Δε ξέρω παρά να τραγουδώ...
22 Σεπτεμβρίου 2007, 03:42
Βαρετή ιστορία
ποιήματα  

Βαριέμαι τα λόγια που δεν εννοείς,

είμαι όπου ξέρεις αν θες να με βρεις.

Σου γράφω τραγούδια, τελειώνω το χρόνο

στίχους σου στέλνω που μ’ άφησες μόνο

_

Βαρέθηκα μάτια που δε με κοιτάνε,

χείλη σφιγμένα μα που όλο μιλάνε.

Τελειώνει ο χρόνος, το βράδυ θα φύγω

δε μπορώ μόνος, μείνε για λίγο..

_

Χαζό το τραγούδι, το γράφω για σένα

νομίζω σ’ αρέσουν λογάκια στημένα

Κι ο χρόνος μου γράφει βαρετή ιστορία

την έφτιαξα ποίημα για σενα… …….

_

Αλέξης Π.

1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
10 Σεπτεμβρίου 2007, 15:01
γράφοντας..
πεζά  

Αυτά τα κουμπιά κάνουν ένα παρατεταμένο, τονικό θόρυβο, που λίγα μπορεί να καταλάβει κανείς όταν κοιμάται. Και ιδιαίτερα όταν είναι μεθυσμένος και κοιμάται…

Κι επιστρέφω. Στον τονικό μου θόρυβο. Ένας τονικός θόρυβος είμαι πάντα νομίζω για τους ανθρώπους. Είμαι αυτό το ανόητο τικ που παθαίνουμε όλοι μας όταν δεν κάνουμε και κάτι πολύ ενδιαφέρον. Ή κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Αυτή η «μουσική» με το πόδι, που μόνο ζαλίζει τους γύρω. Αυτό το ρυθμικό κούνημα του πέλματος όταν κάθεσαι σταυροπόδι είμαι. Το ενοχλητικό, μάλλον ανούσιο -και το χειρότερο- προσωρινό σου τικ..

Το μόνο κουμπί που ίσως ξυπνήσει κάποιον είναι αυτό που δημιουργεί τα κενά ανάμεσα στις λέξεις. Είναι διπλή η σημασία αυτού του κουμπιού. Και στη ζωή έτσι είναι. Πρώτα από όλα δημιουργεί τα κενά. Και στη ζωή μάλλον έτσι γίνεται. Τα κενά είναι αυτά που κυρίως την γεμίζουν. Αλλά από την άλλη είναι μια βοήθεια για να διαβάσεις, το κενό. Γιαναξεχωρίζειςτιςλέξεις. Όπως ακριβώς και στους ανθρώπους. Στα κενά τους θα αρχίσεις να τους καταλαβαίνεις. Όταν δεν έχουν να κάνουν τίποτα σχεδόν. Όταν θέλουν κάπου να σκοτώσουν την ώρα τους. Κάπως σαν τώρα.

- Στείλε Σχόλιο
02 Σεπτεμβρίου 2007, 01:41
Κίνηση
ποιήματα  

Να ζω να κοιμάμαι σε ένα βαγόνι,

Που δε θα θυμώνει σαν άλλη έχω αγκαλιά.

Να ταξιδεύω μαζί του σ’ έρημο ή χιόνι

Με το δικό μου βαγόνι με σκουριά καφετιά!

 

Να μένω, να πίνω σ’ ένα καράβι

Που όλο το βράδυ θα μου μιλά

Πρωί σαλπάρουμε με ήλιο για χάδι

Κι ένα μπουκάλι για συντροφιά


Να πλέει το σκάφος σε κρύο αέρα

Πιο πέρα δυο γλάροι ακροβατούν στα σκοινιά

Μένουν μαζί μου δε θέλουν την ξέρα

Κι απ τη χαρά μου, φουσκώνω πανιά!


Μα το βαγόνι μου για να κυλήσει

Ράγες χρειάζεται για οδηγό

Το σκάφος μου αν θέλει να κινήσει

Θάλασσα γίνε να πλέω εγώ..


Αλέξης Π.

- Στείλε Σχόλιο
Συγγραφέας
alexis2007
Αλέξης Π.
Βιολόγος
από ΒΟΥΛΑ


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/alexis2007

Tags

πεζά ποιήματα τραγούδια

Γίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links