Κλέβω στιγμές από την ημέρα που περνάει, και τις μαζεύω όλες μαζί σε ένα ακόμη post χωρίς αξία. Πολύ περίεργο.. Αλλά σημαντικό. Για μένα είναι σαν να σου χαρίζουν όλα τα τετράδια του κόσμου και να μην θέλεις να γεμίσεις ούτε ένα. Ε, εγώ είπα να γεμίσω ένα.. Ή και δύο. Γιατί γεμίζει.. Είναι 50 Mb, του τέστιν 9999999999999999 περίπου λέξεις. Ε, εντάξει όμως .. θα ζωγραφίσω και κάτι (θα κάνω upload φωτος δλδ), θα γεμίσει το τετράδιο. Και πάμε γι’ άλλα. Αν μου αρέσουν πολύ αυτά που γράφω στο τετράδιο? όχι. Αλλά ούτε μ’ αρέσουν πολύ αυτά που γράφω στο τετράδιο του εργαστηρίου (πρόχειρο και καλό), ούτε μ’ αρέσουν πολύ αυτά που γράφω στο ηχοτετράδιο (ένος άλλου τύπου- περίεργου), ούτε αυτά που έγραφα και γέεεμιζα στις Πανελλήνιες, ούτε αυτά του Πανεπιστημίου… Αλλά όλα τα κρατάω. Και μάλιστα κάθε φορά που συγκυρίες τα φέρνουν να πρέπει να πεταχτούν, προτάσσομαι μπροστά τους και με πυγμή προσπαθώ να αποδείξω πόσο σημαντικά είναι.. Πόσο πολύ (δεν) μου αρέσουν. Αλλά τα γέμισα.. Μη μου τα αδειάζεις λοιπόν μέσα σε μια στιγμή.. Κρίμα είναι. Κανενός το τετράδιο δεν θα έπρεπε να αδειάζει μέσα σε μια στιγμή.. Θυμήθηκα τώρα ένα τετράδιο Βιοχημείας που είχα χάσει στο Πανεπιστήμιο. Το πιο ωραίο μου ίσως.. Με όμορφες σημειώσεις με πολλά και σημαντικά (ή ασήμαντα - όπως το πάρει κανείς) μοριακά μονοπάτια.. Και το έχασα.. Και δεν είναι ότι δεν είχα από που να διαβάσω, αλλά έχασα αυτά που έγραφα με ζήλο στο άκουσμά τους από εκείνο το δάσκαλο, που σχεδίαζα ωραία πως συνδέεται το ένα με το άλλο μόριο και που καταλήγουν όλα μαζί στην ωραία τους βόλτα.. Και το έχασα..

Ίσως μόνο ένα τετράδιονα μου αρέσει, ένα που έχω στο σπίτι μου και το ανοίγω που και που και διαβάζω. Και σπάνια κάτι προσθέτω.. Αλλά ξέρω γιατί μου αρέσει.. Ακριβώς γι’ αυτό.. Γιατί σπάνια κάτι νέο προσθέτω.

Αυτά τα άχαρα (χωρίς χάρη ή και χαρά) πράγματα είπα να γράψω σήμερα στις στιγμές που ένωσα σε λεπτά για να τα αφιερώσω σ’ αυτό το τετράδιο.

Ανοιχτό το αφήνω να περάσεις να του ρίξεις μια ματιά..