Είναι μερικές φορές που πίνεις τον καφέ σου και δεν θες να κάνεις τίποτα άλλο και στη δίνει.

Τα παίρνεις ρε παιδί μου που βαριέσαι.

Και βαριέσαι που βαριέσαι και αισθάνεσαι και βαρετός!

Γιατί εσύ δεν ήσουν έτσι.

Και σκέφτεσαι όλες τις ηλίθιες συμπεριφορές που έχεις ανεχτεί και σε έχουν κάνει να αισθάνεσαι σαν να κατάπιες πέτρες και όλα αυτά που σου έχουν επιβληθεί, λίγο εκ των συνθηκών, λίγο επειδή ήθελες να το παίξεις καλός, λίγο επειδη είχες λερωμένη την φωλιά σου και ήθελες να αποκατασταθεί ισορροπία.

Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε, είναι αυτο το breaking point  που φτάνεις κάποια στιγμη και λες: Μα πότε στράβωσε ο γυαλός??

Και το χειρότερο είναι ότι όντως ο γυαλός είναι στραβός γιατι χωρίς να το καταλάβεις βρέθηκες σε λάθος παραλία, οπότε αντί για βουτιές, πίνεις καφέ!

Και σε πιάνει και η αυτοκριτική -τύπου- που όμως είναι ενοχικό σύνδρομο και αισθάνεσαι ανεπαρκής και ανάξιος των περιστάσεων και αναρωτιέσαι τι κάνεις λάθος και γιατί αφού εσυ κάαααααποτε ήσουν ... κάπως, τώρα σε κυνηγάς??

Και σε πιάνει αυτό το ... το ... το γκρι.

Και κοιτάς γύρω να δεις που τρίφτηκες και ξεθώριασε το χρώμα σου.

Αυτή είναι μία καλή στιγμή νσ το πάρεις απο την αρχή και να σκεφτείς ότι μάλλον κάνεις κάτι που σε κάνει δυστυχισμένο... και το επιδιώκεις κιόλας.

Εδώ βέβαια θέλει ένα ζύγιασμα. Να βρεις τί θες και δεν κυνηγάς και ακόμα χειρότερα, τί κυνηγας χωρίς να θες!!

Να βρεις τί υπάρχει μέσα σου και τί σου φυτεύτηκε εμβόλιμα και σε αγχώνει δια βίου.

Να βρεις το κέντρο σου και τα άκρα σου.

Αλλά τα δικά σου και όχι σε σχέση με το τι προσδοκούν περιμένουν ή φοβούνται οι άλλοι απο εσένα.

΄Εχω παρατηρήσει λοιπόν ότι με μαθηματική ακρίβεια επιβεβαιώνω την εικόνα που έχουν οι άλλοι για μένα. Αυτό σημαίνει ότι κάνω ότι μπορώ για να μην τους απογοητεύσω και για κάποιο εξωγήινο λόγο κάνω ακριβώς τα λάθη που περιμένουν και τα σωστά που θέλουν.

Ακόμα και αν πρόκειται για πράγματα έξω από εμένα, επιβεβαιώνω όλες τις θετικές και αρνητικές εντυπώσεις τους. Και τότε.... χα!! Αντί να συντηρείς την προσωπικότητα σου συντηρρείς την εικόνα σου.

Αλλά η εικόνα μόνη της είναι ... αστήριχτη, οπότε η προσωπικότητα χάνεται στην λάθος παραλία, που έφεραν όλοι οι άλλοι τα κουβαδάκια τους!!

Και εκεί σε πίανεις να ασχολέισαι με πράγματα που δεν σε ενδιαφέρουν, να σε ταλαιπωρούν καταστάσεις που δεν σε αφορούν και να σε κινούν ερεθίσματα που δεν σε συγκινούν!!

Και σε βλέπεις και δεν σ'αρέσεις!!

Γιατί όταν ο ίδιος φτάνεις σε σημείο να μην εγκρίνεις την εικόνα σου, τότε το γίγνεσθαι και το φαίνεσθαι πάθανε σύγκρουση σου λέω.

Και τότε δεν σ'αγαπάς πια.

Οπότε την επόμενη φορά που θα ερωτευτείς, φρόντισε να είναι με εσένα.