Είναι μερικές φορές που πίνεις τον καφέ σου και δεν θες να κάνεις τίποτα άλλο και στη δίνει.

Τα παίρνεις ρε παιδί μου που βαριέσαι.

Και βαριέσαι που βαριέσαι και αισθάνεσαι και βαρετός!

Γιατί εσύ δεν ήσουν έτσι.

Και σκέφτεσαι όλες τις ηλίθιες συμπεριφορές που έχεις ανεχτεί και σε έχουν κάνει να αισθάνεσαι σαν να κατάπιες πέτρες και όλα αυτά που σου έχουν επιβληθεί, λίγο εκ των συνθηκών, λίγο επειδή ήθελες να το παίξεις καλός, λίγο επειδη είχες λερωμένη την φωλιά σου και ήθελες να αποκατασταθεί ισορροπία.

Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε, είναι αυτο το breaking point  που φτάνεις κάποια στιγμη και λες: Μα πότε στράβωσε ο γυαλός??

Και το χειρότερο είναι ότι όντως ο γυαλός είναι στραβός γιατι χωρίς να το καταλάβεις βρέθηκες σε λάθος παραλία, οπότε αντί για βουτιές, πίνεις καφέ!

Και σε πιάνει και η αυτοκριτική -τύπου- που όμως είναι ενοχικό σύνδρομο και αισθάνεσαι ανεπαρκής και ανάξιος των περιστάσεων και αναρωτιέσαι τι κάνεις λάθος και γιατί αφού εσυ κάαααααποτε ήσουν ... κάπως, τώρα σε κυνηγάς??

Και σε πιάνει αυτό το ... το ... το γκρι.

Και κοιτάς γύρω να δεις που τρίφτηκες και ξεθώριασε το χρώμα σου.

Αυτή είναι μία καλή στιγμή νσ το πάρεις απο την αρχή και να σκεφτείς ότι μάλλον κάνεις κάτι που σε κάνει δυστυχισμένο... και το επιδιώκεις κιόλας.

Εδώ βέβαια θέλει ένα ζύγιασμα. Να βρεις τί θες και δεν κυνηγάς και ακόμα χειρότερα, τί κυνηγας χωρίς να θες!!

Να βρεις τί υπάρχει μέσα σου και τί σου φυτεύτηκε εμβόλιμα και σε αγχώνει δια βίου.

Να βρεις το κέντρο σου και τα άκρα σου.

Αλλά τα δικά σου και όχι σε σχέση με το τι προσδοκούν περιμένουν ή φοβούνται οι άλλοι απο εσένα.

΄Εχω παρατηρήσει λοιπόν ότι με μαθηματική ακρίβεια επιβεβαιώνω την εικόνα που έχουν οι άλλοι για μένα. Αυτό σημαίνει ότι κάνω ότι μπορώ για να μην τους απογοητεύσω και για κάποιο εξωγήινο λόγο κάνω ακριβώς τα λάθη που περιμένουν και τα σωστά που θέλουν.

Ακόμα και αν πρόκειται για πράγματα έξω από εμένα, επιβεβαιώνω όλες τις θετικές και αρνητικές εντυπώσεις τους. Και τότε.... χα!! Αντί να συντηρείς την προσωπικότητα σου συντηρρείς την εικόνα σου.

Αλλά η εικόνα μόνη της είναι ... αστήριχτη, οπότε η προσωπικότητα χάνεται στην λάθος παραλία, που έφεραν όλοι οι άλλοι τα κουβαδάκια τους!!

Και εκεί σε πίανεις να ασχολέισαι με πράγματα που δεν σε ενδιαφέρουν, να σε ταλαιπωρούν καταστάσεις που δεν σε αφορούν και να σε κινούν ερεθίσματα που δεν σε συγκινούν!!

Και σε βλέπεις και δεν σ'αρέσεις!!

Γιατί όταν ο ίδιος φτάνεις σε σημείο να μην εγκρίνεις την εικόνα σου, τότε το γίγνεσθαι και το φαίνεσθαι πάθανε σύγκρουση σου λέω.

Και τότε δεν σ'αγαπάς πια.

Οπότε την επόμενη φορά που θα ερωτευτείς, φρόντισε να είναι με εσένα.

Οι Σεπτέμβρηδες είναι κακό πράγμα.

Δεν θα αρχίσω τις κοινοτοπίες για την αναχώρηση του καλοκαιριού και τις φθινοπωρινές βροχούλες. 'Ετσι και αλλιώς αυτό δεν αναμένεται συντομα. Οι Σεπτέμβρηδες είναι κακό πράγμα γιατι κουβαλάνε ένα σωρό εκκρεμότητες και πολλούς συμβολισμούς.

Αυτό βεβαια οφείλεται στον τροπο που είναι διαμορφωμένες οι εποχές στην χώρα μας, γιατί φαντάζομαι ότι ο Σεπτέμβρης της Αυστραλίας είναι μάλλον ο Φλεβάρης... αλλά ας γίνω λιγότερο ασυνάρτητος..!!

Οι Σεπτέμβρηδες με πνίγουν.

Με πνίγουν γιατί εκέι που μύριζα γιασεμί ξαφνικά μυρίζω καυσαέριο. Και κάπου ανάμεσα στην απεργία των ταξι και την πολύβουη διάβαση της κηφισίας που διασχίζω κάθε πρωι, χανω την ψυχραιμία μου.

Σκέφτομαι πόσα μικροπράγματα έχω να κάνω, ενώ περπατάω στην μέση της Ακαδημίας και με λούζει κρύος ιδρώτας.

Προσπαθω να ξυπνήσω λίγο νωρίτερα μήπως περάσω απο την τράπεζα,την εκάστοτε Δεκο, τον φουρνο να πάρω έναν καφε.. αλλα με προλαβαίνει ο λεπτοδείκτης.

Θα μπορουσα κάλλιστα να με φανταστω μέσα σε ένα γιγαντιαίο ρολόι να τρέχω κυκλικά σαν χάμστερ με έναν λεπτοδείκτη πίσω μου με αιχμηρη ακμή να με γρατζουνάει στην πλάτη.

Και είναι και αυτό το απερίγραπτα άδειο συναίσθημα που ακροβατεί ανάμεσα στην καλοκαιρινή ραστώνη και την χειμερία νάρκη. Αυτό που όταν βρεις χρόνο για... οτιδήποτε, θα τον χρησιμοποιήσεις για να μην κάνεις τίτποτα. Ούτε ενδοσκόπηση όυτε προγραμματισμό, ούτε καν μια φασίνα βρε αδερφε.

Ο Σεπτέμβρης είναι κακό πράγμα γιατί σε πίάνει και αυτή η μανία να πάρεις αποφάσεις!!

Ξέρεις, να πας γυμναστήριο, να μάθεις σουαχίλι, να ταξιδέψεις στην Λαπωνία αρχες του νέου έτους, να βάλεις στην άκρη 200.00€ και τέτοια.

Τα περισσότερα βέβαια θα πρέπει να έχουν γίνει μέχρι τα Χριστούγεννα.

Α!! και να βελτιώσεις την σχεση σου που τελευταία δεν επικοινωνείτε.

Α ναι!! Και να πάρεις τηλέφωνο αυτο τον κακόμοιρο φίλο που τον εχεις γράψει από το Πάσχα.

Και όσο τα σκέφτεσαι αυτά σερφάρεις στο fb. Και ο λεπτοδείκτης πίσω σου σε έχει σύρει από τον γιακά και σε κουβαλάει γύρω γύρω μέχρι να ζαλιστείς και αντί να σε ακολουθεί πλεόν τον ακολουθείς εσύ.

Γι' αυτο σου λεω,

Μπα, γι' αυτό ΜΟΥ λέω...

Αδραξε την μέρα πριν σε αδράξει αυτή.