Το Σύνταγμα, η Πανεπιστημίου και η Σταδίου ώρα νύχτα. Η Αθήνα όπως την λάτρεψα αρχικά μέσα από ξενυχτισμένες διαδρομές κι έπειτα μέσα από ένα σάουντρακ φτιαγμένο για γερά στομάχια, έναν χειμώνα πριν ξεκινήσουν πάλι τα ρολόγια. Η Ακαδημία και το συντριβανάκι της Κοραή. Στο βάθος ο Λυκαβηττός και δεκάδες μαύρα παλτά να ανεβοκατεβαίνουν τα πεζοδρόμια λες και μιμούνται κάποιον ’μλετ που στέγνωσε από τη βροχή. Ο Ιανός και μια φωνή που αμφιβάλλω αν ποτέ θα σταματήσω να βιώνω μέσα στις ίδιες μου τις φλέβες. Και είναι μόνο η αρχή. Αυτό, είναι η χθεσινή συγκομιδή μέχρι να εκπνεύσει η άνοιξη. Και βλέπουμε…

Μέχρι το τέλος η ψυχή κι όμως πηγαίνει και πιο κει
καλά που βρέθηκες κι εσύ να μου την ταξιδέψεις
Και μην σε νοιάζουν τα λεφτά, αν μ’ αρνηθείς ως τις εφτά
θα περισσέψουν αρκετά τριάντα να ξοδέψεις.

Δεν σου ζητάω να πληρωθώ, μονάχα όταν σταυρωθώ
άσε με να αναμετρηθώ μ’ αυτά που σε πονάνε
κι άμα γυρίσω νικητής θα’ χεις καρδιά να κοιμηθείς
αυτούς που φεύγουνε νωρίς ποτέ δεν τους ξεχνάμε.

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Ερμηνεία: Νατάσσα Μποφίλιου