ποιος όμως είχε αντίθετη άποψη εκείνη την εποχή;)

Η πτήση μηχανών βαρύτερων από τον αέρα είναι αδύνατη.
Lord Kelvin, 1824-1907

Το ταξίδι με τρένο δεν είναι δυνατό, επειδή με τέτοιες ταχύτητες, ελλείψει αέρα, οι επιβάτες θα πέθαιναν από ασφυξία.
Κάποιος Βρετανός πανεπιστημιακός στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα.

Η τηλεόραση δεν έχει τη δυνατότητα να επιβιώσει σε καμιά αγορά πάνω από έξι μήνες. Οι άνθρωποι σύντομα θα βαρεθούν να κοιτούν ένα ξύλινο κουτί κάθε βράδυ.
Darryl Zanuck,1902-1979 (πρόβλεψη του 1946…)

Θα περάσουν πολλά χρόνια-όχι στον καιρό μου πάντως- πριν δούμε γυναίκα πρωθυπουργό της Βρετανίας.
Μάργκαρετ Θάτσερ, γ. 1925 (το είπε 10 χρόνια πριν γίνει πρωθυπουργός)

Εμείς στην Αμερική σήμερα είμαστε πιο κοντά στο θρίαμβο επί της φτώχειας από οποιαδήποτε άλλη χρονική στιγμή στην ιστορία.
Herbert Hoover, 1874-1964 (ειπώθηκε το1928, λίγο πριν το μεγάλο κραχ)

Θα έρθει κάποια στιγμή που η τέχνη θα εξοριστεί για τα καλά από τη ζωή μας, που η επιρροή της πάνω στη ζωή θα είναι μηδαμινή.
Friedrich Hegel, 1770-1831

Και με τι ακριβώς ασχολείστε;
Βασίλισσα Ελισάβετ Β'(απευθυνόμενη στους Μπήτλς, την εποχή που μεσουρανούσαν!)

Ο κ. Φρεντ Ασταίρ δεν μπορεί να παίξει, δεν μπορεί να τραγουδήσει, κάνει φαλάκρα. Μπορεί να χορέψει λιγάκι.
Εκτίμηση της MGM για τον, τότε, υπό δοκιμή Φρεντ Ασταίρ

Ποιος στην ευχή θα 'θελε να ακούσει ηθοποιούς να μιλούν;
Harry Warner, 1881-1958 (το είπε το 1927, σχετικά με την προοπτική του ομιλούντος κινηματογράφου)

Δεν θα καταφέρεις τίποτε παιδί μου. Πρέπει να γυρίσεις πίσω στο φορτηγό.
Ο πρώτος παραγωγός του Έλβις Πρίσλεϋ, απολύοντάς τον.

Δεν μας αρέσει ο ήχος τους. Τα γκρουπ με κιθάρες είναι ξεπερασμένα.
Το σκεπτικό της απόρριψης των Beatles από δισκογραφική εταιρεία το 1962.

Πιστέψτε με, η Γερμανία δεν είναι σε θέση να αρχίσει πόλεμο.
David Lloyd George, 1863-1945 (το είπε το 1934…)

Τα αεροπλάνα είναι ενδιαφέροντα παιχνίδια, αλλά χωρίς καμιά στρατιωτική αξία.
Ferdinand Foch,1851-1929 (το είπε το 1911, λίγο πριν τον Α' Παγκόσμιο, όπου ήταν αρχιστράτηγος)
 
"Η αξία του Σαίξπηρ έχει υπερτιμηθεί γελοιωδώς, και να είστε σίγουροι πως θα πέσει ξανά στη θέση που του αξίζει..."
ΛΟΡΔΟΣ ΒΥΡΩΝ, 1814

"Η στιχοποιία του στερείται εντελώς αρμονίας και πολλές από τις σκέψεις του τόσο βεβιασμένες... που πάντα πίστευα πως τα ποιήματά του σύντομα θα ξεχαστούν..."
ΤΖΩΝ ΚΟΥΗΝΣΥ ΑΝΤΑΜΣ για τον ΛΟΡΔΟ ΒΥΡΩΝΑ, 1830

"Σ' εκατό χρόνια θα αναφέρεται στην ιστορία της γαλλικής λογοτεχνίας μόνο σαν μια περίεργη αντίκα..."
ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΖΟΛΑ για τα ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ του ΜΠΩΝΤΛΑΙΡ, 1857.

"Η μόνη παρηγοριά είναι πως δεν πρόκειται να διαβαστεί από πολλούς..."
ΤΖΕΗΜΣ ΛΟΡΙΜΕΡ κριτικός για τα ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΕΝΑ ΥΨΗ της ΕΜΙΛΥ ΜΠΡΟΝΤΕ, 1847.

"Αν είχε δείξει τη μουσική του σ' έναν καθηγητή, ελπίζουμε πως θα του έσκιζε τις παρτιτούρες και θα τις πετούσε στα πόδια του..."
Λ. ΡΕΛΛΣΤΑΜΠ, κριτική για της ΜΑΖΟΥΡΚΕΣ του ΣΟΠΕΝ, 1833.

"Είναι ένα βιβλίο που δεν πρόκειται να σταθεί και στην επόμενη σαιζόν..."
ΝΙΟΥ ΓΙΟΡΚ ΧΕΡΑΛΝΤ ΤΡΙΜΠΙΟΥΝ για τον ΜΕΓΑΛΟ ΓΚΑΤΣΜΠΥ του Σκοτ Φιτζέραλντ.

"Λυπάμαι, κύριε Κίπλινγκ, αλλά δεν ξέρετε να χρησιμοποιείτε την αγγλική γλώσσα..."
Απορριπτική επιστολή του ΣΑΝ ΦΡΑΝΣΤΙΣΚΟ ΕΞΑΜΙΝΕΡ στον Ράντγιαρντ Κίπλινγκ το 1889.

"Αγαπητέ μου φίλε, ίσως να μην μπορώ πια να σκεφτώ, αλλά όσο κι αν βασανίζω το μυαλό μου, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα χρειαζόταν κανείς τριάντα σελίδες, να περιγράψει πώς στριφογυρίζει στο κρεβάτι του πριν κοιμηθεί"
MARK HUMBOLT, Γαλλος εκδότης, απορρίπτοντας το ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ
ΧΑΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ του ΜΑΡΣΕΛ ΠΡΟΥΣΤ, 1912.

"Ο Λιστ είναι ένας κοινός, ασήμαντος άνθρωπος, με σηκωμένες τις τρίχες στο κεφάλι του. Γράφει την πιο άσχημη μουσική που υπάρχει..."
DRAMATIC AND MUSICAL REVIEW, Λονδίνο 1843  

Μία ιστορία που είχα ακούσει καιρό πριν είναι η παρακάτω. Αναφέρει ιστορικά πρόσωπα και για αυτό έχει μία ιδιαίτερη σημασία, γιατί το καλό που κάνουμε πάντα μας επιστρέφει.

Ένας φτωχός αγρότης ονόματι Φλέμιγκ, ζούσε στο Ayrshire (Σκωτία). Μια μέρα κι ενώ δούλευε για να ζήσει την φαμίλια του, άκουσε να καλούν σε βοήθεια από τον γειτονικό βάλτο. Άφησε τα εργαλεία του κάτω κι έτρεξε να βρεί τον φοβισμένο νεαρό που ‘χε χωθεί όλος μεσ’ το βάλτο και φώναζε προσπαθώντας να ελευθερωθεί.
Ο αγρότης έσωσε τον νεαρό που αλλιώς θ’ αργοπέθαινε σκληρά.

Την επόμενη μέρα μια πολυτελής άμαξα έφτασε στο σπίτι του.
Ένας ευγενής  κομψά ντυμένος άντρας κατέβηκε και συστήθηκε ως ο πατέρας του αγοριού που είχε σώσει ο αγρότης.
-Θέλω να σας ανταμείψω. Σώσατε τη ζωή του γιου μου, είπε  στον αγρότη.
-Δεν μπορώ να δεχτώ πληρωμή γι' αυτό που έκανα, του απάντησε εκείνος.

Την ίδια στιγμή ο μικρός γιος του αγρότη βγήκε στην πόρτα του φτωχικού τους.
-Είναι γιός σας, ρώτησε ο ευγενής.
-Μάλιστα, απάντησε με υπερηφάνεια ο αγρότης.
-Τότε σας προτείνω να μου επιτρέψετε να προσφέρω στο γιο σας την ίδια εκπαίδευση με το δικό μου Αν ο γιος μοιάσει του πατέρα, είμαι βέβαιος ότι θα γίνει κάποιος που και οι δυο θα είναι περήφανοι.
Ο αγρότης δέχτηκε

Ο γιος του αγρότη Φλέμιγκ, φοίτησε στα καλύτερα σχολεία και στο τέλος πήρε το δίπλωμά του από την Ιατρική Σχολή του Νοσοκομείου St. Marie του Λονδίνου.
Έγινε  ένας μεγαλόπνοος (γιατρός)  από τους πιο ξακουστούς του κόσμου. Το 1928 ο διάσημος γιατρός Αλέξανδρος Φλέμιγκ ανακάλυψε την πενικιλίνη. Πολύ αργότερα ο γιος του αριστοκράτη άντρα που είχε σωθεί μικρός στο βάλτο, προσβλήθηκε από πνευμονία.
Ποιος του έσωσε την ζωή αυτή τη φορά ;  …σώθηκε χάρη στην πενικιλίνη

Το όνομα του αριστοκράτη Άγγλου;
Σερ Ράντολφ Χένρι Σπένσερ Τσόρτσιλ  και ο γιος του Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ. . .

Ότι φεύγει, ξανάρχεται

Ο Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ κι ο Σερ Αλέξανδρος Φλέμιγκ παρέμειναν φίλοι όλη τους τη ζωή. Ο Σερ Αλέξανδρος Φλέμιγκ πέθανε το 1955, σε ηλικία 74 ετών στο Λονδίνο, Ο Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ πέθανε το 1965, σε ηλικία 91 ετών στο Λονδίνο. Τους έθαψαν στο ίδιο κοιμητήριο.

Ο «Φθινοπωρινός πόνος» («Guz Sancisi»), η ταινία της Τομρίς Γκιριτλίογλου, που μετέφερε στον κινηματογράφο την ιστορία αγάπης ενός Τούρκου μεγαλοαστού και μιας Ρωμιάς ιερόδουλης, με φόντο τα Σεπτεμβριανά το 1955 στην Κωνσταντινούπολη, «σπάει ταμεία» στην Τουρκία και σοκάρει το τουρκικό κοινό με την αλήθεια της.

Μόνο στην πρώτη εβδομάδα της προβολής του, σε 92 κινηματογραφικές αίθουσες της γείτονος, ο «Φθινοπωρινός πόνος» έκοψε περισσότερα από 300.000 εισιτήρια, φέροντας στο φως ένα σκοτεινό κομμάτι της τουρικής ιστορίας, που με μαεστρία αφαιρέθηκε από τις σελίδες των τουρκικών σχολικών βιβλίων.

Οι Τούρκοι θεατές διαπιστώνουν μια πραγματικότητα που αγνοούσαν, ενώ εκείνοι που εξέφραζαν φόβους ότι με την πρεμιέρα της ταινίας θα ξεσπούσε εθνικιστική έκρηξη, διαψεύστηκαν.

Το θέμα της ταινίας αντλήθηκε από το ομώνυμο βιβλίο του Γιλμάζ Καρακογιουνλού, συγγραφέα και βουλευτή του Κόμματος της Μητέρας Πατρίδας και από τους ειδικούς αξιολογήθηκε ως «ειλικρινής συγγνώμη» για όσα συνέβησαν τότε.

Τρεις μέρες μετά την πρεμιέρα του «Φθινοπωρινού Πόνου», ο διευθυντής της «Χουριέτ», Ερτουγρούλ Οζκιόκ, αρθρογραφεί: «Η ταινία αρχίζει με μια άκρως εντυπωσιακή σκηνή: Μια ομάδα αλητών, κρατώντας έναν κουβά με κόκκινη μπογιά, σημαδεύει με σταυρό πόρτες κάποιων σπιτιών, τα μεσάνυχτα. Το σημάδεμα των σπιτιών σε όλα τα μέρη του κόσμου είναι οιωνός κάποιας δικτατορίας ή γενοκτονίας που πλησιάζει. Έτσι έγινε και στη ναζιστική Γερμανία, έτσι έκανε και η Κου Κλουξ Κλαν στις ΗΠΑ. Έτσι σημαδεύτηκαν τα σπίτια στη Βοσνία και το Κόσοβο. Απ΄ ό,τι φάνηκε όμως, τα δικά μας αρχεία δεν είναι και τόσο καθαρά. Υπήρξε αυτό και σ΄ εμάς. Πριν από τα Σεπτεμβριανά, ορισμένοι αλήτες σημάδεψαν τα σπίτια στα οποία ζούσαν Ρωμιοί. Όταν έβγαινα από την ειδική προβολή της ταινίας, ένας φίλος ζήτησε τη γνώμη μου κι εγώ του είπα: Είθε μετά από 20-30 χρόνια, να μην αναγκαστούμε να κάνουμε μια παρόμοια ταινία. Ο θεός να φυλάει την Τουρκία απ΄ αυτό το ρεζιλίκι».

Το σοκ που προκάλεσε η συγκεκριμένη ταινία στην Τουρκία, πυροδότησε σειρά δημοσιευμάτων και σε ευρωπαϊκές εφημερίδες. Μόλις το περασμένο Σαββατοκύριακο, η ολλανδική «Trown» δημοσίευσε ανταπόκριση του Ερντάλ Μπαλτσί από την Κωνσταντινούπολη, με τίτλο «Η Κωνσταντινούπολη ντρέπεται για το 1955» και υπέρτιτλο «Ταινία για το διωγμό των Ελλήνων προβάλει ξεχασμένη ιστορία».

Στο ρεπορτάζ τονίζεται ότι «πρόκειται για ταινία, που αναφέρεται στα φρικτά γεγονότα του 1955, τη χρονιά που η ελληνική μειονότητα δέχθηκε επίθεση και εκδιώχθηκε από το τουρκικό κράτος». «Οι Τούρκοι -συνεχίζει ο Μπαλτσί- έχουν εκπλαγεί με την ταινία. Φαίνεται πως πολλοί δεν γνωρίζουν το πογκρόμ».

Στο ίδιο δημοσίευμα φιλοξενείται, μεταξύ άλλων, δήλωση μίας Τουρκάλας: «Είμαι 63 χρονών και μέχρι σήμερα δεν γνώριζα τι είχε συμβεί τότε. Ντρέπομαι γι αυτό. Όμως, οι Τούρκοι ηγέτες ήξεραν καλά πώς να κρατήσουν αυτές τις πληροφορίες μυστικές». «Μαθαίνω ότι ποσοστό 10% του πληθυσμού στην Κωνσταντινούπολη ήταν Έλληνες. Απίστευτο. Αν δεν είχαν εκδιωχθεί, τώρα θα ζούσαν εδώ, το λιγότερο, ένα εκατομμύριο Έλληνες», δηλώνει από την πλευρά της η 19χρονη Γιεσίμ.

Στο ίδιο δημοσίευμα φιλοξενούνται και οι δηλώσεις ενός Έλληνα, του 69χρονου Μιχάλη Βασιλειάδη, ο οποίος διατηρεί ένα μικρό γραφείο στις στοές της Πόλης, εκδίδοντας καθημερινά μια εφημερίδα για τους 2.000 εναπομείναντες Έλληνες. Ήταν 15 χρόνων στα Σεπτεμβριανά και παρότι είδε την ταινία και διατυπώνει το θαυμασμό του για τη σκηνοθέτιδα, που άγγιξε ένα «τόσο ευαίσθητο θέμα», εκτιμά ότι και πάλι, δεν κατάφερε να αποδώσει τη φρίκη των δύο ημερών εκείνου του Σεπτέμβρη. Στέλνει, όμως, ένα μήνυμα: «Οι ηγέτες πρέπει να πουν ένα "συγγνώμη" στον τουρκικό λαό, τον οποίο χρησιμοποίησαν ως μαριονέττα».

Το βιβλίο του Καρακογιουνλού κυκλοφόρησε στην Ελλάδα πριν έντεκα χρόνια, από τις εκδόσεις «Τσουκάτου». Το μετέφρασε η Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας, ειδική μελετήτρια των ελληνοτουρκικών σχέσεων, Λιάνα Μυστακίδου, αποσπώντας μάλιστα, το 2000, τιμητική διάκριση από την Εταιρεία Μεταφραστών Λογοτεχνίας, για την αριστοτεχνική απόδοση στα ελληνικά.

Όπως δηλώνει η μεταφράστρια: «Ο Φθινοπωρινός Πόνος γράφτηκε από πολιτικό κι ως εκ τούτου, το πράγμα αποκτά άλλη βαρύτητα. Εκτιμώ ότι πρόκειται για συγγραφέα αληθινό και έντιμο, ο οποίος εξακολουθεί να εργάζεται πάνω στο θέμα των δύο χωρών. Για δε το συγκεκριμένο βιβλίο δεν έλαβε δραχμή από πνευματικά δικαιώματα».

Η ταινία zeitgeist αποτελείτε από δύο γερμανικές λέξεις τον χρόνο (zeit) και το φάντασμα (geist). Σαν ελεύθερη μετάφραση σημαίνει το πνεύμα των καιρών.
Είναι ένα documanter δημιουργημένο από τον Peter Joseph. Χωριζεται σε τρεις θεματικες ενοτητες: Θρησκεία, Τρομοκρατία (9/11 Δίδυμοι Πύργοι), Οικονομία (Τραπεζικο συστημα)
Το zeitgeist δημιουργηθήκε ως μια δωρεάν πηγή προβληματισμού για να εμπνεύσει τον κόσμο να αρχίσει να βλέπει τα πράγματα γύρω του με μια πιο κριτική ματιά και να κατανοησει οτι συχνά τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά από όσο νομίζουμε...

Στα πρότυπα του Fahrenheit 9/11 και του Loose Change, αποτυπώνει την 'πραγματική' αλήθεια πίσω από τις καθημερινές μας εικόνες. Πίσω από όλα όσα μας μεταφέρουν οι πολιτικοί, τα ΜΜΕ κι η εκκλησία. Από τις αμφιβολίες της πίστης μας, μέχρι τα ψέματα των ηγετών του κόσμου στην αέναη προσπάθεια τους για παγκόσμια κυριαρχία. Συνομωσίες του παρελθόντος, του παρόντος, αλλά και του μέλλοντος. Σχέσεις αστρολογίας και χριστιανισμού, επιθέσεις των Αμερικάνων στον ίδιο τον λαό τους με απώτερο στόχο την οικονομική τους επέκταση στην Ανατολή μέσω των "προληπτικών" τους πολέμων, ο ρόλος των ΗΠΑ στους μεγαλύτερους πολεμους της ιστορίας, η καταδυνάστευση ολόκληρου του κόσμου από μία πολύ μικρή ομάδα ανθρώπων.

Προσωπικά Σχόλια:
1. Στο πρώτο μέρος, το οποίο ασχολείται με την θρησκεία και τις ομοιότητες που παρουσιάστηκαν κατά καιρούς. Δεν μου άρεσε η ειρωνεία γύρω από το θέμα της θρησκείας, όμως οφείλω να ομολογήσω ότι σε κάποια από τα πράγματα που αναφέρεται είχα διαβάσει κάποτε ένα βιβλίο, που δυστυχώς μου διαφεύγει ο τίτλος. Συγκεκριμένα γύρω στα 500 π.Χ. υπήρχε ένας 'μεσσίας'΄όπου εμφάνιζε τα χαρακτηριστικά του Ιησού. Γεννημένος 25 Δεκεμβρίου, από μητέρα παρθένα, πέθανε στον σταυρό και αναστήθηκε μετά από τρεις μέρες. Σε ερώτηση που είχε κάνει ο συγγραφέας στο Βατικανό, η επίσημη απάντηση ήταν ότι ο διάολος γνώριζε για τον ερχομό του Ιησού και ήθελε να αμφισβητήσει την ύπαρξή του εμφανίζοντας μία ιστορία επαναλαμβανόμενη (σε γενικές γραμμές η περίληψη του βιβλίου).
2. Αρκετά κατατοπιστικό το documanter εξηγεί με πραγματογνώμονες πως η πτώση των δίδυμων πύργων ήταν προμελετημένη και επιτυγχάνθηκε με μηχανισμούς κατέρρευσης κτιρίων.
3. Το πιο καλό video κατά την γνώμη μου.

Εκτίμηση μου είναι ότι ανεξαρτήτως από τα πιστεύω μας πρέπει να είμαστε ανοιχτοι και σε άλλες θέσεις και αντιλήψεις. Θεωρώ την ταινία καλογυρισμένη. Στην επίσημη ιστοσελίδα (source: http://www.zeitgeistmovie.com/) είναι εφικτή η προβολή της, αλλά και από τα google.videos: http://video.google.com/videoplay?docid=-7492068823950286254&ei=s4_5SePcN4Pq2gLm3PS7CA&q=zeitgeist+greek+subtitles

Εκτιμάται ότι ανά τον κόσμο την έχουν δει περίπου 100 εκατομμύρια φορές (Δεν σημαίνει ότι την έχουν δει 100 εκατομμύρια άνθρωποι, αλλά ουτως ή άλλως είναι εντυπωσιακό νούμερο).

Σε μία πρόσφατη έρευνα που έγινε στην Ελλάδα, το ερώτημα που τέθηκε για να συμπληρώσουν γραπτώς οι ερωτηθέντες ήταν:

ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΜEΓΑΛΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ;

- 21% AΠΑΝΤΗΣΕ : NAI

- 17% ΑΠΑΝΤΗΣΕ : OXI

KAI

- 62% ΑΠΑΝΤΗΣΕ : عهد الأمن العالمي بواشنط

Πρόσφατα έπεσα σε ένα video με τίτλο Chicken ala Carte. Δεν ήξερα τι θα ακολουθήσει γιατί ο πρωταγωνιστής χασκογελούσε κατά την διάρκεια του video. Έντρομος κυριολεκτικά έμεινα με ανοιχτό στόμα, όταν είδα ότι έπαιρνε τα αποφάγια από ένα τοπικό εστιατόριο, για να τα πάει σε άπορα παιδάκια. Μεγαλύτερο δέος μου προκάλεσε η χαρά των παιδιών που θα έτρωγαν, σαν να τους είχαν χαρίσει το πιο όμορφο παιχνίδι του κόσμου, αλλά και η μάνα με προχωρημένη εγκυμοσύνη και τον σεβασμό που είχαν για το φαΐ που θα έτρωγαν..

«O αλυσοδεμένος ελέφαντας.» Του Χόρχε Μπουκάι
Μια αληθινή ιστορία με δίδαγμα

-Δεν μπορώ του είπα. Δεν μπορώ!
-Σίγουρα; με ρώτησε αυτός.
-Ναι. Πολύ θα ήθελα να να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω... Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ!!!

Ο Χόρχε κάθισε σαν το Βούδα πάνω σ΄ εκείνες τις φριχτές μπλε πολυθρόνες του γραφείου του.Χαμογέλασε, με κοίταξε στα στα μάτια και, χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έκανε κάθε φορά που ήθελε να τον ακούσουν προσεκτικά, μου είπε:
-Να σου πω μια μια ιστορία... Και χωρίς να περιμένει να συμφωνήσω, ο Χόρχε άρχισε να αφηγείται:
"Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε πολύ το τσίρκο, και στο τσίρκο μου άρεσαν πιο πολύ τα ζώα. Μου έκανε τρομερή εντύπωση ο ελέφαντας που, όπως έμαθα αργότερα, είναι το αγαπημένο ζώο όλων των παιδιών. Στην παράσταση, το θεόρατο ζώο έκανε επίδειξη του τεράστιου βάρους του, του όγκου και της δύναμής του...
Όμως, μετά την παράσταση και λίγο προτού επιστρέψει στη σκηνή, ο ελέφαντας στεκόταν δεμένος συνεχώς σ΄ ένα μικρό ξύλο μπηγμένο στο έδαφος. Μια αλυσίδα κρατούσε φυλακισμένα τα πόδια του. Ωστόσο, το ξύλο ήταν αληθινά μικροσκοπικό κι έμπαινε σε ελάχιστο βάθος μέσα στο έδαφος.
Μολονότι η αλυσίδα ήταν χοντρή και ισχυρή, μου φαινόταν ολοφάνερο ότι ένα ζώο που μπορούσε να ξεριζώνει δέντρα με τη δύναμη του, θα μπορούσε εύκολα να λυθεί και να φύγει. Το θεωρούσα αληθινό μυστήριο. Μα τι τον κρατάει; Γιατί δεν το σκάει;

Όταν ήμουν πέντε ή έξι ετών ετών πίστευα ακόμα στη σοφία των μεγάλων. Ρώτησα τότε κάποιον δάσκαλο ,τον πατέρα μου ή ένα θείο μου, για το μυστήριο του ελέφαντα. Κάποιος μου εξήγησε ότι ο ελέφαντας είναι δαμασμένος. Έκανα τότε την προφανή ερώτηση: Κι αφού είναι δαμασμένος, γιατί τον αλυσοδένουν;
Δε θυμάμαι να πήρα κάποια ικανοποιητική απάντηση. Με τον καιρό, ξέχασα το μυστήριο του ελέφαντα με το παλούκι, και το θυμόμουν μόνο όταν βρισκόμουν με κάποιους που είχαν αναρωτηθεί κάποτε πάνω στο ίδιο θέμα

Πριν από μερικά χρόνια ανακάλυψα - ευτυχώς για μένα - ότι κάποιος είχε αρκετή σοφία ώστε ν΄ ανακαλύψει την απάντηση. Ο ελέφαντας του τσίρκου δεν το σκάει γιατί τον έδεναν σ΄ένα παρόμοιο παλούκι από τότε που ήταν πολύ, πολύ μικρός.
Έκλεισα τα μάτια και φαντάστηκα τον νεογέννητο ανυπεράσπιστο ελέφαντα δεμένο στο παλούκι. Είμαι βέβαιος ότι τότε το ελεφαντάκι είχε σπρώξει, τραβήξει και ιδρώσει πασχίζοντας να λευτερωθεί. Μα, παρόλες τις προσπάθειές του, δεν τα είχε καταφέρει, γιατί το παλούκι ήταν πολύ γερό για τις δυνάμεις του.
Φαντάστηκα ότι θα κοιμόταν εξαντλημένο και την επόμενη μέρα θα προσπαθούσε ξανά, και τη μεθεπόμενη το ίδιο... …Ώσπου μια μέρα, μια φρικτή μέρα για την ιστορία του, το ζώο θα παραδεχόταν την αδυναμία του και θα υποτασσόταν στη μοίρα του.
Αυτός ο πανίσχυρος και θεόρατος ελέφαντας που βλέπουμε στο τσίρκο δεν το σκάει γιατί νομίζει ότι δεν μπορεί, ο δυστυχής.Η ανάμνηση της αδυναμίας που ένιωσε λίγο μετά τη γέννησή του είναι χαραγμένη στη μνήμη του. Και το χειρότερο είναι ότι ποτέ δεν αμφισβήτησε σοβαρά αυτή την ανάμνηση. Ποτέ μα ποτέ δεν ξαναπροσπάθησε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του..."

-Έτσι είναι, Ντεμιάν. Όλοι είμαστε λίγο - πολύ σαν τον τον ελέφαντα του τσίρκου. Περιδιαβαίνουμε τον κόσμο δεμένοι σε εκατοντάδες παλούκια που μας στερούν την ελευθερία. Ζούμε πιστεύοντας ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ένα σωρό πράγματα, απλώς επειδή μια φορά, πριν από πολύ καιρό, όταν είμαστε μικροί, προσπαθήσαμε και δεν τα καταφέραμε.
Πάθαμε τότε το ίδιο με τον ελέφαντα. Χαράξαμε στη μνήμη μας αυτό το μήνυμα: Δεν μπορώ, δεν μπορώ και ποτέ δε θα μπορέσω.

Ο Χόρχε έκανε μια μεγάλη παύση. Ύστερα πλησίασε, κάθησε στο πάτωμα μπροστά μου και συνέχισε: Αυτό σου συμβαίνει, Ντέμι. Ζεις μέσα στα όρια της ανάμνησης ενός Ντεμιάν που δεν υπάρχει πια, εκείνου που δεν τα κατάφερε. Ο μοναδικός τρόπος να μάθεις εάν μπορείς, είναι να προσπαθήσεις πάλι με όλη σου την ψυχή...Με όλη σου την ψυχή!

Αφιερωμένο, σε όλους όσοι παραμένουμε δεμένοι σε μικρά ή μεγάλα παλούκια και μη συναισθανόμενοι την τρομερή μας δύναμη, δειλιάζουμε και δεν κάνουμε ένα βήμα μπροστά...

Επίκαιρο το θέμα.. κάθε φορά που πλησιάζει το Πάσχα πλακώνουν όλοι οι θρησκόληπτοι και θυμούνται ότι πρεπει να νηστέψουν. Βάση ορισμού νηστεία ονομάζεται η εκούσια ή ακούσια αποχή από τροφή. Γιατί νηστεύουμε άραγε. Η απάντηση είναι για να συνηθίσουμε στην εγκράτεια. Να εξασκήσουμε τον εαυτό μας να μην παρασύρεται στην αμαρτία, στις κακές πράξεις και στους πειρασμούς.

Η νηστεία ιστορικά συναντιέται από την Αίγυπτο (σύμφωνα με τον Ηρόδοτο). Τη νηστεία την επέβαλαν προκειμένου να ετοιμασθούν οι πιστοί για τη συμμετοχή τους σε θρησκευτικές τελετές ή για να τιμήσουν ή για να εξιλεώσουν κάποιο θεό. Νήστευαν κυρίως στις μεγάλες εορτές της Ίσιδας. Από τους Αιγυπτίους η συνήθεια της νηστείας πέρασε στους Έλληνες και τους Εβραίους, από τους οποίους την παρέλαβαν αργότερα οι Χριστιανοί και Μωαμεθανοί.

Οι Χριστιανοί κρατάνε αυτό το έθιμο (προσωπικά για έθιμο πρόκειται) από τον Χριστό όταν μετά την Βάπτιση του στον Ιορδάνη ποταμό, παρέμεινε επί σαράντα μέρες νηστεύοντας στην έρημο.

Σε μία συζήτηση που είχα με έναν φίλο μου ιερέα, μου είχε πει ότι στα παιδιά ζητάει από τους γονείς να μην τα νηστεύουν από βασικές τροφές. Να τα νηστεύουν όμως από αυτά που τους αρέσουν. Από τα γαριδάκια, τα γλυκά, τα παιχνίδια.

Κάθε φορά που γίνεται μία συγκέντρωση φίλων κοντά σε περίοδο νηστείας γίνομαι πάντα στόχος από όλους.
-Γιατί δεν νηστεύεις;
-Νηστεύω με τον τρόπο μου.
-Αφού τρως κρέας.
-Ναι, αλλά τρώω λίγο κρέας. Δεν τρώω τρία πιάτα φακές, απλά για να πω ότι νηστεύω.
-Τρως και την μεγάλη εβδομάδα;
-Δηλαδή εσας σας φτάνει μία εβδομάδα να γίνεται καλοί χριστιανοί;
....
και η συζήτηση συνεχίζεται.. για όλο το βράδυ.

Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο υπάρχει αυτή η υποκρισία στους ανθρώπους. Οι περισσότεροι νηστεύουν για τα μάτια του κόσμου, τρώνε υποκατάστατα και σαβουρώνουν ότι υπάρχει από μαλακοειδή στην αγορά. Θες να νηστέψεις. Γιατί; Για να είσαι καθαρός στην ψυχή; Για να προσευχηθείς μακριά από όλα. Τότε νήστεψε με την ψυχή σου. Φάε λίγο κρέας και μην φας ότι νηστήσιμο υπάρχει. Φάε μικρές μερίδες. Μην δεις τηλεόραση. Μην καπνίσεις. Στερήσου ότι σε ευχαριστεί. Μην βγεις βόλτα. Μην δεις φίλους. Μην κάνεις έρωτα. Μην πιεις αλκόολ.

Θα κλείσω με έναν άνθρωπο των πνευμάτων και πραγματικά χριστιανό τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο: "Δείξε μου την νηστεία σου δια των έργων σου. Αν δεις φτωχό, ελέησέ τον. Αν δεις κάποιο εχθρό σου συμφιλιώσου. Αν δεις φίλο σου να προοδεύει, μην τον φθονήσεις. Διατήρησε τα χέρια σου, τα πόδια σου, τα μάτια σου, τα αυτιά σου καθαρά από αμαρτίες. Διότι ποιο το όφελος, όταν δεν τρώμε κρέας, όμως κατατρώμε τους αδελφούς μας;"

Με αφορμή ένα άρθρο  του κου Matthew Brunwasser για τα Σκόπια υπό τον τίτλο «Letter From Macedonia: Owning Alexander» (πηγή: http://www.archaeology.org/0901/abstracts/letter.html), που δημοσιεύθηκε στο προηγούμενο τεύχος Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου του καταξιωμένου αμερικανικού περιοδικού «Archaeology», ένας διάσημος αμερικανός ιστορικός, απάντησε με μία επιστολή. Αυτήν την επιστολή του, σας παρουσιάζω. Ο Stephen Miller καθηγητής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Berceley, απάντησε με μία επιστολή (πηγή: http://www.scribd.com/doc/12901173/Professors-Stephen-G-Miller-Letter-to-Archaeology-Magazine) ανατρέποντας το «θεμελιώδες ιδεολόγημα» των Σκοπίων, τεκμηριώνοντας πως η περιοχή εκείνη ήταν η Παιονία και πως δεν έχουν δικαίωμα οι σημερινοί Σκοπιανοί κάτοικοί της, να αποκαλούν το κράτος τους «Μακεδονία», αλλά ούτε και τους εαυτούς τους «Μακεδόνες».

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ - ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΠΑΙΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ …«ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»!
   Συγκεκριμένα, γράφει κατά λέξη ο διάσημος Αμερικανός Καθηγητής προς τον Εκδότη του Archaeology:
   «Ανοίγοντας σήμερα το τεύχος Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου του περιοδικού Archaeology, ανέτρεξα με ενδιαφέρον στο «Γράμμα από τη Μακεδονία» και διαπίστωσα ότι στην πραγματικότητα ήταν ένα γράμμα από την Παιονία – περιοχή βόρεια του όρους Βαρνούς και του όρους Όρβηλος. Η περιγραφή του Livy για τη δημιουργία της ρωμαϊκής επαρχίας της Μακεδονίας (45.29.7 και 12) κάνει σαφές ότι οι Παίονες ζούσαν βόρεια των εν λόγω βουνών, (τα οποία σήμερα αποτελούν γεωγραφικά τα φυσικά όρια της Ελλάδας) και νότια της Δαρδανίας, που σήμερα βρίσκεται το Κόσοβο.

Κατά το Στράβωνα είναι ακόμη περισσότερο σαφές να λεχθεί, ότι η Παιονία βρισκόταν βόρεια της Μακεδονίας και η μόνη δίοδος από την μία στην άλλη περιοχή ήταν (και παραμένει σήμερα) η διάβαση μέσω του στενού περάσματος του Αξιού ποταμού (ή Βαρδάρη). Με άλλα λόγια η περιοχή την οποία περιγράφει ο Matthew Brunwasser στο άρθρο του “Owning Alexander”, ήταν στην αρχαιότητα η Παιονία.

Αν και είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι εκείνοι υποτάχτηκαν στον Φίλιππο τον Β΄, πατέρα του Αλεξάνδρου το 359 π.Χ. , δεν ήταν ποτέ Μακεδόνες και ποτέ δεν έζησαν στη Μακεδονία. Πραγματικά, ο Δημοσθένης, μας λέγει ότι είχαν σκλαβωθεί από τον Μακεδόνα Φίλιππο και σαφώς κατά συνέπεια δεν ήταν Μακεδόνες. Ο Ισοκράτης σημειώνει τα ίδια. Ομοίως, για παράδειγμα, οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι υποτάχτηκαν από τον Αλέξανδρο, ήταν υπό μακεδονική μεν διοίκηση, συμπεριλαμβανομένης και της Κλεοπάτρας, αλλά ποτέ δεν υπήρξαν οι ίδιοι Μακεδόνες και η Αίγυπτος ποτέ δεν ονομαζόταν Μακεδονία (και από όσα γνωρίζω δεν επιζητεί αυτή την ονομασία σήμερα).

ΠΑΙΟΝΕΣ ΕΣΤΩ, “ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ” ΠΟΤΕ!
   Βεβαίως (συνεχίζει ο Καθηγητής), όπως μας λέει ο Θουκυδίδης, οι Μακεδόνες είχαν καταλάβει «μία στενή λωρίδα της Παιονίας, που εκτείνεται από το εσωτερικό μέχρι την Πέλλα και τη θάλασσα, κατά μήκος του Αξιού ποταμού. Θα ήταν ίσως κατανοητό εάν οι σημερινοί κάτοικοι της δημοκρατίας των Σκοπίων ονόμαζαν τους εαυτούς τους Παίονες και θεωρούσαν ότι τους ανήκει η περιοχή που περιγράφει ο Θουκυδίδης. Αλλά γιατί, αντίθετα, προσπαθούν οι σημερινοί κάτοικοι της αρχαίας Παιονίας να ονομάζονται Μακεδόνες  και η περιοχή τους Μακεδονία;

ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ!
   O κ. Brunwasser, (Σ.55) αναφέρεται στους Ελληνικούς ισχυρισμούς, ότι η στάση αυτή αποτελεί «ένδειξη διεκδικήσεων Ελληνικών εδαφών» και επισημαίνει ότι «η βόρεια περιοχή της Ελλάδας, ονομάζεται επίσης Μακεδονία». Αφήνοντας κατά μέρος ότι αυτή η βόρεια περιοχή της Ελλάδας ονομάζεται συνεχώς Μακεδονία για περισσότερα από 2500 χρόνια, (βλέπε μεταξύ άλλων και Ηρόδοτος 5.17 – 7.128 και αλλού) η πλέον σύγχρονη Ιστορία καταδεικνύει ότι οι Ελληνικές ανησυχίες είναι. 


Η ίδια διεκδίκηση είναι διακριτή και σε χαρτονόμισμα τράπεζας της “Δημοκρατίας της Μακεδονίας”, που δείχνει ως ένα από τα Μνημεία της τον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης, που βρίσκεται στην Ελλάδα. Υπάρχουν πολλά ακόμη παραδείγματα ημερολογίων, χριστουγεννιάτικων καρτών, αυτοκόλλητων για αυτοκίνητα κτλ, με τις ίδιες διεκδικήσεις.

ΣΕ ΠΟΙΑ “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ” ΠΗΓΕ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ;
   Ο κ. Brunwasser έχει επί πλέον αναδείξει συμφωνώντας, (International Herald Tribune 10-1-2008), εργασία του «Μακεδονικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Ερευνών 16:9» που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη (16:9), κατά την οποία ένας Μακεδόνας παρουσιάστηκε στον Απόστολο Παύλο, παρακαλώντας τον «Έλα στη Μακεδονία να μας βοηθήσεις». Σε ποίες περιοχές της Μακεδονίας  πήγε ο Απόστολος Παύλος;
Πήγε στη Νεάπολη (Καβάλα), στους Φιλίππους, στην Αμφίπολη, στη Απολλωνία, στη Θεσσαλονίκη και στη Βέροια (Πράξεις 16:11-17:10). Όλες αυτές οι περιοχές αποτελούν την ιστορική Μακεδονία και καμία δεν βρίσκεται στην Παιονία. Τι είδους απαίτηση εγείρεται από ένα Ινστιτούτο των Σκοπίων, που αναφέρεται σε περιγραφή της αρχαίας Μακεδονίας και στη σημερινή περιοχή της σημερινής βόρειας Ελλάδας;

“Η ΜΕΓΑΛΗ …ΦΛΩΡΙΔΑ”
   Δεν ξέρω τι θα συμπεραίναμε, εάν ένα μεγάλο νησί κοντά στις νοτιοδυτικές ακτές των ΗΠΑ άρχιζε να αυτοαποκαλείται Φλώριδα και εμφάνιζε σε χαρτονομίσματά του εικόνες της από το Disney World, ενώ παράλληλα κυκλοφορούσε χάρτες που θα παρουσίαζαν τη “Μεγάλη Φλώριδα”!

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΤΕΤΤΙΝΙΟΥΣ,1944
   Σίγουρα δεν υπάρχει αμφιβολία για το τι είχε στο μυαλό του ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Edward Stettinious, όταν στις 26 Δεκεμβρίου 1944 έγραφε
[Πηγή: U.S. State Department, Foreign Relations vol viii,    Washington, D.C., Circular Airgram (868.014/26Dec.1944)]:
  “Το Υπουργείο (Εξωτερικών) σημείωσε με σημαντικό ενδιαφέρον αυξανόμενες προπαγανδιστικές διαδόσεις και ημιεπίσημες δηλώσεις υπέρ μιας αυτόνομης Μακεδονίας, που προέρχονται κυρίως από τη Βουλγαρία, αλλά επίσης και από Γιουγκοσλαβικές πηγές παρτιζάνων και άλλων, με την πρόθεση να συμπεριληφθούν και ελληνικές περιοχές στο υπό διαμόρφωση κράτος. Η Κυβέρνηση των ΗΠΑ θεωρεί τις συζητήσεις περί μακεδονικού «κράτους», Μακεδονικής «πατρίδας» ή Μακεδονικής «εθνικής συνειδήσεως» αδικαιολόγητη δημαγωγία που δεν αντιπροσωπεύει εθνική ή πολιτική πραγματικότητα και διαβλέπει με τη σημερινή της επανεμφάνιση σε μια πιθανή συγκάλυψη επιθετικών προθέσεων κατά της Ελλάδας.”

ΕΛΛΗΝΑΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ!
   Ο κάτοικος Βουλγαρίας κ. Brunwasser αναφέρει στη συνεχεία (συνεχίζει πάντα στην Επιστολή του ο Καθηγητής), με έκδηλη καταφρόνηση, ότι η Ελλάδα ισχυρίζεται πως ο “Αλέξανδρος Γ΄, ο Μέγας Αλέξανδρος είναι .....Έλληνας”. Αυτή η στάση με περιπλέκει. Τι “διεκδίκηση” υπάρχει; 

Ο προ-προ-πάππος του Αλεξάνδρου, ο Αλέξανδρος Α΄ είχε πιστοποιηθεί ως Έλληνας στην Ολυμπία και σύμφωνα με τα λεγόμενα του πατέρα της ιστορίας: “Συμβαίνει να γνωρίζω ότι [οι πρόγονοι του Αλεξάνδρου] είναι Έλληνες” (Ηρόδοτος 5.22) 

Ο πατέρας του Αλεξάνδρου, ο Φίλιππος, είχε νικήσει σε διάφορα ιππευτικά αθλήματα στην Ολυμπία και τους Δελφούς (Πλούταρχος, Αλέξανδρος 4.9; Ηθικά 105A), που αποτελούν τα πλέον Ελληνικά από όλα τα Ιερά της αρχαίας Ελλάδας, στα οποία δεν ήταν επιτρεπτή η συμμετοχή μη Ελλήνων σε αγώνες. Εάν ο Φίλιππος ήταν Έλληνας, δεν ήταν επίσης και ο γιός του Αλέξανδρος Έλληνας;

Γραμμένα με ελληνικά γράμματα, τα νομίσματα της Μακεδονίας, 2.300 χρόνια πριν, πιστοποιούν αδιαμφισβήτητα την ελληνικότητα των Μακεδόνων και της Μακεδονίας, που με τον Αλέξανδρο τον Α΄ έσωσε στις Πλαταιές την Ελλάδα, με τον Φίλιππο ετοίμασε το όραμα και το στράτευμα και με τον Αλέξανδρο Γ΄ τον Μέγα, πέτυχε την κατάλυση της απέραντης και πανίσχυρης Περσικής Αυτοκρατορίας, στο όνομα όλων των Ελλήνων

ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ
   Ο Ευριπίδης, ο οποίος πέθανε και ετάφη στη Μακεδονία (Θουκυδίδης apud Pal. Anth. 7.45; Παυσανίας   1.2.2; Διόδωρος ο Σικελός 13.103), έγραψε το έργο Αρχέλαος, προς τιμή τού προγόνου του Αλεξάνδρου, στη Σλαβική γλώσσα;
   Όταν έγραψε τις Βάκχες, ευρισκόμενος στην Αυλή του Αρχέλαου, δεν το έγραψε στα Ελληνικά, όπως έχει διασωθεί μέχρι τις ημέρες μας;
   Μήπως πρέπει να υποθέσουμε ότι ο Ευριπίδης ήταν «Μακεδόνας», που έγραφε στα Σλαβικά (σε μια εποχή που αυτή η γλώσσα δεν υπήρχε) και μετά τα έργα του μεταφράστηκαν στα Ελληνικά; 

ΣΕ ΠΟΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΔΙΔΑΣΚΕ Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ;
   Ποια ήταν η γλώσσα στην οποία ο Αριστοτέλης δίδασκε τον Αλέξανδρο;
   Ποια γλώσσα μετέφερε ο Αλέξανδρος στις εκστρατείες του στην Ανατολή;
   Γιατί έχουμε σήμερα αρχαίες επιγραφές στην Ελληνική, σε πόλεις που ίδρυσε ο Αλέξανδρος, φθάνοντας μέχρι το Αφγανιστάν, και όχι στη Σλαβική;
   Γιατί η Ελληνική επικράτησε παντού στην Αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου, εάν αυτός ήταν πραγματικά όχι Έλληνας αλλά “Μακεδόνας”; (σ.σ. εν. εθνικά “Μακεδόνας”)
   Γιατί η Καινή Διαθήκη γράφτηκε στην Ελληνική και όχι στη Σλαβική;

“ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ” ΤΟΥ MATTHEW BRUNWASSER
   Παρά το ότι είναι καλοδεχούμενη η αναφορά του κ. Brunwasser σε αρχαιολογικά θέματα της Παιονίας, η εκ μέρους του υιοθέτηση και η προβολή συγχρόνων πολιτικών επιδιώξεων των κατοίκων της ως προς την χρήση της ονομασίας Μακεδονία, δεν είναι μόνο μη καλοδεχούμενη, αλλά αποτελεί παροχή κακών υπηρεσιών προς τους αναγνώστες του περιοδικού Archaeology, οι οποίοι φαντάζομαι ότι ενδιαφέρονται για ιστορικές αλήθειες. Αλλά τότε, η απόφαση εκ μέρους του περιοδικού Archaeology – ενός εντύπου του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ - για την διάδοση αυτής της ιστορικής ανοησίας, αποτελεί εγχείρημα σε βάρος της αξιοπιστίας του.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΑΧΑ ΜΙΑ
   Ας λεχθεί ακόμη μία φορά: Η περιοχή της αρχαίας Παιονίας, ήταν μέρος της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας, όπως ήταν επίσης η Έφεσος, η Τύρος, η Παλαιστίνη, η Μέμφις, η Βαβυλώνα, τα Τάξιλαe και δωδεκάδες ακόμη. Όλες αυτές είχαν γίνει «Μακεδονικές» για μία περίοδο, αλλά καμία από αυτές δεν ήταν ποτέ η «Μακεδονία».

“ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ” ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ
   Ας μου επιτραπεί να περατώσω αυτή τη επεξήγηση κάνοντας μία πρόταση, για την επίλυση του ερωτήματος της σύγχρονης χρήσεως της ονομασίας «Μακεδονία». Η Ελλάδα πρέπει να προσαρτήσει την Παιονία, όπως έκανε ο Φίλιππος  Β΄ το 359 π.Χ. Αυτό θα φαινόταν αποδεκτό από τους σύγχρονους κατοίκους της εν λόγω περιοχής, δεδομένου ότι ισχυρίζονται πως είναι Ελληνική, ενστερνιζόμενοι το όνομα της Μακεδονίας και του πλέον διάσημου τέκνου της. Τότε οι σύγχρονοι κάτοικοι αυτής της νέας Ελληνικής περιοχής, θα μπορούσαν να ασχοληθούν να μάθουν, να μιλούν και να γράφουν Ελληνικά, ας ελπίσουμε τόσο καλά, όσο τα ήξερε και ο Μέγας Αλέξανδρος.

Ειλικρινώς,

Stephen G. Miller, Επίτιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Berkley, Καλιφόρνια, ΗΠΑ

Υ.Γ. Για μία πληρέστερη εξέταση αρχαίων αποδείξεων περί της Παιoνίας, βλέπε I. L. Merker, “The Ancient Kingdom of Paionia,” Balkan Studies 6 (1965) 35-54

.....Χθες το βράδυ, καθόμασταν με τη γυναίκα μου στο τραπέζι και όπως βλέπαμε τις βραδινές ειδήσεις για ένα θέμα ευθανασίας που έχει προκύψει πρόσφατα στην ιταλια με μία κοπέλα, και έτσι αρχίσαμε να μιλάμε για την ευθανασία.

Στο θέμα της επιλογής μεταξύ ζωής και θανάτου, της είπα:
" Μην μ' αφήσεις ποτέ να ζω σαν φυτό και σε αυτή την απαίσια κατάσταση, να εξαρτώμαι από μία μηχανή και να ταΐζομαι από το υγρό μιας μπουκάλας.

Εάν με δεις σε τέτοια κατάσταση, αποσύνδεσε άμεσα τα μηχανήματα που με κρατάνε στη ζωή".

Οπότε η γυναίκα μου σηκώθηκε από το τραπέζι, τράβηξε την πρίζα για την τηλεόραση, έσβησε τον υπολογιστή και πέταξε τη μπύρα μου. Η μαλακισμένη!!

**** ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΕΙΝΑΙ, ΟΧΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ****

Α! τι ωφελεί να καρτεράς όρθιος στην πόρτα του σπιτιού
και με τα μάτια στους νεκρούς τους δρόμους στυλωμένα,
αν είναι να 'ρθει θε να 'ρθεί, δίχως να νιώσεις από πού,
και πίσω σου πλησιάζοντας με βήματα σβημένα

θε να σου κλείσει απαλά με τ' άσπρα χέρια της τα δυο
τα ματια που κουράστηκαν τους δρομους να κοιτάνε
κι όταν, γελώντας, να της πεις θα σε ρωτήσει: "ποια είμαι εγώ;"
απ' της καρδιάς το σκίρτημα θα καταλάβεις ποια 'ναι.

Δεν ωφελεί να καρτεράς! Αν είναι να 'ρθει, θε να 'ρθει
κλειστά όλα να 'ναι, αντίκρυ σου να στέκεται θα δεις ορθή
κι ανοίγοντας τα χέρια της πρώτη θα σ' αγκαλιάσει.

Αλλιώς, κι αν είναι όλοφωτο το σπίτι για να την δεχτείς
κι έτσι ως την δεις τρέξεις σ' αυτήν κι ομπρός στα πόδια της συρθείς,
αν είναι να 'ρθει θε να 'ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει.

Τρώγε λίγο για να έχεις πάντοτε καλή υγεία !  Να κοιμάσαι πάντοτε με ελαφρύ  στομάχι ! 

Δώσε στους ανθρώπους πολύ περισσότερο από αυτό που εκείνοι ζητούν, και κάντο με όλη σου την καρδιά.

Μάθε απ’ έξω το ποίημα που σου αρέσει

Μην πιστεύεις σε όλα που ακούς, μην ξοδεύεις όλα από όσα έχεις και μην κοιμάσαι για όλο τον καιρό που θα επιθυμούσες να το κάνεις.

Κάθε φορά που λες “Σ’ αγαπώ”, να το αισθάνεσαι.

Κάθε φορά που λες “λυπάμαι”, κοίτα το άτομο ίσια στα μάτια.

Πίστευε στην αγάπη της πρώτης στιγμής.

Μην περιφρονείς τα όνειρα κανενός.

Αγάπα βαθιά και με πάθος, μπορεί να σου κάνει κακό, αλλά αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να ζήσεις τη ζωή ολοκληρωτικά.

Αντιμετώπιζε κάθε διαφωνία με ξεκάθαρο τρόπο, μην προσβάλλεις.

Μην κρίνεις ποτέ ένα άτομο από τους συγγενείς του.

Μίλα αργά, αλλά να σκέφτεσαι στα γρήγορα.

Κάθε φορά που κάποιος σε ρωτάει κάτι που δεν θέλεις να απαντήσεις, χαμογέλα και ρώτα “γιατί θέλεις να το μάθεις”;

Να θυμάσαι ότι η πιο μεγάλη αγάπη και οι πιο μεγάλες επιχειρήσεις, είναι αυτές που έχουν τους μεγαλύτερους κινδύνους.

Να  μιλάς συχνά με τη μητέρα σου. Αν δεν μπορείς, σκέψου την !

Αν  σου τύχει κάτι κακό από δικές σου πράξεις και παραλείψεις, να μην ξεχάσεις το μάθημα !

Να θυμάσαι τα 3 Σ: να Σέβεσαι  τον εαυτό σου, να Σέβεσαι τους άλλους και να Σέβεσαι την ευθύνη για τις πράξεις σου.

Μην αφήνεις ένα μικρό καυγά να καταστρέψει μιά μεγάλη φιλία.

Κάθε φορά που καταλαβαίνεις ότι έκανες ένα λάθος, κάνε όλα τα απαραίτητα για να το διορθώσεις αμέσως.

Χαμογέλα κάθε φορά που κρατάς το τηλέφωνο, γιατί αυτός που του τηλεφωνάς θα είναι σε θέση να το αντιληφθεί.

Παντρέψου ένα άτομο με το οποίο σου αρέσει να μιλάς, γιατί όταν θα γεράσεις, η επικοινωνία  παραμένει μιά από τις  μεγαλύτερες  χαρές που  έχει  ο άνθρωπος μέχρι το θάνατο του.

Πέρνα μόνος σου κάμποσο χρόνο.

Δέξου τις αλλαγές, αλλά να μην εγκαταλείπεις τις δικές σου αρετές.