21 Μαρτίου 2008, 01:23
Invitation to YOUR blues.Και ξαφνικά, ως δια μαγείας, τα πάντα αλλάζουν. Χωρίς να αλλάξουν ουσιαστικά. Αλλά, όσο οι μέρες πλησιάζουν, τόσο εσύ γίνεσαι αυτός που ήσουν και που είχες ξεχάσει ότι υπήρξες. Και για άλλη μια φορά χαμογελάς στη σερβιτόρα σε συνοικιακό μπαρ της Ηλιούπολης, καθώς φαντάζεσαι πόσα χρόνια χορού χρειάστηκαν για να περπατάει (πετάει) σε μια σταθερή απόσταση 1εκ. από το δάπεδο. Και κοιτάζεις τον τύπο στο μπαρ για να καταλάβεις αν είναι ο γκόμενός της, και θυμάσαι. Θυμάσαι τον Δεληβοριά (sic) και πολύ πιο παλιά τον Tom Waits, θυμάσαι το Invitation to the Blues. Καπνίζεις και πίνεις σε ένα κόσμο τόσο γνώριμο και τόσο άγνωστο ταυτόχρονα. Σκέφτεσαι όλα τα κείμενα και όλα τα τραγούδια του κόσμου που θα μπορούσες να είχες γράψει γι' αυτήν. Σκέφτεσαι όλη τη μουσική του κόσμου που γράφτηκε για κάποια. Σκέφτεσαι όλα τα βιβλία όλες τις παραγράφους όλες τις λέξεις που γράφτηκαν για μια γυναίκα. Σκέφτεσαι όλα αυτά που έχεις ήδη γράψει, και όλα αυτά που θα γράψεις για εκείνη. Που είναι πολλά, που δεν έχουν τέλος και τόσο σας αρέσει.
-
jorge (21.03.2008)
Καλημέρα ένστολε φίλε. Καλή έμπνευση ;-)
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog