Τελικά το φιλοσόφησα αδέρφια…η σαπίλα, κι αυτή ακόμα, έχει τα αίτιά της!

ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΜΑΣ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ!

Παλιά υποτίθετο ότι τα μπουζούκια ήταν είδος πολυτελείας, και η έντεχνη ροκ μουσική, ήτανε πιο προσιτή καθώς προσέλκυε πιο νεανικό και απένταρο κοινό. Και πώς αλλάξανε τα πράγματα…πας να ακούσεις αυτό που περπατάει σα συγκαμένο ονόματι Πάνο Κιάμο με 10 ευρώ, και στις μουσικές σκηνές σου σκάνε κάτι αλλόκοτα πλάσματα με κάτι μαύρα σαν όρθιες κατσαρίδες, με μαλλί που κοιτάει στους πέντε ανέμους σαν πειραματόζωα του Τρύφωνα Σαμαρά, και με ένα τατού στην ωμοπλάτη σαν κοτόπουλο βοκτάς, και να σου ζητάνε είσοδο 20 και βάλε ευρώ!

Σου πατάνε και το γκάζι της ηλεκτρικής κιθάρας και δε ξέρεις από πού να κρυφτείς, χώνεις το κεφάλι σου μέσα στο ποτό σου σαν στρουθοκάμηλος!

Τώρα θα μου πεις είναι προτιμότερο να ακούς να τραγουδάνε αυτά τα γαϊδούρια, παρά να ακούς τον Κιάμο να απαγγέλει τα τρία γουρουνάκια με ρυθμούς λαικοπόπ..

Τι να σας πω αδέρφια…Οι mazoo and the zoo πού είπαμε ότι τραγουδάνε;;;

ΒΕΝΖΙΝ-ΑΔΙΚΟ

Και δεν φτάνει αυτό, σε κλέβουνε και στην βενζίνη. Έχουνε ένα συστηματάκι οι βενζινοπώλες, λέει, που βάζεις, βάζεις, και τίποτα δεν μπαίνει μέσα στο αυτοκίνητο και κάθεσαι και πληρώνεις σα μαλάκας! Δηλαδή πληρώνεις την ικανοποίηση να βλέπεις την αντλία να μπαίνει μέσα στο αμάξι σου και να σου γαμεί την τρύπα της βενζίνης όσο περισσότερη ώρα γίνεται… δεν έχω παράπονο σ’ αυτό, η μόνη ένστασή μου είναι γιατί μας απαγορεύουνε στα βενζινάδικα να ανάψουμε τσιγάρο!

ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΟΙ ΜΑΝΤΡΕΣ

Και μπροστά σ’ όλη αυτή τη λαίλαπα, η Ελλάδα δε λέει να ανέβει από τον πάτο της διεθνούς μέτρησης οικονομικών και αξιοπρέπειας. Ο Παπανδρέου πηγαίνει ως άλλος Γεωργίτσης και παρακαλεί, βρίζει, ρίχνει κανένα χαστουκάκι, αλλά κατά βάση κλάνει μάντρες και χορεύει στο ρυθμό αυτού του crazy girl ονόματι Λάσκαρη- Μέρκελ, αφού δεν άκουσε τις συμβουλές του άσπονδου φίλου, ασουλούπωτου Μεμά – Καραμανλή!

-         Μην μπλέξεις, αυτή θα σου κόψει και το μουστάκι!

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΣΟΥΡΤΑ-ΦΕΡΤΑ

Κι οι μεταφορές πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Κι η κυβέρνηση έρχεται σαν από μηχανής θεός να δώσει απάντηση και να ξεκινήσουμε έναν νέο κύκλο ελπίδας στο πανελλήνιο σούρτα- φέρτα! Ανοίγει επιτέλους το κλειστό επάγγελμα των λιμουζινών! Τώρα θα αγοραστούν περισσότερες λιμουζίνες κι έτσι ο κάθε Έλληνας θα μπορεί στη μεταφορά του να πίνει κι ένα ποτηράκι σαμπάνια στο πίσω κάθισμα!

Με βάση αυτή τη νέα τροπολογία, το blog προτείνει επιτάχυνση των μέτρων αυτών, συν:

α) Να απελευθερωθεί επίσης το «ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα». Η φορολόγηση της χρήσης του εν λόγω αμαξιού ίσως σταματήσει την ασύστολη χρησιμοποίησή του από το μέγαρο μουσικής ως τις γιάφκες της οδού Δαμάρεως. Εννοείται φυσικά πως ο «τα χω πει όλα»-Νταλάρας έχοντας τα μέσα πια θα το βάλει στο δίσκο του μια μέρα πριν πάει η τροπολογία στη Βουλή να μην τον πιάνει το μέτρο ώστε όταν θα έρθει το μέτρο να βγάλει ένα σκασμό ευρώ από την διαφορά της τιμής, και ότι ο «θα τα πω κι εγώ όλα»- Κότσιρας θα το τραγουδήσει στο επόμενο live του με τη συνοδεία του αμαξηλάτη και βεβαίως των αλόγων!

β) Να απελευθερωθεί το όζον ώστε να σταματήσει αυτό το αισχρό μονοπώλιο του γιατρού Φικιώρη και των συντελεστών του EXTRA CHANNEL!

γ) Να απελευθερωθεί η Κρήτη και να προσεταιριστεί στην Ισπανία! Γιατί όλες λυσσάνε για Ισπανούς! Έτσι μου είστε; Ως μισός Κρητικός θα συστήνομαι πλέον ως Ελληνοισπανός, θα κάνω και τα σσσσσου, θθθθθου,  δημιουργώντας το απόλυτο μεσογειακό αρσενικό!

Γιατί πάνω απ' όλα είμαστε μεσογειακοί…

ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΙΑΧΕΣ

Λοιπόν καταρχάς…

Ο Παπανδρέου είπε ότι είμαστε σε πόλεμο. Χαίρομαι που το ζω αυτό, γιατί νόμιζα ότι τζάμπα βαράγα μύγες τόσο καιρό, τώρα έχω να το στηρίξω…

Αλλά δε μας είπε με ποιους. Μήπως εννοεί αυτούς που θέλουν να κερδίσουνε από την πτώχευση της Ελλάδας; Μάλλον αυτό είναι. Οπότε μη ψάχνετε παραπέρα…στο στόχαστρο όλοι όσοι στο λιμάνι πουλάνε ραδιοφωνάκια, φακούς και ομπρελίτσες με 2 ευρώ, και τεράστιους αναπτήρες με 1 ευρώ!

Σε κάθε πόλεμο υπάρχουνε τα θύματα. Αλλά ευτυχώς για μας υπάρχουνε και τα βλήματα. Που πα ρε Χατζηδάκη εν μέσω διαδήλωσης για καφέ στο Grand Bretagne;;;

Εγώ νομίζω ότι θα μπορούσε να γίνει ήρωας αλλά δεν τον βοήθησε η φάτσα του πάντως. Κι αυτός στο brave hurt κάπως έτσι την πάτησε, αλλά είχε χαίτη μαλλί και γκρίζες γωνίες! Πού πας ρε με την καράφλα και με τη γυαλαμπούκα σαν απουσιολόγος;;; Εγώ πάντως θα προτιμούσα να έβγαινε από το ξενοδοχείο η Άντζελα Γκερέκου…κι αντί για γιαούρτια να της πετάνε αποσμητικά σώματος! όποιοι έχουν δει το τέλος της  «Malena» με τη Monica Belucci θα με καταλάβουν!

ΕΓΩ, Η ΜΠΕΜΠΑ ΚΙ Ο ΠΡΗΞΑΡΧΙΔΗΣ

Και μέσα σ’ όλο αυτό το άγχος είπα να πάω σε κάτι βαφτίσια, είχα ανάγκη βασικά να μιλήσω με έναν άνθρωπο ενός έτους που θα ήξερε να στηρίξει την άποψή του με μία μόνο λέξη! Αγκού!

Κάθεται δίπλα μου ένας τυπάκος που φαινότανε cool. Αλλά βαριότανε οπότε μου το ρίχνει…

- Σ’ αρέσει ο Παπανδρέου;

-         Τι να σου πω φίλε μου, εγώ τον βλέπω σαν πρωθυπουργό, δε μπορώ αλλιώς…

- Πες μου ποιος άλλος πρωθυπουργός έχει κάνει τόσα!

-         Κανείς..

-         Τι φταίει γι’ αυτό???

-         Το ωροσκόπιό του μάλλον???

Ούτε στη βάφτιση έβρισκα ησυχία. Το βράδυ- βράδυ λοιπόν πετάει εκεί ένας τη φαεινή ιδέα. «Ρε σεις όπως είμαστε δεν πάμε σε κανένα baby-*** να γελάσουμε;» Η ιδέα του φάνταζε ονειρική στα μάτια μου, να ξεφύγω απ’ όλους όσους με κοπανάνε με πληροφορίες…

ΑΛΛΑΞ’ Ο ΚΟΛΙΕΣ

Σκάμε κει μύτη, κάτι δίμετρα να πηγαινόερχονται, άλλα δίπλα να καβαλιούνται, η άλλη παραπέρα βάραγε μια άλλη, δηλαδή τι να λέμε, καθημερινότητα..!

Κάθομαι κι εγώ, με καβαλάει μια και μένα..

- Πως σε λένε;

-         Τζίμη Γατόνη, εσένα;

-         Με λένε Αγνή…

-         Έλα! …Πες μου πως δε σ έχει τσιμπήσει ούτε κουνούπι!

Σ’ αυτό το σημείο κατάλαβα πως έπρεπε ή να αλλάξω ατάκες ή μαγαζί.

Ο άλλος δίπλα είχε πιάσει μία με μια λαβή που θα τη ζήλευαν κι οι μετρ του είδους, ενώ ο άλλος από την άλλη με μια που του είχε χώσει τα βυζιά στη μούρη, με το λίγο στόμα που προεξείχε είχε πιάσει την ψιλοκουβέντα…

-         Πόσο πάει;

-         10 ο χορός, 50 το σπέσιαλ..

-         Όταν λες σπέσιαλ???

-         Δηλαδή μέχρι να τελειώσεις…

-         Κι αν δεν τελειώσω, χαμηλώνει η τιμή?

Δεν μπορούσα, δεν άντεχα κι άλλα άγχη και πετάχτηκα…

- Ρε συ όταν τελειώσεις φύλαξε και μερικά σπερματοζωάρια για την εφορία! Έλεος!!!

Αλλά δε σταμάτησε εκεί…συνέχισε ο ανελέητος!!!

-         Ξέρεις κοπελιά, υπάρχει κρίση!

-         Και μεις όμως θέλουμε να ζήσουμε! Λέει εκείνη…

-         Δε νομίζεις ότι τα 50 ευρώ είναι πολλά???

Πάλι δεν άντεξα..

- Βάλε το κοντέρ και στα 20 ευρώ πέτα το έξω ρε παπάρα! Αμάν!

Μου φορτώνεται μια άλλη στα καλά καθούμενα!

-         ενοχλώ αγοράκι;

-         τώρα αν σου πω ότι έχω κουβέντα για την οικονομική κρίση θα με πιστέψεις;;;

Ηθικό δίδαγμα: Υπάρχει ένα καλό κι ένα κακό στην υπόθεση…

Το καλό είναιότι η πολιτική έχει μπει πια στη ζωή μας

Και το κακό… δε ξέρουμε από πού!

ΤΕΛΟΣ

Μάθημα αρχαίων Ελληνικών:

Καθ: Tι είναι ο ρηματικός τύπος «λέγων»??? α) υποτακτική ενεστώτα? β) απαρέμφατο? γ) μετοχή???

Μαθ:…

Καθ: Να σε βοηθήσω! Υποτακτική δεν είναι, μένουνε τα άλλα δύο!

Μαθ: Ααα…

Καθ: Τι ααα παιδάκι μου??? Τι είναι???

Μαθ: Απαρέμφατο..

Καθ: Τα ενεργητικά απαρέμφατα του ενεστώτα έχουν κατάληξη –ειν! Κατάλαβες???

Μαθ: Όχι…

Καθ: Βρε παιδί μου, λέμε πχ : Έχει ωραίο «λέγειν» γι’ αυτό του ‘κατσε η γκόμενα! Το λέγειν είναι το απαρέμφατο, άρα δεν είναι απαρέμφατο στην άσκηση, βγαλ’ το λοιπόν κι αυτό έξω, και τι μας μένει λοιπόν???

Μαθ: Η γκόμενα!

Καθ: …

Δε ξέρω αλλά όποτε έρχεται ο Δεκέμβρης με πιάνει μια εορταστική διάθεση. Η αλήθεια είναι ότι όμως ότι και αυτή ακόμα έχει τα όριά της…

Δε ξέρω αλλά όλοι αυτοί στα φανάρια πλέον δε μου δημιουργούνε καμία αίσθηση. Παλιά αισθανόμουν συμπόνοια, αλλά τώρα πια έχουνε γίνει τόσοι πολλοί, που αν η συμπόνοια έβγαινε σε κουτάκια της coca-cola, θα χρειαζόμουνα ένα φορτηγό για να προλάβω να τους συμπονέσω όλους…

Αν και αξίζουνε την υποστήριξή μας, είναι υπερβολικά πάρα πολλοί...

Αν και φυσικά όπως πάμε ο καθένας πια θα έχει τον προσωπικό του πλύστη τζαμιών στο φανάρι που χρησιμοποιεί συχνά μέσα στη μέρα για να πάει στη δουλειά του. Πχ εγώ είχα έναν στην Αμφιθέας που μου έπλενε το τζάμι κατά βούληση (είναι αυτό που σου πετάνε την ταβανόβουρτσα στα μούτρα μπρος και στο κάνουνε το τζάμι σαν άσπρο φανελάκι που μπήκε στο πλυντήριο κατά λάθος με τα χρωματιστά) και εγώ τον πλήρωνα περιοδικά με κανένα ευρώ που και που, και με κανένα τσιγάρο (για να μην μου το πλύνει…)

Αλλά οκ δε φταιν κι αυτοί. Δε φταιν;;; Φταιν και παραφταιν!!! Ακούστε τούτη την ιστορία…

Μετά από πολιορκία πολλών ημερών καταφέρνω τη μικρούλα από τα computers του κτηματολογίου να βγούμε για ένα βραδινό ποτάκι. Εκείνη 20 ήτανε δεν ήτανε, ερχότανε στη δουλειά με κάτι φόρμες γυμναστηρίου, με κάτι μπλουζάκια τελείως see through που σου ερχότανε να ανέβεις πάνω στο στήθος της και να κάνεις τραμπολίνο. Το περπάτημα της πεταχτό και φινετσάτο σα να είχε λόξυγκα και η καλημέρα της πάντα συνοδευόταν μ’ ένα κλείσιμο ματιού που σου ερχότανε να το κλείσεις επί τόπου το ρημάδι το κτηματολόγιο, να την πιάσεις από το τσουλούφι, να την αμολύσεις πάνω στα πληκτρολόγια και να μην της αφήσεις ούτε βλέφαρο στη θέση του.

Τέλος πάντων, μετά από πολλές παρατάσεις λόγω της ηλικίας της, η πρόταση ήτανε ψημένη, και περίμενε το επαγγελματικό σερβίρισμα όπως μόνο εγώ ξέρω…

-         Τι κάνεις το βράδυ;;;

-         Δε ξέρω ακόμα…

-         Θα σου πω εγώ. Τι θα έλεγες για ένα ποτάκι;;;

-         Τέλειο θα ήτανε! Αχ σ’ ευχαριστώ Γιώργο μου, φοβερή ιδέα!!! Εσύ τι θα κάνεις;;;

- …

Από τότε κατάλαβα την έννοια του συντακτικού στη ζωή μας και πιο ειδικά όταν κάνω μια πρόταση να βάζω πάνω απ’ όλα το υποκείμενο!

Με τα πολλά την κατάφερα και το βράδυ περνάω από το σπίτι της στο Περιστέρι να την τσιμπήσω, ενώ σκεφτόμουν  πότε και πού να τη στριμώξω για τον ιερό μου σκοπό, ώστε να πάρω δύναμη για το θεάρεστο έργο που διατελώ, την αποπεράτωση του ιερού ναού του Αγίου Παρταλίου (βοήθειά μας)!

Μου σκάει μ’ ένα ωραίο πολύ προκλητικό μινάκι σαν να την είχε κόψει από κάτω τρένο, ενώ από πάνω ένα συντηρητικό μαύρο σαν τον χάρο που ‘ρθε να με πάρει, τέλος πάντων, το κατάπια, και ξεκινάμε για ένα μπαράκι που είχα 3 στα 3…

Η αλήθεια είναι ότι πέρα από τα πειραγματάκια, δεν είχαμε πει και στη δουλειά κάτι της προκοπής, οπότε η τύπισσα άρχισε τις ερωτησούλες…

-         Έχεις αρκετούς φίλους;

- Έχω, να μην έχω;

-         Και πώς είναι αυτοί;

-         Τι να σου πω, οι περισσότεροι νομίζω μοιάζουνε στη μάνα τους…

-         Δεν εννοώ αυτό! Εννοώ έχουνε καλές δουλειές; Είναι καλά παιδιά;

-         Εννοείται!!! Καλά για ποιον με πέρασες;;; Τις επιλογές μου είναι γενικά τον περίγυρό μου θα τον ζήλευε και ο Κασιδόκωστας- Λάτσης- Χίλτον!!! Παιδιά μπουμπούκια, παιδιά λουλούδια και πάνω απ’ όλα από σπίτι (σε σπίτι)!

-         Γιατί ξέρεις έχω ένα θέμα μ’ αυτό, ο πρώην μου είχε κάτι αλητοπαρέες και εξαιτίας τους χωρίσαμε, τα προηγούμενα Χριστούγεννα να φανταστείς κάνανε διαγωνισμό ποιος θα φτιάξει το μεγαλύτερο δέντρο!!!

-         Αυτό είναι υπέροχο! Και πού είναι η αλητεία;

-         Ότι οι χαμένοι θα έπρεπε να βάλουνε χαρτάκια- τζιβάνες και να το κόψουνε μετά σε τσιγάρα…

Προβληματισμένος θα έλεγα από τις αποκαλύψεις, αν και ήσυχος μιας και οι παρέες μου αν χρειαζότανε να τις παρουσιάσω σ’ αυτήν, αν και οι αξυρισιές πήγαιναν σύννεφο, όμως δε μπορώ να πω, άμα λάχει στολίζουμε τα καλύτερα και μεγαλύτερα δέντρα από έλατο κι όχι από άλλα περίεργα φυτά γιατί εμείς είμαστε και large αλλά και «καθαροί», κι αφού της τα ‘πα και αποκατέστησα το όνομά μου, γκάζωσα στη Λένορμαν, όπου σταμάτησα στο επόμενο κόκκινο φανάρι…εκεί ακούω από το παράθυρο να μου φωνάζει ένας…

-         Φίλε μου, φίλε μου! Τι κάνεις;;;

(γυρνάω και τι να δω; Τον Ιρακινό της Αμφιθέας στο φανάρι! Ξάφνου η κοπέλα γουρλώνει τα μάτια της σαν να κάθισε πάνω σε πινέζα! Εγώ απλώς αμήχανος …)

-         Θύμισέ μου!

-         Φίλε μου καλέ, ντεν με τυμάσαι;;; Εκεί που σε βλέπω συνέχεια;;;

- Α ναι! Μπράβο, φύγε τώρα!

-         Όοοοχι θα σου καταρίσω το τζάμι!

-         Ρε φύγε που σου λέω, άλλη φορά!

-         Ωραία κοπέλα, κοπέλα σου;

-         Φύγε κι αύριο θα σου φέρω να γυαλίσεις ολόκληρο ουρανοξύστη!!! Αμάν!

-         Όχι Αμμάν, Βαγδάτη εγκώ!

Ανάβει πράσινο, γκαζώνω…

-         Ωραίος περίγυρος!

-         Δεν κατάλαβες καλά…

-         Τι να καταλάβω; Όπως τον περιέγραψες, έτσι είναι! Αξυρισιές, και φυσικά ως large , σου πλένουνε το τζάμι δωρεάν,  και κάνουν Χριστούγεννα στο μεγαλύτερο δέντρο της Ευρώπης, του Συντάγματος!

-         Δεν το εννοούσα έτσι πριν που σου μιλούσα για τους φίλους μου…γαμώ το συντακτικό μου μέσα και τα υποκείμενά μου, πάλι ξέχασα να τα βάλω!!!

Θα πετούσα τώρα χαλαρά ένα επιστημονικό θέμα προς ανάπτυξη «το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης στην Ελλάδα και οι επιπτώσεις τους στην αναπαραγωγή του έθνους μας» αλλά τέλος πάντων…

black humor, ok!!!!!!!!!!!!!