καθόμουν στο μπαλκόνι του γραφείου και τα χάζευα. Μικρά, μεγάλα, καινούρια, παλιά, κρουαζιερόπλοια, φορτηγά. Και όπως είχα κολλήσει και το μόνο πράγμα που είχα στο μυαλό μου ήταν να ανέβω σε ένα και όπου με βγάλει...φλας!

Τα καράβια είναι σαν τις ανθρώπινες σχέσεις. Τα εμπιστεύσαι και σε οδηγούν στον προορισμό σου. Τι γίνεται όμως αν δεν σε πάνε; 

Για παράδειγμα: Βάζεις στο μυαλό σου ένα νησάκι. Ξέρεις πως το νησάκι μπορεί να μην είναι "Ο" παράδεισος αλλά είναι ο δικός σου παράδεισος. Με τα ωραία του και τα άσχημα του, αλλά εσύ σώνει και καλά θες να πας εκεί. Τα καράβια που μπορούν να σε μεταφέρουν στο νησί σου πολλά. Επιλέγεις ένα και όχι απαραίτητα το πιο γρήγορο ή το πιο κουλ, χλιδάτο, τρέντι κλπ (συμπληρώστε μόνοι σας) αλλά αυτό που θα κάνει το ταξίδι ευχάριστο και ασφαλές...

Παίρνεις βαλιτσούλες, μπογαλάκια, κεφτεδάκια της μαμάς και επιβιβάζεσαι. Η θαλασσινή αύρα αρχίζει και σου χτυπάει τη μουρή και βλέπεις το νησί σου σε απόσταση αναπνοής. Τρέλα! Απλώνεις πετσετούλα στο κατάστρωμα και απολαμβάνεις τη λιακάδα. Ξαφνικά εκεί που έχεις χαλαρώσει και αφήνεσαι στον παφλασμό των κυμάτων, ο ουρανός σκοτεινιάζει. Ψιχάλες που γίνονται καρεκλοπόδαρα. Η θάλασσα αγριεύει. Και εσύ βλέπεις το νησί σου αντί να πλησιάζει να απομακρύνεται. Πανικοβάλεσαι και πας στον καπετάνιο:

-"Ρε κάπτεν τι γίνεται δω χάμω. Εμείς για αλλού κινήσαμε και αλλού πάμε"

-"Κάνε λίγη υπομονή" λέει ο έμπειρος

-"Ρε κάπτεν που πας από κει; Παίζει μπόρα! Γύρνα πριν πάμε άπατοι"

Ο καπετάνιος το βιολί του ή για να το πω και καπεταναιΐκα τη ρότα του.

Και συ τι κάνεις; Κάθεσαι να υπομείνεις τη φουρτούνα τη στιγμή που σου έχει γυρίσει το στομάχι; Κάθεσαι και βλέπεις το νησί σου να απομακρύνεται αντί να πλησιάζει; Κάθεσαι και εμπιστεύεσαι τον καπετάνιο που όχι μόνο τη ρότα στη θάλασσα δεν ξέρει να χαράζει αλλά ούτε τη ρότα στη δική του τη ζωή;

Όχι αγάπη μου, αρκετά με τη ναυτία. Τα μπρατσάκια μου και πάω κολυμπώντας! Αν είναι να πνιγώ ας πνιγώ μόνη μου, δεν χρειάζεται να με πνίξει άλλος! Χαλάλι σου και τα συμπράγκαλά μου! Εγώ παίρνω φόρα και βουτάω στο νερό! Και στην τελική τα μπρατσάκια μου τα εμπιστεύομαι και είναι και τρέντι! Με φαλαινίτσες!!! Εγώ μια φορά στο νησί θα φτάσω...

Υ.Γ. κάλλιο αργά παρά ποτέ δεν λένε; Ισχύει για όλα!